آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

علاقه سگ‌ها به بازی و بازیگوشی ذاتی آن‌ها باعث می‌شود تا هر دفعه مستعد آسیب‌ها و خراش‌های جدی باشند. حتی سگ‌هایی که به خوبی تربیت شده‌اند هم ممکن است چشمانشان آسیب ببینند. آسیب چشمی در سگ‌ها می‌تواند به خاطر بازی‌های خشن، دنبال کردن حیوانات کوچک‌تر در بین درختان و یا شیطنت در باغچه به وجود بیاید. به عنوان کسی که صاحب یک سگ است، باید با انواع مختلف آسیب‌های چشمی آشنا شوید تا وقتی سگتان دچار این مشکل شد، اطلاعات لازم را در این زمینه داشته باشید.

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا

لنگیدن پای سگ‌ها و درمان آن

علت لنگیدن پای سگ‌ها چیست و برای درمان آنچه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

آیا سگ شما هم می‌لنگد؟ سگ‌ها هم مثل ما انسان‌ها می‌توانند آسیب ببینند و یا به بیماری‌های خاصی مبتلا شوند که باعث لنگیدن پاهایشان شود. لنگیدن به این معناست که سگ بر روی یک یا چند تا از پاهای خود به‌طور غیرعادی راه می‌رود. در بعضی از موارد، سگ‌ها می‌توانند وزنشان را روی تمام پاهای خود تقسیم کنند ولی باز هم یکی از پاها شکل خاصی به خود می‌گیرد یا سگ نمی‌تواند با حالت طبیعی راه برود. در بعضی از سگ‌ها می‌توان با یک نگاه متوجه لنگیدن پایشان شد ولی در سگ‌های دیگر باید دقت زیادی کنیم تا متوجه این موضوع شویم. گاهی اوقات هم سگ‌ها پای آسیب‌دیده خود را بالا نگه می‌دارند و سعی می‌کنند بدنشان را به آن تکیه ندهند. حتی ممکن است سگ پای خود را روی زمین هم بکشد. لنگیدن پا هم ممکن است به‌طور موقت برای سگ ایجاد مشکل کند و هم به‌طور دائم؛ مدت زمان بهبودی سگ هم‌بستگی به شرایطش دارد.

لنگیدن پای سگ‌ها مشکل شایعی هست ولی اصلاً طبیعی نیست. لنگیدن نشانه‌ی آسیب یا وجود بیماری است. اگر سگ شما می‌لنگد، باید حتماً کاری برای او انجام دهید. با توجه به‌شدت لنگیدن پای سگ، شما باید به فکر درمان او باشید و اگر شدت آن زیاد است، شما باید سریع دست به کار شوید.

آیا لنگیدن پا موقعیت اورژانسی محسوب می‌شود؟

لنگیدن پا معمولاً موقعیت اورژانسی محسوب نمی‌شود. در بسیاری از موارد، سگی که پایش می‌لنگد را باید به دامپزشک نشان داد ولی برای انجام این کار نیازی به عجله نیست. اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، اول از هم موقعیت را بسنجید. آیا سگ شما می‌تواند بایستد یا راه برود؟ در ناحیه پای سگتان خونریزی یا تورم می‌بینید؟ آیا نیاز به استفاده از جعبه کمک‌های اولیه دارد؟ سگ شما چقدر درد دارد؟ آیا نشانه‌هایی از بیماری در سگتان می‌بینید؟

یک سری موقعیت‌های خاصی وجود دارد که شما باید فوراً سگتان را پیش نزدیک‌ترین دامپزشک ببرید. اگر با دامپزشک فاصله زیادی دارید، باید به کلینیک دامپزشکی مراجعه کنید. موقعیت‌های اورژانسی شامل موارد زیر می‌شود:

• سگ شما به‌طور ناگهانی نمی‌تواند بلند شود یا علاقه‌ای به ایستادن نشان نمی‌دهد
• سگ شما درد زیادی دارد (همراه با لرزش، ناله یا نشان دادن نشانه‌هایی از ترس یا پرخاشگری)
• سگ شما خونریزی شدیدی دارد (در مسیر حرکت‌تان به سمت مطب دامپزشک، سعی کنید بر روی جراحت مقداری فشار وارد کنید تا شدت خونریزی کمتر شود)
• تورم زیادی در یک یا چند تا از پاهای سگتان دیده می‌شود
• در پای سگتان شکستگی می‌بینید (استخوان شکسته)
• سگ شما یک یا تعدادی از پاهایش را به‌سختی روی زمین می‌کشد یا حتی به نظر می‌رسد که فلج شده است (ممکن است ستون فقرات سگتان هم آسیب‌دیده باشد که می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و اگر فوراً درمان نشود، سگتان تا ابد در همین وضعیت باقی می‌ماند)
• سگ شما تب دارد (دمای بدنش بالای ۳۹,۷ درجه سانتی‌گراد است)
• سگ شما علائم دیگری دارد که نشانه مریضی سخت است؛ مانند بی‌حالی شدید یا استفراغ شدید.

اگر متوجه چیز دیگری شده‌اید که شما را تا حدی نگران کرده است، باید با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا با او در این زمینه مشورت کنید و یا می‌توانید به‌طور حضوری به مطب او بروید. بهتر است در مورد سلامت سگتان خیلی احتیاط کنید و همیشه مراقب وضعیت سلامت او باشید.

نحوه حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ

هنگام حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ باید خیلی مراقب باشید. ممکن است با حرکت دادن نادرست باعث بدتر شدن وضعیت پاهایش شوید و یا با فشار زیادی که به پایش وارد می‌کنید، بیشتر درد بکشد. سگی که درد می‌کشد، ممکن است برای محافظت از خودش شما را گاز بگیرد؛ حتی اگر قبلاً هیچ‌کس را گاز نگرفته باشد. خیلی با دقت زیاد سگتان را بلند کنید و به داخل ماشین ببرید؛ حتی اگر خودش هم بتواند راه برود باز هم بهتر است شما او را بلند کنید. اگر سگ شما نمی‌تواند حرکت کند، بهترین کار این است که او را روی دوش خودتان بگذارید و به ماشین ببرید (اگر سگتان خیلی کوچک است، بهتر است او را بغل کنید). اگر امکان دارد روی برانکارد، تخته یا پتویی هم بگذارید تا بتوانید به‌راحتی او را به بیرون از خانه ببرید.

با کمک فرد دیگری می‌توانید به‌آرامی سگتان را به سمت ماشین ببرید و در مکان مناسبی از ماشین او را قرار دهید. اگر شما نگران حرکت دادن سگتان هستید یا دنبال بهترین روش برای حرکت دادن آن هستید، با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کند.

اگر سگتان بلنگد، چه کاری می‌توانید برای او انجام دهید؟

اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، ولی به نظر می‌رسد که شرایط اورژانسی ندارد، می‌توانید با انجام چند کار به سگتان کمک کنید. اگر سگتان اجازه می‌دهد، سعی کنید به پای آسیب‌دیده‌اش از نزدیک نگاهی بیندازید. آیا سگ شما نقطه خاصی از پایش را لیس می‌زند؟ به احتمال زیاد همین نقطه از پایش آسیب ‌دیده است. به‌آرامی پایش را با دست لمس کنید و به دنبال نشانه‌ای غیرعادی مثل بریدگی، کبودی، ورم، گرمی، نقاط حساس، لرزش و یا سایر نشانه‌ها بگردید. بین پنجه‌ها و بین انگشتان پای سگتان را نگاه کنید تا ببینید که آیا شیئی خارجی در پایش گیر کرده است یا نه.

وضعیت پارگی ناخن‌های انگشتان پاهایش را هم بررسی کنید. به‌آرامی مفاصلش را با دستتان لمس کنید تا وجود هر گونه حساسیت و سفتی این ناحیه را بفهمید. ممکن است احساس کنید که مفاصل سگتان صدای خاصی می‌دهند که می‌تواند نشانه ورم مفاصل باشد. اگر متوجه بریدگی کوچکی شده‌اید، آن را با صابون ملایم و آب ولرم پاک کنید (از هیدروژن پراکسید یا الکل استفاده نکنید). شما می‌توانید از پماد ضدعفونی‌کننده هم استفاده کنید. قبل از استفاده از هر پمادی مطمئن شوید که برایحیوانات خانگی ضرری نداشته باشد؛ زیرا بیشتر سگ‌ها قسمتی که پماد زده‌اید را به سرعت لیس می‌زنند. درمان بریدگی‌های شدید را باید هر چه زودتر به دامپزشک بسپارید. اگر نمی‌توانید عمق بریدگی را تشخیص دهید، باید هرچه زودتر به نزد دامپزشک مراجعه کنید تا از نزدیک سگتان را معاینه کند.

اگر پای سگتان ورم کمی دارد، می‌توانید از یخ استفاده کنید؛ یخ را در پارچه‌ای بپیچید و اگر سگتان تحمل آن را دارد به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه روی پایش بگذارید. اگر بعد از ۱۲ تا ۲۴ ساعت ورم پایش کمتر نشد، به دامپزشک مراجعه کنید.

اگر شیئی کوچک در پای سگتان فرو رفته است مثل یک تراشه کوچک یا شیشه خرده، می‌توانید با موچین آن را بیرون بیاورید ولی خیلی مراقب باشید. سگ شما به خاطر دردی که دارد، ممکن است شما را گاز بگیرد و شما هم مسلماً نمی‌خواهید که آسیب خاصی ببینید. اگر توانستید آن را بیرون بیاورید، پایش را تمیز کنید؛ زیرا بریدگی کوچکی بر روی پایش به وجود می‌آید. اگر هم نتوانستید آن وسیله را بیرون بیاورید، اینکه احساس خوبی نسبت به درآوردن آن ندارید و سختتان است، حتماً از دامپزشک کمک بگیرید.

در بیشتر مواردی که سگ‌ها دچار لنگیدن پا می‌شوند، هیچ علامت ظاهری در آن‌ها به چشم نمی‌خورد. اگر سگ شما هم نشانه ظاهری ندارد و شدت لنگیدن او هم شدید نیست، سعی کنید او را ساکت نگه‌دارید تا احساس راحتی کند. سگتان را تشویق کنید تا استراحت کند و او را به پیاده‌روی نبرید و نگذارید بدود. اجازه ندهید که سگتان ورزش کند یا اینکه بپرد. به سگتان اجازه ندهید که از پله‌ها بالا/ پایین برود و خودتان او را بالا/ پایین ببرید. در مواردی که شکستگی پای سگتان جزئی است، او را با طناب ببندید تا کارهایش را با نظارت شما انجام دهد. در زمان‌های دیگر هم استراحت سگتان درون یک جعبه بهترین راه است؛ مخصوصاً وقت‌هایی از روز که در خانه نیستید. سگتان را هر دفعه در مورد خاصی محدود کنید. تخت نرمی را برای او در نظر بگیرید که با زمین ارتفاع کمی دارد. اگر پای سگتان ظرف ۲۴ الی ۴۸ ساعت خوب نشد، سگتان را به نزد دامپزشک برید تا به‌طور دقیق معاینه شود.

نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که به سگتان داروهای تاریخ گذشته ندهید. مگر اینکه دقیقاً توسط دامپزشک شما تجویز شده باشد. ایبوپروفن، استامینوفن و ناپروکسن برای سگ‌ها داورهای سمی محسوب می‌شوند. حتی آسپرین هم می‌تواند برای سگ‌ها مضر باشد؛ مخصوصاً اگر بدون تجویز دامپزشک مصرف شوند. علاوه بر این، داروهایی که قبلاً برای سگتان تجویز شده است را در این شرایط به او ندهید. فقط داروهایی را به سگتان بدهید که دامپزشک برای درمان مشکل لنگیدن پا برای او تجویز کرده است. بهتر است قبل از اینکه به سگتان دارویی بدهید، با دامپزشک مشورت کنید.

علت لنگیدن پای سگ‌ها

لنگیدن سگ‌ها یا به سبب آسیب خارجی به پای آن‌ها و یا به دلیل بیماری بوده و در اکثر موارد باعث می‌شود که سگ در حین راه رفتن راحت نباشد و نتواند به‌راحتی پایش را تکان دهد. ممکن است بیشتر سگ‌ها در این شرایط درد هم داشته باشند ولی دسته‌ای دیگر از آن‌ها درد خاصی ندارند. دلایل لنگیدن پای سگ‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

• رگ به رگ شدن یا سفت شدن پا
• بریدگی در ناحیه پنجه یا پا
• گیر کردن شیئی در پنجه یا پا
• پارگی یا بریدگی ناخن‌های پا
• گزش حیوانات یا حشرات
• ورم مفاصل
• شکستگی استخوان
• جابجایی، در رفتگی کامل یا جزئی مفصل
• پارگی رباط یا تاندون
• در رفتگی کاسه زانو (که بر روی یکی از زانوها یا هر دو زانو تأثیر می‌گذارد)
• آسیب به رباط صلیبی جلویی پا (که مانند مورد قبل بر روی زانو/ زانوها تأثیر می‌گذارد)
• دیسپلازی مفصل ران (که بر روی ناحیه عقب پاها تأثیر می‌گذارد)
• دیسپلازی آرنج
• بیماری دیسک بین مهره‌ها (جابجایی یا فتق (بیرون‌زدگی) مهره‌ها)
• استئوکندریت دیسکان (که می‌تواند بر روی شانه‌ها تأثیر بگذارد)
• التهاب استخوان (در توله‌سگ‌ها بیشتر به چشم می‌خورد که در بعضی از موارد دردهای آن در طول زمان شدیدتر می‌شود)
• بیماری نخاعی دژنراتیو
• عفونت (داخلی یا خارجی)
• ایمنی به واسطه پلی آرتریت
• بیماری گزش کنه و ساس
• سرطان (در بین سگ‌ها این بیماری کمتر شایع است) که اغلب به تومور استخوان مربوط می‌شود. سرطان ریه هم می‌تواند بر روی قسمت جلویی پاها تأثیر بدی بگذارد
• ناهنجاری ارثی
• سایر اختلالات مربوط به ماهیچه، عصب یا سیستم ایمنی

در بعضی از موارد، علت دقیق لنگیدن پای سگ‌ها را نمی‌توان تشخیص داد. دامپزشک در مورد گزینه‌هایی که برای تشخیص وضعیت سگتان پیش رویتان دارید و همچنین در مورد نحوه درمان او با شما صحبت خواهد کرد.

مراقبت‌های دامپزشکی برای لنگیدن پای سگ‌ها

وقتی به خاطر لنگیدن پای سگتان او را نزد دامپزشک می‌برید، کارکنان آنجا از شما چند تا سؤال درباره سگتان می‌پرسند؛ مثلاً می‌پرسند که چه مدت است که سگتان می‌لنگد. اینکه آیا شما از نزدیک شاهد آسیب به پای سگتان بوده‌اید یا خیر. کارکنان آزمایشگاه سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی سگتان هم از شما می‌پرسند. سعی کنید اطلاعات زیادی در مورد لنگیدن پای سگ و سابقه پزشکی آن داشته باشید. اگر لنگیدن پای سگتان دوره‌ای است و فقط گاهی وقت‌ها می‌لنگد یا موضوع غیرعادی دیگری هم در مورد راه رفتن آن وجود دارد، می‌توانید از قبل از سگتان فیلم بگیرید تا به دامپزشک نشان دهید.

در مرحله بعدی، دامپزشک سگتان را معاینه می‌کند. او کل بدن سگ را بررسی می‌کند تا علت احتمالی لنگیدن و سایر مسائل مربوط به سلامتی او را بفهمد. رادیوگرافی (اشعه ایکس) هم برای بررسی دقیق‌تر شکستگی و سایر مشکلات پا انجام می‌شود. در بعضی از موارد برای بهتر گرفتن عکس از پا، تزریق داروی مسکن به منظور بی‌حسی لازم است.

ممکن است دامپزشک به کارکنان آزمایشگاه بگوید که عملکرد عضله پا را بسنجند و تعداد سلول‌های خونی را هم به‌طور دقیق بشمارند. کارکنان آزمایشگاه از چند جهت نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند؛ اول اینکه ممکن است تست آزمایشگاهی هیچ علت خاصی را برای لنگیدن پای سگ نشان ندهد یا اینکه تست آزمایشگاهی مشکلاتی را در بدن سگ نشان دهد که به لنگیدن پا مربوط نشود. ولی در استفاده از داروی مسکن یا بعضی از داروها محدودیت خاصی را ایجاد کند. بعضی از صاحبان سگ‌ها فکر می‌کنند که انجام تست‌های آزمایشگاهی ضروری نیستند و گران هم هستند. به هر حال، تست‌های آزمایشگاهی ابزاری بسیار مهم محسوب می‌شوند که ارزش زیادی دارند و خرج کردن پول برای انجام این تست‌ها هم واقعاً می‌ارزد. البته شما این حق را دارید که اجازه انجام تست آزمایشگاهی برای سگتان را به کارکنان آزمایشگاه ندهید ولی این کار باعث محدود کردن توانایی دامپزشک در تشخیص درست و تأخیر در درمان سگ شده و یا اینکه درمان آن را با خطراتی مواجه می‌سازد.

درمان لنگیدن پای سگ بستگی به علت آن دارد. در بعضی از انواع لنگیدن، پای سگ‌ها خودبه‌خود خوب می‌شوند. در بسیاری از موارد، اولین قدم برای درمان لنگیدن پا شامل استراحت و استفاده از دارو است، مخصوصاً اگر دامپزشک شما به وجود مشکلاتی مثل رگ به رگ شدن/ کشیدگی عضلات، ورم مفاصل یا مشکلات کوچک‌تر مشکوک است. بعضی از انواع خاص آسیب‌ها و بیماری‌ها به درمان‌های پیشرفته‌تری مثل جراحی نیاز دارند؛ مثل بعضی از شکستگی‌ها، آسیب‌های مهمی که در اثر شکنجه دادن حیوان به وجود می‌آیند و غیره.

اگر سگ شما آسیب جدی دیده است، اختلال خاصی در راه رفتن دارد و یا اینکه سگ شما لنگیدن غیرعادی دارد که نمی‌توان به خوبی علت آن را تشخیص داد و آن را درمان کرد، ممکن است دامپزشک به شما بگوید که سگ شما نیاز به تشخیص پیشرفته‌تری دارد و باید به نزد متخصص دامپزشکی مراجعه کنید.

 

منبع: چطورپدیا

دانستنی‌های جالب درباره خرچنگ نارگیلی

نکاتی درباره‌ی خرچنگ نارگیلی‌

• خرچنگ نارگیلی یکی از بزرگ‌ترین خرچنگ‌های خشکی است که پاهای عقبی ناقصی دارد. در حقیقت از این حیوان به عنوان بزرگ‌ترین مفصل‌دار خشکی یاد می‌شود.
• در ادامه باید یادآور شویم که این گونه‌ی جانوری سازگاری‌های تازه‌ای را با طبیعت خشکی پیدا کرده است. به عنوان مثال، گونه‌های جوان‌تر این موجود از پوست دور انداخته‌ی حیوانات دیگر به عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند.
• نمونه‌های بالغ این گونه‌ی جانوری از اندام محکمی برخوردار است اما به جای سیستم تنفسی، یک ریه‌ی کاملاً ساده دارد و که متعلق به موجودات باستانی است. این خرچنگ‌ها به هیچ وجه قادر به شنا کردن نیستند و در صورت فرو رفتن در آب بلافاصله غرق می‌شوند.
• به علاوه، این موجود خارق‌العاده بالا رفتن از درخت را به خوبی یاد گرفته است.

اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی‌

خرچنگ نارگیلی بدنی به درازای ۴۰ سانتی‌متر دارد. به علاوه اندازه‌ی هرکدام از پاهایش حداقل به ۰,۹۱ سانتی‌متر می‌رسد و این در حالی است که وزن هرکدام از آن‌ها بیش از ۴۱ کیلوگرم است. به‌طور میانگین، جنس ماده‌ی این گونه‌ی جانوری کوچک‌تر از نرها است. این گونه‌ی جانوری دارای ۱۰ پا است و هر جفت از آن‌ها برای هدف خاصی به وجود آمده و نهایتاً به تکامل رسیده است. اولین جفت پاهایش که به گازانبرهای قدرتمند معروف است، برای استفاده در مبارزات و به دست آوردن غذا استفاده می‌شود. دو جفتِ بعدی برای بالا رفتن از درخت و سطوح و مرتفع و راه رفتن مورد استفاده قرار می‌گیرند، جفت چهارم که کوچک هم هست استفاده‌های متفاوتی دارد؛ جوانان از آن برای نگه‌داری و محافظت از پناهگاه خود استفاده می‌کنند؛ اما بزرگ‌سالان از آن به عنوان یک عضو کمکی در راه رفتن استفاده می‌کنند؛ و جفت آخر پاها را نیز به‌طور معمول در بدن جمع کرده و نشان نمی‌دهند. مردها برای تولیدمثل و زنان برای محافظت از تخم‌هایشان از آن استفاده می‌کنند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: مفصل داران‌

رده: خرچنگیان‌

راسته: ده‌پایان‌

خانواده: Coenobitidae

طبقه: Birgus‌

گونه: B. latro

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی و بوم‌شناسی جانور‌

خرچنگ‌های نارگیلی بی‌نظیری که در تصویر مشاهده کردید، به‌طور بومی متعلق به اقیانوس هند و بخش‌های مهمی از اقیانوس آرام هستند. طیف گسترده‌ی آن‌ها از زنگبار در مدار رأس‌السرطان تا مدار رأس­الجدی کشیده می‌شود. خرچنگ نارگیلی همچنین در مناطق خشک ماداگاسکار و استرالیا نیز یافت می‌شود. به علاوه، بزرگ‌ترین تجمع این گونه‌ی جانوری در جزیره‌ی کریسمس در اقیانوس هند دیده شده است. این موجودات در نقاط مختلفی از اقیانوس آرام همچون جزیره‌ی کوک، جزایر لاین و جزایر گامبیر نیز یافت شده‌اند. این خرچنگ‌ها از احساس بویایی بسیاری قوی‌ای برخوردارند. این گونه‌ی جانوری از میوه و دانه‌های میوه تغذیه می‌کند؛ اما در صورت پیدا شدن لاشه یا مردار جانوران، به آن‌ها هم دستبرد می‌زند.

 

منبع: چطورپدیا

۳ روش دستیابی به اهداف

اگر قصد دارید شانس دستیابی به اهداف خود را افزایش دهید، به کمک روش‌های اثبات شده زیر تفکر خود را در مورد آن‌ها تغییر دهید.

به اهداف فکر کنید. آیا آن‌ها بازتاب ارزش و چشم‌انداز شما نسبت به آینده هستند؟ آیا شما برای رسیدن به این اهداف هیجان دارید یا آن‌ها را وارد لیست کارهایی کرده‌اید که باید از شخص دیگری بخواهید؟ زمانی که این اهداف ارزشمند و در جهت خواسته‌های فرد باشند، ضمن روشن کردن مسیر، به او ارزش بخشیده و میزان پیشرفت وی را مشخص می­کنند. مسیری بیابید که هدفتان را تنظیم کرده و افزایش دهنده شانس شما برای رسیدن به اهداف باشد.

اهداف هوشمندانه (SMART) اختیار کنید

SMART یک روش اثبات شده برای رسیدن به اهداف است:

• مشخص (S): چشمانتان را بسته و خود را در حال انجام کاری تصور کنید. به‌عنوان مثال، فرض کنید که برای کاهش وزن هر روز بعدازظهر به‌عنوان میان وعده سبزی مصرف می‌کنید؛ اما به‌راحتی نمی‌توانید خود را لاغر تصور کنید.
• قابل اندازه‌گیری (M): شامل اجزای قابل ردیابی، مانند مدت زمان پیاده‌روی یا تکرار آن. اهداف قابل اندازه‌گیری می‌توانند پیشرفت را به‌خوبی نشان دهند.
• قابل دستیابی (A): طبق قانون گلدیلاک: چیزی را بیابید که حقیقتاً درست است. در انتخاب اهداف، باید حد میانه را رعایت کرد؛ نه آن قدر مشتاق و نه‌چندان دلسرد. با خروج از منطقه امن خود را به چالش بکشید؛ اما نه آن‌قدر زیاد که احساس گیجی کرده و با فکر کردن به اهداف مضطرب شوید.
• خود خواسته (R): این ویژگی مهم‌ترین بخش است. اهدافی انتخاب کنید که برای شما مهم و ارزشمند باشند، نه برای اعضای خانواده، پزشک و یا کارمندانتان. گاهی ممکن است به دلیل تقاضای یک شخص دیگر، تمایل به انجام کاری داشته باشید؛ اما تغییر ماندگار زمانی رخ می­دهد که دلایل شخصی عمیقی برای انجام آن کار وجود داشته باشد. انتخاب اهداف مرتبط با ارزش‌ها و چشم‌انداز، باعث ایجاد تغییرات می­شود.
• بازه زمانی (T): یک بازه زمانی واقع بینانه در نظر بگیرید. داشتن نقطه پایانی این امکان را می­دهد تا فرد بر روی موفقیت‌ها و یادگیری‌های کلیدی تمرکز کرده و در صورت لزوم مسیر خود را تغییر دهد. اغلب افراد بدون آنکه پیشرفت خود در یک هدف را تشخیص داده و بر آن تمرکز کنند، به سراغ هدف بعدی می­روند.

جهت تنظیم اهداف با به‌کارگیری سه گام زیر، شانس موفقیت خود را افزایش دهید.

۱- زمانی را صرف فهم دلایل خود کنید

در وهله اول به این سؤالات پاسخ دهید:

• چگونه این هدف با ارزش‌های شخصی من هماهنگ می­شود؟
• چطور این هدف سبب نزدیکی به چشم‌انداز آینده­ می­شود؟
• کدام ویژگی هدف مرا هیجان زده می‌کند؟

۲- پس از مشخص نمودن هدف، آن را به وظایف کوچک‌تر روزانه یا هفتگی تقسیم نمایید

• برای اینکه بفهمید آیا این هدف مناسب است، اعتماد به نفس خود در توانایی دستیابی به آن را در یک بازه ۰ تا ۱۰ در نظر بگیرید که ۰ بیانگر کمترین و ۱۰ نشان­ دهنده بیشترین میزان اعتماد به نفس است. اگر سطح اعتماد به نفس کمتر از ۷ بود، هدف را به وظایف کوچک‌تر تقسیم کنید.
• پس از تقسیم هدف به وظایف کوچک‌تر، برای دسترسی به روند پیشرفت، انجام این وظایف را پیگیری کنید.

۳- اهداف خود را با شخص دیگری در میان بگذارید

• ریسک کنید و آرزوهای خود را با شخص دیگری در میان بگذارید. این مهم سبب ایجاد روابط قوی‌تر، تشویق بیشتر و حس مسئولیت پایدارتر خواهد شد.
• مدل الگویی بیابید که تمرینی جهت رسیدن به هدف باشد.

اگر تا به امروز تجربه زیادی در تنظیم هدف نداشته ­اید و یا به اهداف گذشته خود نرسیده ­اید، از امتحان کردن این نکات نهراسید. یک فعالیت انتخاب کرده و از دیگران کمک بخواهید. در این زمینه می‌توان از کمک یک مربی سلامت یا مشاور نیز بهره کافی برد.

 

منبع: چطورپدیا

۹ نکته برای شاد کردن گربه خانگی

زمان­هایی که بیرون از خانه هوا سرد است، می‌توانید به گربه خودتان کمک کنید تا در درون خانه هم احساس خوبی داشته باشد. آیا شما هم فکر می‌کنید که بیرون بردن گربه لازمه‌ی شاد بودن اوست؟ حقیقت این است که بازی کردن مرتب با گربه و فراهم کردن وسیله‌های سرگرم‌کننده برای آن‌ها می‌تواند به‌راحتی غریزه حیوانی آن‌ها (مثل دنبال کردن سایر چیزها) را ارضا کند و از طرفی این کارها می‌تواند گربه‌ها را سرگرم کند و تمرینی باشد برای سالم زیستن و شاد بودن گربه‌ها. یکی دیگر از فواید نگه ‌داشتن گربه‌ها در خانه می‌تواند فراهم نمودن حیات‌وحشی ایمن برای آن‌ها باشد. وقتی هوا سرد می‌شود، با رعایت چند نکته می‌توان فضای داخل خانه را به محیطی جذاب و دوست‌داشتنی برای گربه‌ها تبدیل کرد که تمام نیازهای آن‌ها را برطرف می‌کند.

۱- از زمانی که گربه‌ی شما بسیار کوچک است، در داخل خانه از او مراقبت کنید

بچه‌گربه‌هایی که در داخل خانه نگه‌داری می‌شوند، با اینکه روزبه‌روز بزرگ‌تر می‌شوند ولی همچنان از محیط داخل خانه بسیار لذت می‌برند.

۲- ساخت حصار باعث شادی بچه‌گربه‌ها می‌شود

برای گربه خودتان مکان سرپوشیده‌ای فراهم کنید تا در بیرون از خانه هم فضای ایمنی را تجربه کند. با حصار می‌توانید یک محوطه سربسته برای گربه‌تان بسازید تا به او اجازه دهید تا بدون هیچ خطری از محیط بیرون استفاده کند. استفاده همیشگی از حصار نمی‌تواند از ورود سایر حیوانات به داخل محیط شما جلوگیری کند؛ پس همیشه باید نزدیک گربه بمانید و از او مراقبت کنید. مطمئن شوید که حصارهایتان کاملاً سربسته است و هیچ راه فراری برای گربه وجود ندارد و گیاهان سمی، مواد شیمیایی باغچه و سایر مواد خطرناک هم دور از دسترس گربه قرار دارند.

۳- همراه با قلاده مخصوص با گربه خودتان پیاده‌روی کنید

اگر در کوچه‌ای زندگی می‌کنید که سگ‌های ولگردی در آن وجود ندارند، می‌توانید برای گربه قلاده مخصوص بخرید و گربه خودتان را به نحوی آموزش بدهید تا مطابق دستور شما در مسیری که مشخص می‌کنید راه برود. البته آموزش به گربه زمان می‌برد و هر دوی شما باید صبور باشید. بهترین زمان برای آموزش وقتی است که گربه شما بسیار کوچک است. بعضی از گربه‌ها حتی با وجود قلاده هم می‌توانند از محیط بیرون لذت ببرند و شما هم می‌توانید به کارهایی مثل باغبانی باغچه بپردازید؛ البته حواستان باشد که گربه بازیگوشی نکند و از شما دور نشود.

۴- گربه‌هایتان را روی حصارهای بلند قرار دهید

جایگاه نسبتاً بلندی را برای گربه خودتان در داخل خانه در نظر بگیرید که کنار پنجره‌ای باشد که آفتاب به داخل خانه تابیده می‌شود. حصارهای نسبتاً بلند که مخصوص گربه‌هاست را می‌توانید از مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و یا از خرده‌فروشی‌ها خریداری کنید. گزینه دیگر چارچوب دور پنجره است که گربه می‌تواند روی آن بنشیند. حصارهای بزرگ‌تر را می‌توان در گوشه خانه یا در تراس خانه‌های آپارتمانی قرار داد.

۵- برای گربه خودتان خانه درختی مخصوصی را تهیه کنید

خانه درختی مخصوص گربه را می‌توانید آماده بخرید یا اینکه خودتان چنین خانه‌ای را برای او بسازید. ارتفاع خانه درختی گربه می‌تواند بسیار کم و کوتاه و یا بسیار بلند باشد. چنینی خانه‌ای به گربه این امکان را می‌دهد تا از آن بالا برود و در خانه درختی‌هایی که چندین گربه وجود دارند، گربه‌ها می‌توانند بیشتر با یکدیگر بازی کنند و در فضاهای عمودی آن نیز استراحت کنند. اگر امکان دارد، خانه درختی گربه را در کنار پنجره قرار بدهید تا گربه بتواند فضای بیرون از خانه درختی را هم ببیند.

۶- هنگام بازی با گربه، از وسایل سرگرم‌کننده مختلفی استفاده کنید

هر روز با گربه خودتان بازی کنید. از وسایل بازی متفاوتی استفاده کنید تا گربه شما به خاطر بازی با آن وسایل بتواند راه برود، آن‌ها را دنبال کند، چنگ بزند و یا با پا آن‌ها را با پای خود لگد بزند. وقتی گربه از بازی با شما خسته شد، وسایلی که ممکن است به او آسیب برسانند را جمع کنید و از دسترس او دور نگاه دارید (مثل وسایلی که دنباله‌های نخ مانندی دارند). وسایل بازی مثل کیف‌های کاغذی (بدون دسته) یا جعبه‌های مقوای را می‌توانید جمع نکنید زیرا خطری برای گربه ندارند. سعی کنید وسایل بازی را هر دفعه عوض کنید تا برای گربه شما جدید و جالب باشند.

۷- محیط بیرون را به داخل خانه بیاورید

شما می‌توانید در داخل خانه هم علف‌های مخصوصی بکارید زیرا گربه‌ها آن‌ها را دوست دارند و از آن‌ها تغذیه می‌کنند.

۸- خانه را تمیز نگه دارید

بسیاری از گربه‌ها نسبت به تمیزی وسواس دارند پس همیشه سطل آشغال را تمیز نگه دارید.

۹- برای گربه هویت تعیین کنید

حتی گربه‌های خانگی هم باید مشخصات شناسایی و قلاده گردنی کوچکی به همراه خود داشته باشند. باز گذاشتن گاه و بیگاه پنجره یا در می‌تواند گربه شما را وسوسه کند تا به بیرون از خانه فرار کند. اگر افراد غریبه‌ای به منزل شما بیایند، در فضای بیرون آتشی را ببینند و یا در سایر موقعیت‌ها قرار بگیرند، ممکن است گربه شما بترسد و همچنان در بیرون از منزل باقی بماند. استفاده از قلاده گردنی و یادداشت هویت گربه در آن می‌تواند به دیگران کمک کند تا به محض پیدا کردن گربه آن را به شما برگردانند.

 

منبع: چطورپدیا

روش‌های پیدا کردن مشاغل دورکاری

شاید واقعاً از اینکه بفهمید چندین و چند شغل قانونی و خانگی با درآمدهای میلیونی آن بیرون وجود دارند، تعجب کرده و یا شوکه شوید. به هر حال، امروزه دیگر بخش اعظمی از کسب‌وکارها توسط این مشاغل اداره می‌شوند، مشاغلی که به صورتدورکاری و در خانه انجام می‌گیرند. از طرف دیگر، جالب است بدانید که کارفرمایان نیز همکاری با چنین افرادی را دوست دارند و همیشه جایی برای این افراد نگه می‌دارند. حالا وقت این است که بفهمید، در زمان پیدا شدن و یا در حین یافتن یک شغل چه چیزهایی را باید رعایت کنید.

بخش اول: گشتن به دنبال شغل

۱- فهرستی از شرکت‌ها و مؤسسات مشهور و معروف را با دقت مطالعه کنید. برای اینکه در حین مطالعه بین تمامی شرکت‌ها، مورد خوبی از دستتان در نرود، سعی کنید وب‌سایت‌هایی را که مخصوصاً برای کار در خانه و دورکاری طراحی شده‌اند، به صورت یک اسم در لیست مطالعه کرده و تک‌به‌تک، راجع به شرایط کاری‌شان تحقیق کنید.

۲- به مراکز کاری بومی خود مراجعه کنید. کارهای این‌چنینی (دورکاری) در حال حاضر مورد پسند و دلخواه هر شرکتی هستند، بنابراین شما حتی می‌توانید کار مخصوص خودتان را در شهر و محله‌ی خود اداره کنید. به مراکز کاری و شرکت‌های اطراف خانه‌ی خود مراجعه کرده و از کسانی که دنبال نیرو می‌گردند، استقبال کنید. خودتان را به عنوان کسی که می‌تواند وظایف دورکاری همچون نوشتن، ویرایش، فروش، طراحی وب‌سایت، ترجمه، آوانویسی پزشکی یا خدمات مشتریان را انجام دهد، نشان دهید.

• یادتان باشد که در ابتدا می‌توانید مجانی یا تقریباً مجانی کار کنید تا بتوانید مهارت‌های دورکاری خود را به رخ کشیده و ثابت کنید. وقتی که مشتری اول راضی و خشنود از نزد شما رفت، وقت آن است که با مشتری‌هایی با اوضاع مالی بهتر ارتباط برقرار کنید.
• فواید کار خودتان را بزرگنمایی کنید. لزومی ندارد که برای اتاق‌های شرکت و اجاره‌شان پولی پرداخت کنید. چراکه با داشتن کارمندهایی دورکار، صرفاً با افرادی از فواصل دور و نزدیک همکاری خواهید داشت و هیچ معاشرت و یا ملاقاتی در کار نخواهد بود. این‌چنین است که مسائل مالیاتی نیز با کاهش چشم‌گیری مواجه می‌شوند.

۳- از شبکه‌ی اجتماعی خود استفاده کنید. شما می‌توانید به نزد دوستان و کسانی که قبلاً برایشان یا همراهشان کار کرده‌اید، بروید و از ایشان راجع به فرصت‌های کاری مورد نظر سؤال کنید تا ببینید که آیا فرصت مناسبی به تورشان خورده است یا خیر. همچنین می‌توانید از وب‌سایت‌ها نیز در جهت ارائه‌ی خدمات خود استفاده کنید:

• طراحیِ یک عدد وب‌سایت مخصوص خودتان و شرح دستاوردها و خدمات و توانایی‌هایتان در آن
• تبلیغ در روزنامه یا فضای مجازی

۴- برقراری ارتباط با شرکت‌های بزرگ. همان‌طور که گفته شد، شرکت‌ها و مؤسسات عالی به دنبال ثبت‌نام چنین کارمندهایی هستند که بتوانند وظایفشان را به درستی اما از دور انجام دهند. شما می‌توانید با برقراری ارتباط با شرکت‌های بزرگ و فرستادن رزومه‌تان به آن‌ها، به ایشان توضیح دهید که چرا باید شما را استخدام کنند و یا برای استخدام‌های جدید در نظر بگیرند.

بخش دوم: ساخت و پرورش یک نوع خاص از مهارت‌ها

۱- قوی‌تر کردن مهارت‌های کامپیوتری. یکی از مهارت‌هایی که هر کارمند دورکاری باید بلد باشد، کار با کامپیوتر و یا به صورت کلی کار با تکنولوژی است (خصوصاً طراحی وب). برخی نرم‌افزارها مخصوصاً برای کار در خانه درست شده‌اند.

• برای طراحی وب، شما نیاز دارید تا یک وب‌سایت ویژه برای تبلیغ یک یا چند محصول از شرکتی خاص طراحی کنید. همچنین، ممکن است نیاز به باقی ماندن و مدیریت این وب‌سایت وجود داشته باشد که در آن صورت باید مدام به آن سر بزنید.

۲- تمرکز بر روی خدمات. بخش خدمات از آن دسته خدماتی است که می‌تواند برای افراد دورکار ثمره‌ی زیادی داشته باشد، خصوصاً اگر بتوانید به طور مفید پشت تلفن با بقیه ارتباط برقرار کنید. برای این‌جور کارها، نیاز است تا ثابت کنید که نوع حرف زدن با مشتری را می‌دانید و بلدید که چگونه مؤدب و بانفوذ باشید.

• دستیار مجازی به عنوان یکی از مشاغل این‌چنینی به‌شدت معروف و محبوب است، کسانی که محصولات شرکت را به افراد خرد می‌فروشند. این قراردادهای کاری شامل هر نوع وظیفه‌ای می‌شوند، اما به طور معمول شامل داشتنِ تجربه در زمینه کارهای اداری و دفتری، فنی و خدمات مشتریان (خدماتی که مشابهِ کارِ منشیان است) می‌شوند.
• نمایندگی مرکز فروش و یا تیم حمایتگر محصولات مختلف نیز در حال حاضر به عنوان فرصت‌های شغلی جدید در حال افزایش و رشد هستند، اما، شما نیاز دارید تا برای پذیرش در چنین شغل و حوزه‌هایی، توانایی خود را برای ارتباط برقرار کردن با مشتری، خوشحال و راضی نگه‌داشتن مشتری و آشنایی کامل با محصول مورد نظر ثابت کنید.

۳- آوانویسی پزشکی را بیاموزید. آوانویسی پزشکی نیز در حال حاضر جزو آن دسته شغل‌هایی است که رو به افزایش بوده و درصد تقاضای کارفرمایان در آن، بیشتر از عرضه است. این شغل به‌راحتی از خانه قابل انجام است. شما می‌بایستی به فیلم سخنرانی‌های یک دکتر گوش فرا داده و صحبت‌های او را به کدهای پزشکی بازنویسی کنید. از سری مهارت‌های لازم برای این کار، مهارت تایپ سریع و دقیق و داشتن اطلاعات لازم در حوزه‌ی پزشکی است.

• آوانویسی پزشکی نیاز به آموزش‌هایی در این زمینه دارد.

۴- بر روی زبان‌های خارجه تمرکز کنید. ترجمه هم می‌تواند به خوبی ویرایش و نوشتن در خانه انجام شود. شما می‌توانید به صورت یک فرد آزاد با تأسیس یک وبلاگ و دریافت پروژه‌های آزاد شروع به کار کنید و یا مخصوصاً برای یک شرکت کار کنید. شما همچنین می‌توانید به شغل ویراستاری یا نویسندگی برای شرکت‌هایی مشغول شوید که قصد دارند تا محصول خود را به مخاطبین خارجی خود بفروشند.

۵- سعی کنید کسب‌وکار خودتان را راه بیندازید. سایت‌های بسیار زیادی همچون انجام می‌دهم، پونیشا یا پارسکدرز وجود دارند که شما می‌توانید با ورود به آن‌ها، خدمات خود را در معرض فروش بگذارید؛ اما راز موفقیت در چنین سایت‌هایی این است که خدمت مورد نظرتان را خوب و مهم جلوه دهید.

• از عکس، نمونه کار و رزومه‌ی خود برای شاخص شدن استفاده کنید، چراکه افراد بسیار زیادی هم هستند که خدمات شما را در معرض فروش گذاشته‌اند.
• حواستان باشد که خدمت مورد نظر را به خوبی و با دقت کامل انجام دهید. کارفرمایان به کیفیت کار شما نمره می‌دهند. بدین منظور، نمره‌های بالا باعث می‌شود که در آینده پروژه‌های بهتری به پستتان بخورد.

بخش سوم: گشتن به دنبال حیله‌ها

۱- یادتان باشد که موقعیت‌های خاص و زیادی خوب، بر علیه شما عمل می‌کنند. به ازای هر شغل درست و واقعی دورکاری، ۶۰ موقعیت شغلی جعلی وجود دارد. حواستان باشد تا درخواست‌نامه‌ای برای این افراد ارسال نکنید و یا به دامشان نیفتید.

• بهترین راه برای این کار گشتن به دنبال سایت‌های مجوزدار است.

۲- به دنبال کار و مشاغل قابل درک بگردید. به تبلیغاتی که فهرستی از مشاغل مورد نظرشان ارائه نمی‌دهند، توجه نکنید. بهتر است که نام شرکت‌های معتبر و درست را در خاطر داشته باشیم و یا در رابطه با شرکتی که اسمش درون تبلیغ است، تحقیقات لازم را به عمل بیاوریم. قطعاً باید منابع انسانی فعالی برای پاسخ دادن به سؤالات شما وجود داشته باشد.

۳- انتظار یک رویه‌ی استخدام عادی را داشته باشید. صرفاً به این دلیل که قرار است به عنوان یک فرد دورکار استخدام شوید، دلیل نمی‌شود که رویه‌های شغلی عجیب‌وغریبی را پیش رویتان بگذارند. آن‌ها باید امتحان یا مصاحبه‌ای را از شما به عمل بیاورند. به همین منوال، لیست کارها و سؤالات آن‌ها باید فقط و فقط شامل موضوعاتی همچون تجربیات کاری، حقوق، مرخصی و پاداش باشد.

• اگر بدون طی کردن هیچ رویه‌ی خاصی، ایمیلی مبنی بر تأیید شدن و استخدام شدن دریافت کردید، بدانید که ایمیل مورد نظر جعلی بوده و درصدد به دام انداختن شما هستند.

 

منبع: چطورپدیا

آموزش مهربانی با حیوانات به کودکان

مهربانی نباید به هیچ گروه خاصی محدود شود؛ که منظور از گروه، هر نوع جنسیت، قوم، نژاد یا گونه‌های جانوری‌ است. در حقیقت، نشان دادن و ابراز مهربانی و دلسوزی به آسیب‌پذیرترین هم‌زیستان ما در زمین (به‌طور مثال حیوانات دیگر، خصوصاً آن دسته‌ از حیواناتی که تحت حفاظت و مراقبت ما هستند)، همان‌طور که ماهاتما گاندی، پیشوای بزرگ هندوان، در جمله‌ای معروف و محبوب می‌گوید: «اگر می‌خواهی مقدار اخلاق مدار بودن و خوش‌رفتار بودن یک ملت را بسنجی، به طرز رفتارشان با حیوانات دقت کن.»، می‌تواند نشانی از انسانیت ناب و روح متعالی ما باشد.

آموختن مهربانی و دلسوزی برای حیوانات، یکی از درس‌های مهم و ضروری زندگی است که هر کودکی باید بیاموزد. همه‌ی ما مسئولیم تا برای هم‌ نوعان و هم‌زیستان خودمان اهمیت قائل شویم و این، باور و اعتقادی است که باید از همان کودکی و طفولیت در وجودمان کاشته شود.

این هم از پنج نکته‌ی مهم در باب آموزش مهربانی با حیوانات که می‌توانید به ‌مناسبت روز جهانی مهربانی، به فرزندان خود بیاموزید:

۱- حیوانات را در طبیعت اصلی خودشان به تصویر بکشید

بهترین راه و محیط برای نشان‌ دادن حیوانات به کودکان، این است که آن‌ها را به ‌نظاره‌ی حیوانات در خانه‌ی حقیقی و بومی خودشان وا‌داریم. از بردن کودکان به سیرک‌ها و یا پارک‌های این‌چنینی پرهیز کنید. شاید بپرسید این کار چه آسیبی به ذهن و روان کودک می‌رساند؟ در‌ این‌ باره، باید بگوییم که کودکان با دیدن حیوانات اسیر شده، حس می‌کنند که حیوانات، به‌طورکلی، برای خدمت کردن به انسان‌ها آفریده شده‌اند. (مثلاً، برای سرگرم کردن انسان‌ها.)

وقت‌گذرانی در طبیعت (مثلاً قدم زدن در یک جنگل امن و یا رفتن به پارک‌های طبیعی) می‌تواند روش خوبی برای برقراری یک ارتباط عمیق، بین ذات پاک فرزندتان و طبیعت وحشی باشد. به فرزندتان، اهمیت احترام به حیوانات و محافظت از خانه‌ی طبیعی‌شان را بیاموزید. به آن‌ها یاد دهید که یکی از راه‌های محافظت از خانه‌های طبیعی این موجودات، پرهیز از زباله ریختن در طبیعت است.

۲- برای کودک خود، کتاب‌هایی در باب رفتارهای غریزی و طبیعی حیوانات بخوانید

بیشتر بچه‌ها، علاقه‌ی خاص و سیری‌ناپذیری به حیوانات دارند و علاقه دارند که به صورت مداوم، اطلاعات جدید درباره‌ی آن‌ها کسب کنند. کتاب‌هایی را برای خواندن انتخاب کنید که نه‌تنها بر روی خانه، رژیم غذایی و ویژگی‌های بدنی حیوانات، بلکه بر روی رفتارهای اجتماعی و احساسی آنان نیز تمرکز دارد؛ به‌طور مثال، اینکه شامپانزه‌ها سرپرستی برای خود تعیین می‌کنند یا اینکه فیل‌ها به‌طور دسته‌جمعی برای حفاظت از گونه‌های کم سن و سال خود، اقدام می‌کنند. با فرزندتان راجع به ویژگی‌هایی که میان انسان و حیوان مشترک است، صحبت کنید، از جواب‌های خلاقانه‌شان در این باره شگفت‌زده خواهید شد.

۳- به آن‌ها مسئولیت‌هایی با هدف اهمیت دادن به حیوانات بسپارید

اگر حیوانی خانگی در منزل دارید، به فرزندانتان مسئولیت‌هایی در قبال آن‌ها بسپارید. مثلاً به آن‌ها بگویید که باید تحت نظارت شما، نیازهای اساسی آن‌ها را تأمین کنند، برای مثال آب موجود در کاسه‌ی آبشان را به‌طور مکرر تعویض کنند. آموزش اهمیت مراقبت از حیوانات خانگی، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند گرایش به مهر ورزیدن به دیگران را در روح انسان بکارد. اهمیت تهیه‌ی غذا و آب تازه و تحرکات بدنی را برای حیوانات، به درسی مهم در زندگی فرزندتان تبدیل کنید. اصلاً یادتان نرود که کلید رسیدن به این مرحله، عادت به مهربانی و دلسوزی برای دیگران است. حیوانات هم مثل ما احساس تنهایی می‌کنند!

۴- رفتارها و ادبیات محترمانه را در فرزند خود تشویق کنید

وقتی کودکان و خردسالان برای اولین بار حیوانی را به دست می‌گیرند، باید به آن‌ها گوشزد کنید که با آن‌ها به نرمی و با لطافت تمام برخورد کنند و اگر حیوانی آشکارا می‌خواهد که از دستشان فرار کند، اجازه‌ی این کار را بلافاصله به آن بدهند. اگر فرزندتان اقدام به اذیت و آزار حیوانات کرد، سریعاً کار او را سرزنش کنید. این عمل به قدری مخرب است که حتی شکل شفاهی آن نیز قشنگ نیست و در نهایت، الگوی خود را به سمت حرکات و رفتار فیزیکی ادامه خواهد داد. اگر مهمان ناخواسته‌ای همچون حیوانات موذی و موش را در خانه‌ی خود مشاهده کردید، اقدام به کشتن آن نکنید. سعی کنید تا حد امکان، تله‌ای بدون جراحت را طراحی کرده و پس از گیر انداختن، آن را در فضای بیرون از خانه رها کنید. کودکان، کارهای خوب را تنها زمانی می‌آموزند که شما، به عنوان قهرمانان آن‌ها، به الگوسازی و عادی‌سازی این رفتارها اقدام کنید.

۵- از یک پناهگاه حیوانات محلی دیدن کنید

وقتی همراه فرزندتان به دیدن یکی از این پناهگاه‌های حیوانات خانگی می‌روید، می‌توانید تأثیرات مثبت و منفی‌ای که انسان بر روی حیوانات می‌گذارد را به او نشان دهید. در این پرورشگاه‌ها، تعداد زیادی سگ و گربه‌ی سالم، فقط و فقط به خاطر رفتار بد انسان‌ها زندانی شده‌اند؛ اما به هر حال پناهگاه‌ها سعی دارند تا با ایفای نقش اساسی‌ که دارند، خانه‌ای با کیفیت‌تر برای آن‌ها پیدا کرده و شانسی دوباره برای زندگی بهتر به آن‌ها اعطا کنند. شما می‌توانید به فرزند خود آموزش دهید و آن‌ها را وا‌دارید تا هر کاری که از دستشان برمی‌آید برای این پرورشگاه‌ها و حیوانات ساکن آن بکنند، برای مثال، اهدای پتو و خوراک، یکی از متداول‌ترین راه‌های کمک است. یا می‌توانید اسباب‌بازی‌های دست سازی را برای حیوانات آنجا درست کنید. همچنین، طراحی پوسترهایی برای حمایت از این حیوانات، نه‌تنها عملی برای ابراز مهربانی به این گونه‌های جانوری است، بلکه می‌تواند سطح سواد و شعور و فرهنگ جامعه را بالا ببرد. با شرکت در کارهای داوطلبانه و خیرخواهانه برای گونه‌های جانوری مختلف، می‌توانید اهمیت و ارزش کارهای مثبت را به کودکان خود آموزش دهید.

 

منبع: چطورپدیا

مشاغل پاره‌وقت ویژه بانوان خانه‌دار

اگر شما فرزندی دارید که به تازگی به دنیا آمده و یا چهار دست و پا راه می‌رود و خانه را روی سرش می‌گذارد، این مقاله برای شما،مشاغل پاره‌وقتی معرفی می‌کند که اجازه می‌دهد در یک دوره‌ی زمانی کوتاه و منعطف، به کسب‌وکاری کوچک بپردازید.

۱- کارهای اداری

اگر شما تجربه‌ای در رابطه با کارهای اداری دارید و یا به وظایف و اعمال اداری و دفتری همچون تایپ کردن، جواب دادن به ایمیل‌ها، رزرو و تنظیم قرار ملاقات و برنامه‌ریزی علاقه دارید، پس شغل دستیار مجازی می‌تواند بهترین انتخاب برای شما باشد.شغل دستیار مجازی امروزه بخشی از تقاضای کارفرمایان را تشکیل می‌دهد. از فواید این شغل می‌توان به این مسئله اشاره کرد که وظایف یک دستیار مجازی کوتاه بوده و شما قادر خواهید بود تا در یک خط زمانی انعطاف‌پذیر، به تکمیل کارهایتان اقدام کنید.

۲- آوانویسی

آوانویسی به معنی اضافه کردن توضیحات و یا زیرنویس به فیلم‌های زنده یا فیلم‌هایی است که از قبل ضبط شده‌اند. وظیفه‌ی شما این است که کلمات گفته شده در ویدئو را تایپ و نگارش کنید. برای آوانویس شدن، توانایی‌هایی همچون تندنویسی ودرست‌نویسی لازم است. بسیاری از آوانویسان قادرند تا در هر دقیقه، دویست کلمه را تایپ کنند. ممکن است آن‌هایی که تجربه‌ی تندنویسی دارند، مثل کسانی که گزارشات دادگاه را مکتوب می‌کنند یا کسانی که در مؤسسات پزشکی مشغول به انجام این عمل هستند، بخواهند تا این شغل را در خانه و به صورت پاره‌وقت انجام دهند.

۳- مشاغل خلاق

مادرهایی که روحیه‌ای خلاق (و صدالبته تجربه) دارند، می‌توانند در اینترنت به دنبال شرکت‌هایی بگردند که نیازمند یک گرافیست هستند. بسیاری از شرکت‌های معتبر به دنبال گرافیست‌های پاره‌وقت یا تمام‌وقت می‌گردند. اگر احیاناً با نرم‌افزارهایی همچون ایلوستریتور یا فتوشاپ آشنایی دارید، پس می‌توانید موقعیت شغلی مناسب و با کیفیتی را برای خود دست و پا کنید.

۴- کلاس‌های آموزش زبان خارجه

برگزاری کلاس‌های آموزش زبان‌های خارجه، راه بسیار خوبی برای کسب درآمد از مهارت‌هایتان است! بسیاری از کسانی که مدارک زبان انگلیسی دارند یا کسانی که دارای تجربه‌ای درخشان در این زمینه هستند، به‌راحتی می‌توانند به کسب درآمد از این راه اقدام کنند. برگزاری این نوع کلاس‌ها می‌تواند به وسیله‌ی ضبط فیلم و ویدئو باشد. در این صورت، به‌راحتی می‌توانید برنامه‌ای منعطف برای رفع اشکال‌های دانش‌آموزتان از طریق فضای مجازی ترتیب دهید.

۵- کارهایی که با تلفن همراه انجام می‌شوند

آیا شما دارای مهارت‌های خوبی در گپ زدن و گفت‌وگو با افراد هستید؟ در صورتی که با کار کردن با تلفن همراهتان مشکلی نداشته باشید، می‌توانید مشاغل و سمت‌هایی در حوزه‌ی فروش، خدمات مشتریان، رزرو بلیط های مسافرتی و رزرو هتل به دست بیاورید. بسیاری از شرکت‌ها به دنبال این هستند که سمت‌های این‌چنینی را به دست کارکنانی بسپارند که پاره‌وقت و از طریق تلفن همراه خود کار می‌کنند.

۶- ویراستاری

ویراستاری هم جزو بهترین مشاغل پاره‌وقت حال حاضر جهان شناخته می‌شود. با توجه به حجم عظیم مطالبی که در عصر جدید بر روی فضای مجازی پخش می‌شوند، ویراستاران همیشه می‌توانند شغل خوبی را پیدا کنند. ویراستاری شامل وظایف متعدد و مختلفی همچون تصحیح اشتباهات تا پیدا کردن اشتباهات در برخی حوزه‌های تخصصی می‌شود.

۷- متخصص (نظریه‌پرداز) مد آنلاین

نظریه‌پردازان مد و یا کسانی که سلیقه‌ی بسیار خوبی در این زمینه‌ها دارند می‌توانند به عنوان یک نظریه‌پرداز مد، اما به صورت آنلاین مشغول به کار شوند. بسیاری از مؤسسات مد و لباس به دنبال کسانی هستند که نظر کارشناسانه در رابطه با مد جدید موسسه ارائه دهند. به‌طور مثال، شما می‌توانید لباس‌ها یا مد یک مشتری را ارزیابی کرده و به‌طور ماهانه به او بگویید که چه چیزهایی را امتحان کرده و یا چه سبک لباسی را بخرد.

۸- شبکه‌های اجتماعی

آیا شما متخصص شبکه‌های اجتماعی هستید؟ آیا تجربه‌ای در زمینه‌ی بازاریابی و فروش دارید؟ مشاغل زیادی در حوزه بازاریابی شبکه‌های اجتماعی وجود دارند. با پررنگ‌تر شدن هرچه بیشتر شبکه‌های اجتماعی در زندگی مردم، شرکت‌ها متوجه نقش اساسی این حوزه در بازاریابی و تبلیغات خود شده‌اند، اما تقریباً طیف گسترده‌ای از این شرکت‌ها نیروی لازم برای این کار را ندارند. این شغل می‌تواند فرصت بی‌نظیری به عنوان یک شغل پاره‌وقت خانگی باشد.

۹- تست وب‌سایت

برای تست کردن وب‌سایت به عنوان یک کار پاره‌وقت، لازم نیست که شما با زبان HTML و برنامه‌نویسی مسلط باشید. افراد کارفرما در این حوزه به دنبال کسانی هستند که از سایت دیدن کرده و تجارب و پیشنهادات سازنده‌ی خود را به آن‌ها ارائه دهند. آن‌ها به دنبال کسانی می‌گردند که سلیقه‌ای یکسان با مخاطبانشان داشته باشند. این مسئله می‌تواند این شغل را به یک شغل ساده و آسان برای هرکسی که می‌خواهد در خانه مشغول به کار شود تبدیل می‌کند.

سایر مشاغل پاره‌وقت و استخدامی‌های شرکتی

اگر هیچ‌کدام از مشاغل بالا نظر شما را جلب نکرد و یا در هیچ‌کدام از آن‌ها تجربه‌ی کافی نداشتید، نگران نباشید، مشاغل بسیار زیادی وجود دارند که برای دستیاران مجازی طراحی شده‌اند. این مشاغل از برنامه‌ریز مسافرت تا محقق اینترنتی و دفترداری و غیره شروع می‌شوند و تا ناکجاآباد ادامه دارند.

 

منبع: چطورپدیا

مقابله با حیوانات وحشی (انتخاب کم خطرترین رفتار)

در روستاها و شهرک‌های حومه‌ی ایران‌زمین در حالی که خانه‌ها همچنان از آجر و خشت ساخته می‌شوند و جاده‌ها با درختان مزین هستند، ممکن است به اشتباه فکر کنید که حیوانات وحشی در این مناطق دیگر وجود ندارند؛ اما حقیقت این است کهحیوانات وحشی همه‌جا و با هر شرایطی می‌توانند حضور داشته باشند.

این نوع حیوانات به طور کلی به دنبال دو چیز هستند: غذا و پناهگاه. محدودیت‌های شهری هیچ اهمیت و تفاوتی برای آنان ندارند. درست مثل یک گردشگر که از شهری به شهر دیگر می‌رود، یک حیوان وحشی نیز ممکن است راهش را به سمت شهر و محله شما گم کند. هرچند وقت یک‌بار، حیوانات وحشی نیز راه خود را به سمت مناطق انسان‌نشین گم می‌کنند.

شیرهای کوهی از کوه‌ها و کوهستان‌ها و تپه‌ها پایین می‌آیند و به دنبال شکارهای آسان می‌گردند. آهوها و گوزن‌ها به دنبال یافتن یک جفت، راه خودشان را به سمت شهرها باز می‌کنند. خرس‌ها به دنبال این هستند که قبل از خواب زمستانی به اندازه‌ی کافی شکم‌شان را پٌر کنند. گرگ‌ها عصبانی‌تر می‌شوند. راکون‌ها، روباه‌ها و شغال‌ها راه خودشان را به سمت ساده‌ترین منابع غذایی یعنی کامیون‌های حمل مواد غذایی و سطل آشغال‌های شهری و این‌چنین پدیده‌ها باز می‌کنند.

درست مانند پدیده متولد شدن، روبه‌رویی با حیوانات وحشی یکی از بدیهی‌ترین اتفاقاتی است که ممکن است برای هر فرد زنده‌ای بیفتد. خرس‌ها هیچ منطقی ندارند. آیا شما می‌توانید با یک خرس بر سر حقوق و تکالیف متقابل‌تان چانه بزنید و بحث منطقی راه بیندازید؟ خیر. اگر آن خرس گرسنه باشد و شما هم به نظرش یک شکار ساده بیایید، به نوعی کارتان تمام است یا به عبارت دیگر، جنگی سخت در انتظار شما است. می‌توانید از کسانی که در روستاها زندگی می‌کنند و یا در چنین شرایطی حضور داشته‌اند سؤال کنید. دانستن تفاوت‌های خاص هر گونه‌ی جانوری نسبت به انسان‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

حیوان‌هایی که به شما یا هر انسان دیگری حمله می‌کنند، قاتل یا گناهکار نیستند، آن‌ها فقط یک حیوان هستند؛ و طبق غریزه هر حیوانی در مواقع لزوم این کارها را انجام می‌دهد.

این‌که به عنوان موجوداتی آگاه، همراه با تفکرات و نظریات پیچیده و ذهن روشن و فعال، بدانیم که چگونه باید همراه با احترام و حفظ امنیت نسبت به حیوانات وحشی رفتار کنیم، یک مسئولیت بسیار مهم بر گردن ما است.

وحشی‌های کوچک

متعارف‌ترین حیوانات وحشی‌ که ممکن است با آن‌ها برخورد کنیم، حیوان‌های کوچک و ریز جثه هستند. حیوان‌هایی مثل روباه‌ها و شغال‌ها. این حیوانات همیشه در اطراف انسان و محل زندگی آن‌ها حضور دارند. شاید بپرسید چرا این‌گونه است؟ به این دلیل که ما خانه و جای خوابی گرم و همچنین مقدار زیادی زباله تولید می‌کنیم که آن‌ها عاشق خوردنش هستند.

اما به خاطر کوچک بودنشان نباید دلسوزی یا رحم شما را برانگیزند. به طور مثال، یک روباه را در نظر بگیرید که یک موجود ذاتاً مطیع است، اما اگر احساس خطر یا تهدید کند، هیچ تضمینی نیست که حساس‌ترین نقاط بدن شما را گاز نگیرد. بهترین واکنش در زمان دیدن یک روباه در حیاط خانه این است که فقط اجازه دهیم برای خودش بچرخد. اصلاً به او نزدیک نشده و یا سعی بر گرفتن آن نداشته باشید.

اما به هر حال ممکن است همیشه نمی‌توان این کار را کرد و اجازه داد که به‌راحتی در حیاط خانه‌تان بچرخند. هر کسی که مرغ، باغچه، حیوان خانگی یا محصولی زراعی داشته باشد، اصلاً علاقه‌ای به دیدن این حیوانات مخرب ندارد.

روباه‌ها از آن دسته حیواناتی هستند که در روستاها به عنوان دردسرسازترین موجودات شناخته می‌شوند؛ مرغ‌ها را می‌خورند،حیوانات خانگی را می‌کشند و غیره؛ اما همچنان باید یادمان باشد که آن‌ها فقط غریزه‌ی اصلی خود و رفتارهای ذاتی‌شان را بروز می‌دهند. هر خشم و کینه‌ای که انسان نسبت به طبیعت وحشی و یا حیوانات وحشی بروز می‌دهد، در حقیقت، برگرفته از خودخواهی او در برابر طبیعت وحشی است.

به‌جای به دام انداختن یک روباه در تله‌هایی که پای جانور را به‌شدت زخمی می‌کنند، می‌توانیم از روش‌های کاربردی دیگری استفاده کنیم که هم شامل به دام انداختن یک روباه می‌شود و هم در نهایت او را دور می‌کند. به طور مثال، یک قفس چوبی که با بوی ماهی، غذای گربه یا هر گوشتی آمیخته شده باشد، می‌تواند به شما کمک کند. هر زمان که روباه به هوای بوی گوشت وارد قفس چوبی شد، طناب را کشیده و روباه را زندانی کرده و سپس در قلب طبیعت وحشی آزادش کنید.

اگر به دام انداختن روباه چاره‌ساز نبود، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

۱- از بوهایی که آن‌ها خوششان نمی‌آید استفاده کنید، مثل بوی کفش!

۲- نور و درخشش کوه؛ شما می‌توانید از بادکنک‌هایی با این منظره در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید.

۳- از دانه‌ها و غذاهایی زننده در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید. با پراکنده کردن آن‌ها به او نشان دهید که چیز به درد بخوری در این خانه پیدا نمی‌شود.

زندگی کردن همراه با این حیوانات وحشی کوچک، یک حرکت متعادل در جهان حیوانات و انسان است. ما می‌خواهیم هم‌زمان با احترام گذاشتن به ذات وحشی و نیازهای آنان، از زندگی و جان خود نیز محافظت کنیم. در این صورت، با استفاده از ابزار صحیح، می‌توانیم این تعادل را به وجود بیاوریم.

حیوانات وحشی‌ بزرگ

در رابطه با حیوانات وحشی عظیم‌الجثه، باید با نهایت احترام و هوشیاری رفتار کرد. وقتی حیوانات وحشی بزرگی همچون خرس‌ها، شیرهای کوهستانی یا گرگ‌ها، راه خودشان را به سمت شهرها یا مناطق انسان نشین باز می‌کنند، چند سؤال مهم وجود دارد که باید از خودمان بپرسیم: آیا خطر بزرگی در حال حاضر ما را تهدید می‌کند؟ آیا این حیوان وحشیانه رفتار می‌کند؟ آیا وجود چنین موجودی به مسئولین گزارش شده است؟

اگر جان و مال هیچ‌کس در حال حاضر تهدید نمی‌شود، خودتان را به مکان امنی رسانده و موقعیت مکانی خود را به مسئولین گزارش دهید. نوع رفتار با حیوان وحشی بسیار مهم است. مثلاً اگر حیوان مورد نظر رفتار وحشیانه‌ای از خودش نشان ندهد، مأمورین سعی می‌کنند او را آرام کرده و به دامان طبیعت بازگردانند، اما اگر رفتار خشنی از خودش بروز دهد و به انسانی حمله کند، به‌محض دیده شدن، کشته می‌شود.

اگر حیوان در حال بروز رفتارهای خشونت‌آمیزی است، حتماً با مراکز امور اضطراری تماس بگیرید؛ اما اگر آن حیوان بی‌آزار است و فقط اطراف شهر می‌چرخد، سعی کنید با مرکز حافظت از محیط زیست شهرتان تماس گرفته و حضور حیوان را اطلاع دهید.

گذراندن اوقات در بیرون از خانه جزئی از شخصیت افراد محسوب می‌شود. حال ممکن است که بیرون رفتن شما از خانه و شهر مربوط به شغل‌تان باشد و یا ممکن است همراه با خانواده در دامان طبیعت، پیک‌نیک راه انداخته باشید و از این قبیل مراسم‌ها. اگر چنین باشد، ممکن است طیف وسیعی از حیوانات وحشی را مشاهده کنید. اینکه در چنین شرایطی چه رفتاری از خودتان نشان می‌دهید، بسیار مهم است. در وهله‌ی اول، سعی کنید خونسرد بمانید و در صورت امکان، از راهی که آمده‌اید برگردید. اگر حیوان به شما خیره و متوجه شما شد، وضعیت را ارزیابی کرده و یکی از اقدامات زیر را انجام دهید.

خرس‌های سیاه

خرس‌های سیاه اصولاً اندازه‌ی کوچک و یا متوسطی دارند ولی خشن و تهاجمی نیستند. آن‌ها حس کنجکاوی زیادی دارند و به خوبی می‌توانند از درخت بالا بروند. اگر به یک خرس سیاه برخوردید و او شما را نمی‌دید، پس سعی کنید خونسردی خودتان را حفظ کرده و آن قدر آرام حرف بزنید و حرکت کنید که باعث ترسیدنش نشوید.

اگر به یک خرس سیاه برخوردید:

۱- سعی کنید تا حد امکان خود را بزرگ و باعظمت نشان دهید.

۲- بچه‌های کوچک را از روی زمین بردارید و نزد خودتان نگه‌دارید.

۳- به هیچ وجه اجازه ندهید که خرس به غذاهایتان دسترسی پیدا کند، چراکه بیشتر و بیشتر می‌خواهد.

۴- کیف خود را روی زمین نیندازید، وقتی بر روی دوش یا در دستتان باشد، باعث می‌شود که بزرگ‌تر به نظر برسید و در صورت حمله، می‌توان روی محافظت کیف حساب باز کرد.

۵- اگر حمله‌ای صورت گرفت، سعی نکنید خودتان را مرده جا بزنید. فرار کرده و یا با او بجنگید.

۶- بر روی ضربه زدن به پوزه و صورتش تمرکز کرده و از خودتان صداهای وحشتناک در بیاورید.

خرس‌های گریزلی (این خرس در ایران زندگی نمی‌کند)

روزگاری بود که در آمریکا، خرس‌های گریزلی همیشه در اطراف شهرها و در روستاها گشت می‌زدند و این موج هجوم به مکزیک هم رسید؛ اما امروزه، خرس‌های گریزلی در لیست حیوانات در خطر انقراض هستند. گریزلی های مؤنث ممکن است وزنی بالغ بر ۳۶۰ کیلوگرم داشته باشند، در حالی که یک خرس گریزلی نر بزرگ می‌تواند تا ۷۷۰ کیلوگرم وزن داشته باشد.

با توجه به نکات ۱ تا ۴ مورد قبلی، اگر با یک خرس گریزلی مواجه شدید:

۱- از برقراری ارتباط چشمی پرهیز کرده و فرار نکنید.

۲- اگر حیوان به شما نزدیک نشد، آرام آرام به سمت مخالف راه بروید. هیچ‌وقت پشتتان را به یک خرس نکنید.

۳- اگر گریزلی حمله کرد، خودتان را مرده جا بزنید.

۴- روی شکم خود دراز بکشید، دست‌هایتان را بر روی گردنتان قرار دهید و پاهایتان را باز بگذارید تا خرس نتواند شما را برگرداند.

۵- اگر همچنان به حمله ادامه داد، شما نیز بجنگید. سخت بجنگید.

شیرهای کوهستانی

به عنوان یک قانون کلی، شیرهای کوهستانی ترجیح می‌دهند که از انسان‌ها دوری کنند. آن‌ها عموماً خلق‌وخوی آرامی دارند و از مقابله با انسان‌ها اجتناب می‌کنند؛ مگر اینکه واقعاً گرسنه باشند. اگر با یک شیر کوهستانی برخورد کردید، فاصله‌تان را با او حفظ کنید. اگر به سمت شما یورش برد و یا تعقیبتان کرد، هرگز فرار نکنید و خودتان را در حالت آماده‌باش برای مبارزه قرار دهید.

اگر به یک شیر کوهستانی برخورد کردید:

۱- سعی نکنید به حیوان نزدیک شوید.

۲- فرار نکنید. ممکن است با این کار، غریزه‌ی تعقیب و گریز حیوان تحریک شود، حتی اگر چنین قصدی نداشته باشد.

۳- اگر شیر کوهستانی رفتاری خصمانه از خودش بروز داد، ژاکت خودتان را باز کنید، دست‌هایتان را تکان دهید و کاری کنید که تا حد امکان، بزرگ و باعظمت به نظر برسید.

۴- با یک صدای آرام و محکم حرف بزنید.

۵- هر چیزی که در دسترس‌ است را به سمت حیوان پرتاب کنید. سنگ، چوب، یا حتی یک کلاه؛ اما اصلاً خم نشوید.

۶- اگر حمله کرد تا حد امکان در جای خودتان بایستید و اگر تأثیری نداشت، بجنگید.

گرگ‌ها

گرگ‌ها به طور معمول به انسان‌ها حمله نکرده و یا انسان‌ها را شکار نمی‌کنند. حملات گرگ یا به دلیل وجود بیماری هاری است، یا به علت خوگیری با انسان است و یا به دلیل تجاوز به قلمرو آن‌ها است. بسیار مهم است که اگر در قلمرو یک گرگ، سگی به همراه خودتان دارید، او را از دید گرگ مخفی کنید.

اگر احیاناً در وضعیت خطرناک برخورد با یک گرگ قرار گرفتید:

۱- سعی کنید با اندام کشیده بایستید تا بزرگ‌تر به نظر برسید.

۲- در حالی که ارتباط چشمی خود را با گرگ حفظ می‌کنید، به آرامی به عقب راه بروید.

۳- فرار نکنید.

۴- به گرگ پشت نکنید.

۵- اگر گرگ عقب‌نشینی نکرد، فریاد زده و هر چیزی که در دسترس است را به سمتش پرتاب کنید، البته در حالی که به عقب راه می‌روید.

۶- اگر گرگ حمله کرد، به سختی بجنگید تا نشان دهید که چقدر می‌توانید خطرناک باشید.

چه در طبیعت وحشی و چه در حیاط پشتی یک خانه‌ی روستایی، برخورد کردن با یک حیوان وحشی، باید تماماً با احترام همراه باشد. ما باید به فضای زندگی حیوانات وحشی، غریزه و نیازهای آن‌ها احترام بگذاریم. آن‌ها این سیاره را با ما شریک شده‌اند.

و در عین حال، احترام گذاشتن به معنی صرف نظر کردن از تفاوت‌ها نیست.

اگر حیوان رفتار خصمانه‌ای از خودش نشان داد، این را بدانید که به طور حتم شما اولین بسته غذایی در دسترس او هستید. باهوش باشید. مطلع و هوشیار باشید. خونسرد باشید. اگر امکانش وجود داشت، همه‌ی ما دوست داشتیم تا ارتباطی منطقی و درست با این حیوانات داشته باشیم، اما تا حد امکان باید فاصله خود را با آن‌ها حفظ کنیم تا هیچ‌کدام آسیبی نبینیم.

 

منبع: چطورپدیا

عادت‌های سالم ضامن خوشبختی

افراد بیشتر فعالیت‌های روزمره‌ی خود را از سر عادت انجام می‌دهند. زمانی که پشت سر هم تمرین می‌کنید تا هر بار انتخاب‌هایی سالم داشته باشید، این انتخاب‌ها نیز به عادت تبدیل می‌شوند، عادت‌هایی که خوشبختی شما را دوچندان می‌کنند.

نیمی از خوشبختی انسان، به انتخاب‌های آگاهانه‌ای بستگی دارد که هر روز انجام می‌شود، انتخاب‌هایی که در گذر زمان به عادتتبدیل می‌شوند. با انتخاب عادت‌های سالم می‌توانید استرس را کاهش و انرژی قابل استفاده‌ی روزمره‌ی خود را افزایش دهید تا انجام کارهایی که برای شما لذت فراهم می‌کنند، آسان‌تر گردد.

سه عادت سالم از آن کتاب در ادامه برای شما شرح داده می‌شود.

برنامه‌ی غذایی سالم داشته باشید

از نظر جسمی و تا حدی از نظر عاطفی، انسان همان چیزی است که می‌خورد. این یعنی برنامه‌ی غذایی شما بسیار حائز اهمیت است. سه جنبه‌ی مهم که باید مد نظر قرار گیرد، غذایی که می‌خورید، مقدار آن و روش خوردن آن است.

۱- چه غذایی بخورید؟ برنامه‌ی غذایی متعادلی داشته باشید. غلات کامل، خشکبار، سبزیجات، پروتئین و فیبر را انتخاب نمایید. از انواع خوراکی‌ها تناول کنید تا انواع مختلف مواد مغذی را دریافت نمایید. از مواد قندی تصفیه‌ شده، چربی اشباع، ویتامین‌هایی با دوز چندبرابر و غذاهایی که انبوهی کالری در خود دارند، دوری کنید. چربی ترانس را به کل حذف نمایید.

۲- مقدار غذای مصرفی. درست زمانی که فقط کمی احساس سیری به شما دست داد، دست از خوردن غذا بکشید. اگر پس از به وجود آمدن بارقه‌ای از احساس سیری، چند دقیقه صبر کنید، دیری نمی‌گذرد که احساس سیری کامل به سراغ شما می‌آید.

۳- روش خوردن. رویکردی را به نام «مزه‌های آهسته و کوچک» امتحان کنید. آرام غذا بخورید و غذا را خوب بجوید. لقمه‌های کوچک بردارید و طعم هر لقمه را خوب احساس کنید. این رویکرد کمک می‌کند لذت بیشتری از غذای خود ببرید و در عین حال اگر به دنبال کاهش وزن هستید، به سوی آن نیز گام بردارید.

بدن خود را چابک نگاه دارید

زمانی که از نظر جسمی فعال باشید، تقریباً دست‌یابی به هر آن چیزی که در زندگی می‌خواهید، آسان‌تر می‌شود. هر هفته، بیشتر بزرگسالان سالم، باید حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی متوسط یا ۷۵ دقیقه فعالیت هوازی شدید و همچنین ورزش‌های تقویت عضلات داشته باشند. با ایده‌های زیر، در جهت داشتن فعالیت جسمی کافی گام بردارید:

۱- روش‌هایی عملی برای گنجاندن ورزش در برنامه پیدا کنید. خودروی خود را در فاصله‌ی بیشتری نسبت به فروشگاه پارک کنید، از پله بالا بروید، به جای تماس گرفتن با همکار، پیاده به دفتر او بروید، جلسات ملاقات ر ا در مکانی دور از دفتر کار خود برنامه‌ریزی کنید، پیاده به رستورانی بروید که قصد غذا خوردن در آن را دارید، هنگام صحبت با تلفن همراه در دفتر کار یا منزل راه بروید، جلسات را حین پیاده‌روی برگذار کنید یا در یک باشگاه ورزشی ثبت نام نمایید.

فعالیت جسمی را با جذابیت‌هایی که نظر شما را جلب می‌کنند ترکیب نمایید. پیاده‌روی در طبیعت یکی از راه‌های انجام این کار است. هنگام پیاده‌روی، به علف‌های سبزرنگ، آسمان آبی و ابعاد و شکل ابرها نگاه کنید. به گیاهان و درختانی که همچون دانایان از خودگذشته‌ای در سکوت ایستاده‌اند، نماد صلح هستند، هوا را تمیز می‌کنند، ثبات خاک را حفظ می‌نمایند و گل‌ها و میوه‌های دوست‌داشتنی در اختیار ما قرار می‌دهند، بدون آنکه چیزی در مقابل آن از ما طلب کنند.

۳- خواب کافی و باکیفیت داشته باشید. بیش از نیمی از افراد، خواب کافی ندارند و همان خوابی هم که دارند، آسایش و کیفیت مطلوبی ندارد. کمبود خواب باعث می‌شود مغز و بدن سریع‌تر پیر شوند. خواب، غذای مغز است. پس خواب را زمانی مقدس به شمار بیاورید. با رعایت نکات زیر، خواب آرام را به یک اولویت تبدیل کنید:

اگر می‌توانید، سعی کنید نگرانی‌های خود را پشت در اتاق خواب بگذارید.

قبل از به خواب رفتن، بدن و ذهن خود را در آرامش قرار دهید. با داشتن یک برنامه‌ی ثابت شامل حمام آب گرم، مطالعه‌ی کتاب‌های آرامش‌بخش، نفس عمیق کشیدن یا خوردن یک میان‌وعده‌ی سبک، این آرامش میسر است.

اگر یکی از نگرانی‌های زندگی، مدام شما را آزار می‌دهد، آن را در دفترچه خاطراتی بنویسید و سعی کنید فکر کردن به آن را به فردا صبح موکول نمایید.

آزمایش

به مدت یک روز، فهرست غذاهایی که در یک روز میل می‌کنید، مقدار غذایی که می‌خورید و روش خوردن خود را (سریع یا کند، به هنگام انجام کارهای دیگر و غیره) بنویسید.

• تا چه حد خودآگاه هستید؟
• آیا دچار پرخوری عصبی هستید؟

علاوه بر فعالیت جسمی منظمی که پیش از این در برنامه‌ی خود گنجانده‌اید، این هفته سه روز را به پیاده‌روی ده دقیقه‌ای (ترجیحاً بیرون از منزل) بروید.

هر شب این هفته را یک کار آرامش‌بخش انجام دهید تا برای یک خواب آرام آماده شوید.

 

منبع: چطورپدیا