انسان واقع بین بهتر است یا انسان خیال پرداز؟

«ترس» بسیار ارزشمند است. ترس، امنیت انسان‌ها را تأمین می‌کند و در مواقع ضروری، ما انسان‌ها را تشویق می‌کند تا احتیاط کنیم. البته ترس می‌تواند فاکتور محدودکننده‌ای هم باشد زیرا انسان نباید از همه چیز بترسد. آیا تا به حال در موقعیتی قرار گرفته‌اید که از گرفتن تصمیم، ایجاد تغییر یا ریسک کردن بترسید؟ آیا به ریسک کردن در زندگی‌تان خاتمه داده‌اید و در نهایت تصمیمتان را گرفتید؟ یا اینکه همه چیز را به حال خود رها کرده‌اید؟ آیا از نتایجی که گرفته‌اید راضی و خوشحال هستید؟

ذات ما انسان‌ها به گونه‌ای است که دوست داریم احساس امنیت کنیم؛ در راحتی و آسایش باشیم و از خطر هم دور باشیم. از ابتدای خلقت بشر هم وضعیت به این صورت بوده است و تنها چیزی که انسان نخستین می‌دانست، این بود که بقا و زنده ماندن را در اولویت خود قرار بدهد. حتی امروزه هم بسیاری از افراد، زندگی امن را ترجیح می‌دهند و در هنگام گرفتن تصمیم از ریسک کردن یا اعتماد به دیگران خودداری می‌کنند.

انسان‌های واقع‌بین و خیال‌پرداز

اگر بخواهیم ساده‌تر بیان کنیم، در کل انسان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: انسان‌های واقع‌بین و انسان‌های خیال‌پرداز.انسان‌های واقع‌بین، کاملاً منطقی و محتاط هستند و همیشه قبل از اینکه تصمیمی (مخصوصاً تصمیمات بزرگ و بسیار مهم) بگیرند، اول فکر می‌کنند و جنبه‌های مثبت و منفی را می‌سنجند؛ این تصمیمات می‌تواند انتخاب رشته دانشگاهی، انتخاب حرفه و شغل، خرید فلان ماشین یا خانه، رفتن به تعطیلات یا خرید فلان ساعت باشد. انسان واقع‌بین قبل از اینکه بخواهد تصمیمی بگیرد، زمان زیادی را صرف فکر کردن می‌کند. افراد واقع‌بین، دائماً برای آینده خود برنامه‌ریزی می‌کند و از خود می‌پرسند «بعدش باید چه کار کنیم؟» البته ممکن است نتوانند به‌طور انتزاعی تمامی احتمالات را از قبل پیش‌بینی کنند. توانایی این افراد در پیش‌بینی آینده از اطمینان آن‌ها به برنامه‌ها و تصمیماتشان نشئت می‌گیرد.

افراد واقع‌بین هم رؤیاهایی در ذهنشان دارند ولی این آرزوها و رؤیاها ریشه در جاه‌طلبی، سایر محرک‌ها و تصمیمات آن‌ها دارد. در واقع آن‌ها اهداف خاصی را در بازه زمانی مشخص برای خود تعریف می‌کنند. افراد واقع‌بین می‌دانند که پیشرفت در زندگی به جاه‌طلبی و محرک‌های بیشتر و به ارتباط با دیگران هم نیاز دارد. آن‌ها فکر می‌کنند که زندگی همواره با اضطراب و استرس همراه است چون ما انسان‌ها زنده‌ایم، مسئولیت‌های مختلفی بر روی دوشمان است و یا حتی باید سر ماه اجاره خانه را بپردازیم. در نتیجه این دسته از افراد تصمیمات بی‌خطری می‌گیرند و همیشه می‌دانند که چه چیزی برایشان بهتر است.

حالا می‌خواهیم در مورد انسان‌های خیال‌پرداز صحبت کنیم؛ این انسان‌ها غرق در خیالات خود هستند و رؤیاپردازان خوبی محسوب می‌شوند. آن‌ها آرزوهای بسیار بزرگی در سر دارند، در زندگی ریسک می‌کنند، گاهی اوقات بدون فکر قبلی عمل می‌کنند ولی همیشه هنجارهای جامعه را به چالش می‌کشند و نمی‌توانند مسائل مختلف را از ابعاد دیگر هم تحلیل کنند. البته انسان‌های خیال‌پرداز هم برنامه‌های خودشان را دارند و از مسیر مشخصی پیروی می‌کنند ولی تمایل بیشتری به تغییر مسیر سفر خود از طریق زمان، تجربه و با پیروی از قلب خود دارند. انسان‌های خیال‌پرداز برای انجام کارها از درون خود الهام می‌گیرد. دیدگاه هیچ کسی نمی‌تواند کشش‌های درونی این افراد را تغییر بدهد. این افراد اجازه نمی‌دهند که ترس‌هایشان آن‌ها را از پا دربیاورد. ممکن است در هر دفعه شکست بخورند ولی هرگز در زندگی تسلیم نمی‌شوند.

ترس‌هایتان را بپذیرید

فکر می‌کنید که انسان واقع‌بینی هستید یا خیال‌پرداز؟ فکر می‌کنید که انسان واقع‌بین بهتر است یا انسان خیال‌پرداز؟ در زندگی همیشه باید تعادل ایجاد کنید. در واقع انسان واقع‌بین بهتر از انسان خیال‌پرداز نیست و هر دو چالش‌های مخصوص به خودشان را در زندگی دارند. اینکه جایگاه فعلی شما در زندگی کجاست، اهمیت زیادی ندارد و باید با این دیدگاه به ترس نگاه کنید که راهی برای تغییر شماست که در نهایت می‌تواند شما را به ورژن بهتری از خودتان تبدیل کند.

خارج شدن از محیط امن، نوعی ترس است که باید آن را بپذیرید. اگر فکر می‌کنید که انسان خیال‌پردازی هستید، خیلی خوب است زیرا فرصت‌هایی که در خارج از محیط امن وجود دارد، برای شما جدید نیستند. مثلاً اگر تصمیم می‌گیرید تا از دانشگاه بیرون بیایید تا تجارت خودتان را آغاز کنید، خودتان به تنهایی به کشور جدیدی مهاجرت کنید یا اینکه از کسی که در خارج از تیم ورزشی شما وجود دارد سؤالاتی را بپرسید یا حتی تصمیم می‌گیرید تا شغل پردرآمد خودتان را بعد از ۱۰ سال رها کنید تا دی جی یا خواننده بشوید؛ در واقع تمامی این کارها را فقط به خاطر پشیمانی‌تان از اشتباهاتتان انجام نداده‌اید، بلکه بیشتر از این ناراحت هستید که چرا همیشه از خودتان می‌پرسیدید که چه می‌شد اگر فلان کار را انجام می‌دادید.

اگر انسانی هستید که بیشتر ویژگی‌های شما شبیه به افراد واقع‌بین است و همیشه در مسائل مختلف احتیاط می‌کند، بهتر است این بار در مورد خارج شدن از محیط امن بیشتر فکر کنید. البته خارج شدن از محیط امن به این معنی نیست که شروع به گرفتن تصمیمات عجولانه یا دلیرانه کنید؛ بلکه به این معنی است که ذهنتان را باز کنید و بفهمید که خارج شدن از محیط امن هم کار چندان بدی نیست و نباید از چیزی بترسید یا دچار شک و تردید بشوید.

مدیریت و کنترل ترس

وقت‌هایی که استرس دارید یا احساس ناراحتی می‌کنید، به یاد بیاورید که بهترین چیزها زمانی اتفاق می‌افتند که شما ترسیده‌اید و یا در موقعیت ناخوشایندی قرار دارید. این تجربیات می‌تواند هم‌زمان هم شما را به چالش بکشاند و هم به شما کمک کند تا رشد کنید و بزرگ بشوید. در این موقعیت به خودتان قول بدهید که با تمام قوایتان تلاش می‌کنید و هم‌زمان توقعاتتان را هم پایین بیاورید تا بتوانید از ایجاد فشار اضافی جلوگیری کنید. زندگی در خارج از محیط امن می‌تواند بسیار ناخوشایند باشد بنابراین بهترین کاری که می‌توانید برای رشد و پرورش خودتان انجام بدهید این است که تمرین کنید تا با رنج و ناراحتی به خوبی آشنا شوید.

ممکن است در زندگی بر سر دو راهی قرار گرفته‌اید و در مورد مسئله‌ای دو دل هستید یا اینکه ممکن است از وضعیت فعلی خودتان اصلاً خوشتان نمی‌آید و در زندگی‌تان خوشحال نیستید. مکن است از شغلتان خوشحال نباشید، در رابطه‌ای قرار دارید و از وجود شریک زندگی‌تان خوشحال نیستید و یا اینکه احساس می‌کنید که در جایگاه فعلی‌تان احساس راحتی بیش از حد می‌کنید و با هیچ چالشی رودررو نمی‌شوید؛ در واقع تمام این تردیدها، رد پای خیالات در زندگی هستند. در زندگی چه چیزی می‌خواهید؟ و به دنبال چه چیزی هستید؟

 

منبع: چطورپدیا

روش غلبه بر استرس هنگام سخنرانی

آمارهایی وجود دارد که نشان می‌دهد تعداد آدم‌هایی که از سخنرانی در مقابل دیگران می‌ترسند بسیار بیشتر از کسانی است که از مرگ می‌ترسند! واقعیت این است که این مدل ترس‌ها بیشتر جنبه‌های زندگی از جمله حیثیت شغلی و زندگی شخصی شما را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. ترس از سخنرانی در یک مکان عمومی کاملاً حقیقت دارد. با این حال، تکنیک‌های بسیاری هستند که به شما در کاهش استرس در هنگام سخنرانی کمک می‌کنند. حتی راه‌هایی وجود دارند که به شما کمک می‌کنند تا انرژی‌ خود را به سمت رفتارهای مثبت هدایت کنید.

افکارتان را جمع و جور کنید

اگر مهارت سازمان‌دهی افکارتان را کسب نمایید، به راحتی می‌توانید خودتان را آرام و ریلکس کنید. وقتی که به جای افکار پریشان، ذهن‌تان شفاف و مرتب باشد، استرس و اضطراب شما کاهش می‌یابد و حتی ممکن است، دیگر از سخنرانیکردن نترسید. سازمان‌دهی ذهن به شما این فرصت را می‌دهد که انرژی‌تان را بر روی شیوه‌های ارائه یک سخنرانی عالی متمرکز کنید.

تمرین، تمرین و تمرین

هیچ چیزی به جای تمرین کردن، شما را به اندازه کافی برای سخنرانی عمومی آماده نمی‌کند. یک تکه کاغذ بردارید و نکات اساسی و مهمی که قرار است بیان کنید را در آن بنویسید؛ اما حواستان باشد که هنگام ارائه سخنرانی جمله‌هایتان را از روی کاغذ نخوانید. با تمرین کردن و تمرکز بر روی مهارت‌های لازم برای روز سخنرانی کاملاً آماده می‌شوید و هر سؤالی که حضار بپرسند را با اعتمادبه‌نفس جواب می‌دهید.

یک حریف تمرینی پیدا کنید

آدم‌های بسیاری هستند که می‌توانید از آن‌ها کمک بگیرید تا سخنرانی شما را گوش دهند. از همسر، دوستان، همکاران و افراد خانواده‌تان و کسانی که با آن‌ها راحت هستید کمک بگیرید. از آن‌ها بخواهید سخنرانی شما را کاملاً صادقانه قضاوت و نقد کنند.

پاورپوینت درست کنید

بعضی وقت‌ها ساختن یک پاورپوینت می‌تواند بیشتر از هر چیز دیگری به شما در تسلط بر روی مباحث ارائه کمک کند. اگر رشته کلام از دست‌تان برود، با نیم‌نگاهی به پاورپوینت می‌توانید مجدداً حواس و تمرکز حضار را به خودتان جلب کنید. همچنین تهیه پاورپوینت به مخاطبان این امکان را می‌دهد که بدون نگرانی نکات و اطلاعاتی که لازم دارند را یادداشت کنند.

بر روی حرف‌هایتان تمرکز کنید

به جای نگرانی در مورد واکنش حضار و شنوندگان، بر روی رساندن حرف‌هایی که به خاطر آن‌ها در آن سخنرانی شرکت کرده‌اید، تمرکز کنید.

سرعت حرف زدنتان را بررسی کنید

سریع و تند صحبت کردن، تنفس شما را مختل می‌کند. اگر زیاد از حد تند حرف بزنید، کمتر نفس می‌کشید. هر چه اکسیژن کمتری دریافت کنید، احساس ترس و وحشت در شما بیشتر می‌شود. با تمرین کافی می‌توانید سرعت حرف زدنتان را کنترل کنید.

در مقابل آینه تمرین کنید

آینه‌های موجود در خانه‌تان بهترین کلاس رایگان برای تمرین سخنرانی هستند. اول از همه لبخند زدن به خودتان را تمرین کنید. شاید باور نکنید اما برای بسیاری از آدم‌ها سخت است که در آینه به خودشان لبخند بزنند. با خودتان ارتباط چشمی برقرار کنید. توانستید؟ آفرین بر شما!

به بازخورد حضار توجه کنید

تمرکزتان را بر روی مخاطبان بگذارید. واکنش‌های آن‌ها، حالت صورت و سؤال‌هایشان هنگام حرف زدن شما، نشان‌دهنده این است که آیا شما کارتان را خوب انجام داده‌اید یا نه. در هر صورت انعطاف‌پذیری خود را حفظ کنید. یادتان نرود که سربسته حرف زدن و استفاده از جملات پیچیده فقط باعث از دست رفتن تمرکز مخاطبان و گیج شدن شنوندگان می‌شود.

 

منبع:چطورپدیا

۱۹ ترفند برای خواندن زبان بدن افراد

زبان بدن می‌تواند افکار و احساسات یک فرد را به خوبی آشکار کند؛ مخصوصاً اگر زبان بدن با گفتار فرد هیچ‌گونه مطابقتی نداشته باشد. به عنوان مثال، اگر فردی انگشت اشاره خود را بلند کرده باشد در حالی که کف دستانش را بسته است، این حالت نشان دهنده سلطه و تسلط بر دیگران است و همچنین کسی که به طور مرتب صورت خود را لمس می‌کند، احتمالاً عصبی است.

خواندن زبان بدن افراد کار جالب و پر رمز و رازی است. برای مثال، اگر فردی بازوهای خود را به شکل ضربدر روی هر و در مقابل شکمش گذاشته است، شاید فکر می‌کنید که او دوست دارد از جمع دور باشد ولی در واقع سرد و بی‌عاطفه است. وقتی که متوجه می‌شوید که زبان بدن یک فرد با آنچه با صدای بلند به شما می‌گوید، هیچ‌گونه مطابقتی ندارد، باید توجه بیشتری به او بکنید. در ادامه به ۱۹ ترفند علمی اشاره می‌کنیم که در مورد اهمیت زبان بدن است که از وب‌سایت معروف «روانشناسی امروز»، مجلات تحقیقاتی و چند کتاب بسیار جذاب جمع‌آوری شده است.

۱- بالا انداختن شانه به این معنی بوده که فرد نمی‌داند که چه اتفاقی افتاده است

همه‌ی افراد در طول زندگی خود، چندین بار شانه خود را به طور غیر ارادی بالا انداخته‌اند. بالا انداختن شانه، حرکتی است که همه افراد در سرتاسر دنیا انجام می‌دهند و به این معنی بوده که فرد چیزی نمی‌داند و یا صحبت‌های شما را نمی‌فهمد. بالا انداختن شانه، ژستی چندگانه است که دارای سه قسمت اصلی است؛ دست‌ها برای نشان دادن اینکه فرد چیزی را نمی‌داند و چیزی را پنهان نکرده، شانه‌های خم شده و به شکل قوز درآمده برای محافظت از گلو در برابر حملات بوده و بالا بردن ابرو هم له نشانه احترام گذاشتن خاضعانه به طرف مقابل است.

۲- باز بودن کف دست نشانه صداقت است

هنگامی که کسی در دادگاه قسم می‌خورد تا حقیقت را بگوید، یکی از دستانش را بر روی قرآن قرار می‌دهد و دست دیگر خود را بالا می‌برد و سپس شروع به صحبت می‌کند. باز بودن کف دست نشان دهنده حقیقت، صداقت، وفاداری و اطاعت است؛ درست مثل سگی که گلویش را به دلیل اطاعت و فرمان‌برداری به صاحب خود نشان می‌دهد. انسان‌ها از کف دست خود استفاده می‌کنند تا نشان بدهند که مسلح نیستند و خطری برای دیگران به دنبال ندارند.

۳- اگر هنگام خندیدن اطراف چشم چین نیفتد، لبخند فرد واقعی نیست

بعضی انسان‌ها وانمود به خندیدن و شاد بودن می‌کنند در حالی که در واقعیت اصلاً این‌طور نیست. ما انسان‌ها زمانی می‌خندیم که احساس شادی واقعی را تجربه می‌کنیم. محققان معتقد هستند که نمی‌توان به زور لبخند واقعی زد. خنده‌ای واقعی است که خطوط و چین‌وچروک‌هایی در اطراف چشمانتان ایجاد بشود. هنگامی که با خوشحالی لبخند می‌زنید، خطوطی در اطراف چشمانتان ظاهر می‌شود و وقتی که لبخندی دروغین می‌زنید، هیچ‌وقت چنین خطوطی در اطراف چشمانتان ایجاد نمی‌شود.

اگر کسی سعی می‌کند تا خودش را خوشحال نشان بدهد ولی در واقعیت خیلی ناراحت و افسرده است، در اطراف چشم‌هایش چین‌وچروک خاصی دیده نمی‌شود. اخیراً طبق تحقیقاتی که انجام شده است، افراد زیادی هستند که می‌توانند خنده به ظاهر واقعی را روی صورتشان داشته باشند، حتی زمانی که در زندگی احساس خوشحالی نمی‌کنند. اگر طرف مقابلتان در هنگامی که می‌خندد، هیچ چین‌وچروکی در اطراف چشم‌هایش نمی‌افتد، مطمئن باشید که به هیچ وجه خوشحال نیست ولی وقتی که دور چشم‌های طرف مقابلتان چین‌وچروک ایجاد می‌شود، نباید مطمئن باشید که صد در صد خوشحال و شاد است چون ممکن است طرف پیش شما نقش بازی کند.

۴- ابروهایی که بالا رفته‌اند، نشانه ناراحتی فرد است

درست مثل لبخند واقعی که چروک‌هایی را در اطراف چشم شما ایجاد می‌کند، نگرانی، تعجب و یا ترس باعث می‌شود تا افراد ابروهای خود را به نشانه ناراحتی بالا ببرند. اگر کسی که از مدل موی جدیدتان و یا لباس‌هایتان تعریف می‌کند، ابروهایش را به طور غیر ارادی بالا برده باشد، ممکن است حرف‌هایش صادقانه نباشد.

۵- اشاره کردن به سمت جلو با دست بسته، تلاشی برای نشان دادن قدرت و سلطه تلقی می‌شود

اگر کسی کف دست خود را ببندد و با انگشت اشاره جایی را نشان بدهد، در واقع تلاش می‌کند تا قدرت و سلطه خود را بر دیگران نشان بدهد. البته این حالت در همه‌ی موقعیت‌ها به کار نمی‌رود. اشاره کردن به سمت جلو با دست بسته، حرکتی نمادین است که توجه افراد بیشتر بر روی انگشتی جلب می‌شود که به جایی اشاره می‌کند و یک سخنران می‌تواند با کمک این حرکت، شنوندگان خود را به تسلیم و اطاعت از خودش وادار کند. این حرکت به طور ناخودآگاه، باعث می‌شود تا احساس منفی به دیگران دست بدهد زیرا فرد دست خود را جلوتر از بازوهایش می‌آورد که در واقع حرکت اولیه اکثر رهبران در هنگام حمله فیزیکی محسوب می‌شود.

۶- اگر زبان بدن فرد مقابل هم درست مثل شما باشد، احتمالاً گفتگوی بین‌تان خوب پیش می‌رود

وقتی دو نفر در حال معاشرت و گفتگو با یکدیگر هستند، طرز ایستادن و حرکات آن‌ها درست مانند یکدیگر می‌شود. مثلاً وقتی که بهترین دوست‌تان پاهایش را روی هم قرار می‌دهد، شما هم پاهایتان را به همین حالت قرار خواهید داد. اگر سر قراری هستید که همه چیز خوب پیش می‌رود، حرکات دست هر دوی شما شبیه به هم می‌شود، دلیل این شباهت این است که ما انسان‌ها وقتی که احساس نزدیکی و صمیمیت با کسی می‌کنیم، ناخودآگاه حرکات و زبان بدنمان شبیه به هم می‌شود.

۷- اگر کسی به مدت طولانی به چشمان شما نگاه کند، ممکن است به شما دروغ بگوید

بعضی از افراد دروغ‌گو برای اینکه چشمانشان فریبکار به نظر نرسد، از نگاه طولانی به چشمان طرف مقابل خودداری می‌کنند تا احساس ناخوشایندی بین آن‌ها به وجود نیاید. ممکن است افرادی که دروغ می‌گویند، به چشمان طرف مقابل خود به مدت طولانی خیره نگاه کنند و حتی پلک هم نزنند.

۸- ارتباط چشمی نشان دهنده علاقه و اشتیاق است؛ حالا چه مثبت و چه منفی

هنگامی که به چشمان کسی نگاه می‌کنید، باعث نوعی احساس برانگیختگی و هیجان در بدنتان می‌شود. حالا اینکه این احساس برانگیختگی و هیجان چگونه تفسیر می‌شود، به طرف مقابل و شرایطی که در آن قرار دارید بستگی دارد. نگاه خیره به فرد غریبه‌ای که بزرگ یا شوم به نظر می‌رسد، می‌تواند به عنوان یک تهدید تلقی بشود و واکنشی باشد در برابر ترسی که در درون خودمان احساس می‌کنیم. البته نگاه خیره شریک جنسی می‌تواند باعث تحریک فرد مقابل شده و به عنوان یک پیام مثبت تلقی بشود.

۹- ژست بالا بردن بازوها نشانه قدرت و حس موفقیت است

نحوه ایستادن افراد و ژستی که می‌گیرند، نشان دهنده احساسات آن‌هاست. اگر کسی به پشت خود تکیه داده و آرام و ریلکس است، احتمالاً احساس قوی بودن می‌کند و شرایط را هم به خوبی کنترل می‌کند. تحقیقات نشان داده است که حتی افرادی که نابینا متولد شده‌اند هم هنگامی که برنده یک رقابت فیزیکی می‌شوند، بازوهای خود را به شکل حرف V بالا می‌برند.

۱۰- انجام تعدادی از حرکات با هم نشان دهنده احساس صمیمیت و دل‌بستگی به طرف مقابل است

جذابیت را نمی‌توان با کمک یک نشانه در کسی فهمید؛ بلکه برای تشخیص اینکه فرد مقابلتان از جذابیت خاصی برخوردار هست یا خیر، باید به دنبال چندین نشانه بگردید. مثلاً یکی از نشانه‌های جذابیت این است که فرد مقابلتان بعد از برقراری ارتباط چشمی، برای چند لحظه به سمت پایین نگاه می‌کند، موهای خود را جمع می‌کند و یا با دستانش نوازش می‌کند و سپس در حالی که چانه‌اش رو به بالاست، به شما نگاه می‌کند.

۱۱- قرار دادن پاها روی هم معمولاً نشانه‌ای از مخالفت و قدرت پذیرش کم است و در یک مذاکره، نشانه بدی محسوب می‌شود

زمانی که یکی از مذاکره کنندگان پاهای خود را روی هم قرار بدهد، مطمئن باشید که با شما به توافق نمی‌رسد و مخالفت می‌کند. از نظر روانشناسی، قرار دادن پاها روی هم نشانه این بوده که فرد از لحاظ روحی، احساسی و فیزیکی با بقیه افراد متفاوت است و احتمال کمتری دارد که در مذاکره شرکت کند.

۱۲- کج کردن فک، سفت کردن گردن و یا ابروهایی که به حالت عصبانیت به هم جفت شده‌اند، همگی نشان دهنده استرس است

همه این حالت‌ها جزء واکنش‌های لیمبیک محسوب می‌شوند که به سیستم لیمبیک در مغز مربوط می‌شوند. احساس، تشخیص و واکنش به تهدیدها و همچنین تضمین بقا و زندگی، جزو مسئولیت‌های سنگین سیستم لیمبیک مغز است. مثلاً وقتی از اتوبوس جا می‌مانیم، فکمان را کج می‌کنیم و گردنمان را مالش می‌دهیم. مثلاً وقتی از ما خواسته می‌شود که یک آخر هفته دیگر هم اضافه کاری کنیم، حدقه چشمانمان هم‌زمان با پایین آمدن فکمان دراز و باریک‌تر می‌شود. میلیون‌ها سال است که انسان‌ها احساس ناراحتی و سخت بودن شرایط را با این حرکات نشان می‌دهند.

۱۳- اگر کسی به طور مرتب صورت یا دستان خود را لمس می‌کند، احتمالاً عصبی است

ما انسان‌ها می‌توانیم عصبانیت خود را بدون استفاده از لغات و کلمات نشان بدهیم. می‌توانید برخی از شایع‌تریننشانه‌های اضطراب را نام ببرید؟ لمس صورت و مالش پوست دستانتان، دو تا از مهم‌ترین نشانه‌های اضطراب است. هر دوی این نشانه‌ها وقتی که احساس ناراحتی می‌کنید، می‌توانند رفتارهای تسکین‌دهنده‌ای باشند. شمارش تعداد دفعاتی که تحت فشار و استرس هستید و صورت یا دستانمان را لمس می‌کنید، شاید برایتان خنده‌دار و جالب باشد.

۱۴- اگر کسی هم‌زمان با شما خندید، احتمالاً به شما علاقه دارد

اگر کسی نسبت به شوخی‌های شما حساس است، احتمالاً به شما علاقه‌مند است. روانشناسان حوزه تکاملی می‌گویند که شوخی و مزاح و پذیرش مثبت آن، نقش مهمی در رشد و پیشرفت انسان ایفا می‌کند. شوخی و مزاح، راهی برای نشان دادن تمایل به یک رابطه است؛ حالا چه رابطه پاک و چه رابطه عاشقانه.

۱۵- حالت مقتدرانه و تحکم‌آمیز، نشان دهنده رهبری است

تعدادی از نشانه‌ها و رفتارها وجود دارند که افراد زمانی که احساس می‌کنند رهبر هستند و یا می‌خواهند شما را متقاعد کنند که قدرت بیشتری نسبت به شما دارند، از آن‌ها استفاده می‌کنند؛ حالا این حرکات و رفتارها می‌تواند به طور ذاتی باشد و یا اینکه فرد آن‌ها را آموخته باشد. این حرکات و رفتارها شامل سیخ و راست ایستادن، راه رفتن هدفمند و در جهتی خاص، قرار دادن انگشتان دست روبروی هم و قرار دادن کف دست رو به پایین است و به طور کلی تمامی حالت‌های آزاد و مقتدرانه بدن را می‌تواند در بربگیرد.

۱۶- تکان دادن پاها، نشان دهنده عصبانیت درونی فرد است

پاهای شما بزرگ‌ترین بخش از بدنتان است. وقتی پاهایتان به طور غیر ارادی تکان می‌خورند، دیگران می‌توانند به راحتی متوجه آن بشوند. تکان دادن پاها نشان دهنده اضطراب، خشم و یا هر دوی این‌هاست.

۱۷- لبخند کوتاه همراه با تماس چشمی مستقیم، ممکن است تلاشی برای اغوا و فریفتگی طرف مقابل باشد

تحقیقات نشان می‌دهد که نوع خاصی از لبخند وجود دارد که وقتی فرد می‌خواهد کسی را شیفته خود کند، از آن استفاده می‌کند. این افراد معمولاً تأثیر مثبتی را بر روی دیگران می‌گذارند. یک لبخند کوتاه که با تماس مستقیم چشمی همراه است و با نظر اجمالی که همچنان لبخند بر روی لبان فرد است، می‌تواند نگاهی فریبنده و اغوا کننده باشد. جالب است بدانید که این لبخند اغوا کننده می‌تواند با رفتار خاضعانه (مثل خم کردن سر به سمت پایین) یا رفتار مقتدرانه‌ای هم همراه باشد که فرد با غرور خاصی رفتار می‌کند و یا به آرامی به طرف مقابل نگاه مختصری می‌اندازد.

۱۸- اگر گوشه‌های داخلی ابروها به سمت بالا و یا به داخل حرکت نکنند، آن فرد واقعاً ناراحت نیست

روانشناسان از اصطلاح «ماهیچه‌های قابل اطمینان» برای آن دسته از عضلاتی در صورت استفاده می‌کنند که نمی‌توانید به طور ارادی آن‌ها را منقبض کنید. اگر فردی را می‌بینید که غم و اندوه خود را هم به طور زبانی و هم در صورت خود نشان می‌دهد، اما گوشه‌های داخلی ابروهای او به سمت بالا و کمی به طرف داخل منقبض نشده است، ممکن است اصلاً در درون خود احساس غم و ناراحتی نکند. ممکن است علی‌رغم تمام تلاش‌هایی که می‌کند، نتواند ماهیچه‌های ابروهای خود را به خوبی منقبض کند.

 

۱۹- اگر یک طرف صورت آن‌ها فعال‌تر از طرف دیگر آن باشد، ممکن است احساساتی که فرد از خودش نشان می‌دهد دروغین باشد

اکثر حالت‌های صورت، احساسات و عواطفی را نشان می‌دهند که در هر دو طرف صورت و به طور مساوی نمایان می‌شوند. دفعه بعدی که با دوستتان شوخی می‌کنید، وقتی که دوستتان می‌خندد نگاه کنید ببیند که لبخند او متقارن هست یا خیر.

 

منبع: چطورپدیا