مجله صنعت فولاد

معرفی انواع محصولات و مقاطع فولادی

۳۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «حیوان شناسی» ثبت شده است

روش‌های شاد کردن و مراقبت از گربه

روش‌های شاد کردن و مراقبت از گربه

بخش اول: از گربه خود به خوبی مراقبت کنید

مراقبت از گربه- رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها

۱- به غذای گربه خود دقت و توجه کافی داشته باشید. رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها، لازمه‌ی سلامتی آن‌ها است. مسئله‌ی چاقی در گربه‌ها باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود. در مغازه‌هایی که غذای حیوانات خانگی را می‌فروشند، به دنبال غذای باکیفیتی برای گربه خود باشید و مطمئن شوید که غذایی که به گربه می‌دهید، کاملاً متناسب با سن او است.

  • مقدار غذایی که به طور روزانه به گربه‌ها می‌دهید هم اهمیت زیادی دارد؛ پس حتماً به کاهش و یا افزایش وزن گربه خود توجه زیادی داشته باشید و مقدار کافی و مشخصی از غذای مورد نیازش را به او بدهید.
  • اگر نمی‌دانید که از کدام برند مواد غذایی برای گربه‌هایتان استفاده کنید، با دامپزشک صحبت کنید. دامپزشک‌ها در این زمینه به شما کمک زیادی می‌کنند.
  • مراقب رفتار خود به هنگام غذا دادن به گربه‌ها باشید. گربه‌ها همیشه به دنبال غذاهای خوب هستند و غذای مورد علاقه آن‌ها یک تکه از ماهی است. گاهی توانید به آن‌ها غذای مورد علاقه‌شان را بدهید تا زیاد چاق نشوند.
  • هیچ وقت گوشت و ماهی را در بیرون از یخچال نگه ندارید. همیشه به یاد داشته باشید که گربه‌ها می‌توانند تا ارتفاع زیادی بپرند و از دستورات شما هم پیروی نمی‌کنند. سوسیس‌ها را هم اگر به حال خودشان رها کنید، غذای گربه می‌شوند.

مراقبت و معاینه گربه

۲- به سلامت گربه خود هم توجه کنید. گربه‌ها هم در داخل خانه می‌توانند مریض شوند و هم در خارج از خانه. سعی کنید دو بار در سال گربه خود را نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. گربه شما باید عقیم شود تا از به دنیا آوردن بچه‌گربه ناخواسته جلوگیری شده و از بیماری‌هایی مثل ایدز هم محفوظ بماند.

  • در بسیاری از کشورها، عقیم‌سازی گربه‌ها الزامی است تا جمعیت گربه‌ها تحت کنترل باقی بماند.
  • از دامپزشک بخواهید که وجود انگل و کک را هم در بدن گربه شناسایی کند؛ مخصوصاً وقت‌هایی که گربه وقت زیادی را در خارج از خانه می‌گذراند. اگر گربه‌ها مجبور باشند که بدن خود را همیشه بخارانند، خیلی ناراحت می‌شوند.
  • نشانه‌هایی مثل کاهش وزن، بی‌حوصلگی، عصبانیت و پرخاشگری، عفونت چشمی، زخم، لنگیدن پا و کثیفی چشمان گربه را جدی بگیرید.

۳- محیط اطراف گربه را تمیز نگه دارید. گربه‌ها دوست دارند در محیطی کاملاً تمیز باشند. در نتیجه گربه‌ها نسبت به بوهای مختلف بسیار حساس هستند و برای شاد شدن نیاز به محیط تمیزی دارند. گربه‌ها برای اینکه بتوانند به‌راحتی به شکارهای کوچک خود بپردازند و زنده بمانند بدن خود را به طور اتوماتیک تمیز می‌کنند تا هیچ بویی ندهند.

  • گربه را نشویید. گربه‌ها به طور خودکار قادر به تمیز کردن خودشان هستند و حتی هیچ بوی خاصی هم نمی‌دهند. اگر چنانچه گربه گلی شده است و یا بدنش به ماده سمی آغشته شده است که نمی‌تواند آن را ببلعد، می‌توانید او را بشویید.
  • به سطل آشغال هم رسیدگی کافی داشته باشید. گربه‌ها در بیرون از خانه مدفوع خود را در زیر خاک دفن می‌کنند تا کسی آن را پیدا نکند. آن‌ها در طبیعت و ذات خود نیاز به این دارند تا سطل آشغال تمیز باشد. اگر سطل آشغال مطابق استانداردهای آن‌ها نباشد، ممکن است از وسیله دیگری برای جاسازی فضولات خود استفاده کنند. حداقل دو بار در هفته سطل آشغال را عوض کنید و روزی یک بار هم داخل سطل را تمیز کنید.

تیمار گربه

۴- گربه خود را نوازش کنید. گربه‌ها دوست دارند تا با صاحب خود ارتباط برقرار کنند. سعی کنید حداقل دو بار در روز گربه خود را بغل بگیرید و حتماً با او صحبت کنید. بیشتر گربه‌ها دوست دارند از ناحیه زیر گوش یا دو طرف بینی و زیر چانه خود نوازش شوند.

  • همیشه گربه خود را از قسمت پیشانی تا دمش نوازش کنید. دستتان را روی سرش بگذارید و تا قسمت پشت بدنش را دست بکشید. هیچ وقت گربه را برعکس جهت رویش موهایش نوازش نکنید چون آن‌ها از این کار متنفرند.
  • دم و پنجه‌های گربه را به طور مستقیم دست نزنید. گربه‌ها از این کار هم متنفر هستند.
  • اگر گربه به شما اعتماد کند، ممکن است اجازه بدهد تا شکمش را هم نوازش کنید. هیچ‌وقت یک‌دفعه به شکمش دست نزنید زیرا باعث می‌شود تا گربه دچار استرس شود.
  • گربه‌ها دوست ندارند برای مدت طولانی توسط صاحبشان لمس شوند. اگر در گربه خودتان نشانه‌ای از استرس شدید دیدید، فوراً دست خود را از روی بدن او بردارید.
  • گاهی اوقات گربه‌ها غیر قابل پیش‌بینی می‌شوند. وقتی دارید گربه خود را نوازش می‌کنید، حتماً از فرزندتان بخواهید که پیش شما بایستد. به فرزندتان نشان بدهید که چگونه می‌تواند گربه را به آرامی نوازش کند و از هر گونه حرکت تند و سریعی هم خودداری کنید. اگر گربه احساس خطر کند، می‌تواند سریع شما را چنگ بگیرد.

بخش دوم: گربه را در داخل خانه هیجان‌زده کنید

لانه گربه

۱- به گربه خود آزادی بدهید. گربه‌ها به فضای اختصاصی نیاز دارند تا احساس شادی کنند. سعی نکنید که همیشه با آن‌ها ارتباط برقرار کنید و اجازه دهید که کار خودشان را انجام بدهند. بگذرید تا گربه فضای کاملاً آرامی را در خانه داشته باشد و بچه‌ها هم او را اذیت نکنند.

  • لازم نیست فضای اختصاصی که برای گربه‌ها در نظر می‌گیرید، خیلی بزرگ باشد. گربه‌ها از مکان‌های کوچک و محدود مثل جعبه‌های مقوایی خوششان می‌آید و دوست دارند در آن چرت بزنند.
  • سعی کنید در کنار فضای اختصاصی گربه‌تان، مقداری علف یا سبزه مخصوص گربه بکارید. سبزه مخصوص گربه به عملکرد بهتر سیستم گوارشی آن‌ها کمک می‌کند و مثل علف باغچه باعث استفراغ آن‌ها نمی‌شود.
  • شما می‌توانید برای گربه خودتان از مغازه وسایل حیوانات خانگی، یک سبد را خریداری کنید. در انتخاب سبد به دنبال مدلی باشید که بتوانید به آسانی آن را تمیز کنید زیرا سبدها به مرور زمان کثیف می‌شوند یا بوی بدی به خود می‌گیرند.
  • اجازه بدهید که گربه شما به پنجره نگاه کند. گربه‌ها دوست دارند به پرنده‌ها و آدم‌ها نگاه کنند.

بازی با گربه

۲- برای گربه خودتان تفریحات لازم را فراهم کنید. گربه‌ها حیوانات مستقلی هستند و وقتی شما به سر کار می‌روید، به خوبی از پس خودشان برمی‌آیند. شما باید مطمئن شوید که آن‌ها اسباب‌بازی کافی در اختیار دارند تا بتوانند مشغول بازی شوند. در بیشتر مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و همچنین در سوپرمارکت‌ها می‌توانید به‌راحتی اسباب‌بازی مخصوص گربه‌ها را خریداری کنید. وقتی از سر کار به خانه می‌آیید، فراموش نکنید که با گربه خود بازی کنید. گربه‌ها به ورزش نیاز دارند.

  • خودتان هم می‌توانید اسباب‌بازی مخصوصی برای گربه بسازید. نخ یا کاموایی را به دستگیره در وصل کنید تا گربه با آن بازی کند.
  • بعضی اوقات شما می‌توانید به گربه خود یک توپ بدهید. گربه شما مثل یک موش، توپ را دنبال می‌کند.
  • فراموش نکنید که برای گربه خودتان تکه‌ای چوب فراهم کنید تا گربه بتواند به‌راحتی آن را چنگ بگیرد و پنجه‌های خود را روی آن بکشد.
  • نور چراغ‌قوه یا نور لیزر را به سمت کف زمین بگیرید. گربه شما تلاش خواهد کرد تا نور را بگیرد و از این کار بسیار هیجان‌زده خواهد شد.

۳- از گربه دیگری هم در منزل نگهداری کنید. گربه‌ها از تنهایی لذت می‌برند ولی با وجود گربه‌های دیگر هم شاد به نظر می‌رسند. اگر ساعات کاری شما نسبتاً زیاد است و یا اگر وقت و انرژی کافی برای نگه داری از گربه دیگری را هم دارید، حتماً به فکر آوردن یک گربه دیگر باشید. فراموش نکنید که حتماً گربه‌ها را پیش دام‌پزشک عقیم کنید وگرنه ارتشی از بچه‌گربه‌ها را خواهید داشت. برای اینکه گربه جدید را به گربه قدیمی خود معرفی کنید، از روش‌های زیر استفاده کنید:

  • در بیشتر موارد، گربه قدیمی رفتارهای خشنی را نسبت به گربه اول از خود نشان می‌دهد. در روزهای اول، گربه جدید را در مکان دیگری قرار بدهید تا گربه قدیمی او را نبیند. البته گربه‌ها می‌توانند بوی یکدیگر را از دور هم استشمام کنند.
  • در موقع صرف غذا گربه‌هایتان را به هم معرفی کنید ولی ظرف‌های غذای گربه‌ها را در بخش‌های مختلفی از اتاق بگذارید. بعد از صرف غذا آن‌ها را از هم جدا کنید و دوباره چند روز بعد این کار را تکرار کنید.
  • بعد از چند روز اجازه بدهید که همدیگر را ببینند ولی همیشه مواظبشان باشید. اگر نسبت به هم رفتار خشنی داشتند، سریعاً آن را جدا کنید و دوباره چند روز بعد آن‌ها را با یکدیگر رودررو کنید.

بخش سوم: اجازه بدهید گربه شما فضای بیرون از منزل را هم کشف کند

۱- باغچه خود را تمیز کنید. قبل از اینکه گربه خود را به حیاط بفرستید، ابتدا لازم است چند کار را انجام بدهید. شما باید مکانی را برای خواب گربه در نظر بگیرید زیرا گربه‌ها دوست دارند تا در باغچه چرت بزنند. مکانی که برای خواب گربه انتخاب می‌کنید، باید در سایه باشد و از باران هم در امان باشد. در عقب حیاط را با دری کوچک و مخصوص برای گربه تجهیز کنید تا او بتواند رفت‌وآمد کند. در مکانی محافظت شده مقداری غذا برای گربه بگذارید.

  • مراقب غذایی که در بیرون از منزل برای گربه خودتان می‌گذارید هم باشید. مطمئن شوید که این غذاها توسط سایر حیوانات خورده نمی‌شوند.
  • قبل از اینکه گربه را به محیط بیرون از منزل بفرستید، برای چکاب به نزد متخصص ببرید. حتماً در مورد خطرات و چیزهایی که در بیرون از منزل وجود دارند با دام‌پزشک صحبت کنید.

۲- به گربه اجازه دهید تا به بیرون از خانه برود. در مورد اینکه گربه‌ها در داخل خانه هم احساس شادی می‌کنند یا خیر، نظرات زیادی وجود دارد. اگر در فضای بیرون از منزلتان فضای سبز دارید، اجازه دهید که گربه به بیرون هم برود. گربه یک حیوان درنده محسوب می‌شود و از محیط بیرون از خانه لذت می‌برد. بهترین راه نگهداری از گربه این است که به او اجازه بدهید تا گاهی به حیاط هم برود.

  • اگر خانه شما در کنار جاده شلوغی قرار دارد، کاملاً مواظب گربه خود باشید. گربه‌های بازیگوش به‌راحتی به نزدیک ماشین‌ها می‌روند.
  • در روزهای اول کاملاً مراقب گربه خود باشید و اجازه ندهید که از خانه خیلی دور شود. گربه شما نیاز به زمان دارد تا محیط اطراف خود را بشناسد.
  • مراقب گربه‌های دیگر هم باشید. ممکن است سایر گربه‌ها هم باغچه شما را به عنوان قلمرو خود در نظر بگیرند و به گربه شما حس بدی داشته باشند و حتی زندگی او را به خطر بیندازند.
  • استفاده از قلاده گردنی برای گربه می‌تواند فکر خوبی باشد ولی ممکن است بعضی از گربه‌هایی که قلاده گردنی دارند، در روی حصار گیر کنند و حتی خفه شوند. شما می‌توانید قلاده گردنی چسبی را خریداری کنید که اگر به جایی گیر کند خودش باز شود.

۳- اجازه بدهید که گربه شکار کند. گربه خود را در شکار کردن پرندگان و موش‌ها محدود نکنید. گربه شما درست مثل یک شیر است؛ حیوانی درنده که تمایل به شکار حیوانات کوچک‌تر از خود را دارد. فقط مطمئن شوید که حیوان خطرناکی در بیرون از منزل شما وجود ندارد تا امنیت گربه به خطر نیفتد.

  • بیشتر گربه‌ها ترجیح می‌دهند تا موش و پرنده شکار کنند. البته ممکن است ببینید که مگس و سایر حشرات را هم شکار کرده است.
  • اگر گربه شما حیوان دیگری را شکار کرد، هیچ وقت او را تنبیه نکنید. گربه شما هیچ وقت نمی‌فهمد که چرا تنبیه شده است.
  • به خاطر بسپارید که گربه‌های خانگی فقط برای تفریح دست به شکار می‌زنند؛ نه اینکه به خاطر گرسنگی چنین کاری کنند. در ازای هر پرنده یا موش مرده­ای که گربه برای شما می‌آورد، ممکن است تعداد بیشتری هم از آن‌ها را در جایی پنهان کرده باشد که تا به حال متوجه نشده‌اید.
  • اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که حیوانات کوچک و خطرناکی زندگی می‌کنند، اجازه ندهید که گربه شما به بیرون از خانه برود.

 

منبع: چطورپدیا

۱۷ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آشنایی با قورباغه‌ شیشه‌ای یا قورباغه‌ی کرمیت

آشنایی با قورباغه‌ شیشه‌ای یا قورباغه‌ی کرمیت

  • قورباغه‌ی شیشه‌ای که به قورباغه‌ی کرمیت نیز مشهور است، یک ظاهر و گونه‌ی جدید از خانواده‌ی قورباغه‌ها را عرضه می‌کند.
  • با اینکه این گونه متعلق به یک خانواده‌ی مشهور و قدیمی است، اما اسم مشابهی با آن ندارد. این دوزیستِ محشر، حالا عضوی از خانواده‌ی قورباغه‌های شیشه‌ای است که اسم آن‌ها دربردارنده‌ی خصوصیات ظاهری‌شان است.
  • تا به امروز، دانشمندان فقط و فقط ۶ مورد از این گونه را کشف کرده‌اند. به همین دلیل، قابل حدس است که چرا اطلاعات بسیار کمی از این گونه‌ی جانوری در دسترس است.
  • در حقیقت، شباهت این گونه‌ی جانوری به شخصیت کارتونیِ کرمیت، سبب شده تا برخی از دانشمندان این اسم را برای او برگزینند.

قورباغه‌ی کرمیت

توضیحاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

این موجود حیرت‌آور جذابیت بسیار زیادی دارد، اما به‌شدت کوچک است. در حقیقت، این قورباغه با توجه به گونه‌هایی که تا به حال در اختیار دانشمندان بوده است تا حدود ۲,۵ سانتی‌متر طول دارد. به عنوان یک جمع‌بندی کلی، می‌توان گفت که رنگ این گونه‌ی جانوری سبز لیمویی است. البته قسمت زیر شکم او حساب جداگانه‌ای دارد. گوشتِ زیر شکم او در حالت مات یا نیمه شفاف است و اجازه می‌دهد تا اندام‌های درونیِ جانور به‌راحتی دیده شوند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: Chordata‌

رده: دوزیستان‌

راسته: Anura

خانواده: Centrolenidae

نوع: قورباغه‌ی شیشه‌ای‌

جنس: H. dianae

قورباغه‌ی کرمیت شیشه ای

توضیحاتی درباره‌ی نوع تولیدمثل، بوم‌شناسی و عادات زندگی

قورباغه‌ی شیشه‌ای جذابی که در تصویر مشاهده کردید، فقط در شاخ و برگ‌های درختانِ جنگل کشور کاستاریکا مشاهده شده است؛ اما اغلب در ارتفاعات ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر بلندتر از سطح دریاها و نزدیک به ساحل زندگی می‌کند. خوشبختانه این مناطق تحت حفاظت سازمان محیط‌زیست هستند. این گونه‌ی جانوری نیز همانند قورباغه‌های دیگر، گوشت‌خوار بوده و از حشرات بومی منطقه تغذیه می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۶ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

دانستنی‌های جالب درباره اختاپوس شیشه‌ای

دانستنی‌های جالب درباره اختاپوس شیشه‌ای

اختاپوس شیشه‌ای

توضیحاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

گونه‌های مختلف اختاپوس‌های شیشه‌ای ، دارای اندازه‌های متفاوتی نیز هستند. به طوری که برخی از اعضای این گونه، طولی به درازای ۴ سانتی‌متر و برخی از آن‌ها طولی به اندازه‌ی ۳ متر دارند. این موجودات که از دسته‌ی سرپایان هستند، اسم مشترک خود را به دلیل شفافیت بدنشان به دست آورده‌اند. این شفافیت، قابلیت وسیعی در استتار در آب دریا و اقیانوس را به آن‌ها عرضه می‌کند. بدن آن‌ها عموماً شکل پف کرده‌ای دارد. همچنین، از میان ۸ بازویی که دارند، ۶ بازو نسبتاً کوتاه مانده و دو بازوی دیگر به مرور زمان بزرگ‌تر می‌شوند. همچنین، اعضای زیادی از این خانواده در روند تکاملی‌ای که داشته‌اند، مجهز به یک سری عضو لامپ مانند شده‌اند. این عضوها که زیر چشم‌ها قرار دارند قادرند تا به طور طبیعی نور تولید کنند و یکی دیگر از ویژگی‌های خاص و بی‌همتای این خانواده، کیسه‌ی بزرگشان است که به طور طبیعی با آمونیاک پر شده و به آن‌ها قدرت شناور ماندن و رانش می‌دهد.

قلمرو زیستی: حیوانات ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

نژاد: نرم‌تنان‌‌‌‌ ‌

رده: سرپایان‌‌‌‌

راسته: Oegopsida

خانواده: Cranchiidae

اختاپوس شیشه‌ای

اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی تولیدمثل، بوم‌شناسی و رژیم غذایی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

طیف گسترده‌ای از اختاپوس‌های شیشه‌ای در تمام اقیانوس‌های جهان زندگی می‌کنند. بخش اعظمی از این موجودات ترجیح می‌دهند که در مناطقی نزدیک به سطح آب و یا در اعماق متوسط اقیانوس زندگی کنند. اگرچه که گونه‌هایی خاص از این سرپایان (بر طبق دیده‌ها و شواهد) در عمق بسیار زیاد آب، مثلاً در عمق ۲ کیلومتری نیز زندگی می‌کنند؛ مانند بیشتر گونه‌های اختاپوس‌ها، این خانواده‌ی گوشت‌خوار نیز از ماهی‌های کوچک، خرچنگ‌ها و یا جانوران هم‌اندازه تغذیه می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۴ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

آسیب چشمی

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

علت آسیب چشمی در سگها

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا

۱۳ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

لنگیدن پای سگ‌ها و درمان آن

لنگیدن پای سگ‌ها و درمان آن

لنگی سگ ها

آیا سگ شما هم می‌لنگد؟ سگ‌ها هم مثل ما انسان‌ها می‌توانند آسیب ببینند و یا به بیماری‌های خاصی مبتلا شوند که باعث لنگیدن پاهایشان شود. لنگیدن به این معناست که سگ بر روی یک یا چند تا از پاهای خود به‌طور غیرعادی راه می‌رود. در بعضی از موارد، سگ‌ها می‌توانند وزنشان را روی تمام پاهای خود تقسیم کنند ولی باز هم یکی از پاها شکل خاصی به خود می‌گیرد یا سگ نمی‌تواند با حالت طبیعی راه برود. در بعضی از سگ‌ها می‌توان با یک نگاه متوجه لنگیدن پایشان شد ولی در سگ‌های دیگر باید دقت زیادی کنیم تا متوجه این موضوع شویم. گاهی اوقات هم سگ‌ها پای آسیب‌دیده خود را بالا نگه می‌دارند و سعی می‌کنند بدنشان را به آن تکیه ندهند. حتی ممکن است سگ پای خود را روی زمین هم بکشد. لنگیدن پا هم ممکن است به‌طور موقت برای سگ ایجاد مشکل کند و هم به‌طور دائم؛ مدت زمان بهبودی سگ هم‌بستگی به شرایطش دارد.

لنگیدن پای سگ‌ها مشکل شایعی هست ولی اصلاً طبیعی نیست. لنگیدن نشانه‌ی آسیب یا وجود بیماری است. اگر سگ شما می‌لنگد، باید حتماً کاری برای او انجام دهید. با توجه به‌شدت لنگیدن پای سگ، شما باید به فکر درمان او باشید و اگر شدت آن زیاد است، شما باید سریع دست به کار شوید.

جا انداختن پای سگ لنگ شده

آیا لنگیدن پا موقعیت اورژانسی محسوب می‌شود؟

لنگیدن پا معمولاً موقعیت اورژانسی محسوب نمی‌شود. در بسیاری از موارد، سگی که پایش می‌لنگد را باید به دامپزشک نشان داد ولی برای انجام این کار نیازی به عجله نیست. اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، اول از هم موقعیت را بسنجید. آیا سگ شما می‌تواند بایستد یا راه برود؟ در ناحیه پای سگتان خونریزی یا تورم می‌بینید؟ آیا نیاز به استفاده از جعبه کمک‌های اولیه دارد؟ سگ شما چقدر درد دارد؟ آیا نشانه‌هایی از بیماری در سگتان می‌بینید؟

مراقبت از سگ لنگ شده

یک سری موقعیت‌های خاصی وجود دارد که شما باید فوراً سگتان را پیش نزدیک‌ترین دامپزشک ببرید. اگر با دامپزشک فاصله زیادی دارید، باید به کلینیک دامپزشکی مراجعه کنید. موقعیت‌های اورژانسی شامل موارد زیر می‌شود:

  • سگ شما به‌طور ناگهانی نمی‌تواند بلند شود یا علاقه‌ای به ایستادن نشان نمی‌دهد
  • سگ شما درد زیادی دارد (همراه با لرزش، ناله یا نشان دادن نشانه‌هایی از ترس یا پرخاشگری)
  • سگ شما خونریزی شدیدی دارد (در مسیر حرکت‌تان به سمت مطب دامپزشک، سعی کنید بر روی جراحت مقداری فشار وارد کنید تا شدت خونریزی کمتر شود)
  • تورم زیادی در یک یا چند تا از پاهای سگتان دیده می‌شود
  • در پای سگتان شکستگی می‌بینید (استخوان شکسته)
  • سگ شما یک یا تعدادی از پاهایش را به‌سختی روی زمین می‌کشد یا حتی به نظر می‌رسد که فلج شده است (ممکن است ستون فقرات سگتان هم آسیب‌دیده باشد که می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و اگر فوراً درمان نشود، سگتان تا ابد در همین وضعیت باقی می‌ماند)
  • سگ شما تب دارد (دمای بدنش بالای ۳۹,۷ درجه سانتی‌گراد است)
  • سگ شما علائم دیگری دارد که نشانه مریضی سخت است؛ مانند بی‌حالی شدید یا استفراغ شدید.

سگ لنگ خانگی

اگر متوجه چیز دیگری شده‌اید که شما را تا حدی نگران کرده است، باید با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا با او در این زمینه مشورت کنید و یا می‌توانید به‌طور حضوری به مطب او بروید. بهتر است در مورد سلامت سگتان خیلی احتیاط کنید و همیشه مراقب وضعیت سلامت او باشید.

روش حمل سگ لنگ

نحوه حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ

هنگام حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ باید خیلی مراقب باشید. ممکن است با حرکت دادن نادرست باعث بدتر شدن وضعیت پاهایش شوید و یا با فشار زیادی که به پایش وارد می‌کنید، بیشتر درد بکشد. سگی که درد می‌کشد، ممکن است برای محافظت از خودش شما را گاز بگیرد؛ حتی اگر قبلاً هیچ‌کس را گاز نگرفته باشد. خیلی با دقت زیاد سگتان را بلند کنید و به داخل ماشین ببرید؛ حتی اگر خودش هم بتواند راه برود باز هم بهتر است شما او را بلند کنید. اگر سگ شما نمی‌تواند حرکت کند، بهترین کار این است که او را روی دوش خودتان بگذارید و به ماشین ببرید (اگر سگتان خیلی کوچک است، بهتر است او را بغل کنید). اگر امکان دارد روی برانکارد، تخته یا پتویی هم بگذارید تا بتوانید به‌راحتی او را به بیرون از خانه ببرید.

با کمک فرد دیگری می‌توانید به‌آرامی سگتان را به سمت ماشین ببرید و در مکان مناسبی از ماشین او را قرار دهید. اگر شما نگران حرکت دادن سگتان هستید یا دنبال بهترین روش برای حرکت دادن آن هستید، با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کند.

سگ خیابانی لنگ شده

اگر سگتان بلنگد، چه کاری می‌توانید برای او انجام دهید؟

اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، ولی به نظر می‌رسد که شرایط اورژانسی ندارد، می‌توانید با انجام چند کار به سگتان کمک کنید. اگر سگتان اجازه می‌دهد، سعی کنید به پای آسیب‌دیده‌اش از نزدیک نگاهی بیندازید. آیا سگ شما نقطه خاصی از پایش را لیس می‌زند؟ به احتمال زیاد همین نقطه از پایش آسیب ‌دیده است. به‌آرامی پایش را با دست لمس کنید و به دنبال نشانه‌ای غیرعادی مثل بریدگی، کبودی، ورم، گرمی، نقاط حساس، لرزش و یا سایر نشانه‌ها بگردید. بین پنجه‌ها و بین انگشتان پای سگتان را نگاه کنید تا ببینید که آیا شیئی خارجی در پایش گیر کرده است یا نه.

درمان خانگی سگ لنگ

وضعیت پارگی ناخن‌های انگشتان پاهایش را هم بررسی کنید. به‌آرامی مفاصلش را با دستتان لمس کنید تا وجود هر گونه حساسیت و سفتی این ناحیه را بفهمید. ممکن است احساس کنید که مفاصل سگتان صدای خاصی می‌دهند که می‌تواند نشانه ورم مفاصل باشد. اگر متوجه بریدگی کوچکی شده‌اید، آن را با صابون ملایم و آب ولرم پاک کنید (از هیدروژن پراکسید یا الکل استفاده نکنید). شما می‌توانید از پماد ضدعفونی‌کننده هم استفاده کنید. قبل از استفاده از هر پمادی مطمئن شوید که برایحیوانات خانگی ضرری نداشته باشد؛ زیرا بیشتر سگ‌ها قسمتی که پماد زده‌اید را به سرعت لیس می‌زنند. درمان بریدگی‌های شدید را باید هر چه زودتر به دامپزشک بسپارید. اگر نمی‌توانید عمق بریدگی را تشخیص دهید، باید هرچه زودتر به نزد دامپزشک مراجعه کنید تا از نزدیک سگتان را معاینه کند.

اگر پای سگتان ورم کمی دارد، می‌توانید از یخ استفاده کنید؛ یخ را در پارچه‌ای بپیچید و اگر سگتان تحمل آن را دارد به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه روی پایش بگذارید. اگر بعد از ۱۲ تا ۲۴ ساعت ورم پایش کمتر نشد، به دامپزشک مراجعه کنید.

بررسی علت لنگ شدن سگ

اگر شیئی کوچک در پای سگتان فرو رفته است مثل یک تراشه کوچک یا شیشه خرده، می‌توانید با موچین آن را بیرون بیاورید ولی خیلی مراقب باشید. سگ شما به خاطر دردی که دارد، ممکن است شما را گاز بگیرد و شما هم مسلماً نمی‌خواهید که آسیب خاصی ببینید. اگر توانستید آن را بیرون بیاورید، پایش را تمیز کنید؛ زیرا بریدگی کوچکی بر روی پایش به وجود می‌آید. اگر هم نتوانستید آن وسیله را بیرون بیاورید، اینکه احساس خوبی نسبت به درآوردن آن ندارید و سختتان است، حتماً از دامپزشک کمک بگیرید.

نگهداری از سگ لنگ

در بیشتر مواردی که سگ‌ها دچار لنگیدن پا می‌شوند، هیچ علامت ظاهری در آن‌ها به چشم نمی‌خورد. اگر سگ شما هم نشانه ظاهری ندارد و شدت لنگیدن او هم شدید نیست، سعی کنید او را ساکت نگه‌دارید تا احساس راحتی کند. سگتان را تشویق کنید تا استراحت کند و او را به پیاده‌روی نبرید و نگذارید بدود. اجازه ندهید که سگتان ورزش کند یا اینکه بپرد. به سگتان اجازه ندهید که از پله‌ها بالا/ پایین برود و خودتان او را بالا/ پایین ببرید. در مواردی که شکستگی پای سگتان جزئی است، او را با طناب ببندید تا کارهایش را با نظارت شما انجام دهد. در زمان‌های دیگر هم استراحت سگتان درون یک جعبه بهترین راه است؛ مخصوصاً وقت‌هایی از روز که در خانه نیستید. سگتان را هر دفعه در مورد خاصی محدود کنید. تخت نرمی را برای او در نظر بگیرید که با زمین ارتفاع کمی دارد. اگر پای سگتان ظرف ۲۴ الی ۴۸ ساعت خوب نشد، سگتان را به نزد دامپزشک برید تا به‌طور دقیق معاینه شود.

نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که به سگتان داروهای تاریخ گذشته ندهید. مگر اینکه دقیقاً توسط دامپزشک شما تجویز شده باشد. ایبوپروفن، استامینوفن و ناپروکسن برای سگ‌ها داورهای سمی محسوب می‌شوند. حتی آسپرین هم می‌تواند برای سگ‌ها مضر باشد؛ مخصوصاً اگر بدون تجویز دامپزشک مصرف شوند. علاوه بر این، داروهایی که قبلاً برای سگتان تجویز شده است را در این شرایط به او ندهید. فقط داروهایی را به سگتان بدهید که دامپزشک برای درمان مشکل لنگیدن پا برای او تجویز کرده است. بهتر است قبل از اینکه به سگتان دارویی بدهید، با دامپزشک مشورت کنید.

سگ لنگ سیاه

علت لنگیدن پای سگ‌ها

لنگیدن سگ‌ها یا به سبب آسیب خارجی به پای آن‌ها و یا به دلیل بیماری بوده و در اکثر موارد باعث می‌شود که سگ در حین راه رفتن راحت نباشد و نتواند به‌راحتی پایش را تکان دهد. ممکن است بیشتر سگ‌ها در این شرایط درد هم داشته باشند ولی دسته‌ای دیگر از آن‌ها درد خاصی ندارند. دلایل لنگیدن پای سگ‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

  • رگ به رگ شدن یا سفت شدن پا
  • بریدگی در ناحیه پنجه یا پا
  • گیر کردن شیئی در پنجه یا پا
  • پارگی یا بریدگی ناخن‌های پا
  • گزش حیوانات یا حشرات
  • ورم مفاصل
  • شکستگی استخوان
  • جابجایی، در رفتگی کامل یا جزئی مفصل
  • پارگی رباط یا تاندون
  • در رفتگی کاسه زانو (که بر روی یکی از زانوها یا هر دو زانو تأثیر می‌گذارد)
  • آسیب به رباط صلیبی جلویی پا (که مانند مورد قبل بر روی زانو/ زانوها تأثیر می‌گذارد)
  • دیسپلازی مفصل ران (که بر روی ناحیه عقب پاها تأثیر می‌گذارد)
  • دیسپلازی آرنج
  • بیماری دیسک بین مهره‌ها (جابجایی یا فتق (بیرون‌زدگی) مهره‌ها)
  • استئوکندریت دیسکان (که می‌تواند بر روی شانه‌ها تأثیر بگذارد)
  • التهاب استخوان (در توله‌سگ‌ها بیشتر به چشم می‌خورد که در بعضی از موارد دردهای آن در طول زمان شدیدتر می‌شود)
  • بیماری نخاعی دژنراتیو
  • عفونت (داخلی یا خارجی)
  • ایمنی به واسطه پلی آرتریت
  • بیماری گزش کنه و ساس
  • سرطان (در بین سگ‌ها این بیماری کمتر شایع است) که اغلب به تومور استخوان مربوط می‌شود. سرطان ریه هم می‌تواند بر روی قسمت جلویی پاها تأثیر بدی بگذارد
  • ناهنجاری ارثی
  • سایر اختلالات مربوط به ماهیچه، عصب یا سیستم ایمنی

در بعضی از موارد، علت دقیق لنگیدن پای سگ‌ها را نمی‌توان تشخیص داد. دامپزشک در مورد گزینه‌هایی که برای تشخیص وضعیت سگتان پیش رویتان دارید و همچنین در مورد نحوه درمان او با شما صحبت خواهد کرد.

معاینه سگ لنگ در دامپزشکی

مراقبت‌های دامپزشکی برای لنگیدن پای سگ‌ها

وقتی به خاطر لنگیدن پای سگتان او را نزد دامپزشک می‌برید، کارکنان آنجا از شما چند تا سؤال درباره سگتان می‌پرسند؛ مثلاً می‌پرسند که چه مدت است که سگتان می‌لنگد. اینکه آیا شما از نزدیک شاهد آسیب به پای سگتان بوده‌اید یا خیر. کارکنان آزمایشگاه سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی سگتان هم از شما می‌پرسند. سعی کنید اطلاعات زیادی در مورد لنگیدن پای سگ و سابقه پزشکی آن داشته باشید. اگر لنگیدن پای سگتان دوره‌ای است و فقط گاهی وقت‌ها می‌لنگد یا موضوع غیرعادی دیگری هم در مورد راه رفتن آن وجود دارد، می‌توانید از قبل از سگتان فیلم بگیرید تا به دامپزشک نشان دهید.

در مرحله بعدی، دامپزشک سگتان را معاینه می‌کند. او کل بدن سگ را بررسی می‌کند تا علت احتمالی لنگیدن و سایر مسائل مربوط به سلامتی او را بفهمد. رادیوگرافی (اشعه ایکس) هم برای بررسی دقیق‌تر شکستگی و سایر مشکلات پا انجام می‌شود. در بعضی از موارد برای بهتر گرفتن عکس از پا، تزریق داروی مسکن به منظور بی‌حسی لازم است.

درمان سگ لنگ شده

ممکن است دامپزشک به کارکنان آزمایشگاه بگوید که عملکرد عضله پا را بسنجند و تعداد سلول‌های خونی را هم به‌طور دقیق بشمارند. کارکنان آزمایشگاه از چند جهت نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند؛ اول اینکه ممکن است تست آزمایشگاهی هیچ علت خاصی را برای لنگیدن پای سگ نشان ندهد یا اینکه تست آزمایشگاهی مشکلاتی را در بدن سگ نشان دهد که به لنگیدن پا مربوط نشود. ولی در استفاده از داروی مسکن یا بعضی از داروها محدودیت خاصی را ایجاد کند. بعضی از صاحبان سگ‌ها فکر می‌کنند که انجام تست‌های آزمایشگاهی ضروری نیستند و گران هم هستند. به هر حال، تست‌های آزمایشگاهی ابزاری بسیار مهم محسوب می‌شوند که ارزش زیادی دارند و خرج کردن پول برای انجام این تست‌ها هم واقعاً می‌ارزد. البته شما این حق را دارید که اجازه انجام تست آزمایشگاهی برای سگتان را به کارکنان آزمایشگاه ندهید ولی این کار باعث محدود کردن توانایی دامپزشک در تشخیص درست و تأخیر در درمان سگ شده و یا اینکه درمان آن را با خطراتی مواجه می‌سازد.

استراحت سگ لنگ

درمان لنگیدن پای سگ بستگی به علت آن دارد. در بعضی از انواع لنگیدن، پای سگ‌ها خودبه‌خود خوب می‌شوند. در بسیاری از موارد، اولین قدم برای درمان لنگیدن پا شامل استراحت و استفاده از دارو است، مخصوصاً اگر دامپزشک شما به وجود مشکلاتی مثل رگ به رگ شدن/ کشیدگی عضلات، ورم مفاصل یا مشکلات کوچک‌تر مشکوک است. بعضی از انواع خاص آسیب‌ها و بیماری‌ها به درمان‌های پیشرفته‌تری مثل جراحی نیاز دارند؛ مثل بعضی از شکستگی‌ها، آسیب‌های مهمی که در اثر شکنجه دادن حیوان به وجود می‌آیند و غیره.

اگر سگ شما آسیب جدی دیده است، اختلال خاصی در راه رفتن دارد و یا اینکه سگ شما لنگیدن غیرعادی دارد که نمی‌توان به خوبی علت آن را تشخیص داد و آن را درمان کرد، ممکن است دامپزشک به شما بگوید که سگ شما نیاز به تشخیص پیشرفته‌تری دارد و باید به نزد متخصص دامپزشکی مراجعه کنید.

 

منبع: چطورپدیا

۱۲ فروردين ۹۸ ، ۱۲:۳۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

دانستنی‌های جالب درباره خرچنگ نارگیلی

دانستنی‌های جالب درباره خرچنگ نارگیلی

نکاتی درباره‌ی خرچنگ نارگیلی

  • خرچنگ نارگیلی یکی از بزرگ‌ترین خرچنگ‌های خشکی است که پاهای عقبی ناقصی دارد. در حقیقت از این حیوان به عنوان بزرگ‌ترین مفصل‌دار خشکی یاد می‌شود.
  • در ادامه باید یادآور شویم که این گونه‌ی جانوری سازگاری‌های تازه‌ای را با طبیعت خشکی پیدا کرده است. به عنوان مثال، گونه‌های جوان‌تر این موجود از پوست دور انداخته‌ی حیوانات دیگر به عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند.
  • نمونه‌های بالغ این گونه‌ی جانوری از اندام محکمی برخوردار است اما به جای سیستم تنفسی، یک ریه‌ی کاملاً ساده دارد و که متعلق به موجودات باستانی است. این خرچنگ‌ها به هیچ وجه قادر به شنا کردن نیستند و در صورت فرو رفتن در آب بلافاصله غرق می‌شوند.
  • به علاوه، این موجود خارق‌العاده بالا رفتن از درخت را به خوبی یاد گرفته است.

خرچنگ‌های خشکی

اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

خرچنگ نارگیلی بدنی به درازای ۴۰ سانتی‌متر دارد. به علاوه اندازه‌ی هرکدام از پاهایش حداقل به ۰,۹۱ سانتی‌متر می‌رسد و این در حالی است که وزن هرکدام از آن‌ها بیش از ۴۱ کیلوگرم است. به‌طور میانگین، جنس ماده‌ی این گونه‌ی جانوری کوچک‌تر از نرها است. این گونه‌ی جانوری دارای ۱۰ پا است و هر جفت از آن‌ها برای هدف خاصی به وجود آمده و نهایتاً به تکامل رسیده است. اولین جفت پاهایش که به گازانبرهای قدرتمند معروف است، برای استفاده در مبارزات و به دست آوردن غذا استفاده می‌شود. دو جفتِ بعدی برای بالا رفتن از درخت و سطوح و مرتفع و راه رفتن مورد استفاده قرار می‌گیرند، جفت چهارم که کوچک هم هست استفاده‌های متفاوتی دارد؛ جوانان از آن برای نگه‌داری و محافظت از پناهگاه خود استفاده می‌کنند؛ اما بزرگ‌سالان از آن به عنوان یک عضو کمکی در راه رفتن استفاده می‌کنند؛ و جفت آخر پاها را نیز به‌طور معمول در بدن جمع کرده و نشان نمی‌دهند. مردها برای تولیدمثل و زنان برای محافظت از تخم‌هایشان از آن استفاده می‌کنند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: مفصل داران‌

رده: خرچنگیان‌

راسته: ده‌پایان‌

خانواده: Coenobitidae

طبقه: Birgus‌

گونه: B. latro

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی و بوم‌شناسی جانور

خرچنگ‌های نارگیلی بی‌نظیری که در تصویر مشاهده کردید، به‌طور بومی متعلق به اقیانوس هند و بخش‌های مهمی از اقیانوس آرام هستند. طیف گسترده‌ی آن‌ها از زنگبار در مدار رأس‌السرطان تا مدار رأس­الجدی کشیده می‌شود. خرچنگ نارگیلی همچنین در مناطق خشک ماداگاسکار و استرالیا نیز یافت می‌شود. به علاوه، بزرگ‌ترین تجمع این گونه‌ی جانوری در جزیره‌ی کریسمس در اقیانوس هند دیده شده است. این موجودات در نقاط مختلفی از اقیانوس آرام همچون جزیره‌ی کوک، جزایر لاین و جزایر گامبیر نیز یافت شده‌اند. این خرچنگ‌ها از احساس بویایی بسیاری قوی‌ای برخوردارند. این گونه‌ی جانوری از میوه و دانه‌های میوه تغذیه می‌کند؛ اما در صورت پیدا شدن لاشه یا مردار جانوران، به آن‌ها هم دستبرد می‌زند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۱ فروردين ۹۸ ، ۱۲:۲۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

۹ نکته برای شاد کردن گربه خانگی

۹ نکته برای شاد کردن گربه خانگی

گربه خانگی

۱- از زمانی که گربه‌ی شما بسیار کوچک است، در داخل خانه از او مراقبت کنید

بچه‌گربه‌هایی که در داخل خانه نگه‌داری می‌شوند، با اینکه روزبه‌روز بزرگ‌تر می‌شوند ولی همچنان از محیط داخل خانه بسیار لذت می‌برند.

گربه خانگی

۲- ساخت حصار باعث شادی بچه‌گربه‌ها می‌شود

برای گربه خودتان مکان سرپوشیده‌ای فراهم کنید تا در بیرون از خانه هم فضای ایمنی را تجربه کند. با حصار می‌توانید یک محوطه سربسته برای گربه‌تان بسازید تا به او اجازه دهید تا بدون هیچ خطری از محیط بیرون استفاده کند. استفاده همیشگی از حصار نمی‌تواند از ورود سایر حیوانات به داخل محیط شما جلوگیری کند؛ پس همیشه باید نزدیک گربه بمانید و از او مراقبت کنید. مطمئن شوید که حصارهایتان کاملاً سربسته است و هیچ راه فراری برای گربه وجود ندارد و گیاهان سمی، مواد شیمیایی باغچه و سایر مواد خطرناک هم دور از دسترس گربه قرار دارند.

گربه خانگی

۳- همراه با قلاده مخصوص با گربه خودتان پیاده‌روی کنید

اگر در کوچه‌ای زندگی می‌کنید که سگ‌های ولگردی در آن وجود ندارند، می‌توانید برای گربه قلاده مخصوص بخرید و گربه خودتان را به نحوی آموزش بدهید تا مطابق دستور شما در مسیری که مشخص می‌کنید راه برود. البته آموزش به گربه زمان می‌برد و هر دوی شما باید صبور باشید. بهترین زمان برای آموزش وقتی است که گربه شما بسیار کوچک است. بعضی از گربه‌ها حتی با وجود قلاده هم می‌توانند از محیط بیرون لذت ببرند و شما هم می‌توانید به کارهایی مثل باغبانی باغچه بپردازید؛ البته حواستان باشد که گربه بازیگوشی نکند و از شما دور نشود.

۴- گربه‌هایتان را روی حصارهای بلند قرار دهید

جایگاه نسبتاً بلندی را برای گربه خودتان در داخل خانه در نظر بگیرید که کنار پنجره‌ای باشد که آفتاب به داخل خانه تابیده می‌شود. حصارهای نسبتاً بلند که مخصوص گربه‌هاست را می‌توانید از مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و یا از خرده‌فروشی‌ها خریداری کنید. گزینه دیگر چارچوب دور پنجره است که گربه می‌تواند روی آن بنشیند. حصارهای بزرگ‌تر را می‌توان در گوشه خانه یا در تراس خانه‌های آپارتمانی قرار داد.

۵- برای گربه خودتان خانه درختی مخصوصی را تهیه کنید

خانه درختی مخصوص گربه را می‌توانید آماده بخرید یا اینکه خودتان چنین خانه‌ای را برای او بسازید. ارتفاع خانه درختی گربه می‌تواند بسیار کم و کوتاه و یا بسیار بلند باشد. چنینی خانه‌ای به گربه این امکان را می‌دهد تا از آن بالا برود و در خانه درختی‌هایی که چندین گربه وجود دارند، گربه‌ها می‌توانند بیشتر با یکدیگر بازی کنند و در فضاهای عمودی آن نیز استراحت کنند. اگر امکان دارد، خانه درختی گربه را در کنار پنجره قرار بدهید تا گربه بتواند فضای بیرون از خانه درختی را هم ببیند.

۶- هنگام بازی با گربه، از وسایل سرگرم‌کننده مختلفی استفاده کنید

هر روز با گربه خودتان بازی کنید. از وسایل بازی متفاوتی استفاده کنید تا گربه شما به خاطر بازی با آن وسایل بتواند راه برود، آن‌ها را دنبال کند، چنگ بزند و یا با پا آن‌ها را با پای خود لگد بزند. وقتی گربه از بازی با شما خسته شد، وسایلی که ممکن است به او آسیب برسانند را جمع کنید و از دسترس او دور نگاه دارید (مثل وسایلی که دنباله‌های نخ مانندی دارند). وسایل بازی مثل کیف‌های کاغذی (بدون دسته) یا جعبه‌های مقوای را می‌توانید جمع نکنید زیرا خطری برای گربه ندارند. سعی کنید وسایل بازی را هر دفعه عوض کنید تا برای گربه شما جدید و جالب باشند.

۷- محیط بیرون را به داخل خانه بیاورید

شما می‌توانید در داخل خانه هم علف‌های مخصوصی بکارید زیرا گربه‌ها آن‌ها را دوست دارند و از آن‌ها تغذیه می‌کنند.

۸- خانه را تمیز نگه دارید

بسیاری از گربه‌ها نسبت به تمیزی وسواس دارند پس همیشه سطل آشغال را تمیز نگه دارید.

۹- برای گربه هویت تعیین کنید

حتی گربه‌های خانگی هم باید مشخصات شناسایی و قلاده گردنی کوچکی به همراه خود داشته باشند. باز گذاشتن گاه و بیگاه پنجره یا در می‌تواند گربه شما را وسوسه کند تا به بیرون از خانه فرار کند. اگر افراد غریبه‌ای به منزل شما بیایند، در فضای بیرون آتشی را ببینند و یا در سایر موقعیت‌ها قرار بگیرند، ممکن است گربه شما بترسد و همچنان در بیرون از منزل باقی بماند. استفاده از قلاده گردنی و یادداشت هویت گربه در آن می‌تواند به دیگران کمک کند تا به محض پیدا کردن گربه آن را به شما برگردانند.

 

منبع: چطورپدیا

۰۹ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۴۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آموزش مهربانی با حیوانات به کودکان

آموزش مهربانی با حیوانات به کودکان

آموختن مهربانی و دلسوزی برای حیوانات، یکی از درس‌های مهم و ضروری زندگی است که هر کودکی باید بیاموزد. همه‌ی ما مسئولیم تا برای هم‌ نوعان و هم‌زیستان خودمان اهمیت قائل شویم و این، باور و اعتقادی است که باید از همان کودکی و طفولیت در وجودمان کاشته شود.

این هم از پنج نکته‌ی مهم در باب آموزش مهربانی با حیوانات که می‌توانید به ‌مناسبت روز جهانی مهربانی، به فرزندان خود بیاموزید:

آموزش مهربانی با حیوانات

۱- حیوانات را در طبیعت اصلی خودشان به تصویر بکشید

بهترین راه و محیط برای نشان‌ دادن حیوانات به کودکان، این است که آن‌ها را به ‌نظاره‌ی حیوانات در خانه‌ی حقیقی و بومی خودشان وا‌داریم. از بردن کودکان به سیرک‌ها و یا پارک‌های این‌چنینی پرهیز کنید. شاید بپرسید این کار چه آسیبی به ذهن و روان کودک می‌رساند؟ در‌ این‌ باره، باید بگوییم که کودکان با دیدن حیوانات اسیر شده، حس می‌کنند که حیوانات، به‌طورکلی، برای خدمت کردن به انسان‌ها آفریده شده‌اند. (مثلاً، برای سرگرم کردن انسان‌ها.)

وقت‌گذرانی در طبیعت (مثلاً قدم زدن در یک جنگل امن و یا رفتن به پارک‌های طبیعی) می‌تواند روش خوبی برای برقراری یک ارتباط عمیق، بین ذات پاک فرزندتان و طبیعت وحشی باشد. به فرزندتان، اهمیت احترام به حیوانات و محافظت از خانه‌ی طبیعی‌شان را بیاموزید. به آن‌ها یاد دهید که یکی از راه‌های محافظت از خانه‌های طبیعی این موجودات، پرهیز از زباله ریختن در طبیعت است.

آموزش مهربانی با حیوانات

۲- برای کودک خود، کتاب‌هایی در باب رفتارهای غریزی و طبیعی حیوانات بخوانید

بیشتر بچه‌ها، علاقه‌ی خاص و سیری‌ناپذیری به حیوانات دارند و علاقه دارند که به صورت مداوم، اطلاعات جدید درباره‌ی آن‌ها کسب کنند. کتاب‌هایی را برای خواندن انتخاب کنید که نه‌تنها بر روی خانه، رژیم غذایی و ویژگی‌های بدنی حیوانات، بلکه بر روی رفتارهای اجتماعی و احساسی آنان نیز تمرکز دارد؛ به‌طور مثال، اینکه شامپانزه‌ها سرپرستی برای خود تعیین می‌کنند یا اینکه فیل‌ها به‌طور دسته‌جمعی برای حفاظت از گونه‌های کم سن و سال خود، اقدام می‌کنند. با فرزندتان راجع به ویژگی‌هایی که میان انسان و حیوان مشترک است، صحبت کنید، از جواب‌های خلاقانه‌شان در این باره شگفت‌زده خواهید شد.

آموزش مهربانی با حیوانات

۳- به آن‌ها مسئولیت‌هایی با هدف اهمیت دادن به حیوانات بسپارید

اگر حیوانی خانگی در منزل دارید، به فرزندانتان مسئولیت‌هایی در قبال آن‌ها بسپارید. مثلاً به آن‌ها بگویید که باید تحت نظارت شما، نیازهای اساسی آن‌ها را تأمین کنند، برای مثال آب موجود در کاسه‌ی آبشان را به‌طور مکرر تعویض کنند. آموزش اهمیت مراقبت از حیوانات خانگی، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند گرایش به مهر ورزیدن به دیگران را در روح انسان بکارد. اهمیت تهیه‌ی غذا و آب تازه و تحرکات بدنی را برای حیوانات، به درسی مهم در زندگی فرزندتان تبدیل کنید. اصلاً یادتان نرود که کلید رسیدن به این مرحله، عادت به مهربانی و دلسوزی برای دیگران است. حیوانات هم مثل ما احساس تنهایی می‌کنند!

۴- رفتارها و ادبیات محترمانه را در فرزند خود تشویق کنید

وقتی کودکان و خردسالان برای اولین بار حیوانی را به دست می‌گیرند، باید به آن‌ها گوشزد کنید که با آن‌ها به نرمی و با لطافت تمام برخورد کنند و اگر حیوانی آشکارا می‌خواهد که از دستشان فرار کند، اجازه‌ی این کار را بلافاصله به آن بدهند. اگر فرزندتان اقدام به اذیت و آزار حیوانات کرد، سریعاً کار او را سرزنش کنید. این عمل به قدری مخرب است که حتی شکل شفاهی آن نیز قشنگ نیست و در نهایت، الگوی خود را به سمت حرکات و رفتار فیزیکی ادامه خواهد داد. اگر مهمان ناخواسته‌ای همچون حیوانات موذی و موش را در خانه‌ی خود مشاهده کردید، اقدام به کشتن آن نکنید. سعی کنید تا حد امکان، تله‌ای بدون جراحت را طراحی کرده و پس از گیر انداختن، آن را در فضای بیرون از خانه رها کنید. کودکان، کارهای خوب را تنها زمانی می‌آموزند که شما، به عنوان قهرمانان آن‌ها، به الگوسازی و عادی‌سازی این رفتارها اقدام کنید.

۵- از یک پناهگاه حیوانات محلی دیدن کنید

وقتی همراه فرزندتان به دیدن یکی از این پناهگاه‌های حیوانات خانگی می‌روید، می‌توانید تأثیرات مثبت و منفی‌ای که انسان بر روی حیوانات می‌گذارد را به او نشان دهید. در این پرورشگاه‌ها، تعداد زیادی سگ و گربه‌ی سالم، فقط و فقط به خاطر رفتار بد انسان‌ها زندانی شده‌اند؛ اما به هر حال پناهگاه‌ها سعی دارند تا با ایفای نقش اساسی‌ که دارند، خانه‌ای با کیفیت‌تر برای آن‌ها پیدا کرده و شانسی دوباره برای زندگی بهتر به آن‌ها اعطا کنند. شما می‌توانید به فرزند خود آموزش دهید و آن‌ها را وا‌دارید تا هر کاری که از دستشان برمی‌آید برای این پرورشگاه‌ها و حیوانات ساکن آن بکنند، برای مثال، اهدای پتو و خوراک، یکی از متداول‌ترین راه‌های کمک است. یا می‌توانید اسباب‌بازی‌های دست سازی را برای حیوانات آنجا درست کنید. همچنین، طراحی پوسترهایی برای حمایت از این حیوانات، نه‌تنها عملی برای ابراز مهربانی به این گونه‌های جانوری است، بلکه می‌تواند سطح سواد و شعور و فرهنگ جامعه را بالا ببرد. با شرکت در کارهای داوطلبانه و خیرخواهانه برای گونه‌های جانوری مختلف، می‌توانید اهمیت و ارزش کارهای مثبت را به کودکان خود آموزش دهید.

 

منبع: چطورپدیا

۰۷ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۳۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

مقابله با حیوانات وحشی (انتخاب کم خطرترین رفتار)

مقابله با حیوانات وحشی (انتخاب کم خطرترین رفتار)

این نوع حیوانات به طور کلی به دنبال دو چیز هستند: غذا و پناهگاه. محدودیت‌های شهری هیچ اهمیت و تفاوتی برای آنان ندارند. درست مثل یک گردشگر که از شهری به شهر دیگر می‌رود، یک حیوان وحشی نیز ممکن است راهش را به سمت شهر و محله شما گم کند. هرچند وقت یک‌بار، حیوانات وحشی نیز راه خود را به سمت مناطق انسان‌نشین گم می‌کنند.

شیر کوهی

شیرهای کوهی از کوه‌ها و کوهستان‌ها و تپه‌ها پایین می‌آیند و به دنبال شکارهای آسان می‌گردند. آهوها و گوزن‌ها به دنبال یافتن یک جفت، راه خودشان را به سمت شهرها باز می‌کنند. خرس‌ها به دنبال این هستند که قبل از خواب زمستانی به اندازه‌ی کافی شکم‌شان را پٌر کنند. گرگ‌ها عصبانی‌تر می‌شوند. راکون‌ها، روباه‌ها و شغال‌ها راه خودشان را به سمت ساده‌ترین منابع غذایی یعنی کامیون‌های حمل مواد غذایی و سطل آشغال‌های شهری و این‌چنین پدیده‌ها باز می‌کنند.

خرس‌

درست مانند پدیده متولد شدن، روبه‌رویی با حیوانات وحشی یکی از بدیهی‌ترین اتفاقاتی است که ممکن است برای هر فرد زنده‌ای بیفتد. خرس‌ها هیچ منطقی ندارند. آیا شما می‌توانید با یک خرس بر سر حقوق و تکالیف متقابل‌تان چانه بزنید و بحث منطقی راه بیندازید؟ خیر. اگر آن خرس گرسنه باشد و شما هم به نظرش یک شکار ساده بیایید، به نوعی کارتان تمام است یا به عبارت دیگر، جنگی سخت در انتظار شما است. می‌توانید از کسانی که در روستاها زندگی می‌کنند و یا در چنین شرایطی حضور داشته‌اند سؤال کنید. دانستن تفاوت‌های خاص هر گونه‌ی جانوری نسبت به انسان‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

حیوان‌هایی که به شما یا هر انسان دیگری حمله می‌کنند، قاتل یا گناهکار نیستند، آن‌ها فقط یک حیوان هستند؛ و طبق غریزه هر حیوانی در مواقع لزوم این کارها را انجام می‌دهد.

این‌که به عنوان موجوداتی آگاه، همراه با تفکرات و نظریات پیچیده و ذهن روشن و فعال، بدانیم که چگونه باید همراه با احترام و حفظ امنیت نسبت به حیوانات وحشی رفتار کنیم، یک مسئولیت بسیار مهم بر گردن ما است.

وحشی‌های کوچک

متعارف‌ترین حیوانات وحشی‌ که ممکن است با آن‌ها برخورد کنیم، حیوان‌های کوچک و ریز جثه هستند. حیوان‌هایی مثل روباه‌ها و شغال‌ها. این حیوانات همیشه در اطراف انسان و محل زندگی آن‌ها حضور دارند. شاید بپرسید چرا این‌گونه است؟ به این دلیل که ما خانه و جای خوابی گرم و همچنین مقدار زیادی زباله تولید می‌کنیم که آن‌ها عاشق خوردنش هستند.

اما به خاطر کوچک بودنشان نباید دلسوزی یا رحم شما را برانگیزند. به طور مثال، یک روباه را در نظر بگیرید که یک موجود ذاتاً مطیع است، اما اگر احساس خطر یا تهدید کند، هیچ تضمینی نیست که حساس‌ترین نقاط بدن شما را گاز نگیرد. بهترین واکنش در زمان دیدن یک روباه در حیاط خانه این است که فقط اجازه دهیم برای خودش بچرخد. اصلاً به او نزدیک نشده و یا سعی بر گرفتن آن نداشته باشید.

اما به هر حال ممکن است همیشه نمی‌توان این کار را کرد و اجازه داد که به‌راحتی در حیاط خانه‌تان بچرخند. هر کسی که مرغ، باغچه، حیوان خانگی یا محصولی زراعی داشته باشد، اصلاً علاقه‌ای به دیدن این حیوانات مخرب ندارد.

روباه‌

روباه‌ها از آن دسته حیواناتی هستند که در روستاها به عنوان دردسرسازترین موجودات شناخته می‌شوند؛ مرغ‌ها را می‌خورند،حیوانات خانگی را می‌کشند و غیره؛ اما همچنان باید یادمان باشد که آن‌ها فقط غریزه‌ی اصلی خود و رفتارهای ذاتی‌شان را بروز می‌دهند. هر خشم و کینه‌ای که انسان نسبت به طبیعت وحشی و یا حیوانات وحشی بروز می‌دهد، در حقیقت، برگرفته از خودخواهی او در برابر طبیعت وحشی است.

به‌جای به دام انداختن یک روباه در تله‌هایی که پای جانور را به‌شدت زخمی می‌کنند، می‌توانیم از روش‌های کاربردی دیگری استفاده کنیم که هم شامل به دام انداختن یک روباه می‌شود و هم در نهایت او را دور می‌کند. به طور مثال، یک قفس چوبی که با بوی ماهی، غذای گربه یا هر گوشتی آمیخته شده باشد، می‌تواند به شما کمک کند. هر زمان که روباه به هوای بوی گوشت وارد قفس چوبی شد، طناب را کشیده و روباه را زندانی کرده و سپس در قلب طبیعت وحشی آزادش کنید.

اگر به دام انداختن روباه چاره‌ساز نبود، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

۱- از بوهایی که آن‌ها خوششان نمی‌آید استفاده کنید، مثل بوی کفش!

۲- نور و درخشش کوه؛ شما می‌توانید از بادکنک‌هایی با این منظره در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید.

۳- از دانه‌ها و غذاهایی زننده در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید. با پراکنده کردن آن‌ها به او نشان دهید که چیز به درد بخوری در این خانه پیدا نمی‌شود.

زندگی کردن همراه با این حیوانات وحشی کوچک، یک حرکت متعادل در جهان حیوانات و انسان است. ما می‌خواهیم هم‌زمان با احترام گذاشتن به ذات وحشی و نیازهای آنان، از زندگی و جان خود نیز محافظت کنیم. در این صورت، با استفاده از ابزار صحیح، می‌توانیم این تعادل را به وجود بیاوریم.

حیوانات وحشی‌ بزرگ

در رابطه با حیوانات وحشی عظیم‌الجثه، باید با نهایت احترام و هوشیاری رفتار کرد. وقتی حیوانات وحشی بزرگی همچون خرس‌ها، شیرهای کوهستانی یا گرگ‌ها، راه خودشان را به سمت شهرها یا مناطق انسان نشین باز می‌کنند، چند سؤال مهم وجود دارد که باید از خودمان بپرسیم: آیا خطر بزرگی در حال حاضر ما را تهدید می‌کند؟ آیا این حیوان وحشیانه رفتار می‌کند؟ آیا وجود چنین موجودی به مسئولین گزارش شده است؟

اگر جان و مال هیچ‌کس در حال حاضر تهدید نمی‌شود، خودتان را به مکان امنی رسانده و موقعیت مکانی خود را به مسئولین گزارش دهید. نوع رفتار با حیوان وحشی بسیار مهم است. مثلاً اگر حیوان مورد نظر رفتار وحشیانه‌ای از خودش نشان ندهد، مأمورین سعی می‌کنند او را آرام کرده و به دامان طبیعت بازگردانند، اما اگر رفتار خشنی از خودش بروز دهد و به انسانی حمله کند، به‌محض دیده شدن، کشته می‌شود.

اگر حیوان در حال بروز رفتارهای خشونت‌آمیزی است، حتماً با مراکز امور اضطراری تماس بگیرید؛ اما اگر آن حیوان بی‌آزار است و فقط اطراف شهر می‌چرخد، سعی کنید با مرکز حافظت از محیط زیست شهرتان تماس گرفته و حضور حیوان را اطلاع دهید.

گذراندن اوقات در بیرون از خانه جزئی از شخصیت افراد محسوب می‌شود. حال ممکن است که بیرون رفتن شما از خانه و شهر مربوط به شغل‌تان باشد و یا ممکن است همراه با خانواده در دامان طبیعت، پیک‌نیک راه انداخته باشید و از این قبیل مراسم‌ها. اگر چنین باشد، ممکن است طیف وسیعی از حیوانات وحشی را مشاهده کنید. اینکه در چنین شرایطی چه رفتاری از خودتان نشان می‌دهید، بسیار مهم است. در وهله‌ی اول، سعی کنید خونسرد بمانید و در صورت امکان، از راهی که آمده‌اید برگردید. اگر حیوان به شما خیره و متوجه شما شد، وضعیت را ارزیابی کرده و یکی از اقدامات زیر را انجام دهید.

خرس‌های سیاه

خرس‌های سیاه اصولاً اندازه‌ی کوچک و یا متوسطی دارند ولی خشن و تهاجمی نیستند. آن‌ها حس کنجکاوی زیادی دارند و به خوبی می‌توانند از درخت بالا بروند. اگر به یک خرس سیاه برخوردید و او شما را نمی‌دید، پس سعی کنید خونسردی خودتان را حفظ کرده و آن قدر آرام حرف بزنید و حرکت کنید که باعث ترسیدنش نشوید.

اگر به یک خرس سیاه برخوردید:

۱- سعی کنید تا حد امکان خود را بزرگ و باعظمت نشان دهید.

۲- بچه‌های کوچک را از روی زمین بردارید و نزد خودتان نگه‌دارید.

۳- به هیچ وجه اجازه ندهید که خرس به غذاهایتان دسترسی پیدا کند، چراکه بیشتر و بیشتر می‌خواهد.

۴- کیف خود را روی زمین نیندازید، وقتی بر روی دوش یا در دستتان باشد، باعث می‌شود که بزرگ‌تر به نظر برسید و در صورت حمله، می‌توان روی محافظت کیف حساب باز کرد.

۵- اگر حمله‌ای صورت گرفت، سعی نکنید خودتان را مرده جا بزنید. فرار کرده و یا با او بجنگید.

۶- بر روی ضربه زدن به پوزه و صورتش تمرکز کرده و از خودتان صداهای وحشتناک در بیاورید.

خرس‌های گریزلی (این خرس در ایران زندگی نمی‌کند)

روزگاری بود که در آمریکا، خرس‌های گریزلی همیشه در اطراف شهرها و در روستاها گشت می‌زدند و این موج هجوم به مکزیک هم رسید؛ اما امروزه، خرس‌های گریزلی در لیست حیوانات در خطر انقراض هستند. گریزلی های مؤنث ممکن است وزنی بالغ بر ۳۶۰ کیلوگرم داشته باشند، در حالی که یک خرس گریزلی نر بزرگ می‌تواند تا ۷۷۰ کیلوگرم وزن داشته باشد.

با توجه به نکات ۱ تا ۴ مورد قبلی، اگر با یک خرس گریزلی مواجه شدید:

۱- از برقراری ارتباط چشمی پرهیز کرده و فرار نکنید.

۲- اگر حیوان به شما نزدیک نشد، آرام آرام به سمت مخالف راه بروید. هیچ‌وقت پشتتان را به یک خرس نکنید.

۳- اگر گریزلی حمله کرد، خودتان را مرده جا بزنید.

۴- روی شکم خود دراز بکشید، دست‌هایتان را بر روی گردنتان قرار دهید و پاهایتان را باز بگذارید تا خرس نتواند شما را برگرداند.

۵- اگر همچنان به حمله ادامه داد، شما نیز بجنگید. سخت بجنگید.

شیرهای کوهستانی

به عنوان یک قانون کلی، شیرهای کوهستانی ترجیح می‌دهند که از انسان‌ها دوری کنند. آن‌ها عموماً خلق‌وخوی آرامی دارند و از مقابله با انسان‌ها اجتناب می‌کنند؛ مگر اینکه واقعاً گرسنه باشند. اگر با یک شیر کوهستانی برخورد کردید، فاصله‌تان را با او حفظ کنید. اگر به سمت شما یورش برد و یا تعقیبتان کرد، هرگز فرار نکنید و خودتان را در حالت آماده‌باش برای مبارزه قرار دهید.

اگر به یک شیر کوهستانی برخورد کردید:

۱- سعی نکنید به حیوان نزدیک شوید.

۲- فرار نکنید. ممکن است با این کار، غریزه‌ی تعقیب و گریز حیوان تحریک شود، حتی اگر چنین قصدی نداشته باشد.

۳- اگر شیر کوهستانی رفتاری خصمانه از خودش بروز داد، ژاکت خودتان را باز کنید، دست‌هایتان را تکان دهید و کاری کنید که تا حد امکان، بزرگ و باعظمت به نظر برسید.

۴- با یک صدای آرام و محکم حرف بزنید.

۵- هر چیزی که در دسترس‌ است را به سمت حیوان پرتاب کنید. سنگ، چوب، یا حتی یک کلاه؛ اما اصلاً خم نشوید.

۶- اگر حمله کرد تا حد امکان در جای خودتان بایستید و اگر تأثیری نداشت، بجنگید.

گرگ‌

گرگ‌ها

گرگ‌ها به طور معمول به انسان‌ها حمله نکرده و یا انسان‌ها را شکار نمی‌کنند. حملات گرگ یا به دلیل وجود بیماری هاری است، یا به علت خوگیری با انسان است و یا به دلیل تجاوز به قلمرو آن‌ها است. بسیار مهم است که اگر در قلمرو یک گرگ، سگی به همراه خودتان دارید، او را از دید گرگ مخفی کنید.

اگر احیاناً در وضعیت خطرناک برخورد با یک گرگ قرار گرفتید:

۱- سعی کنید با اندام کشیده بایستید تا بزرگ‌تر به نظر برسید.

۲- در حالی که ارتباط چشمی خود را با گرگ حفظ می‌کنید، به آرامی به عقب راه بروید.

۳- فرار نکنید.

۴- به گرگ پشت نکنید.

۵- اگر گرگ عقب‌نشینی نکرد، فریاد زده و هر چیزی که در دسترس است را به سمتش پرتاب کنید، البته در حالی که به عقب راه می‌روید.

۶- اگر گرگ حمله کرد، به سختی بجنگید تا نشان دهید که چقدر می‌توانید خطرناک باشید.

چه در طبیعت وحشی و چه در حیاط پشتی یک خانه‌ی روستایی، برخورد کردن با یک حیوان وحشی، باید تماماً با احترام همراه باشد. ما باید به فضای زندگی حیوانات وحشی، غریزه و نیازهای آن‌ها احترام بگذاریم. آن‌ها این سیاره را با ما شریک شده‌اند.

و در عین حال، احترام گذاشتن به معنی صرف نظر کردن از تفاوت‌ها نیست.

اگر حیوان رفتار خصمانه‌ای از خودش نشان داد، این را بدانید که به طور حتم شما اولین بسته غذایی در دسترس او هستید. باهوش باشید. مطلع و هوشیار باشید. خونسرد باشید. اگر امکانش وجود داشت، همه‌ی ما دوست داشتیم تا ارتباطی منطقی و درست با این حیوانات داشته باشیم، اما تا حد امکان باید فاصله خود را با آن‌ها حفظ کنیم تا هیچ‌کدام آسیبی نبینیم.

 

منبع: چطورپدیا

۰۵ فروردين ۹۸ ، ۲۳:۵۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

مهربانی با حیوانات اهلی و وحشی

مهربانی با حیوانات اهلی و وحشی

بخش اول: اهمیت دادن به حیوانات خانگی یا حیوانات اهلی

۱- تعهدی به درازای عمر داشته باشید. مهم نیست که حیوان خانگی شما چند سال دارد، باید مطمئن شوید که می‌توانید تا آخر عمر خودتان یا عمر او، از آن حیوان مراقبت کنید. حیوانات احساسات دارند و پیوند بسیار نزدیک و محکمی با صاحبان خود برقرار می‌کنند و اگر این تعهد را جدی نگیرید، می‌تواند به حیوان خانگی شما آسیب بزند. از خرید حیوان خود از یک فروشگاه یا دلال حیوانات جداً خودداری کنید. قبل از به اختیار گرفتن یک حیوان خانگی، سؤالات زیر را از خودتان بپرسید تا مطمئن شوید که تصمیم درستی گرفته‌اید:

  • چرا یک حیوان خانگی می‌خواهم؟
  • آیا زمان و پول کافی برای نگهداری از حیوان خانگی را دارم؟
  • آیا حیوان خانگی در خانه‌ی من راحت خواهد بود؟ آیا اجازه دارم تا در یک آپارتمان اجاره‌ای یک حیوان خانگی نگه دارم؟
  • اگر مریض بودم، به مسافرت رفته بودم یا فوت کردم، چه کسی از حیوان خانگی من مراقبت خواهد کرد؟

۲- سطح سلامت حیوان‌تان را بهبود بخشید. یک حیوان سالم، حیوانی خوشحال و راضی است. مراقبت کردن از حیوان خانگی همراه با چک کردن مرتب میزان سلامت او و بردن آن به نزد دامپزشک و تحت نظر گرفتن انواع نشانه‌های بیماری در آن‌ها، نه تنها می‌تواند سطح سلامتشان را بهبود بخشد، بلکه مهربانی شما را نسبت به حیوان خانگی‌تان ابراز می‌کند.

  • مطمئن شوید که حیوان شما سالانه و به طور منظم واکسن خود را میزند و از گزند بیماری هاری و یا هر نوع بیماری دیگری در امان است. واکسن زدن را جزو برنامه‌های ضروری سالیانه‌ی حیوانتان قرار دهید.
  • تیمار کردن حیوانات با توجه به گونه‌ آنها، یکی از مهم‌ترین وظایف شما است. برای مثال، شانه کشیدن یال و دم اسب‌ها، سگ‌ها و گربه‌ها به طور منظم.
  • به دنبال کک‌ومک و دیگر حشرات و کرم‌هایی همچون کرم‌های ریز گوش بگردید و با آن‌ها طبق اصول دامپزشکان رفتار کنید.

۳- برای حیوانات خود فضای شخصی و راحتی در نظر بگیرید. حیوانات خانگی و اهلی نیز درست مانند انسان‌ها، می‌توانند از خوابیدن، گذراندن اوقاتی در تنهایی، بازی کردن و تمیز بودن لذت ببرند (برای مثال اسب‌ها چنین ویژگی‌هایی دارند). تهیه کردن یک فضای شخصی تمیز و راحت برای حیوان خانگی‌تان می‌تواند مهربانی شما را نسبت به او ابراز کند و به ایجاد یک پیوند بسیار قوی بین شما و حیوان کمک کند.

  • می‌توانید یک مکان خواب راحت برای حیوان خانگی‌تان درست کنید که شامل یک تختخواب مخصوص حیوانات، یک جعبه همراه با پتو یا یک تختخواب کوچک می‌شود. قرار دادن یک وسیله‌ی شخصی در آن ناحیه سبب می‌شود که احساس راحتی بیشتری با فضای جدید داشته باشند.
  • فضاهای جداگانه‌ای را برای زمان خوردن، بازی کردن و حمام کردن حیوان خانگی‌تان تعبیه کنید. سعی کنید تا حد امکان فضای خوردن را از فضای حمام کردن دور نگه دارید، چرا که حیوانات عادت ندارند تا نزدیک جایی که ادرار و مدفوع می‌کنند به غذا خوردن نیز مشغول شوند.
  • اجازه دهید که حیوانات کوچک‌تر همچون سگ و گربه در درون خانه همراه شما زندگی کنند.
  • حتماً مطمئن شوید که حیوانات خانگی یا اهلی‌ که بیرون از خانه زندگی می‌کنند، سرپناه مناسب و امنی دارند. برای مثال، هر حیوانی نیاز به یک سقف برای در امان ماندن از گزند باران، برف و هر نوع آب و هوای بد دارد. این مسئله، از اهمیت مخصوصی برای حیوانات کوچک‌تر برخوردار است، چرا که بدن آن‌ها برای مقابله با هوای خیلی سرد یا خیلی گرم ساخته نشده و قابلیت مقاومت در برابر آن‌ها را ندارد.
  • فضاهایی را که برای حیوانات خانگی یا حیوانان اصلی خود آماده می‌کنید را تا حد امکان تمیز نگه دارید. برای مثال، اگر از لاک‌پشت و یا یک ماهی نگهداری می‌کنید، پس حتماً هفته‌ای یک‌بار آکواریوم را بشویید. به همین منوال، جعبه‌ی کوچک یک گربه نیز نیاز به تمیز کردن دارد.

۴- به حیوان خود، منظم غذا دهید. بخشی از سلامت یک حیوان خانگی به وسیله‌ی غذا و آب روزانه تأمین می‌شود. اوقات غذاخوری نشان می‌دهد که شما به او اهمیت می‌دهید و پیوندی عمیق بین شما برقرار می‌سازد.

  • هر روز در زمان مشخص و یکسانی به حیوان خانگی خود غذا بدهید تا تبدیل به یک برنامه‌ی مشخص شود. از دامپزشک خود یا مشاوران اینترنتی بپرسید که حیوان خانگی شما با توجه به گونه‌ آن، چند بار در روز نیاز به غذا خوردن دارد.
  • غذاهای مخصوص هر گونه را به حیوانات خانگی خود بدهید. برای مثال، گربه‌ها و سگ‌ها نیاز دارند که غذایشان، مخلوطی از خوراک ‌تر و خشک باشد و یا خوک‌ها نیاز به میوه و سبزیجات دارند. شما می‌توانید از دامپزشک یا فروشگاه حیوانات خانگی یا مشاوران آنلاین بپرسید که از چه نوع غذا و از چه برندی برای غذا دادن به حیوان خانگی خود استفاده کنید تا بهترین کیفیت را به آن‌ها ارائه داده باشید.
  • مطمئن شوید که حیوانات شما (اعم از خانگی و اهلی) هر کدام روزانه و مرتباً یک کاسه‌ی بزرگ از آب تازه و تمیز را در اختیار دارند. آب را حداقل روزی یک‌بار عوض کنید و مخصوصاً اگر غذا یا شیء دیگری در کاسه افتاد، سعی کنید که کاسه را از آب تازه‌ای پر کنید.
  • از دادن غذاهای مخصوص انسان و تنقلاتی همچون شکلات به حیوانات خانگی خود جداً اجتناب کنید چرا که می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت آن‌ها وارد کرده و یا حتی مرگبار باشد. با دامپزشک خود راجع به غذاهایی که حتماً باید دور از دسترس حیوانات قرار بگیرند صحبت کنید.
  • با توجه به رفتارها و واکنش‌هایی که از شما یاد می‌گیرد، به او جایزه بدهید. حواستان باشد که واکنش‌های زیادی را هم‌زمان به او یاد نداده و یا جوایز بسیاری را به او ندهید، چرا که این غذاهای تشویقی اصولاً مملو از شکر هستند و ممکن است سبب چاقی مفرط شوند.

۵- در زمان‌های مناسبی با آن‌ها ارتباط داشته باشید. حیوانات نیز درست همانند انسان‌ها، نیاز دارند تا اوقاتی را تنها باشند. بهحیوان خانگی خود اجازه دهید که در آرامش بخوابد، این کار سبب می‌شود تا اعتماد و مهربانی بین شما شعله‌ور شود.

  • زمان‌هایی که حیوان خانگی شما در خواب به سر می‌برد، غذا می‌خورد یا چیزی می‌نوشد و یا حتی در مواقعی که خودش را تمیز می‌کند، از حرکت در اطراف او یا بازی کردن با او جداً خودداری کنید. انجام چنین کارهایی ممکن است حیوانات را بترساند، به آن‌ها استرس بدهد یا آن‌ها را عصبانی کند که در این صورت واکنش جالبی در پی نخواهند داشت.
  • از دنبال کردن حیوان خانگی خود اجتناب کنید، چرا که این کار سبب ترساندن آن می‌شود. همچنین ممکن است بخواهید با این کار عشق خود را به آن‌ها نشان دهید، اما حیوانات از چنین کاری برای نشان دادن عشق و علاقه استفاده نمی‌کنند. به حیوانات اجازه دهید که هر زمان که دلشان خواست به شما نزدیک شوند.
  • خودتان را هم قد حیوان خانگی‌تان قرار دهید، مثلاً موقع حرف زدن با آن‌ها بنشینید تا از میزان تهدیدکننده بودن شما کاسته شود. این کار باعث حفظ آرامش آنان شده و راحت‌تر توجهشان به شما جلب می‌شود.

۶- عشقتان را نسبت به آن‌ها نشان دهید. همیشه سعی کنید تا عشق و علاقه‌تان را نسبت به آن‌ها، با ابراز این علاقه و مهربان بودن نشان دهید. این کار کمک می‌کند که اعتماد بین شما شکل بگیرد و بیش از پیش تلاش می‌کند تا در کنار شما وقت بگذراند.

  • او را به آرامی ناز و نوازش کرده و یا بلند کنید. از فشار دادن بدن و یا کشیدن دم آن‌ها به شدت خودداری کنید.
  • سعی کنید هر علاقه‌ای که حیوان خانگی‌تان به شما نشان می‌دهد را جبران کنید. این کار کمک می‌کند تا رابطه‌ای توأم با علاقه و اعتماد بین شما و حیوانتان شکل بگیرد. بخشی از این جبران محبت شامل حرف زدن با حیوان خانگی‌تان و صدا کردنش به اسم می‌شود.
  • با حیوان خود بازی کنید. اکثر حیوانات خانگی به طور غریزی و طبیعی پر از انرژی هستند و تنها راه خوشحال و راضی نگه‌داشتن‌شان این است که با آن‌ها به بازی بپردازید. به آن‌ها اسباب‌بازی بدهید، آن‌ها را بیرون ببرید و از هیچ فعالیتی که سبب لذت بردن آن‌ها می‌شود، دریغ نکنید.
  • اگر حیوان خانگی‌تان کار اشتباهی کرد، با او مهربان و صبور باشید. سر او داد نزنید، کتکش نزنید و یا هیچ رفتار تنبیهانه‌ای با او نکنید. حیوانات خانگی از واکنش‌های مثبت یاد می‌گیرند، وگرنه در صورت داد زدن و یا کتک زدن، ممکن است که از شما بترسند.

۷- اگر مشکوک شدید که شخصی ممکن است از حیوانات سوءاستفاده کرده و یا آن‌ها را آزار دهد، بی‌درنگ گزارش دهید.متأسفانه، همه‌ی افراد مثل شما نبوده و با حیوانات مهربان نیستند. اگر مشکوک شدید که شخصی از حیوانات سوءاستفاده می‌کند، سریعاً این مشکل را به مسئولان اطلاع دهید. این یکی از راه‌هایی است که می‌توانید مهربانی خود را به حیوانات نشان دهید. برخی نشانه‌های سوءاستفاده از حیوانات عبارت‌اند از:

  • حیواناتی که در حیاط‌ها و مزارع غل و زنجیر شده‌اند و هیچ غذا، آب یا پناهگاه مناسبی ندارند.
  • کتک زدن یا ضربه زدن به حیوانات و یا حتی داد کشیدن بر سر آن‌ها.

بخش دوم: رفتار توأم با اهمیت نسبت به حیوانات

۱- از مجبور کردن حیوانات خودداری کنید. دنبال کردن یک حیوان و یا مجبور کردن آن برای نزدیک شدن به شما در زمانی که حیوان پارس می‌کند، شیهه می‌کشد یا هیس هیس می‌کند، ممکن است به شما صدمه‌ی جانی و جسمی و به حیوان، صدمه‌ی روحی بزند. این مسئله همچنین ممکن است از سوی حیوان تلاش‌هایی برای چنگ انداختن، ضربه زدن یا گاز گرفتن شما نیز در پی داشته باشد. خودتان را از وضعیت مورد نظر دور کنید و اجازه دهید که حیوان خونسردی خودش را بازگرداند.

  • خودتان را در وضعیت حیوان قرار دهید تا بتوانید به برگرداندن خونسردی آن کمک کنید. روی زانوهایتان بنشینید تا با حیوان‌هایی همچون خرگوش‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها و لاک‌پشت‌ها حرف بزنید. صورتتان را مقابل صورتشان نگه ندارید، چرا که به آن‌ها استرس داده و ممکن است به شما آسیب برسانند.
  • یادتان باشد که حیوانات دقیقاً همان‌طوری با شما رفتار می‌کنند که شما با آن‌ها کردید.

۲- آرام‌آرام به حیوانات نزدیک شوید. حیوانات بسیار بیشتر از انسان‌ها حساس به بو و رفتار موجودات دیگر هستند. مهم نیست که چه نوع حیوانی باشد. اسب‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها، لاک‌پشت‌ها و یا پرندگان. آرام‌آرام به آن‌ها نزدیک شوید تا موجب ترس یا استرس آن‌ها نشوید.

  • سعی کنید از نقطه‌ی کور یک حیوان به او نزدیک نشوید، چرا که این کار سبب می‌شود تا حیوان از جا بپرد. این کار به حیوان آسیب روحی میزند و ممکن است به آسیب زدن به شما اقدام کند.
  • اجازه بدهید تا سگ‌ها، گربه‌ها و دیگر حیوانات شما را بو بکشند و سپس تصمیم به واکنش بگیرند. دست‌های خود را باز کنید و اجازه بدهید که حیوانات شما را بو بکشند. آن وقت می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا حق دارید از این هم نزدیک‌تر شوید یا خیر. این نکته را در نظر بگیرید که اگر چند حیوان دیگر را لمس کرده‌اید، حتماً دست خود را بشویید، چرا که برخی از حیوانات بوی دیگر گونه‌های جانوری را دوست ندارند.
  • به حیوان اندکی وقت بدهید تا به شما نزدیک شود. بعضی حیوانات ممکن است به طور طبیعی به اندکی زمان برای عادت کردن به حضور شما نیاز داشته باشند. نزدیک شدن به آن‌ها، قبل از اینکه حیوان نسبت به شما اظهار توجه کند، ممکن است سبب استرس در آن‌ها شود.

۳- حیوان خود را به آرامی بلند کنید. اگر حیوان خانگی‌تان به شما نزدیک می‌شود و یا شما قصد دارید تا اندکی از عشق و علاقه‌ی خود را به او ابراز کنید و او را از زمین بردارید، حواستان باشد که این کار را به آرامی و همراه با مقدار زیادی خونسردی انجام دهید. اگر بدن او آرام بود، می‌توانید با استفاده از روش‌های صحیح برداشتن حیوانات، برای برداشتن آن‌ها اقدام کنید.

  • دستان خود را زیر پاهای حیوان خانگی و یا زیر پاها و شکم او قرار دهید. این کار سبب می‌شود که یک فضای امن برای او به وجود آمده و احساس امنیت به او القا شود. همچنین می‌توانید در صورت بزرگ‌تر بودن حیوان، یک دست زیر و دست دیگر را روی حیوان قرار دهید. یادتان باشد که خونسرد و آرام باشید تا مبادا حیوان خانگی‌تان را بترسانید. اگر حیوان نشانه‌ای از نخواستن و یا فرار کردن نشان داد، اجازه دهید که آزاد باشد و در زمان دیگری دوباره امتحان کنید.
  • از روش‌ها و ابزارآلات مناسبی برای بلند کردن حیوانات بزرگ‌تر استفاده کنید. به طور مثال برای بلند کردن حیواناتی همچون گاو، اسب و خوک، نیاز واجبی به جرثقیل‌هایی است که بتواند شکم، پاها و سر آن‌ها را به خوبی نگه دارد.
  • زمانی که توانستید حیوان خانگی خود را تحت کنترل خود دربیاورید، به آرامی از زمین بلند شوید. این کار خطر از جای پریدن حیوان را به کمترین حد ممکن می‌رساند و از دیدن آسیب‌های روحی به حیوان جلوگیری می‌کند.
  • از بلند کردن حیوان توسط سر، یکی از پاهایش یا دمش به شدت خودداری کنید. هیچ استثنایی در این زمینه وجود ندارد و مطمئناً حیوان دچار آسیب جسمی فراوانی خواهد شد.

۴- او را ثابت نگه دارید. وقتی که او را از روی زمین بلند می‌کنید، با صاف نگه‌داشتن و حفظ تعادل، موجب آرامش و امنیت حیوان شوید.

  • حیوان خود را در حالت متعادلی نگه دارید تا احساس امنیت کند. از زدن ضربات ناگهانی به حیوان خود خودداری کنید، چرا که نه تنها سبب آسیب روحی آن‌ها می‌شود، بلکه صدمه‌ی جانی نیز وارد می‌کند.
  • گاهی وقت‌ها نیز سعی کنید در حالی که حیوان خود را در آغوش دارید، با یکدیگر بنشینید. این کار اجازه می‌دهد تا حیوان خودش را در آغوش شما احساس کرده و به شما اعتماد کند. حتماً یادتان باشد که در هنگام نگه‌داشتن حیوان، باید با او صحبت کرده و او را نوازش کنید.

بخش سوم: احترام به حیوانات وحشی

۱- یادتان باشد که حیوانات وحشی، گناهکار نیستند، فقط وحشی‌اند. هرکسی که تا به حال با این حیوانات رو در رو شده باشد، احتمالاً از دیدن آن‌ها در مناطق خالی از انسان لذت می‌برد. همچنین، حیواناتی همچون راکون‌ها، روباه‌ها و تمساح‌ها حیوانات جالب و بامزه‌ای هستند و به ندرت دیده می‌شوند. آن‌ها در فضای وحشی زندگی کرده و به همین دلیل این بخش از اخلاقیات خود را پرورش داده‌اند. این بدین معنی است که مثل حیوانات اهلی فکر نکرده و تقریباً به هرکسی، به دید یک شکارچی تهدیدکننده نگاه می‌کنند.

  • یادتان باشد که بسیاری از حیوانات وحشی، مثل تمساح‌ها قابلیت اهلی شدن را ندارند و شما اصلاً نباید با چنین قصدی تخم‌های آنان را بردارید.
  • یادتان باشد که نگه داری از یک حیوان وحشی بدون مجوز، یک کار غیرقانونی محسوب می‌شود.

۲- از طبیعت وحشی لذت ببرید، اما از دور. رفتن به طبیعت وحشی به معنی آسیب دیدن و یا آسیب زدن به حیوانات وحشی است. سعی کنید طبیعت وحشی را از دور به تماشا بنشینید تا این کار، نه تنها مهربانی خود را نسبت به این حیوانات ابراز می‌کنید، بلکه آن‌ها را نمی‌ترسانید.

  • از دنبال کردن، بلند کردن و لمس کردن حیوانات وحشی خودداری کنید.
  • در هنگام تماشای طبیعت وحشی آرام و ساکت بمانید. برای دیدن طبیعت وحشی از نزدیک، از دوربین‌های دوچشمی استفاده کنید.
  • حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید تا بیماری‌های واگیرداری به آن‌ها منتقل نشده و یا واکنش غیرمترقبه‌ای شکل نگیرد.
  • از محل سکونت و یا نواحی طبیعت وحشی مخصوصاً در فصل جفت‌گیری و یا زمانی که حیوانات وحشی در حال محافظت کردن از بچه‌هایشان هستند، دور بمانید.

۳- از غذا دادن به حیوانات وحشی پرهیز کنید. با اینکه ممکن است کار بی‌خطری به نظر بیاید، اما غذا دادن به حیوانات وحشیمی‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد. از جمله دوگانه کردن رفتارهای غریزی و طبیعی، نشان دادن آن‌ها به شکارچیان و آسیب زدن به سلامت آن‌ها. به هیچ عنوان از غذاهای خودتان به حیوانات وحشی ندهید و یا غذایی برای آن‌ها تهیه نکنید.

  • هر غذایی را، حتی غذای حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید.
  • آشغال‌های خود را در سطل‌های امن و یا محفظه‌های مخصوص بریزید. اگر در حال اردو زدن در جنگل، گردش و یا یک قدم زدن عادی هستید، به هیچ عنوان آشغال خود را بر روی زمین نیندازید.
  • یادتان باشد که نمک موجود در عرق شما بر روی کفش یا چکمه‌های شما و یا مواد معطر و لوازم آرایشی می‌تواند حیوانات وحشی را شدیداً جذب کند.
  • هیچ‌وقت از هیچ نوع غذایی برای راضی کردن یک حیوان وحشی برای نزدیک شدن به خودتان استفاده نکنید.

۴- اجازه دهید که حیوانات در منطقه‌ی استحفاظی شما حضور داشته باشند. در خانه‌ی شما، شرایط باید به گونه‌ای باشد که حیوانات بتوانند با امنیت کامل و بدون آزار شما رفت و آمد کنند. درست کردن یک باغچه‌ی کوچک برای پرندگان و یا موجودات کوچک‌تر و همچنین پرهیز از مواد سمی می‌تواند ابراز مهربانی و احترام شما را نسبت به حیوانات وحشی نشان دهد.

  • حتماً باید از ابزار و وسایل کاملاً ارگانیک و طبیعی در باغچه‌ی خود استفاده کنید. این کار نه تنها از طبیعت وحشی محافظت می‌کند، بلکه از حیوانات خانگی شما نیز محافظت می‌کند.

۵- در هنگام رانندگی حواستان را جمع کنید. پیشرفت‌های انسانی در عرصه‌ی تکنولوژی باعث شده که به قلمروی حیوانات وحشی تجاوز کنند. خانه‌سازی انسان‌ها و یا جاده‌سازی در جنگل‌ها و محل سکونت حیوانات وحشی‌ای مثل گوزن‌ها و روباه‌ها از جمله‌ی چنین کارهایی است. حواستان را در هنگام گذر از جاده‌های مملو از حیوانات وحشی جمع کنید تا مبادا به آن‌ها آسیبی برسانید. از این طریق، مهربانی خود را به آن‌ها ابراز می‌کنید.

  • برای برخورد نکردن با حیوانات، از جاده منحرف نشوید. انحراف ناگهانی از جاده ممکن است باعث شود تا به گله یا تعداد عظیم‌تری برخورد کرده و یا حتی ممکن است با یک انسان تصادف کنید.
  • هیچ‌وقت به قصد زیر گرفتن یک حیوان بیرون نروید. این کار به شدت ظالمانه بوده و اگر کسی شما را در حین این کار ببیند، می‌تواند از نظر قانونی شما را به دردسر بیندازد.

۶- در صورت برخورد با یک حیوان آسیب‌دیده، به مقامات گزارش دهید. اگر به طور اتفاقی با یک حیوان تصادف کردید و یا حیوان مجروح یا مریضی را در هر نقطه‌ای دیدید، سریعاً به مسئولین خبر دهید. آن‌ها قطعاً قادرند تا بهترین راه حل ممکن را بیابند.

  • اگر در یک پارک جنگلی هستید، با حراست پارک تماس بگیرید.
  • به مراکز توان‌بخشی فضای سبز خود زنگ بزنید، یا حتی می‌توانید با پلیس تماس بگیرید. در صورتی که نمی‌دانید با چه کسی تماس بگیرید، می‌توانید با برقراری تماس با شماره‌ی ۱۱۸، اطلاعات لازم را کسب کنید.

۷- به تلاش‌هایی که در جهت حفظ و نگهداری از حیوانات صورت می‌گیرد، کمک کنید. حیوانات در سرتاسر جهان تحت خطر انقراض و تهدیدات مختلف هستند که احتمالاً شامل محل بومی زندگی شما نیز می‌شود. با استفاده از کمک‌های مالی‌ای که در تمام دنیا سالانه انجام می‌شود، سعی کنید به نوبه‌ی خود کمکی به این انجمن‌ها کرده و برای کمک به این حیوانات قدم بزرگی برداشته باشید.

  • اگر می‌توانید، به تنهایی یک صندوق مخصوص برای جمع‌آوری کمک‌های مالی در جهت کمک به حیوانات در خطر انقراض ترتیب دهید؛ اما گروه‌ها و انجمن‌های بسیاری هستند که این کار را انجام می‌دهند. به هر حال اگر در یک محله این کار را کردید، پول جمع شده را به پارک جنگلی محل زندگی‌تان تحویل دهید.
  • تا حد امکان سعی کنید کمک‌های جمع‌آوری شده را به یک ناحیه یا یک گونه‌ی جانوری خاص اختصاص دهید. بدین صورت می‌توانید در انجام کارهای اداری و زمان و هزینه صرفه‌جویی کرده و شانس بیشتری در حفظ آن گونه‌ی جانوری خاص و محل سکونت طبیعی‌شان خواهید داشت.

 

منبع: چطورپدیا

۰۳ فروردين ۹۸ ، ۲۳:۵۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4