مجله صنعت فولاد

معرفی انواع محصولات و مقاطع فولادی

۳۹ مطلب با موضوع «سرگرمی» ثبت شده است

دانستنی‌ها درباره خرچنگ عنکبوتی ژاپنی

دانستنی‌ها درباره خرچنگ عنکبوتی ژاپنی

  • خرچنگ عنکبوتی ژاپنی را می‌توان به‌راحتی به عنوان بزرگ‌ترین مفصل‌دار زنده معرفی کرد. لااقل به خاطر پاهای بزرگش و فاصله‌ی زیادی که میان آن‌ها وجود دارد.
  • متأسفانه، این موجود در منطقه‌ی بسیار محدود و بسته‌ای در آسیا زندگی می‌کند. این مسئله، خطرات و تهدیدات بی‌شماری را برای او به وجود میاورد.
  • مثل تمام گونه‌های جانوری‌ که مثل او در محیط‌های بسته زندگی می‌کنند، او تحت تأثیرات منفی تغییرات ناگهانی آب‌وهوا و خرابی منطقه‌ی زندگی‌ خود است. مسئله‌ی تأسف‌آور دیگری که وجود دارد، این است که یکی دیگر از خطرات موجود برای این جانور، علاقه‌ی شدید انسان‌ها به خوردن آن است. با وجود تهدیدات بی‌شماری که او را تهدید می‌کند، باز هم به عنوان مفصل‌دار خوشمزه‌ای شناخته می‌شود.
  • متأسفانه سازمان محیط‌ زیست جهانی هنوز تصمیمی برای حفظ کردن این گونه‌ی جانوری بی‌نظیر نگرفته است.

خرچنگ عنکبوتی ژاپنی

اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

خرچنگ عنکبوتی ژاپنی که به طرز حیرت‌آوری بزرگ است، پاهایی دارد که هر کدام به طول ۵,۵ متر می‌رسند؛ اما با این وجود، خود بدن در مقایسه با پاها در اندازه‌ای کوچک باقی می‌ماند. کاسه‌ی بدنی آن‌ها به‌طور معمول تا حدود ۴۰ سانتی‌متر قطر دارد. این موجودات تفاوت جنسیتی بسیار کوچکی را در خود نشان می‌دهند. بدین صورت که جنس نر این موجود، عضوی دراز در بدن خود دارد که آن هم به منزله­ی چنگ یا یکی از پاهایش محسوب می‌شود. رنگ آن‌ها به‌طور معمول نارنجی روشن باقی می‌ماند. اگرچه که لکه‌هایی سفید به‌طور عمومی بر روی بدن آن‌ها قرار دارد. این گونه‌های جانوری استثنائی حدوداً ۱۹ کیلوگرم وزن دارند. این مسئله، آن‌ها را به دومین موجود مفصل دار سنگین جهان تبدیل می‌کند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: مفصل داران‌

رده: خانواده‌ی خرچنگ‌ها‌

راسته: ده‌پایان‌

خانواده: Inachidae

طبقه: Macrocheira

گونه: M. kaempferi

خرچنگ عنکبوتی ژاپنی 10 پا

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی و بوم‌شناسی

همان‌طور که از اسم موجود مشخص است، این گونه‌ی جانوری در نواحی جنوبی جزیره‌ی هونشو در ژاپن زندگی می‌کند. به علاوه، با توجه به جمعیت محدود و نوع زندگی بسته‌ای که دارند، در سواحل ایوات در تایوان نیز دیده شده‌اند. این مفصل داران عموماً در عمق ۵۰ الی ۶۰۰ متری آب زندگی می‌کنند. این موجودات همچنین به‌طور خانوادگی در حفره‌ها و یا منافذ اقیانوسی زندگی می‌کنند.خرچنگ عنکبوتی ژاپنی به عنوان یک همه‌چیزخوار به تکامل رسیده است و از گیاهان و حیوانات به‌طور هم‌زمان تغذیه می‌کند. همچنین گاهی به عنوان یک کثافت‌خوار نیز شناخته می‌شود، اما باید شرایطی خاص برای حیوان پدید بیاید تا دست به چنین کاری بزند. اطلاعات دقیقی از مدت زمان زندگی این موجودات در دست نیست اما می‌توان حدس زد که چیزی در حدود ۱۰۰ سال است.

 

منبع: چطورپدیا

۲۳ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۳۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

اصول رفتار با سگ ها

تنها راهی که می‌توان یک سگ را به بهترین دوست خود تبدیل کرد، این است که رفتار خوب و درستی با او داشته باشیم؛ اما رفتار درست با سگ‌ها، خواستار زمان، صبر و علاقه است. شما باید نیازهای اساسی سگ‌تان را تأمین کنید. مطمئن شوید که او غذا و آب کافی دارد. جای راحتی برای استراحت و خوابش تعبیه کنید. سپس قادر خواهید بود که روی آموزش‌های خانگی سگ‌تان تمرکز کنید و چند دستور ساده را به او آموزش دهید. سعی کنید بیشترین زمان ممکن را برای بازی با سگ‌تان اختصاص دهید. اگر با او مثل عضوی از خانواده‌ی خودتان برخورد کنید، خواهید دید که این حیوان به باوفاترین موجود دنیا تبدیل می‌شود.

بخش اول‌‌‌‌: تهیه‌ی نیازهای اولیه و اساسی سگ‌ها‌‌‌‌

۱- همیشه آب و غذای تازه را برایش فراهم کنید. به هیچ وجه نمی‌توان این دسته از نیازهای اساسی سگ‌ها را نادیده گرفت، حتی برای یک روز؛ اما مقدار آب و غذای لازم برای هر سگ، بستگی به سن او دارد. به طور مثال، سگ‌های کوچک نیاز به ۳ تا ۴ وعده‌ی غذایی در روز دارند؛ اما سگ‌های بالغ فقط به دو وعده‌ی غذایی نیاز دارند. آب تازه و تمیز یکی از موادی است که باید همیشه و در همه‌جا در دسترس سگ‌تان باشد، چراکه سگ‌ها در فاصله‌ی زمانی بسیار کمی تشنه می‌شوند.

  • برای تغذیه‌ی سگ‌تان از غذای متناسب با اندازه، سن و نژادش استفاده کنید. نژادهای مختلف سگ‌ها ذائقه‌ی غذایی مختلفی هم دارند. البته، اغلب پکیج‌های غذایی سگ‌ها، اطلاعاتی را درباره‌ی نوع غذا و مقدار خوراکی برای هر سن و اندازه‌ای را درج کرده است.
  • مطمئن شوید که پکیج خریداری شده، از کیفیت لازم برخوردار است. سگ‌ها سیستم گوارش حساسی دارند، به همین دلیل، اگر خوراکی مورد نظر شما بی‌کیفیت باشد، در این صورت سگ شما به‌سرعت مریض خواهد شد. اصلاً از غذای انسانی به او ندهید، مخصوصاً تنقلاتی که شامل نمک و شکر می‌شوند. برای اطمینان از این مسئله، می‌توانید به اطلاعات روی پکیج غذای حیوان دقت کنید. اگر در توان‌تان بود، می‌توانید به جای آرد غلات یا چنین خوراکی‌هایی، از گوشت برای تغذیه‌ی سگ‌تان استفاده کنید. در این صورت پروتئین‌های مورد نیاز حیوان به خوبی تأمین خواهند شد.
  • درباره‌ی میزان وعده‌های غذایی سگ‌تان، با دامپزشک مشورت کنید و نظر قطعی او را بخواهید.

۲- مطمئن شوید که سگ‌تان از جای راحتی برای خوابیدن برخوردار است. شاید این حیوانات شباهت بسیار زیادی به گرگ‌ها داشته باشند، اما سگ‌ها اهلی هستند. حیوانات اهلی و خانگی، مثل ما انسان‌ها از وسایل خانگی لذت می‌برند. سگ شما نیاز به یک جای خشک، نرم و گرم برای خوابیدن دارد. حالا ممکن است که سگ‌تان بیرون یا درون خانه بخوابد؛ در هر صورت او را از شر وضعیت‌های آب و هوایی سخت حفظ کنید.

  • اگر سگ شما اوقات بسیار زیادی را بیرون از خانه می‌گذراند، پس حتماً یک لانه برای او بسازید. ممکن است باران یا برف سنگینی ببارد یا هوا به‌شدت گرم یا سرد شود. حیوان شما در این اوقاتِ خاص، نیاز به یک سرپناه دارد. ‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌
  • بسیاری از سگ‌ها دوست ترجیح می‌دهند که در یک لانه‌ی اختصاصی که شامل یک جای خواب نرم و راحت و مقدار زیادی اسباب‌بازی می‌شود بخوابند. برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند در تخت خواب مخصوص حیوانات، یا در نقطه‌ای خاص از خانه به خواب فروروند.

۳- به سگ‌تان اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید. سگ‌ها نیز مانند انسان‌ها، نیاز دارند تا برای سالم و روی فرم ماندن، تحرک داشته باشند. برخی از نژادها نیاز دارند تا هر روز ساعت‌ها به تحرک بدنی بپردازند، در حالی که یک نژاد دیگر، فقط کافی است تا یک یا دو بار در روز بیرون برود. درک نیازهای اساسی سگ و تأمین آن‌ها به‌شدت مهم است. اگر سگ شما به‌شدت پرانرژی است، پس به او اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید.

  • حیوان خود را حداقل دو بار در روز به مدت بیست دقیقه به بیرون از خانه بروید. این کار مخصوصاً برای سگ‌هایی که بیشترِ ساعات روز را بدون صاحبشان در خانه می‌گذرانند مهم و اساسی است.
  • وقتی سگ‌تان را برای قدم زدن به بیرون از خانه بردید، حواستان را به تابلوهای راهنما باشد. ممکن است منطقه‌ی مورد نظر شما برای سگ‌ها مناسب نباشد. این جور مناطق به خاطر عبور و مرور ماشین و دیگر وسایل نقلیه، به‌شدت برای سگ‌ها و دیگر حیوانات خطرناک هستند.
  • سگ‌ها عاشق رفتن به مکان‌های آزاد هستند تا بتوانند به‌راحتی به هر طرف بدوند و بازی کنند؛ اما نکته‌ی مهم این است که واکسن‌های سگ‌تان را زده باشید و او را از گزندِ هر نوع بیماری حفظ کرده باشید. چراکه برخی از ویروس‌ها در بدن حیوانات تا زمانی که در محیط مناسب قرار نگیرند، غیرفعال می‌مانند. اگر این ویروس در حین حضور سگ‌تان در پارک مخصوص سگ‌ها فعال شود، نه‌تنها سلامتِ حیوان خودتان، بلکه سلامتِ سگ‌های دیگر نیز به خطر می‌افتد.

۴- سگ‌تان را به طور منظم به نزد دامپزشک ببرید. شما می‌بایستی حیوان‌تان را حداقل سالی یک بار به نزد دامپزشک ببرید تا تمام عناصر و قسمت‌های بدنش چک شود یا به قول معروف یک چکاب کلی از او به عمل بیاید. اگر سگ‌تان نشانه‌هایی از بیماری را بروز می‌دهد، با دامپزشک خود تماس بگیرید و او را برای تشخیص و معاینه به مطب دکتر ببرید.

  • اگر سگ شما عقیم نشده است، پس حتماً از انجام این عمل اطمینان حاصل کنید. این مسئله توسط سازمان حمایت از حیوانات به‌شدت توصیه شده چراکه به کاهش جمعیت سگ‌های ولگرد کمک می‌کند.
  • واکسنِ هاری نیز از آن دسته موارد پزشکی اجباری به شمار می‌رود؛ پس اصلاً از آن غافل نشوید.

۵- از سگ‌تان به خوبی مراقبت کنید. یکی از بزرگ‌ترین مسئولیت‌های شما به عنوان صاحب یک سگ، این است که از او در برابر هر خطری مراقبت کنید، درست مثل زمانی که از کودک خود مراقبت می‌کنید. این بدین معنی است که سگ‌تان را در مکان‌های عبور و مرور وسایل نقلیه آزاد نگذارید، حیاط خانه‌ی خود را برای جلوگیری از فرار کردن او نرده‌کشی کنید و اجازه ندهید تا با حیواناتِ بزرگ‌تر از خودش درگیر شود.

برای مثال، فرض کنیم که شما سگ‌تان را از گزند حیوانات بزرگ‌تر حفظ کردید. خطر دیگری که ممکن است توسط سگ‌های دیگر حیوان شما را تهدید کند، انتقال بیماری‌های واگیردار است. از جمله‌ی این بیماری‌ها می‌توان به هاری و عفونت باکتریایی اشاره کرد. بهتر است که در صورت ارتباط سگ‌تان با حیوانات دیگر، او را برای یک چکاب کلی به نزد دامپزشک ببرید.

  • حیاط و محیط خانه‌تان را از تمام موارد خطرناک خالی کنید. این موارد خطرناک شامل وسایلی می‌شوند که ممکن است توسط سگ‌ها خورده شوند، مثل سیم‌های برقی. این اتفاق یعنی خورده شدن اجسام تیز یا برق‌دار به وسیله‌ی سگ‌ها به‌وفور اتفاق افتاده است؛ بنابراین، کار منطقی‌تر این است که اگر خودتان شخصاً حضور نداشتید تا حرکات سگ‌تان را زیر نظر داشته باشید، او را به لانه‌ی مخصوصش هدایت کنید. در حین آموزش خانگی به او یاد بدهید که فقط و فقط اسباب‌بازی‌هایش را بجود، نه چیز دیگری را.

بخش دوم: تربیت حیوان خانگی

۱- سگ‌تان را به صورت خانگی تربیت کنید. استفاده از این روش برای هر دوی شما – هم شما و هم سگ‌تان – بهتر خواهد بود. کار منطقی این است که آموزش‌های لازم را از زمان کودکی سگ شروع کنید. همه‌ی سگ‌ها در آغاز کار اشتباهاتی را انجام می‌دهند یا خانه را به هم می‌ریزند، اما صبر کلید حل این ماجرا است. کار تربیت را آن‌قدر تکرار کنید تا نهایتاً متوجه شود که برای دستشویی کردن باید کجا برود. اگر برای این کار نیاز است تا به بیرون از خانه بروید، پس هر بار از یک مکان خاص و یکسان استفاده کنید و این مسئله را برای او تبدیل به یک عادت کنید.

۲- به سگ‌تان یاد بدهید که آرام بازی کند. اگر سگ‌تان دوست دارد که در حین بازی مدام گاز بگیرد یا پارس کند، باید جلویش را بگیرید. بهترین کار برای سرکوب این رفتار یا هر کار زشتی، این است که او را نادیده بگیرید _ چراکه پارس کردن و گاز گرفتن سگ‌ها، اغلب دلیلی جز جلب توجه ندارد. وقتی توجهتان را با بازی‌های آرام جلب کرد، متوجه می‌شود که رفتار آرام و اخلاق خوش بهترین راه برای راضی نگه‌داشتن صاحبش است. اگر سگ‌تان همچنان بر روی پارس کردن و گاز گرفتن اصرار دارد، پس از او دور شوید. کارهای خوبش را با خوراکی و تحسین پاسخ دهید.

۳- دستورات اساسی را به سگ‌تان آموزش دهید. نحوه‌ی نشستن، ایستادن و آمدن، دستوراتی است که هر سگی باید بیاموزد. یادگیری این دستورات دو فایده‌ی کلی دارد، اولاً اینکه در این صورت، در اوقات بیرون رفتن مشکلات کمتری برای شما پیش خواهد آمد، دوم اینکه سگ شما به حیوان مطیع‌تری تبدیل خواهد شد. بیرون رفتن با سگی که این دستورات را می‌داند، کار لذت‌بخش‌تری است. هر سگی می‌تواند این دستورات اساسی را بیاموزد. یادتان باشد که در بحث آموزش، باید از صبر و تقویت مثبت استفاده کنید. این هم از دستوراتی که هر سگی باید بلد باشد:

  • نحوه‌ی نشستن
  • نحوه‌ی ایستادن
  • نحوه‌ی آمدن‌‌

۴- به سگ‌تان حقه‌های بامزه را نیز آموزش دهید. سگ‌ها در یادگیری چنین حقه‌هایی بی‌نظیر عمل می‌کنند. همچنین، این کار سبب می‌شود تا ارتباط محشری بین شما و سگ‌تان برقرار شود. ممکن است هر سگی قابلیت پشتک زدن یا سواری کردن را نداشته باشد، اما به هر حال معجزه‌ی پاداش و خوراکی را فراموش نکنید. این هم از چند حقه‌ی بامزه که همه‌ی سگ‌ها می‌توانند فرابگیرند:

  • غلت زدن
  • خواهش کردن
  • دست دادن
  • ادای مردن را درآوردن
  • عشوه آمدن‌

بخش سوم: برقراری رابطه‌ای دوستانه و مفید

۱- با سگ‌تان مهربان باشید. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، حیوان از شما خواهد ترسید. نگاه سگ‌ها به صاحبشان، مثل نگاه یک فرزندِ خردسال به پدر یا مادرش است. پس رفتار خوبی با سگ‌تان داشته باشید، مثلاً سرش داد نکشید و با صدای آرامی با او حرف بزنید، گاهی او را ناز و نوازش کنید و به او ابراز علاقه کنید. وقتی رفتار خوبی با حیوان‌تان داشته باشید، خواهید دید که در واکنش به این رفتار چه عشقی را نثارتان خواهید کرد.

  • تحقیقات نشان داده است سگ‌ها نوازش شدن را بیشتر از جایزه و خوراکی دوست دارند. پس هر روز زمان خاصی را به این کار اختصاص دهید و به او نشان دهید که چقدر دوستش دارید.

۲- سگ‌تان را تنبیه نکنید. داد کشیدن یا کتک زدنِ سگ به هیچ وجه ایده‌ی خوبی محسوب نمی‌شود. تنبیه یک سگ کار بسیار ظالمانه‌ای است. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، آن‌ها را گیج خواهید کرد؛ آن‌ها نمی‌دانند که چه انتظاری از آن‌ها دارید و از این موضوع خواهند ترسید؛ بنابراین یا کار اشتباه را تکرار می‌کنند یا از دستتان فرار می‌کنند. هیچ وقت سگ‌تان را به خاطر انجام یک کار اشتباه تنبیه نکنید. به جای آن، سعی کنید به خاطر کارهای خوبش را به او پاداش بدهید، این‌گونه است که رابطه‌ای سرشار از اعتماد بین شما و او ساخته می‌شود.

  • تقویت مثبت بهترین روش برای برخورد و پرورش دادن یک سگ است. رفتارهای خوبش را با پاداش جبران کنید. تنها فایده‌ای که تنبیه کردن دارد، ایجاد ترس در رابطه‌تان است.

۳- سگ‌تان را به مکان‌های تفریحی ببرید. سگ‌ها می‌توانند هم‌نشین بسیار خوبی برای تفریح کردن باشند؛ در مکان‌های تفریحی‌ای همچون پارک‌ها یا ساحل‌ها یا حتی اطراف محله. سگ شما نیز درست به اندازه‌ی خودتان به تفریح نیاز و علاقه دارد. تفریح کردن همراه یکدیگر می‌تواند رابطه‌ی نزدیکی را ایجاد کند.

  • اگر سگ شما تنها هم‌نشینتان در ماشین است، پس شیشه‌ی پنجره را پایین بکشید و اجازه دهید تا از هوای تازه لذت ببرد. حواستان به میزان پایین کشیدن شیشه‌ی پنجره باشد، مبادا حیوانتان از آن فاصله به بیرون پرت شود.
  • اگر همراه با سگ‌تان به مکان‌های تفریحی می‌روید، پس حتماً حواستان را برای قوانین مخصوص حیوانات جمع کنید تا مبادا سگ‌تان را به منطقه‌ی ممنوعه‌ای ببرید.

۴- سگ‌تان را اجتماعی بار بیاورید. وقتی سگ خود را به میان مردم و دیگر سگ‌ها می‌برید، خودبه‌خود می‌آموزد تا موجودی اجتماعی باشد و رفتاری دوستانه را از خودش بروز دهد.

 

منبع: چطورپدیا

۲۲ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۳۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

همان‌طور که می‌دانیم، انسان‌ها نیز در نوجوانی دچار این عارضه‌ی کوتاه‌مدت و بی‌خطر می‌شوند. جوش‌های چرکی در سگ هازمانی بروز پیدا می‌کنند که لایه‌های پوست مودار تحریک شوند. سگ‌هایی با لایه‌های پوستی نازک همچون باکسر، بولداگ و روتوایلرها، جزو نژادهایی هستند که اغلب با این عارضه دست و پنجه نرم می‌کنند. همچنین ممکن است که سگ در صورت مبتلا به این بیماری، دچار درد و یا خارش در سطوح مختلف بدنش شود.

جوش‌های چرکی غالباً در سن بلوغ رخ می‌دهند؛ که شامل ۵ ماهگی تا ۸ ماهگی می‌شود. عموماً پس از یک‌ساله شدن سگ، خطر ابتلا به این عارضه نیز به کلی از بین می‌رود.

سگ‌ها و گربه‌ها حیواناتی هستند که گرایش شدیدی به ابتلا به این بیماری دارند.

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

نشانه‌ها و انواع مختلف بیماری آکنه در سگ های خانگی

  • لکه‌های قرمزرنگی بر روی پوست ظاهر می‌شوند
  • جوش‌های سرسیاه ظاهر می‌شوند
  • عفونت پوستی (در برخی شرایط نادر) پیش می‌آید.
  • ممکن است سگ شما اقدام به مالیدن صورتش به فرش یا باقی وسایل خانگی بکند
  • حیوانتان بیش از حد عرق می‌کند
  • زخم‌هایی که به واسطه‌ی باکتری به وجود آمده‌اند چرک می‌کنند
  • وقتی زخم‌های مذکور را لمس می‌کنید، حیوان احساس درد می‌کند
  • این زخم‌ها حتی پس از بهبود یافتن، اثری بر روی پوست باقی می‌گذارند

دلایل ابتلا به این عارضه

  • ممکن است این بیماری به صورت ژنتیکی منتقل شود
  • ممکن است به دلیل ترشح برخی هورمون‌های خاص در بدن حیوان به وجود بیاید
  • ممکن است از طریق یک زخم یا جراحت به بدن حیوان منتقل شود

راه‌های تشخیص جوش زدن سگ ها

وقتی به دامپزشک مراجعه کنید، خواهید دید که دکتر مورد نظر شما، سؤالاتی درباره‌ی سن و نژاد سگتان از شما می‌پرسد. چراکه بسیاری از بیماری‌ها فقط به جوش و آکنه شباهت دارند، اما ممکن است وخیم‌تر باشند. برخی از این بیماری‌ها:

دمودکس، یک نوع بیماری پوستی که به کچلی شباهت دارد. دامپزشک شما نیاز دارد که برای کشف نوع بیماری، پوست سگ را زیر میکروسکوپ و به طور کاملاً دقیق بررسی کرده و عناصر لازم را دریابد.

عفونت قارچی، این نوع از قارچ، شباهت بسیار زیادی به آکنه دارد و موی بدن سگ به همان شکل می‌ریزد؛ اما در حدود ۱۰ تا ۱۴ روز برای تشخیص قاطع این نوع قارچ لازم است.

اختناق سگ، این بیماری همانند آکنه در سگ‌ها بروز می‌کند؛ اما تفاوت اصلی­شان این است که حیوان در صورت ابتلا به این بیماری، افسرده شده و از غذا خوردن امتناع می‌کند.

بیماری آکنه و جوش فقط زمانی خطرناک می‌شود که با زخم‌های چرکی همراه باشد. در غیر این صورت، هیچ خطری حیوان شما را تهدید نمی‌کند.

راه‌های درمان انواع آکنه و جوش در سگ ها

اصولاً، راه درمان جوش و آکنه در بین تمام موجودات جهان یکسان است. متعارف‌ترین راه درمان جوش و آکنه، نوعی داروی شیمیایی به‌ اسم بنزوئیل پروکساید است که منحصراً برای همین مورد مصرف می‌شود اما یادتان باشد که فقط و فقط از داروهایی استفاده کنید که دامپزشکتان شخصاً تجویز کرده است؛ چراکه پوست چانه و لب سگ‌ها به ‌شدت نازک و حساس است و به ‌همین ‌جهت، اگر از داروهای مخصوص انسان استفاده کنید، ممکن است نتایج ناخوشایندی در پی داشته باشد.

برخی از روش‌های درمان متداول

  • حیوان را دو مرتبه در روز با استفاده از شامپوی حاوی بنزوئیل استروئید بشویید
  • ژل بنزوئیل استروئید را در محل آکنه و جوش بمالید
  • از آنتی‌بیوتیک برای کاهش خطر عفونت استفاده کنید
  • استرویئدها اصولاً برای کاهش التهاب و بادکردگی استفاده می‌شوند؛ حتماً در هنگام استفاده از محصولات استروئید، از دستکش استفاده کنید
  • قرص (و در مواردی خاص، آنتی‌بیوتیک) نیز جزو مواردی است که در روند درمان آکنه و جوش مورد استفاده قرار می‌گیرد. این قرص‌ها عموماً روزی دو بار و با فاصله‌ای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مراقبت و پیشگیری

برای پیشگیری از ابتلا به چنین بیماری‌هایی، سعی کنید حیوان خانگی‌تان را از مکان‌های مضر و خطرناک دور نگه دارید. همچنین، فعالیت‌های او را در حین ابتلا به بیماری زیر نظر داشته باشید. یادتان باشد که این بیماری در یک دوره‌ی زمانی خاص روی می‌دهد و قرار نیست تا ابد طول بکشد یا منجر به اتفاقات ناگوار شود. تنها کاری که باید بکنید این است که شرایط را در خانه مدیریت کنید، یعنی در صورت نیاز حیوانتان را خوب بشویید و از داروهای ذکر شده استفاده کنید.

منبع: چطورپدیا

۲۰ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آشنایی با خرچنگ پشمالو

آشنایی با خرچنگ پشمالو

  • همچنین، محل زندگی این موجود دارای ویژگی‌های بسیاری خاصی است که از این منظر، توجه بسیاری از محققین را به خودش جلب کرده است.
  • همچنین، طبیعت خاص و ویژه‌ی این جانور سبب شده تا به طور کلی به یک خانواده‌ی خاص اطلاق شود.

اخیراً دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که به دلیل عدم وجود اطلاعات دقیق از این جانور، نمی‌توان رده‌بندی خاصی برایش قائل شد و یا او را به دسته‌ی خاصی اطلاق نمود.

خرچنگ پشمالو

شکل جسمانی خرچنگ پشمالو

علی‌رغم شکل ظاهری بی‌نظیر این موجود، خرچنگ پشمالو از دیگر همنوعان خود کوچک‌تر است. انواع بالغ این موجود طولی در حدود ۱۵ سانتی‌متر دارند و اندام جنسی و یا نر و ماده بودن آن‌ها قابل تشخیص نیست؛ اما قابل توجه­ترین ویژگی او، لایه‌ای ضخیم از موهای پشم مانندی است که سطح بدن او را پوشانده است. به‌علاوه، چشم‌های فوق‌العاده کوچکی دارد که بدون رنگ و غیرقابل تشخیص هستند. بسیاری از متخصصان باور دارند که این موجود به طور کلی نابینا است.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: بندداران‌

رده: خانواده‌ی خرچنگ‌ها یا خرچنگیان‌‌‌

راسته: ده‌پایان‌

خانواده: Kiwaidae‌

جنس: Kiwa

گونه: K. hirsuta

خرچنگ پشمالو دریایی

نحوه‌ی تولیدمثل، بوم‌شناسی و عادات زندگی‌ خرچنگ های پشمالو

متأسفانه، دانشمندان عمیقاً بر این باورند که این موجود فقط و فقط در مکان‌های خیلی خاص و محدودی زندگی می‌کند. به‌علاوه تا به امروز، تعداد بسیار محدودی از این جانور حیرت‌آور در اقیانوس آرام و یا جزایر بخش شرقی اقیانوس یافت شده است. در ادامه باید بگوییم که این جانور در عمقِ دو هزار و دویست متری اعماق آب‌ها زندگی می‌کند؛ اما محل زندگی او در نزدیکی منفذها و چشمه‌های آب گرم است. محققین تا به حالا موفق به جمع‌آوری اطلاعات بسیار اندکی از چرخه‌ی زندگی این جانور شده‌اند. اگرچه می‌دانیم که بخش اعظمی از تغذیه‌ی این جانور را حیوانات کوچک و نوع خاصی از باکتری‌ها تشکیل می‌دهند.‌

 

منبع: چطورپدیا

۱۹ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

روش‌های شاد کردن و مراقبت از گربه

روش‌های شاد کردن و مراقبت از گربه

بخش اول: از گربه خود به خوبی مراقبت کنید

مراقبت از گربه- رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها

۱- به غذای گربه خود دقت و توجه کافی داشته باشید. رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها، لازمه‌ی سلامتی آن‌ها است. مسئله‌ی چاقی در گربه‌ها باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود. در مغازه‌هایی که غذای حیوانات خانگی را می‌فروشند، به دنبال غذای باکیفیتی برای گربه خود باشید و مطمئن شوید که غذایی که به گربه می‌دهید، کاملاً متناسب با سن او است.

  • مقدار غذایی که به طور روزانه به گربه‌ها می‌دهید هم اهمیت زیادی دارد؛ پس حتماً به کاهش و یا افزایش وزن گربه خود توجه زیادی داشته باشید و مقدار کافی و مشخصی از غذای مورد نیازش را به او بدهید.
  • اگر نمی‌دانید که از کدام برند مواد غذایی برای گربه‌هایتان استفاده کنید، با دامپزشک صحبت کنید. دامپزشک‌ها در این زمینه به شما کمک زیادی می‌کنند.
  • مراقب رفتار خود به هنگام غذا دادن به گربه‌ها باشید. گربه‌ها همیشه به دنبال غذاهای خوب هستند و غذای مورد علاقه آن‌ها یک تکه از ماهی است. گاهی توانید به آن‌ها غذای مورد علاقه‌شان را بدهید تا زیاد چاق نشوند.
  • هیچ وقت گوشت و ماهی را در بیرون از یخچال نگه ندارید. همیشه به یاد داشته باشید که گربه‌ها می‌توانند تا ارتفاع زیادی بپرند و از دستورات شما هم پیروی نمی‌کنند. سوسیس‌ها را هم اگر به حال خودشان رها کنید، غذای گربه می‌شوند.

مراقبت و معاینه گربه

۲- به سلامت گربه خود هم توجه کنید. گربه‌ها هم در داخل خانه می‌توانند مریض شوند و هم در خارج از خانه. سعی کنید دو بار در سال گربه خود را نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. گربه شما باید عقیم شود تا از به دنیا آوردن بچه‌گربه ناخواسته جلوگیری شده و از بیماری‌هایی مثل ایدز هم محفوظ بماند.

  • در بسیاری از کشورها، عقیم‌سازی گربه‌ها الزامی است تا جمعیت گربه‌ها تحت کنترل باقی بماند.
  • از دامپزشک بخواهید که وجود انگل و کک را هم در بدن گربه شناسایی کند؛ مخصوصاً وقت‌هایی که گربه وقت زیادی را در خارج از خانه می‌گذراند. اگر گربه‌ها مجبور باشند که بدن خود را همیشه بخارانند، خیلی ناراحت می‌شوند.
  • نشانه‌هایی مثل کاهش وزن، بی‌حوصلگی، عصبانیت و پرخاشگری، عفونت چشمی، زخم، لنگیدن پا و کثیفی چشمان گربه را جدی بگیرید.

۳- محیط اطراف گربه را تمیز نگه دارید. گربه‌ها دوست دارند در محیطی کاملاً تمیز باشند. در نتیجه گربه‌ها نسبت به بوهای مختلف بسیار حساس هستند و برای شاد شدن نیاز به محیط تمیزی دارند. گربه‌ها برای اینکه بتوانند به‌راحتی به شکارهای کوچک خود بپردازند و زنده بمانند بدن خود را به طور اتوماتیک تمیز می‌کنند تا هیچ بویی ندهند.

  • گربه را نشویید. گربه‌ها به طور خودکار قادر به تمیز کردن خودشان هستند و حتی هیچ بوی خاصی هم نمی‌دهند. اگر چنانچه گربه گلی شده است و یا بدنش به ماده سمی آغشته شده است که نمی‌تواند آن را ببلعد، می‌توانید او را بشویید.
  • به سطل آشغال هم رسیدگی کافی داشته باشید. گربه‌ها در بیرون از خانه مدفوع خود را در زیر خاک دفن می‌کنند تا کسی آن را پیدا نکند. آن‌ها در طبیعت و ذات خود نیاز به این دارند تا سطل آشغال تمیز باشد. اگر سطل آشغال مطابق استانداردهای آن‌ها نباشد، ممکن است از وسیله دیگری برای جاسازی فضولات خود استفاده کنند. حداقل دو بار در هفته سطل آشغال را عوض کنید و روزی یک بار هم داخل سطل را تمیز کنید.

تیمار گربه

۴- گربه خود را نوازش کنید. گربه‌ها دوست دارند تا با صاحب خود ارتباط برقرار کنند. سعی کنید حداقل دو بار در روز گربه خود را بغل بگیرید و حتماً با او صحبت کنید. بیشتر گربه‌ها دوست دارند از ناحیه زیر گوش یا دو طرف بینی و زیر چانه خود نوازش شوند.

  • همیشه گربه خود را از قسمت پیشانی تا دمش نوازش کنید. دستتان را روی سرش بگذارید و تا قسمت پشت بدنش را دست بکشید. هیچ وقت گربه را برعکس جهت رویش موهایش نوازش نکنید چون آن‌ها از این کار متنفرند.
  • دم و پنجه‌های گربه را به طور مستقیم دست نزنید. گربه‌ها از این کار هم متنفر هستند.
  • اگر گربه به شما اعتماد کند، ممکن است اجازه بدهد تا شکمش را هم نوازش کنید. هیچ‌وقت یک‌دفعه به شکمش دست نزنید زیرا باعث می‌شود تا گربه دچار استرس شود.
  • گربه‌ها دوست ندارند برای مدت طولانی توسط صاحبشان لمس شوند. اگر در گربه خودتان نشانه‌ای از استرس شدید دیدید، فوراً دست خود را از روی بدن او بردارید.
  • گاهی اوقات گربه‌ها غیر قابل پیش‌بینی می‌شوند. وقتی دارید گربه خود را نوازش می‌کنید، حتماً از فرزندتان بخواهید که پیش شما بایستد. به فرزندتان نشان بدهید که چگونه می‌تواند گربه را به آرامی نوازش کند و از هر گونه حرکت تند و سریعی هم خودداری کنید. اگر گربه احساس خطر کند، می‌تواند سریع شما را چنگ بگیرد.

بخش دوم: گربه را در داخل خانه هیجان‌زده کنید

لانه گربه

۱- به گربه خود آزادی بدهید. گربه‌ها به فضای اختصاصی نیاز دارند تا احساس شادی کنند. سعی نکنید که همیشه با آن‌ها ارتباط برقرار کنید و اجازه دهید که کار خودشان را انجام بدهند. بگذرید تا گربه فضای کاملاً آرامی را در خانه داشته باشد و بچه‌ها هم او را اذیت نکنند.

  • لازم نیست فضای اختصاصی که برای گربه‌ها در نظر می‌گیرید، خیلی بزرگ باشد. گربه‌ها از مکان‌های کوچک و محدود مثل جعبه‌های مقوایی خوششان می‌آید و دوست دارند در آن چرت بزنند.
  • سعی کنید در کنار فضای اختصاصی گربه‌تان، مقداری علف یا سبزه مخصوص گربه بکارید. سبزه مخصوص گربه به عملکرد بهتر سیستم گوارشی آن‌ها کمک می‌کند و مثل علف باغچه باعث استفراغ آن‌ها نمی‌شود.
  • شما می‌توانید برای گربه خودتان از مغازه وسایل حیوانات خانگی، یک سبد را خریداری کنید. در انتخاب سبد به دنبال مدلی باشید که بتوانید به آسانی آن را تمیز کنید زیرا سبدها به مرور زمان کثیف می‌شوند یا بوی بدی به خود می‌گیرند.
  • اجازه بدهید که گربه شما به پنجره نگاه کند. گربه‌ها دوست دارند به پرنده‌ها و آدم‌ها نگاه کنند.

بازی با گربه

۲- برای گربه خودتان تفریحات لازم را فراهم کنید. گربه‌ها حیوانات مستقلی هستند و وقتی شما به سر کار می‌روید، به خوبی از پس خودشان برمی‌آیند. شما باید مطمئن شوید که آن‌ها اسباب‌بازی کافی در اختیار دارند تا بتوانند مشغول بازی شوند. در بیشتر مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و همچنین در سوپرمارکت‌ها می‌توانید به‌راحتی اسباب‌بازی مخصوص گربه‌ها را خریداری کنید. وقتی از سر کار به خانه می‌آیید، فراموش نکنید که با گربه خود بازی کنید. گربه‌ها به ورزش نیاز دارند.

  • خودتان هم می‌توانید اسباب‌بازی مخصوصی برای گربه بسازید. نخ یا کاموایی را به دستگیره در وصل کنید تا گربه با آن بازی کند.
  • بعضی اوقات شما می‌توانید به گربه خود یک توپ بدهید. گربه شما مثل یک موش، توپ را دنبال می‌کند.
  • فراموش نکنید که برای گربه خودتان تکه‌ای چوب فراهم کنید تا گربه بتواند به‌راحتی آن را چنگ بگیرد و پنجه‌های خود را روی آن بکشد.
  • نور چراغ‌قوه یا نور لیزر را به سمت کف زمین بگیرید. گربه شما تلاش خواهد کرد تا نور را بگیرد و از این کار بسیار هیجان‌زده خواهد شد.

۳- از گربه دیگری هم در منزل نگهداری کنید. گربه‌ها از تنهایی لذت می‌برند ولی با وجود گربه‌های دیگر هم شاد به نظر می‌رسند. اگر ساعات کاری شما نسبتاً زیاد است و یا اگر وقت و انرژی کافی برای نگه داری از گربه دیگری را هم دارید، حتماً به فکر آوردن یک گربه دیگر باشید. فراموش نکنید که حتماً گربه‌ها را پیش دام‌پزشک عقیم کنید وگرنه ارتشی از بچه‌گربه‌ها را خواهید داشت. برای اینکه گربه جدید را به گربه قدیمی خود معرفی کنید، از روش‌های زیر استفاده کنید:

  • در بیشتر موارد، گربه قدیمی رفتارهای خشنی را نسبت به گربه اول از خود نشان می‌دهد. در روزهای اول، گربه جدید را در مکان دیگری قرار بدهید تا گربه قدیمی او را نبیند. البته گربه‌ها می‌توانند بوی یکدیگر را از دور هم استشمام کنند.
  • در موقع صرف غذا گربه‌هایتان را به هم معرفی کنید ولی ظرف‌های غذای گربه‌ها را در بخش‌های مختلفی از اتاق بگذارید. بعد از صرف غذا آن‌ها را از هم جدا کنید و دوباره چند روز بعد این کار را تکرار کنید.
  • بعد از چند روز اجازه بدهید که همدیگر را ببینند ولی همیشه مواظبشان باشید. اگر نسبت به هم رفتار خشنی داشتند، سریعاً آن را جدا کنید و دوباره چند روز بعد آن‌ها را با یکدیگر رودررو کنید.

بخش سوم: اجازه بدهید گربه شما فضای بیرون از منزل را هم کشف کند

۱- باغچه خود را تمیز کنید. قبل از اینکه گربه خود را به حیاط بفرستید، ابتدا لازم است چند کار را انجام بدهید. شما باید مکانی را برای خواب گربه در نظر بگیرید زیرا گربه‌ها دوست دارند تا در باغچه چرت بزنند. مکانی که برای خواب گربه انتخاب می‌کنید، باید در سایه باشد و از باران هم در امان باشد. در عقب حیاط را با دری کوچک و مخصوص برای گربه تجهیز کنید تا او بتواند رفت‌وآمد کند. در مکانی محافظت شده مقداری غذا برای گربه بگذارید.

  • مراقب غذایی که در بیرون از منزل برای گربه خودتان می‌گذارید هم باشید. مطمئن شوید که این غذاها توسط سایر حیوانات خورده نمی‌شوند.
  • قبل از اینکه گربه را به محیط بیرون از منزل بفرستید، برای چکاب به نزد متخصص ببرید. حتماً در مورد خطرات و چیزهایی که در بیرون از منزل وجود دارند با دام‌پزشک صحبت کنید.

۲- به گربه اجازه دهید تا به بیرون از خانه برود. در مورد اینکه گربه‌ها در داخل خانه هم احساس شادی می‌کنند یا خیر، نظرات زیادی وجود دارد. اگر در فضای بیرون از منزلتان فضای سبز دارید، اجازه دهید که گربه به بیرون هم برود. گربه یک حیوان درنده محسوب می‌شود و از محیط بیرون از خانه لذت می‌برد. بهترین راه نگهداری از گربه این است که به او اجازه بدهید تا گاهی به حیاط هم برود.

  • اگر خانه شما در کنار جاده شلوغی قرار دارد، کاملاً مواظب گربه خود باشید. گربه‌های بازیگوش به‌راحتی به نزدیک ماشین‌ها می‌روند.
  • در روزهای اول کاملاً مراقب گربه خود باشید و اجازه ندهید که از خانه خیلی دور شود. گربه شما نیاز به زمان دارد تا محیط اطراف خود را بشناسد.
  • مراقب گربه‌های دیگر هم باشید. ممکن است سایر گربه‌ها هم باغچه شما را به عنوان قلمرو خود در نظر بگیرند و به گربه شما حس بدی داشته باشند و حتی زندگی او را به خطر بیندازند.
  • استفاده از قلاده گردنی برای گربه می‌تواند فکر خوبی باشد ولی ممکن است بعضی از گربه‌هایی که قلاده گردنی دارند، در روی حصار گیر کنند و حتی خفه شوند. شما می‌توانید قلاده گردنی چسبی را خریداری کنید که اگر به جایی گیر کند خودش باز شود.

۳- اجازه بدهید که گربه شکار کند. گربه خود را در شکار کردن پرندگان و موش‌ها محدود نکنید. گربه شما درست مثل یک شیر است؛ حیوانی درنده که تمایل به شکار حیوانات کوچک‌تر از خود را دارد. فقط مطمئن شوید که حیوان خطرناکی در بیرون از منزل شما وجود ندارد تا امنیت گربه به خطر نیفتد.

  • بیشتر گربه‌ها ترجیح می‌دهند تا موش و پرنده شکار کنند. البته ممکن است ببینید که مگس و سایر حشرات را هم شکار کرده است.
  • اگر گربه شما حیوان دیگری را شکار کرد، هیچ وقت او را تنبیه نکنید. گربه شما هیچ وقت نمی‌فهمد که چرا تنبیه شده است.
  • به خاطر بسپارید که گربه‌های خانگی فقط برای تفریح دست به شکار می‌زنند؛ نه اینکه به خاطر گرسنگی چنین کاری کنند. در ازای هر پرنده یا موش مرده­ای که گربه برای شما می‌آورد، ممکن است تعداد بیشتری هم از آن‌ها را در جایی پنهان کرده باشد که تا به حال متوجه نشده‌اید.
  • اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که حیوانات کوچک و خطرناکی زندگی می‌کنند، اجازه ندهید که گربه شما به بیرون از خانه برود.

 

منبع: چطورپدیا

۱۷ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آشنایی با قورباغه‌ شیشه‌ای یا قورباغه‌ی کرمیت

آشنایی با قورباغه‌ شیشه‌ای یا قورباغه‌ی کرمیت

  • قورباغه‌ی شیشه‌ای که به قورباغه‌ی کرمیت نیز مشهور است، یک ظاهر و گونه‌ی جدید از خانواده‌ی قورباغه‌ها را عرضه می‌کند.
  • با اینکه این گونه متعلق به یک خانواده‌ی مشهور و قدیمی است، اما اسم مشابهی با آن ندارد. این دوزیستِ محشر، حالا عضوی از خانواده‌ی قورباغه‌های شیشه‌ای است که اسم آن‌ها دربردارنده‌ی خصوصیات ظاهری‌شان است.
  • تا به امروز، دانشمندان فقط و فقط ۶ مورد از این گونه را کشف کرده‌اند. به همین دلیل، قابل حدس است که چرا اطلاعات بسیار کمی از این گونه‌ی جانوری در دسترس است.
  • در حقیقت، شباهت این گونه‌ی جانوری به شخصیت کارتونیِ کرمیت، سبب شده تا برخی از دانشمندان این اسم را برای او برگزینند.

قورباغه‌ی کرمیت

توضیحاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

این موجود حیرت‌آور جذابیت بسیار زیادی دارد، اما به‌شدت کوچک است. در حقیقت، این قورباغه با توجه به گونه‌هایی که تا به حال در اختیار دانشمندان بوده است تا حدود ۲,۵ سانتی‌متر طول دارد. به عنوان یک جمع‌بندی کلی، می‌توان گفت که رنگ این گونه‌ی جانوری سبز لیمویی است. البته قسمت زیر شکم او حساب جداگانه‌ای دارد. گوشتِ زیر شکم او در حالت مات یا نیمه شفاف است و اجازه می‌دهد تا اندام‌های درونیِ جانور به‌راحتی دیده شوند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: Chordata‌

رده: دوزیستان‌

راسته: Anura

خانواده: Centrolenidae

نوع: قورباغه‌ی شیشه‌ای‌

جنس: H. dianae

قورباغه‌ی کرمیت شیشه ای

توضیحاتی درباره‌ی نوع تولیدمثل، بوم‌شناسی و عادات زندگی

قورباغه‌ی شیشه‌ای جذابی که در تصویر مشاهده کردید، فقط در شاخ و برگ‌های درختانِ جنگل کشور کاستاریکا مشاهده شده است؛ اما اغلب در ارتفاعات ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر بلندتر از سطح دریاها و نزدیک به ساحل زندگی می‌کند. خوشبختانه این مناطق تحت حفاظت سازمان محیط‌زیست هستند. این گونه‌ی جانوری نیز همانند قورباغه‌های دیگر، گوشت‌خوار بوده و از حشرات بومی منطقه تغذیه می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۶ فروردين ۹۸ ، ۱۵:۲۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

دانستنی‌های جالب درباره اختاپوس شیشه‌ای

دانستنی‌های جالب درباره اختاپوس شیشه‌ای

اختاپوس شیشه‌ای

توضیحاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

گونه‌های مختلف اختاپوس‌های شیشه‌ای ، دارای اندازه‌های متفاوتی نیز هستند. به طوری که برخی از اعضای این گونه، طولی به درازای ۴ سانتی‌متر و برخی از آن‌ها طولی به اندازه‌ی ۳ متر دارند. این موجودات که از دسته‌ی سرپایان هستند، اسم مشترک خود را به دلیل شفافیت بدنشان به دست آورده‌اند. این شفافیت، قابلیت وسیعی در استتار در آب دریا و اقیانوس را به آن‌ها عرضه می‌کند. بدن آن‌ها عموماً شکل پف کرده‌ای دارد. همچنین، از میان ۸ بازویی که دارند، ۶ بازو نسبتاً کوتاه مانده و دو بازوی دیگر به مرور زمان بزرگ‌تر می‌شوند. همچنین، اعضای زیادی از این خانواده در روند تکاملی‌ای که داشته‌اند، مجهز به یک سری عضو لامپ مانند شده‌اند. این عضوها که زیر چشم‌ها قرار دارند قادرند تا به طور طبیعی نور تولید کنند و یکی دیگر از ویژگی‌های خاص و بی‌همتای این خانواده، کیسه‌ی بزرگشان است که به طور طبیعی با آمونیاک پر شده و به آن‌ها قدرت شناور ماندن و رانش می‌دهد.

قلمرو زیستی: حیوانات ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

نژاد: نرم‌تنان‌‌‌‌ ‌

رده: سرپایان‌‌‌‌

راسته: Oegopsida

خانواده: Cranchiidae

اختاپوس شیشه‌ای

اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی تولیدمثل، بوم‌شناسی و رژیم غذایی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

طیف گسترده‌ای از اختاپوس‌های شیشه‌ای در تمام اقیانوس‌های جهان زندگی می‌کنند. بخش اعظمی از این موجودات ترجیح می‌دهند که در مناطقی نزدیک به سطح آب و یا در اعماق متوسط اقیانوس زندگی کنند. اگرچه که گونه‌هایی خاص از این سرپایان (بر طبق دیده‌ها و شواهد) در عمق بسیار زیاد آب، مثلاً در عمق ۲ کیلومتری نیز زندگی می‌کنند؛ مانند بیشتر گونه‌های اختاپوس‌ها، این خانواده‌ی گوشت‌خوار نیز از ماهی‌های کوچک، خرچنگ‌ها و یا جانوران هم‌اندازه تغذیه می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۴ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

آسیب چشمی

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

علت آسیب چشمی در سگها

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا

۱۳ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

لنگیدن پای سگ‌ها و درمان آن

لنگیدن پای سگ‌ها و درمان آن

لنگی سگ ها

آیا سگ شما هم می‌لنگد؟ سگ‌ها هم مثل ما انسان‌ها می‌توانند آسیب ببینند و یا به بیماری‌های خاصی مبتلا شوند که باعث لنگیدن پاهایشان شود. لنگیدن به این معناست که سگ بر روی یک یا چند تا از پاهای خود به‌طور غیرعادی راه می‌رود. در بعضی از موارد، سگ‌ها می‌توانند وزنشان را روی تمام پاهای خود تقسیم کنند ولی باز هم یکی از پاها شکل خاصی به خود می‌گیرد یا سگ نمی‌تواند با حالت طبیعی راه برود. در بعضی از سگ‌ها می‌توان با یک نگاه متوجه لنگیدن پایشان شد ولی در سگ‌های دیگر باید دقت زیادی کنیم تا متوجه این موضوع شویم. گاهی اوقات هم سگ‌ها پای آسیب‌دیده خود را بالا نگه می‌دارند و سعی می‌کنند بدنشان را به آن تکیه ندهند. حتی ممکن است سگ پای خود را روی زمین هم بکشد. لنگیدن پا هم ممکن است به‌طور موقت برای سگ ایجاد مشکل کند و هم به‌طور دائم؛ مدت زمان بهبودی سگ هم‌بستگی به شرایطش دارد.

لنگیدن پای سگ‌ها مشکل شایعی هست ولی اصلاً طبیعی نیست. لنگیدن نشانه‌ی آسیب یا وجود بیماری است. اگر سگ شما می‌لنگد، باید حتماً کاری برای او انجام دهید. با توجه به‌شدت لنگیدن پای سگ، شما باید به فکر درمان او باشید و اگر شدت آن زیاد است، شما باید سریع دست به کار شوید.

جا انداختن پای سگ لنگ شده

آیا لنگیدن پا موقعیت اورژانسی محسوب می‌شود؟

لنگیدن پا معمولاً موقعیت اورژانسی محسوب نمی‌شود. در بسیاری از موارد، سگی که پایش می‌لنگد را باید به دامپزشک نشان داد ولی برای انجام این کار نیازی به عجله نیست. اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، اول از هم موقعیت را بسنجید. آیا سگ شما می‌تواند بایستد یا راه برود؟ در ناحیه پای سگتان خونریزی یا تورم می‌بینید؟ آیا نیاز به استفاده از جعبه کمک‌های اولیه دارد؟ سگ شما چقدر درد دارد؟ آیا نشانه‌هایی از بیماری در سگتان می‌بینید؟

مراقبت از سگ لنگ شده

یک سری موقعیت‌های خاصی وجود دارد که شما باید فوراً سگتان را پیش نزدیک‌ترین دامپزشک ببرید. اگر با دامپزشک فاصله زیادی دارید، باید به کلینیک دامپزشکی مراجعه کنید. موقعیت‌های اورژانسی شامل موارد زیر می‌شود:

  • سگ شما به‌طور ناگهانی نمی‌تواند بلند شود یا علاقه‌ای به ایستادن نشان نمی‌دهد
  • سگ شما درد زیادی دارد (همراه با لرزش، ناله یا نشان دادن نشانه‌هایی از ترس یا پرخاشگری)
  • سگ شما خونریزی شدیدی دارد (در مسیر حرکت‌تان به سمت مطب دامپزشک، سعی کنید بر روی جراحت مقداری فشار وارد کنید تا شدت خونریزی کمتر شود)
  • تورم زیادی در یک یا چند تا از پاهای سگتان دیده می‌شود
  • در پای سگتان شکستگی می‌بینید (استخوان شکسته)
  • سگ شما یک یا تعدادی از پاهایش را به‌سختی روی زمین می‌کشد یا حتی به نظر می‌رسد که فلج شده است (ممکن است ستون فقرات سگتان هم آسیب‌دیده باشد که می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و اگر فوراً درمان نشود، سگتان تا ابد در همین وضعیت باقی می‌ماند)
  • سگ شما تب دارد (دمای بدنش بالای ۳۹,۷ درجه سانتی‌گراد است)
  • سگ شما علائم دیگری دارد که نشانه مریضی سخت است؛ مانند بی‌حالی شدید یا استفراغ شدید.

سگ لنگ خانگی

اگر متوجه چیز دیگری شده‌اید که شما را تا حدی نگران کرده است، باید با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا با او در این زمینه مشورت کنید و یا می‌توانید به‌طور حضوری به مطب او بروید. بهتر است در مورد سلامت سگتان خیلی احتیاط کنید و همیشه مراقب وضعیت سلامت او باشید.

روش حمل سگ لنگ

نحوه حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ

هنگام حرکت دادن پای آسیب‌دیده سگ باید خیلی مراقب باشید. ممکن است با حرکت دادن نادرست باعث بدتر شدن وضعیت پاهایش شوید و یا با فشار زیادی که به پایش وارد می‌کنید، بیشتر درد بکشد. سگی که درد می‌کشد، ممکن است برای محافظت از خودش شما را گاز بگیرد؛ حتی اگر قبلاً هیچ‌کس را گاز نگرفته باشد. خیلی با دقت زیاد سگتان را بلند کنید و به داخل ماشین ببرید؛ حتی اگر خودش هم بتواند راه برود باز هم بهتر است شما او را بلند کنید. اگر سگ شما نمی‌تواند حرکت کند، بهترین کار این است که او را روی دوش خودتان بگذارید و به ماشین ببرید (اگر سگتان خیلی کوچک است، بهتر است او را بغل کنید). اگر امکان دارد روی برانکارد، تخته یا پتویی هم بگذارید تا بتوانید به‌راحتی او را به بیرون از خانه ببرید.

با کمک فرد دیگری می‌توانید به‌آرامی سگتان را به سمت ماشین ببرید و در مکان مناسبی از ماشین او را قرار دهید. اگر شما نگران حرکت دادن سگتان هستید یا دنبال بهترین روش برای حرکت دادن آن هستید، با مطب دامپزشک تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کند.

سگ خیابانی لنگ شده

اگر سگتان بلنگد، چه کاری می‌توانید برای او انجام دهید؟

اگر متوجه شده‌اید که سگتان می‌لنگد، ولی به نظر می‌رسد که شرایط اورژانسی ندارد، می‌توانید با انجام چند کار به سگتان کمک کنید. اگر سگتان اجازه می‌دهد، سعی کنید به پای آسیب‌دیده‌اش از نزدیک نگاهی بیندازید. آیا سگ شما نقطه خاصی از پایش را لیس می‌زند؟ به احتمال زیاد همین نقطه از پایش آسیب ‌دیده است. به‌آرامی پایش را با دست لمس کنید و به دنبال نشانه‌ای غیرعادی مثل بریدگی، کبودی، ورم، گرمی، نقاط حساس، لرزش و یا سایر نشانه‌ها بگردید. بین پنجه‌ها و بین انگشتان پای سگتان را نگاه کنید تا ببینید که آیا شیئی خارجی در پایش گیر کرده است یا نه.

درمان خانگی سگ لنگ

وضعیت پارگی ناخن‌های انگشتان پاهایش را هم بررسی کنید. به‌آرامی مفاصلش را با دستتان لمس کنید تا وجود هر گونه حساسیت و سفتی این ناحیه را بفهمید. ممکن است احساس کنید که مفاصل سگتان صدای خاصی می‌دهند که می‌تواند نشانه ورم مفاصل باشد. اگر متوجه بریدگی کوچکی شده‌اید، آن را با صابون ملایم و آب ولرم پاک کنید (از هیدروژن پراکسید یا الکل استفاده نکنید). شما می‌توانید از پماد ضدعفونی‌کننده هم استفاده کنید. قبل از استفاده از هر پمادی مطمئن شوید که برایحیوانات خانگی ضرری نداشته باشد؛ زیرا بیشتر سگ‌ها قسمتی که پماد زده‌اید را به سرعت لیس می‌زنند. درمان بریدگی‌های شدید را باید هر چه زودتر به دامپزشک بسپارید. اگر نمی‌توانید عمق بریدگی را تشخیص دهید، باید هرچه زودتر به نزد دامپزشک مراجعه کنید تا از نزدیک سگتان را معاینه کند.

اگر پای سگتان ورم کمی دارد، می‌توانید از یخ استفاده کنید؛ یخ را در پارچه‌ای بپیچید و اگر سگتان تحمل آن را دارد به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه روی پایش بگذارید. اگر بعد از ۱۲ تا ۲۴ ساعت ورم پایش کمتر نشد، به دامپزشک مراجعه کنید.

بررسی علت لنگ شدن سگ

اگر شیئی کوچک در پای سگتان فرو رفته است مثل یک تراشه کوچک یا شیشه خرده، می‌توانید با موچین آن را بیرون بیاورید ولی خیلی مراقب باشید. سگ شما به خاطر دردی که دارد، ممکن است شما را گاز بگیرد و شما هم مسلماً نمی‌خواهید که آسیب خاصی ببینید. اگر توانستید آن را بیرون بیاورید، پایش را تمیز کنید؛ زیرا بریدگی کوچکی بر روی پایش به وجود می‌آید. اگر هم نتوانستید آن وسیله را بیرون بیاورید، اینکه احساس خوبی نسبت به درآوردن آن ندارید و سختتان است، حتماً از دامپزشک کمک بگیرید.

نگهداری از سگ لنگ

در بیشتر مواردی که سگ‌ها دچار لنگیدن پا می‌شوند، هیچ علامت ظاهری در آن‌ها به چشم نمی‌خورد. اگر سگ شما هم نشانه ظاهری ندارد و شدت لنگیدن او هم شدید نیست، سعی کنید او را ساکت نگه‌دارید تا احساس راحتی کند. سگتان را تشویق کنید تا استراحت کند و او را به پیاده‌روی نبرید و نگذارید بدود. اجازه ندهید که سگتان ورزش کند یا اینکه بپرد. به سگتان اجازه ندهید که از پله‌ها بالا/ پایین برود و خودتان او را بالا/ پایین ببرید. در مواردی که شکستگی پای سگتان جزئی است، او را با طناب ببندید تا کارهایش را با نظارت شما انجام دهد. در زمان‌های دیگر هم استراحت سگتان درون یک جعبه بهترین راه است؛ مخصوصاً وقت‌هایی از روز که در خانه نیستید. سگتان را هر دفعه در مورد خاصی محدود کنید. تخت نرمی را برای او در نظر بگیرید که با زمین ارتفاع کمی دارد. اگر پای سگتان ظرف ۲۴ الی ۴۸ ساعت خوب نشد، سگتان را به نزد دامپزشک برید تا به‌طور دقیق معاینه شود.

نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که به سگتان داروهای تاریخ گذشته ندهید. مگر اینکه دقیقاً توسط دامپزشک شما تجویز شده باشد. ایبوپروفن، استامینوفن و ناپروکسن برای سگ‌ها داورهای سمی محسوب می‌شوند. حتی آسپرین هم می‌تواند برای سگ‌ها مضر باشد؛ مخصوصاً اگر بدون تجویز دامپزشک مصرف شوند. علاوه بر این، داروهایی که قبلاً برای سگتان تجویز شده است را در این شرایط به او ندهید. فقط داروهایی را به سگتان بدهید که دامپزشک برای درمان مشکل لنگیدن پا برای او تجویز کرده است. بهتر است قبل از اینکه به سگتان دارویی بدهید، با دامپزشک مشورت کنید.

سگ لنگ سیاه

علت لنگیدن پای سگ‌ها

لنگیدن سگ‌ها یا به سبب آسیب خارجی به پای آن‌ها و یا به دلیل بیماری بوده و در اکثر موارد باعث می‌شود که سگ در حین راه رفتن راحت نباشد و نتواند به‌راحتی پایش را تکان دهد. ممکن است بیشتر سگ‌ها در این شرایط درد هم داشته باشند ولی دسته‌ای دیگر از آن‌ها درد خاصی ندارند. دلایل لنگیدن پای سگ‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

  • رگ به رگ شدن یا سفت شدن پا
  • بریدگی در ناحیه پنجه یا پا
  • گیر کردن شیئی در پنجه یا پا
  • پارگی یا بریدگی ناخن‌های پا
  • گزش حیوانات یا حشرات
  • ورم مفاصل
  • شکستگی استخوان
  • جابجایی، در رفتگی کامل یا جزئی مفصل
  • پارگی رباط یا تاندون
  • در رفتگی کاسه زانو (که بر روی یکی از زانوها یا هر دو زانو تأثیر می‌گذارد)
  • آسیب به رباط صلیبی جلویی پا (که مانند مورد قبل بر روی زانو/ زانوها تأثیر می‌گذارد)
  • دیسپلازی مفصل ران (که بر روی ناحیه عقب پاها تأثیر می‌گذارد)
  • دیسپلازی آرنج
  • بیماری دیسک بین مهره‌ها (جابجایی یا فتق (بیرون‌زدگی) مهره‌ها)
  • استئوکندریت دیسکان (که می‌تواند بر روی شانه‌ها تأثیر بگذارد)
  • التهاب استخوان (در توله‌سگ‌ها بیشتر به چشم می‌خورد که در بعضی از موارد دردهای آن در طول زمان شدیدتر می‌شود)
  • بیماری نخاعی دژنراتیو
  • عفونت (داخلی یا خارجی)
  • ایمنی به واسطه پلی آرتریت
  • بیماری گزش کنه و ساس
  • سرطان (در بین سگ‌ها این بیماری کمتر شایع است) که اغلب به تومور استخوان مربوط می‌شود. سرطان ریه هم می‌تواند بر روی قسمت جلویی پاها تأثیر بدی بگذارد
  • ناهنجاری ارثی
  • سایر اختلالات مربوط به ماهیچه، عصب یا سیستم ایمنی

در بعضی از موارد، علت دقیق لنگیدن پای سگ‌ها را نمی‌توان تشخیص داد. دامپزشک در مورد گزینه‌هایی که برای تشخیص وضعیت سگتان پیش رویتان دارید و همچنین در مورد نحوه درمان او با شما صحبت خواهد کرد.

معاینه سگ لنگ در دامپزشکی

مراقبت‌های دامپزشکی برای لنگیدن پای سگ‌ها

وقتی به خاطر لنگیدن پای سگتان او را نزد دامپزشک می‌برید، کارکنان آنجا از شما چند تا سؤال درباره سگتان می‌پرسند؛ مثلاً می‌پرسند که چه مدت است که سگتان می‌لنگد. اینکه آیا شما از نزدیک شاهد آسیب به پای سگتان بوده‌اید یا خیر. کارکنان آزمایشگاه سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی سگتان هم از شما می‌پرسند. سعی کنید اطلاعات زیادی در مورد لنگیدن پای سگ و سابقه پزشکی آن داشته باشید. اگر لنگیدن پای سگتان دوره‌ای است و فقط گاهی وقت‌ها می‌لنگد یا موضوع غیرعادی دیگری هم در مورد راه رفتن آن وجود دارد، می‌توانید از قبل از سگتان فیلم بگیرید تا به دامپزشک نشان دهید.

در مرحله بعدی، دامپزشک سگتان را معاینه می‌کند. او کل بدن سگ را بررسی می‌کند تا علت احتمالی لنگیدن و سایر مسائل مربوط به سلامتی او را بفهمد. رادیوگرافی (اشعه ایکس) هم برای بررسی دقیق‌تر شکستگی و سایر مشکلات پا انجام می‌شود. در بعضی از موارد برای بهتر گرفتن عکس از پا، تزریق داروی مسکن به منظور بی‌حسی لازم است.

درمان سگ لنگ شده

ممکن است دامپزشک به کارکنان آزمایشگاه بگوید که عملکرد عضله پا را بسنجند و تعداد سلول‌های خونی را هم به‌طور دقیق بشمارند. کارکنان آزمایشگاه از چند جهت نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند؛ اول اینکه ممکن است تست آزمایشگاهی هیچ علت خاصی را برای لنگیدن پای سگ نشان ندهد یا اینکه تست آزمایشگاهی مشکلاتی را در بدن سگ نشان دهد که به لنگیدن پا مربوط نشود. ولی در استفاده از داروی مسکن یا بعضی از داروها محدودیت خاصی را ایجاد کند. بعضی از صاحبان سگ‌ها فکر می‌کنند که انجام تست‌های آزمایشگاهی ضروری نیستند و گران هم هستند. به هر حال، تست‌های آزمایشگاهی ابزاری بسیار مهم محسوب می‌شوند که ارزش زیادی دارند و خرج کردن پول برای انجام این تست‌ها هم واقعاً می‌ارزد. البته شما این حق را دارید که اجازه انجام تست آزمایشگاهی برای سگتان را به کارکنان آزمایشگاه ندهید ولی این کار باعث محدود کردن توانایی دامپزشک در تشخیص درست و تأخیر در درمان سگ شده و یا اینکه درمان آن را با خطراتی مواجه می‌سازد.

استراحت سگ لنگ

درمان لنگیدن پای سگ بستگی به علت آن دارد. در بعضی از انواع لنگیدن، پای سگ‌ها خودبه‌خود خوب می‌شوند. در بسیاری از موارد، اولین قدم برای درمان لنگیدن پا شامل استراحت و استفاده از دارو است، مخصوصاً اگر دامپزشک شما به وجود مشکلاتی مثل رگ به رگ شدن/ کشیدگی عضلات، ورم مفاصل یا مشکلات کوچک‌تر مشکوک است. بعضی از انواع خاص آسیب‌ها و بیماری‌ها به درمان‌های پیشرفته‌تری مثل جراحی نیاز دارند؛ مثل بعضی از شکستگی‌ها، آسیب‌های مهمی که در اثر شکنجه دادن حیوان به وجود می‌آیند و غیره.

اگر سگ شما آسیب جدی دیده است، اختلال خاصی در راه رفتن دارد و یا اینکه سگ شما لنگیدن غیرعادی دارد که نمی‌توان به خوبی علت آن را تشخیص داد و آن را درمان کرد، ممکن است دامپزشک به شما بگوید که سگ شما نیاز به تشخیص پیشرفته‌تری دارد و باید به نزد متخصص دامپزشکی مراجعه کنید.

 

منبع: چطورپدیا

۱۲ فروردين ۹۸ ، ۱۲:۳۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4

دانستنی‌های جالب درباره خرچنگ نارگیلی

دانستنی‌های جالب درباره خرچنگ نارگیلی

نکاتی درباره‌ی خرچنگ نارگیلی

  • خرچنگ نارگیلی یکی از بزرگ‌ترین خرچنگ‌های خشکی است که پاهای عقبی ناقصی دارد. در حقیقت از این حیوان به عنوان بزرگ‌ترین مفصل‌دار خشکی یاد می‌شود.
  • در ادامه باید یادآور شویم که این گونه‌ی جانوری سازگاری‌های تازه‌ای را با طبیعت خشکی پیدا کرده است. به عنوان مثال، گونه‌های جوان‌تر این موجود از پوست دور انداخته‌ی حیوانات دیگر به عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند.
  • نمونه‌های بالغ این گونه‌ی جانوری از اندام محکمی برخوردار است اما به جای سیستم تنفسی، یک ریه‌ی کاملاً ساده دارد و که متعلق به موجودات باستانی است. این خرچنگ‌ها به هیچ وجه قادر به شنا کردن نیستند و در صورت فرو رفتن در آب بلافاصله غرق می‌شوند.
  • به علاوه، این موجود خارق‌العاده بالا رفتن از درخت را به خوبی یاد گرفته است.

خرچنگ‌های خشکی

اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

خرچنگ نارگیلی بدنی به درازای ۴۰ سانتی‌متر دارد. به علاوه اندازه‌ی هرکدام از پاهایش حداقل به ۰,۹۱ سانتی‌متر می‌رسد و این در حالی است که وزن هرکدام از آن‌ها بیش از ۴۱ کیلوگرم است. به‌طور میانگین، جنس ماده‌ی این گونه‌ی جانوری کوچک‌تر از نرها است. این گونه‌ی جانوری دارای ۱۰ پا است و هر جفت از آن‌ها برای هدف خاصی به وجود آمده و نهایتاً به تکامل رسیده است. اولین جفت پاهایش که به گازانبرهای قدرتمند معروف است، برای استفاده در مبارزات و به دست آوردن غذا استفاده می‌شود. دو جفتِ بعدی برای بالا رفتن از درخت و سطوح و مرتفع و راه رفتن مورد استفاده قرار می‌گیرند، جفت چهارم که کوچک هم هست استفاده‌های متفاوتی دارد؛ جوانان از آن برای نگه‌داری و محافظت از پناهگاه خود استفاده می‌کنند؛ اما بزرگ‌سالان از آن به عنوان یک عضو کمکی در راه رفتن استفاده می‌کنند؛ و جفت آخر پاها را نیز به‌طور معمول در بدن جمع کرده و نشان نمی‌دهند. مردها برای تولیدمثل و زنان برای محافظت از تخم‌هایشان از آن استفاده می‌کنند.

قلمرو زیستی: حیوانات

نژاد: مفصل داران‌

رده: خرچنگیان‌

راسته: ده‌پایان‌

خانواده: Coenobitidae

طبقه: Birgus‌

گونه: B. latro

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی و بوم‌شناسی جانور

خرچنگ‌های نارگیلی بی‌نظیری که در تصویر مشاهده کردید، به‌طور بومی متعلق به اقیانوس هند و بخش‌های مهمی از اقیانوس آرام هستند. طیف گسترده‌ی آن‌ها از زنگبار در مدار رأس‌السرطان تا مدار رأس­الجدی کشیده می‌شود. خرچنگ نارگیلی همچنین در مناطق خشک ماداگاسکار و استرالیا نیز یافت می‌شود. به علاوه، بزرگ‌ترین تجمع این گونه‌ی جانوری در جزیره‌ی کریسمس در اقیانوس هند دیده شده است. این موجودات در نقاط مختلفی از اقیانوس آرام همچون جزیره‌ی کوک، جزایر لاین و جزایر گامبیر نیز یافت شده‌اند. این خرچنگ‌ها از احساس بویایی بسیاری قوی‌ای برخوردارند. این گونه‌ی جانوری از میوه و دانه‌های میوه تغذیه می‌کند؛ اما در صورت پیدا شدن لاشه یا مردار جانوران، به آن‌ها هم دستبرد می‌زند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۱ فروردين ۹۸ ، ۱۲:۲۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
viator baran4