راهنمای تمیز کردن ماشین ظرف شویی

آیا درون ماشین ظرف‌شویی‌تان بوی زُخم و بدی می‌دهد؟ در این مقاله به شما می‌آموزیم که چگونه آن را تمیز و تازه کنید.

احتمالاً زمانی که عنوان این مقاله را می‌بینید، با خود بگویید: «مگر ماشین‌های ظرف‌شویی حین شستن ظروف، خود نیز تمیز نمی‌شوند؟» متأسفانه همان‌طور که دوش حمام پس از مدتی جرم می‌بندد؛ ماشین ظرف‌شویی نیز اگر به‌خوبی تمیز نشود، به‌ مرور زمان کثیف و آلوده خواهد شد.

با وجود تمام ظروف کثیفی که در درون این دستگاه قرار داده می‌شوند، پس از مدتی لایه‌ی ضخیمی از خرده‌های غذا بر روی جداره‌های داخلی آن نقش می‌بندد. اگر ماشین ظرف‌شویی واقعاً کثیف باشد، بوی بدی تولید کرده و این مسئله سبب کندی دستگاه یا حتی مانعی در فرایند شستشو خواهد بود. به‌طور قطع تمایل ندارید که ببینید دستگاه حین تلاش برای پاک کردن ظروف، آن‌ها را عملاً کثیف‌تر می‌کند! برای اینکه ماشین ظرف‌شویی شما عملکردی مؤثر و بوی دلپذیری داشته باشد، توصیه می‌شود حداقل یک بار در ماه و یا حداقل زمانی که بوی بد احساس شد، آن را بشویید. خوشبختانه این فرایند بسیار ساده و سر راست بوده و وقت چندانی نمی‌گیرد. هر کسی می‌تواند این عمل را طی چند گام ساده انجام دهد. با ما همراه باشید:

مواد مورد نیاز جهت شستشو و تمیز کردن ماشین ظرفشویی

• دستمال یا اسفنج
• مایع ظرف‌شویی
• ۲ فنجان سرکه سفید
• فنجانی که قرار دادن آن درون ماشین ظرف‌شویی بی‌خطر است
• ۱ یا ۲ فنجان آب لیمو شیرین

مرحله اول: تخلیه مخزن ماشین ظرفشویی و برداشتن قطعات جانبی

اگر ظرفی درون مخزن و روی قفسه‌ها باشد، دستگاه به جای تمیز کردن خود، ظرف مورد نظر را می‌شوید؛ به همین سبب می‌بایست هر قطعه‌ای که جداسازی آن تا حدودی راحت بوده، همانند پره‌های تحتانی یا قفسه‌ی استیل را از دستگاه جدا نمود؛ در نهایت نیز پیش از جاسازی مجدد، اثرات آلودگی را به‌خوبی بزدایید. سعی کنید به ماهیت آلودگی و اینکه منشا آن چه می‌تواند باشد ابداً فکر نکنید؛ چشمان خود را بسته و آن را تمیز کنید.

مرحله دوم: بررسی فیلتر و پاک کردن درب دستگاه

اگر ماشین ظرف‌شویی شما در بخش تحتانی خود یک فیلتر دارد، نگاهی به آن انداخته و ببینید که محض احتیاط، ظرف یا قاشقی در آن گیر نکرده باشد. این مسئله بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا اگر چیزی مسیر تخلیه آب را مسدود کند، چرکابه جمع می‌شود و این مشکل به‌مراتب بزرگ‌تر از یک نظافت ساده است. پس از اتمام کار، با استفاده از یک پارچه و صابون ظرف‌شویی، لبه‌ها، نواحی خارجی درب و سایر نقاطی که هنگام روشن بودن دستگاه آب کافی به آن‌ها نمی‌رسد را تمیز نمایید.

مرحله سوم: سرکه شویی

حال ۲ فنجان سرکه سفید را در فنجانی که گذاشتن آن درون ماشین ظرف‌شویی بی‌خطر است، ریخته و آن را در قفسه‌ی فوقانی دستگاه قرار دهید؛ سپس ماشین ظرف‌شویی را روشن کنید. این عمل میکروب‌ها را در ایمنی کامل کشته و لکه‌ها را از بین می‌برد. استفاده از مواد سفیدکننده و یا هرگونه پاک‌کننده شیمیایی دیگر خطرناک است؛ زیرا در صورت شستشوی نامناسب، این مواد به دیواره‌های ماشین چسبیده و راه خود را به ظروف غذا خواهند یافت.

تمیز کردن دستگاه با سرکه‌ی سفید تضمین می‌کند که حتی اگر به‌طور تصادفی بخشی از مایع باقی ‌مانده را قورت دهیم، مواد شیمیایی سمی مصرف نکرده‌ایم. علاوه بر آن، سرکه در کنار هزینه‌ی کمتر، در بسیاری از مصارف آشپزی و تمیزکاری قابل استفاده است.

مرحله ۴ (اختیاری): شستشو با آب لیموی شیرین

سرکه سفید بوی غذای مانده را از بین می‌برد، درست است! اما احتمالاً آن را با بوی سرکه جایگزین می‌کند. این مسئله لزوماً بد نیست و این بو پس از مدتی از بین خواهد رفت. با این حال، اگر بوی سرکه اذیت‌تان می‌کند، یک یا دو فنجان آب لیمو شیرین را در قفسه‌ی فوقانی قرار داده و ماشین ظرف‌شویی را مجدداً روشن کنید. با این کار، بوی لیموی تازه درون دستگاه پخش شده و مهم‌تر آنکه این عطر طبیعی بدون استفاده از هیچ ماده شیمیایی و آسیب‌زا به دست آمده است.

به همین سادگی! برای تمیز کردن یک ماشین ظرف‌شویی، تنها اقدامات لازم شامل مراحل ذکر شده هستند. اگر خیلی به پاکیزگی اهمیت می‌دهید، می‌توانید دستگاه محرک پره‌های ماشین را باز کرده و زیر آن را نیز تمیز نمایید؛ اما انجام این کار ضرورت چندانی ندارد.

بسته به اینکه ظروف را پیش از نهادن درون ماشین ظرف‌شویی چقدر خوب پاک می‌کنید، احتمالاً نیازی به تکرار زیاد این فرایند نخواهید داشت. این عملیات را زمانی که درون محفظه پر از آب شده و کار کردن با آن دشوار است، انجام دهید.

برای طولانی کردن مدت زمان مابین عملیات پاک‌سازی، ظروف را ابتدا درون سینک ظرف‌شویی به‌خوبی با آب بشویید و پیش از جاسازی درون ماشین، تکه‌های غذا را از روی آن بزدایید تا در نهایت ظروف تمیزتری در اختیار داشته باشید.

 

منبع: چطورپدیا

شیرهای آفریقایی حقایق جالب و شگفت‌انگیز

شیرهای آفریقایی بزرگ‌ترین گوشت‌خواران آفریقایی هستند. رنگ آن‌ها از قهوه‌ای مایل به زرد تا قهوه‌ای شنی متغیر بوده و دم بلند آن‌ها دارای یک منگوله سیاه مخصوص در انتها است.

نرهای بالغ دارای یال‌هایی هستند که رنگ آن‌ها از زرد مایل به قهوه‌ای تا سیاه متفاوت است.

سر این شیرها بزرگ و با یک پوزه سنگین است. الگوی خال‌های در کنار ریش و سبیل برای هر شیر منحصر به فرد است.

آناتومی شیر آفریقایی

نر:

ارتفاع شانه: ۱,۲ متر

وزن: ۱۹۰ کیلوگرم

ماده:

ارتفاع شانه: ۰,۹ متر

وزن: ۱۳۰ کیلوگرم

شیرها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

شیرهای آفریقایی هیچ ترجیح خاصی برای زیستگاهشان ندارند و در هر جایی ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، مگر در جنگل‌ها.

زیستگاه‌های شیر آفریقایی شامل:

• دشت‌های باز
• بیشه‌زارها (جنگل‌های باز)
• بوته‌زارهای ضخیم
• مناطق نیمه بیابانی

شیرها موقع شکار در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم موفق‌تر هستند. آن‌ها سعی می‌کنند تا با استفاده از پوشش محیط در ۲۰ متری طعمه کمین کنند.

چرا شیرها برای خود قلمرو انتخاب می‌کنند؟

گله‌های شیر با منبع غذایی غنی و قابل اعتماد می‌توانند از عهده حفظ قلمروشان برآیند.

هنگامی‌که تأمین غذا غیرقابل پیش‌بینی است، گله محدوده بزرگی را برای زندگی انتخاب می‌کند که دفاع از آن سخت می‌شود.

در این موارد، برخورد بین شیرها از گله‌های مختلف بسیار خصمانه است، اما جنگ واقعی به‌ندرت رخ می‌دهد.

هم شیرهای نر و هم شیرهای ماده منطقه اشغال شده توسط خودشان را با بوی ادرار و با صدای غرش نشانه‌گذاری می‌کنند.

غرش‌ها تا ۸ کیلومتر آن طرف‌تر شنیده می‌شوند و محل شیر را اعلام می‌کنند.

همچنین نشان می‌دهد که یک منطقه اشغال شده است و به این ترتیب اعضای گله می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند.

رژیم غذایی

آن‌ها از شکارهای متوسط و بزرگ تغذیه می‌کنند. نمونه‌هایی از طعمه‌ها عبارتند از بوفالو، کل یال‌دار (نوعی گاو)، گورخر و تیزشاخ کالاهاری (نوعی بز).

با این وجود، رژیم غذایی آن‌ها دامنه وسیعی دارد طوری که حتی شکارهایی به اندازه موش هم ممکن است.

شیرها می‌توانند با سرعت حدود ۶۰ کیلومتر در ساعت بدوند که برای شکار یک بز کوهی در یک تعقیب و گریز باز سرعت کمی است.

حملات شیر در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم‌تر، زمانی که هدف تنها است و هنگامی‌که بتوانند در نزدیک شکار کمین کنند و در شب‌های بسیار تاریک موفقیت‌آمیزتر هستند. تعقیب و گریزهای بیش از ۳۰۰ متر نادر است.

شیر معمولاً با خفه کردن از طریق فشار دادن گلو و یا گرفتن پوزه طعمه، شکار را می‌کشد.

آیا واقعیت دارد که شیرهای آفریقایی، گربه‌های بسیار اجتماعی هستند؟

واحد اصلی زندگی اجتماعی شیر، گله است. معمولاً یک گله شامل ۲ تا ۱۲ ماده شیر خویشاوند و توله‌هایشان است.

شیرهای آفریقایی تنها گربه‌هایی هستند که دارای گروه‌های اجتماعی نزدیک هستند و تنها کسانی هستند که به‌طور مرتب و به‌صورت گروهی شکار می‌کنند.

معمولاً ۱ تا ۶ شیر نر خویشاوند به همراه شیرهای ماده زندگی می‌کنند. هسته اصلی گله را شیرهای ماده تشکیل می‌دهند در حالی که شیرهای نر هر چند سال یک‌بار عوض می‌شوند.

علت اینکه شیرها اجتماعی هستند، عبارتند از:

• شیرهای ماده برای محافظت از توله‌های جوان با یکدیگر عهد بسته‌اند.
• هنگام گرفتن شکار بزرگ و خطرناک، به همکاری تعداد کافی از افراد گروه احتیاج دارند.

اگر یک گروه کوچک از نرها با هم بمانند، می‌توانند نرهای گله را از بین ببرند و ماده‌های گله را تصاحب کنند.

احتمال اینکه این شیرهای نر جانشین، مدت طولانی زندگی کنند، زیاد نیست؛ زیرا دیگر ماده شیرها برای آن‌ها شکار نمی‌کنند.

پس از این تصاحب، نرهای جدید گله توله شیرها را می‌کشند.

رفتار شیرها در اظهار علاقه و جفت‌گیری چگونه است؟

نر و ماده دور از گله، احتمالاً در حال جفت‌گیری با هم هستند، دور بودن از گله باعث تضمین تداوم این عمل می‌شود.

یک شیر ماده به مدت دو تا چهار روز، هر دو سال یک‌بار پذیرای جفت‌گیری است. نرهای گله این شرایط را از طریق حس بویایی تشخیص می‌دهند.

شیرها ممکن است صدها بار در طی این سه تا چهار روز جفت‌گیری ‌کنند. جفت‌گیری حدود چهار بار در ساعت در طول یک تا دو روز رخ می‌دهد و هر بار کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد.

این فرکانس غیرعادی احتمالاً ناشی از نرخ شکست زیاد جفت‌گیری است. فقط، تقریباً یک مورد از هر سه مورد رابطه جنسی منجر به تولد توله‌ها می‌شود.

از آنجا که باردار کردن دشوار است، شیرهای ماده احتمالاً اطمینان حاصل می‌کنند که با یک نر سالم جفت‌گیری می‌کنند.

شیرهای نر آفریقایی نقش مهمی در حفاظت از توله‌ها در مقابل سایر مهاجمان نر بازی می‌کنند.

برای شیر ماده، این سطحی از اطمینان را فراهم می‌آورد که هر چه شیر نر سمج‌تر باشد، احتمال اینکه تا پایان رشد توله‌ها در کنارشان بماند، بیشتر است. شیرهای نر یک گله برای جفت‌گیری با هم رقابت نمی‌کنند.

اگر هیچ نری از گله به شیر ماده علاقه‌مند نباشد، وی ممکن است توجه یک نر از گله‌ای دیگر را جلب کند.

این فراوانی فرصت‌های جنسی، رقابت نرها در سطح گله را پایین می‌آورد. با این حال، در مقابل نرهای مزاحم، مبارزات وحشیانه و مرگ‌آوری رخ می‌دهد. نر و ماده پس از جفت‌گیری روی زمین دراز می‌کشند و یکدیگر را نوازش می‌دهند.

توله شیرها

آیا می‌دانید که پس از آنکه گروهی از شیرهای آفریقایی گله را تصاحب کردند، تمام توله‌ها گله را می‌کشند؟

رفتار شیرهای آفریقایی

شیرهای آفریقایی برای اجتناب از گرمای روز، بیشتر در شب فعال هستند. شیرها بیشتر روز را می‌خوابند، زیرا روزها برای شکار بسیار گرم هستند.

نور خورشید نیز تلاش برای حرکت پنهانی به سمت شکار را بی‌اثر می‌کند.

شیرها از چه شیوه‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند؟

سبک شکار شیرها همان سبک شکار دیگر گربه‌سانان است، یعنی کمین کردن در فاصله ۲۰ متری و تعقیب و گریزی که معمولاً بیش از ۲۰۰ متر نیست.

شکارها معمولاً با نیشی در گلو خفه و کشته می‌شوند.

شیرها اغلب گروهی شکار می‌کنند. این به‌سختی شکار بستگی دارد.

اگر طعمه بزرگ و سرسخت باشد، آن‌ها باید با همکاری آن را بردارند و ببرند. شکار گروهی میزان موفقیت شیرها را افزایش می‌دهد.

نرخ موفقیت در شکار کل یال‌دار در پارک ملی اتوشا برای یک شیر تنها ۲۸ درصد و برای یک گروه ۷ تایی از ۷۵ درصد است.

آن‌ها در هنگام تغذیه بسیار پرخاشگر و وحشی هستند و در حال غر زدن، پنجه کشیدن و شتاب هستند.

نرهای گله بر ماده‌ها غالب هستند و ممکن است به آن‌ها اجازه نزدیک شدن به شکار را ندهند.

غذا انرژی مورد نیاز برای زنده ماندن است. تنها راه کسب غذای امن، مبارزه برای آن است که منجر به رفتار وحشیانه و عجولانه در زمان تغذیه می‌شود.

آیا شیر نر آفریقایی یک شکارچی تنبل و بی‌فایده است؟

در بسیاری از گله‌ها، شیرهای نر آفریقایی شکار نمی‌کنند. دلیل این امر این است که یال و اندازه بزرگ از احتمال موفقیت آن‌ها در شکار می‌کاهد. نتیجه این است که این نرها عمدتاً با استفاده از تلاش ماده‌ها زندگی می‌کنند.

آن‌ها از موقعیت غالب خود برای گرفتن غذا از ماده‌ها استفاده می‌کنند. این‌چنین نیست که شیرهای نر مهارت شکار کردن ندارند.

نرها مجبورند از خودشان دفاع کنند، هم قبل از اینکه گله‌ای را تصاحب کنند و هم پس از آنکه آواره می‌شوند و نرهای دیگر جانشین آن‌ها در گله می‌شوند.

نرهای جوان ممکن است گروه‌های مجردی کوچک تشکیل دهند که با هم شکار می‌کنند. نرهای تنها، فقط به شکار کوچک و ساده از قبیل گراز و خارپشت تشی و جوانان دیگر گونه‌ها بسنده می‌کنند.

هنگامی‌که نرهای پیر و تنها را مشاهده می‌کنید که لکه‌های سیاهی بر بدنشان دارند، احتمالاً آن لکه‌ها جای زخم‌هایی است که در اثر تیغ‌های خارپشت ایجاد شده‌اند.

آیا شیر آفریقایی در معرض خطر است؟

جمعیت تخمینی شیرها در آفریقا در پایان سال ۲۰۱۴ حدود ۳۴۰۰۰ برآورد شده است. در واقع، حدود ۵۰ درصد از آن‌ها در طی سه دهه گذشته نابود شده‌اند.

در غرب آفریقا، شیرها تقریباً نابود شده‌اند. دلایل در معرض خطر بودن آن‌ها، از بین رفتن زیستگاه و منازعات بین انسان و شیر است.

شیرهای آفریقایی برای مدت بسیار طولانی نماد قدرت و پیروزی بوده‌اند. اکنون وضعیت حفاظت آن‌ها نشان می‌دهد که برای زنده ماندن به کمک انسان‌ها نیاز دارند.

 

منبع: چطورپدیا

علایم و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

اگر بعد از دست زدن به سگ یا گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، حتماً به حیوانات خانگی آلرژی دارید. آلرژی به حیواناتمی‌تواند باعث بروز نشانه‌های همیشگی در بدن شما شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌هایی که هیچ‌گونه گربه و یا سگی وجود نداشته باشند نیز باز در بدن شما باقی می‌ماند.

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

• عطسه
• گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

• از تماس با سگ‌ها و گربه‌ها خودداری کنید و از آن‌ها دور بمانید؛ مخصوصاً اگر در خانه خود از حیوانات مراقبت می‌کنید، سعی کنید تماس خود را با آن‌ها به حداقل برسانید.
• برای رفع نشانه‌های آلرژی از اسپری مخصوص بینی، آنتی‌هیستامین و نایژه‌گشا استفاده کنید
• داروی ضد حساسیت تزریق کنید (که در اصطلاح شات آلرژی یا ایمنوتراپی نامیده می‌شوند)

آلرژی به گربه

اگر بعد از تماس با گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و بلند نفس می‌کشید، به احتمال خیلی زیاد نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید. آلرژی به گربه می‌تواند باعث نشانه‌های خاصی از حساسیت شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌های که گربه پیش شما نباشد هم باز در بدن شما وجود داشته باشد.

گربه‌ها آلرژن­های زیادی را تولید می‌کنند؛ آلرژن به پروتئین‌هایی گفته می‌شود که باعث حساسیت در بدن انسان می‌شوند. این آلرژن­ها در مو، پوست و بزاق گربه‌ها وجود دارند. همه‌ی گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند؛ طبق تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است، هیچ گربه‌ای نیست که استثنا باشد و آلرژنی تولید نکند. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارند، مقدار این آلرژن­ها بسیار بیشتر است. خصوصیاتی مثل طول موی گربه، جنسیت او و مقدار زمانی که گربه در بیرون از خانه سپری می‌کند هم هیچ ارتباطی با میزان تولید آلرژن ندارد.

گردوخاک و پرزهای روی بدن گربه هم می‌تواند باعث بروز نشانه‌های آلرژی شود؛ البته در این موارد، حساسیت ایجاد شده به خاطر گردوخاک و پرز است و ربطی به خود گربه ندارد. طبق تحقیقاتی که روی شوره‌ی سر، قارچ، پرز و گردوخاکی که روی بدن گربه وجود دارد، انجام شده است مشخص شد که اندازه پرز بدن گربه از همه‌ی موارد نام برده شده کوچک‌تر است و در نتیجه حدوداً ۳۰ دقیقه بعد از جارو کشیدن، ذرات حساسیت‌زای پرز در هوا معلق باقی می‌مانند. در واقع می‌توان گفت که علت ادامه‌دار شدن نشانه‌های آلرژی در بدن فرد بیمار به خاطر همین معلق ماندن پرزها در هوا است.

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و بستگی به میزان حساسیت فرد و سطحی از بدن دارد که در معرض آلرژن قرار گرفته شده است. فاکتورهای نام برده شده می‌توانند بر روی سرعت انتشار نشانه‌های آلرژی بلافاصله بعد از تماس با بدن فرد تأثیر زیادی داشته باشند. افرادی که حساسیت زیادی به آلرژن دارند به سرعت درگیر انتشار و شیوع نشانه‌های آن در بدن خود می‌شوند و در عرض چند دقیقه بعد از تماس با گربه و یا ورود به خانه‌ای که گربه در آن وجود دارد، دچار مشکلات تنفسی می‌شوند و یا در پوست صورت و بدنشان جوش یا دانه‌های قرمزرنگی دیده می‌شود.

نشانه‌های آلرژی به گربه عبارت‌اند از:

• عطسه/ گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم بعد از اینکه گربه آن‌ها را چنگ بگیرد، ممکن است شاهد ایجاد جوش روی پوست خود باشند.

تشخیص آلرژی به گربه

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به گربه کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به گربه است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن گربه روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با گربه است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

برای اینکه بتوانید از آلرژی به گربه دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با گربه داشته باشید. اگر در منزل خود دارای یک گربه هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن گربه را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری گربه ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند، باز هم تمایل به مراقبت از آن گربه را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

• گربه را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از گربه در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
• گربه را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خودتان را با صابون و آب بشویید.
• استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که دارای فیلترهای هپا هستند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
• استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش بدهد.
• حداقل یک‌بار در هفته گربه خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به گربه وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

آیا گربه بدون آلرژی هم وجود دارد؟

گربه‌ها چندین نوع آلرژن تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو و پوست گربه‌ها یافت می‌شود. همه گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند و مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می‌دهد که گربه بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارد، میزان آلرژن موجود در فضا بسیار بیشتر از سایر خانه‌هاست. خصوصیاتی مثل طول موهای گربه، جنسیت و مقدار زمانی که گربه در خارج از خانه به سر می‌برد هم ربطی به میزان آلرژن ندارند.

آلرژی به سگ

اگر بعد از دست زدن به سگ دچار گرفتگی بینی می‌شوید، شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، ممکن است نسبت به سگ‌ها آلرژی داشته باشید. سگ‌ها آلرژن­ها یا پروتئین‌های حساسیت‌زای مختلفی را تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو، پرز، آب دهان و ادرار سگ وجود دارد. همه‌ی سگ‌ها آلرژن تولید می‌کنند و هیچ‌کدام از تحقیقات نشان نمی‌دهد که سگ‌ها ضد آلرژی هستند. میزان آلرژن سگ‌ها در صورتی که آن‌ها در بیرون از منزل زندگی کنند، افزایش می‌یابد و در اتاق‌هایی که سگ‌ها در آن رفت‌وآمد می‌کنند هم میزان آلرژن بیشتر است. گرد و خاک و دانه‌های گرده موجود در موهای سگ می‌توانند باعث به وجود آمدن نشانه‌های آلرژی شوند. در این موارد، آلرژی مربوط به گردوخاک یا دانه‌های گرده می‌شود و به خود سگ ربطی ندارد.

نشانه‌های آلرژی به سگ

آیا فکر می‌کنید که به سگ‌ها آلرژی دارید؟ متخصص آلرژی می‌تواند آلرژی شما را بهتر تشخیص بدهد. نشانه‌های آلرژی به سگ شامل:

• عطسه
• گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم ممکن است بعد از اینکه توسط سگی گاز گرفته شوند و یا لیس زده شوند، بدنشان جوش بزند.

تشخیص آلرژی به سگ

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به سگ‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به سگ کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست هم یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به سگ است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن سگ روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با سگ است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید؛ زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی هم به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

برای اینکه بتوانید از آلرژی به سگ دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با سگ نداشته باشید. اگر در منزل خود دارای سگ هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن سگ را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری سگ ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند باز هم تمایل به مراقبت از آن سگ را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

• سگ را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از سگ در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
• سگ را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خود را با صابون و آب بشویید.
• استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که فیلترهای هپا دارند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
• استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش دهد.
• حداقل یک‌بار در هفته سگ خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به سگ وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

آیا سگ بدون آلرژی هم وجود دارد؟

سگ‌های پشمالو، سگ‌های پرتغالی و چندین نوع دیگر از توله‌سگ‌ها (که شامل سگ تریر یا شکاری هم می‌شود) معروف به ضد آلرژی هستند ولی توله‌سگ بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۱ انجام شده است، از خانه‌هایی که دارای توله‌سگ بودند، نمونه‌هایی از گردوخاک‌ها را جمع‌آوری کردند که گزارش ‌شده بود که ضد آلرژی هستند. جالب است بدانید که میزان آلرژن سگ‌ها در خانه‌هایی که سگ‌های ضد آلرژی داشتند، هیچ فرقی با خانه‌هایی که دارای انواع دیگری از توله‌سگ‌ها بودند هم نداشتند.

 

منبع: چطورپدیا