مجله خلاقیت و نوآوری

۱۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «حیوانات خانگی» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

علایم و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

آلرژی به حیوانات خانگی

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

  • عطسه
  • گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

  • از تماس با سگ‌ها و گربه‌ها خودداری کنید و از آن‌ها دور بمانید؛ مخصوصاً اگر در خانه خود از حیوانات مراقبت می‌کنید، سعی کنید تماس خود را با آن‌ها به حداقل برسانید.
  • برای رفع نشانه‌های آلرژی از اسپری مخصوص بینی، آنتی‌هیستامین و نایژه‌گشا استفاده کنید
  • داروی ضد حساسیت تزریق کنید (که در اصطلاح شات آلرژی یا ایمنوتراپی نامیده می‌شوند)

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

آلرژی به گربه

اگر بعد از تماس با گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و بلند نفس می‌کشید، به احتمال خیلی زیاد نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید. آلرژی به گربه می‌تواند باعث نشانه‌های خاصی از حساسیت شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌های که گربه پیش شما نباشد هم باز در بدن شما وجود داشته باشد.

گربه‌ها آلرژن­های زیادی را تولید می‌کنند؛ آلرژن به پروتئین‌هایی گفته می‌شود که باعث حساسیت در بدن انسان می‌شوند. این آلرژن­ها در مو، پوست و بزاق گربه‌ها وجود دارند. همه‌ی گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند؛ طبق تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است، هیچ گربه‌ای نیست که استثنا باشد و آلرژنی تولید نکند. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارند، مقدار این آلرژن­ها بسیار بیشتر است. خصوصیاتی مثل طول موی گربه، جنسیت او و مقدار زمانی که گربه در بیرون از خانه سپری می‌کند هم هیچ ارتباطی با میزان تولید آلرژن ندارد.

آلرژی به گربه

گردوخاک و پرزهای روی بدن گربه هم می‌تواند باعث بروز نشانه‌های آلرژی شود؛ البته در این موارد، حساسیت ایجاد شده به خاطر گردوخاک و پرز است و ربطی به خود گربه ندارد. طبق تحقیقاتی که روی شوره‌ی سر، قارچ، پرز و گردوخاکی که روی بدن گربه وجود دارد، انجام شده است مشخص شد که اندازه پرز بدن گربه از همه‌ی موارد نام برده شده کوچک‌تر است و در نتیجه حدوداً ۳۰ دقیقه بعد از جارو کشیدن، ذرات حساسیت‌زای پرز در هوا معلق باقی می‌مانند. در واقع می‌توان گفت که علت ادامه‌دار شدن نشانه‌های آلرژی در بدن فرد بیمار به خاطر همین معلق ماندن پرزها در هوا است.

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و بستگی به میزان حساسیت فرد و سطحی از بدن دارد که در معرض آلرژن قرار گرفته شده است. فاکتورهای نام برده شده می‌توانند بر روی سرعت انتشار نشانه‌های آلرژی بلافاصله بعد از تماس با بدن فرد تأثیر زیادی داشته باشند. افرادی که حساسیت زیادی به آلرژن دارند به سرعت درگیر انتشار و شیوع نشانه‌های آن در بدن خود می‌شوند و در عرض چند دقیقه بعد از تماس با گربه و یا ورود به خانه‌ای که گربه در آن وجود دارد، دچار مشکلات تنفسی می‌شوند و یا در پوست صورت و بدنشان جوش یا دانه‌های قرمزرنگی دیده می‌شود.

نشانه‌های آلرژی به گربه عبارت‌اند از:

  • عطسه/ گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم بعد از اینکه گربه آن‌ها را چنگ بگیرد، ممکن است شاهد ایجاد جوش روی پوست خود باشند.

تشخیص آلرژی به گربه

تشخیص آلرژی به گربه

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به گربه کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به گربه است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن گربه روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با گربه است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

برای اینکه بتوانید از آلرژی به گربه دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با گربه داشته باشید. اگر در منزل خود دارای یک گربه هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن گربه را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری گربه ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند، باز هم تمایل به مراقبت از آن گربه را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

  • گربه را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از گربه در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
  • گربه را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خودتان را با صابون و آب بشویید.
  • استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که دارای فیلترهای هپا هستند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
  • استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش بدهد.
  • حداقل یک‌بار در هفته گربه خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

درمان آلرژی به گربه

چندین روش برای درمان آلرژی به گربه وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

 گربه بدون آلرژی

آیا گربه بدون آلرژی هم وجود دارد؟

گربه‌ها چندین نوع آلرژن تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو و پوست گربه‌ها یافت می‌شود. همه گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند و مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می‌دهد که گربه بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارد، میزان آلرژن موجود در فضا بسیار بیشتر از سایر خانه‌هاست. خصوصیاتی مثل طول موهای گربه، جنسیت و مقدار زمانی که گربه در خارج از خانه به سر می‌برد هم ربطی به میزان آلرژن ندارند.

آلرژی به سگ

آلرژی به سگ

اگر بعد از دست زدن به سگ دچار گرفتگی بینی می‌شوید، شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، ممکن است نسبت به سگ‌ها آلرژی داشته باشید. سگ‌ها آلرژن­ها یا پروتئین‌های حساسیت‌زای مختلفی را تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو، پرز، آب دهان و ادرار سگ وجود دارد. همه‌ی سگ‌ها آلرژن تولید می‌کنند و هیچ‌کدام از تحقیقات نشان نمی‌دهد که سگ‌ها ضد آلرژی هستند. میزان آلرژن سگ‌ها در صورتی که آن‌ها در بیرون از منزل زندگی کنند، افزایش می‌یابد و در اتاق‌هایی که سگ‌ها در آن رفت‌وآمد می‌کنند هم میزان آلرژن بیشتر است. گرد و خاک و دانه‌های گرده موجود در موهای سگ می‌توانند باعث به وجود آمدن نشانه‌های آلرژی شوند. در این موارد، آلرژی مربوط به گردوخاک یا دانه‌های گرده می‌شود و به خود سگ ربطی ندارد.

نشانه‌های آلرژی به سگ

نشانه‌های آلرژی به سگ

آیا فکر می‌کنید که به سگ‌ها آلرژی دارید؟ متخصص آلرژی می‌تواند آلرژی شما را بهتر تشخیص بدهد. نشانه‌های آلرژی به سگ شامل:

  • عطسه
  • گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم ممکن است بعد از اینکه توسط سگی گاز گرفته شوند و یا لیس زده شوند، بدنشان جوش بزند.

تشخیص آلرژی به سگ

تشخیص آلرژی به سگ

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به سگ‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به سگ کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست هم یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به سگ است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن سگ روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با سگ است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید؛ زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی هم به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

برای اینکه بتوانید از آلرژی به سگ دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با سگ نداشته باشید. اگر در منزل خود دارای سگ هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن سگ را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری سگ ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند باز هم تمایل به مراقبت از آن سگ را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

  • سگ را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از سگ در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
  • سگ را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خود را با صابون و آب بشویید.
  • استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که فیلترهای هپا دارند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
  • استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش دهد.
  • حداقل یک‌بار در هفته سگ خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به سگ وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

سگ بدون آلرژی

آیا سگ بدون آلرژی هم وجود دارد؟

سگ‌های پشمالو، سگ‌های پرتغالی و چندین نوع دیگر از توله‌سگ‌ها (که شامل سگ تریر یا شکاری هم می‌شود) معروف به ضد آلرژی هستند ولی توله‌سگ بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۱ انجام شده است، از خانه‌هایی که دارای توله‌سگ بودند، نمونه‌هایی از گردوخاک‌ها را جمع‌آوری کردند که گزارش ‌شده بود که ضد آلرژی هستند. جالب است بدانید که میزان آلرژن سگ‌ها در خانه‌هایی که سگ‌های ضد آلرژی داشتند، هیچ فرقی با خانه‌هایی که دارای انواع دیگری از توله‌سگ‌ها بودند هم نداشتند.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

۸ نکته برای خوشحال کردن سگ‌ها

خوشحال کردن سگ‌ها

۱- گاهی برای سگتان اسباب‌بازی جدیدی بخرید

سگ‌ها هم درست مثل بچه‌ها عاشق اسباب‌بازی‌های جدید هستند. معمولاً به ندرت پیش می‌آید که سگ‌ها از بازی با اسباب‌بازی قدیمی خود خسته بشوند. اگر اسباب‌بازی کافی برای سگتان نخریده‌اید، سعی کنید مقداری اسباب‌بازی برای او تهیه کنید. اگر برای سگتان به مقدار کافی اسباب‌بازی خریده‌اید، سعی کنید هر از گاهی اسباب‌بازی جدیدی را هم به وسایلش اضافه کنید تا از بازی با اسباب‌بازی‌هایش احساس خستگی نکند و خوشحال باشد.

خوشحال کردن سگ‌ها

۲- با سگتان پیاده‌روی کنید

چه کسی پیاده‌روی را دوست ندارد؟ تصور کنید که در یک هوای عالی به پیاده‌روی می‌روید؛ حتماً احساس خوبی به شما دست می‌دهد. مگر نه؟ پس چرا سعی نمی‌کنید که از این به بعد با سگتان پیاده‌روی کنید؟ سگ‌ها هم درست مثل ما انسان‌ها دوست ندارند که کل روز را در خانه سپری کنند. برای سگتان وقت بگذارید، اجازه بدهید که او افراد جدیدی را ببیند و در محیط بیرون تجربه‌های جدیدی را کسب کند.

۳- به سگتان آموزش بدهید

سگ‌ها خیلی آموزش‌پذیر هستند. حتی اگر سگ شما پیر است و یا حرف‌های شما را گوش نمی‌دهد، شما می‌توانید با کمک تکنیک­های خاصی او را به خوبی تربیت کنید. سگ‌ها بسیار باهوش هستند و تکنیک­ها و حقه‌های جدیدی شما را به‌راحتی می‌فهمند. تربیت سگ‌ها یکی از بهترین راه‌ها برای گذراندن وقت با آن‌هاست که باعث می‌شود بین شما ارتباط خوبی به وجود بیاید. اگر هیچ ایده‌ای در مورد اینکه از چه زمانی تربیت سگتان را شروع کنید، به ذهنتان نمی‌رسد می‌توانید از فرد با تجربه‌ای در زمینه تربیت حیوانات خانگی کمک بگیرید.

۴- سگتان را به حمام ببرید

همه‌ی سگ‌ها از حمام کردن خوششان نمی‌آید ولی حمام بردن سگ‌ها به طور منظم می‌تواند باعث احساس شادی در آن‌ها بشود و مواد حساسیت‌زا را هم در روی پوست آن‌ها از بین ببرد. با توجه به نحوه تربیت سگتان، می‌توانید دو الی سه بار در ماه او را به حمام ببرید تا از آب‌بازی لذت ببرد. از همه مهم‌تر شما هستید که از بازی با یک سگ تمیز و سالم می‌توانید لذت ببرید.

۵- اجازه بدهید تا سگتان اجتماعی شود

سگ‌ها ذاتاً حیوانات اجتماعی هستند. ملاقات با آدم‌های جدیدی و سگ‌های آن‌ها به سگتان کمک می‌کند تا روحیه‌اش به طور خودکار بالا برود و خوشحال شود. اگر از سگتان فقط در خانه نگه‌داری می‌کنید و او را به بیرون و گردش نمی‌برید، در واقع به شخصیت سگتان آسیب زیادی وارد می‌کنید. اگر سگ شما با دیدن افراد جدید سریع جلب توجه می‌کند و به طرف آن‌ها می­دود، هیچ وقت یک دفعه افراد جدید را با او رودررو نکنید. سعی کنید افراد و سگ‌های جدید را آهسته به او معرفی کنید تا در برخورد با آن‌ها آرام باشد و ارتباط خوبی را بتواند با آن‌ها برقرار کند. حتماً به شخصیت سگتان توجه داشته باشید تا او هم در کنار شما احساس شادی کند.

۶- به سگتان غذاهای مغذی بدهید

رژیم غذایی سالم باعث حفظ سلامت سگ می‌شود. هنگام غذا دادن به سگتان، به سن و سطح انرژی او توجه کنید و وزن مناسب سگ را هم همیشه در نظر بگیرید. شما می‌توانید غذاهای مفیدی که دام‌پزشک‌ها برای مصرف سگ‌ها توصیه می‌کنند را به او بدهید؛ این غذاهای مفید شامل بلغور آرد جو دوسر، لوبیای سبز، کره بادام و کدوتنبل است که عادات غذایی سگتان را کاملاً تغییر می‌دهد.

۷- سگتان را به طور منظم نزد دامپزشک ببرید

اینکه چه مقدار با مسائل مربوط به سگتان آشنایی دارید، زیاد اهمیتی ندارد زیرا دامپزشک سگتان را خیلی بهتر از شما می‌شناسد. اطلاعاتی مثل غذای سگتان، وزن او و واکسن‌هایی که نیاز دارد را دامپزشک به خوبی می‌داند. دام‌پزشک جواب تمام سؤالات مربوط به حیوانات را می‌داند و می‌توانید به‌راحتی به او اعتماد کنید. زمان ایده­آل برای چکاب سگتان نزد دام‌پزشک حدوداً هر ۶ ماه در میان است.

۸- با آرامش با سگتان رفتار کنید

سگ‌ها هم مثل بچه‌ها از کارهای شما تقلید می‌کنند. سگ‌ها خیلی باهوش هستند. سعی کنید خونسردی خودتان را در بیشتر اوقات حفظ کنید و با اضطراب با سگتان رفتار نکنید. سگ‌های عصبی بیشتر از بقیه سگ‌ها، پرخاشگر می‌شوند. پس همیشه با آرامش برخورد کنید و با سگتان همان رفتاری را داشته باشید که شما از او انتظار دارید.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

۱۴ راه شگفت‌انگیز برای خوشحال کردن سگ‌ها

۱۴ راه شگفت‌انگیز برای خوشحال کردن سگ‌ها

۱.- یک استخر بچگانه برای سگتان بخرید

سگ‌ها عاشق شنا کردن هستند پس حتماً برای او استخر کوچکی را تهیه کنید تا با آن سرگرم بشود. مقداری آب را هم داخل استخر بریزید تا وقت‌هایی که هوا گرم می‌شود، به داخل این استخر خاص برود تا خنک شود.

۲- با سگتان برقصید

سگ‌ها عاشق رقصیدن هستند و دوست دارند تا با صاحب خود برقصند. وقت‌هایی که می‌خواهید ارتباط قوی‌تری با سگتان برقرار کنید، آهنگ شادی بگذارید و با هم برقصید و یا برایش آهنگی را بخوانید.

۳- به سگتان اجازه بدهید تا اسباب‌بازی‌هایش را خراب کند

شاید از اینکه ببینید سگتان اسباب‌بازی‌هایش را خراب کرده است، احساس بسیار بدی به شما دست بدهد و ناراحت شوید. ولی اگر می‌خواهید سگتان را خوشحال کنید، گاهی اوقات به او اجازه بدهید تا به اسباب‌بازی‌هایش هر چقدر که می‌خواهد دست بزند و حتی آن‌ها را خراب هم کند. سگ‌ها به طور غریزی دوست دارند تا ورزش کنند و فعالیت‌های فیزیکی انجام بدهند و خراب کردن اسباب‌بازی هم فرصت خوبی برای آن‌هاست تا نیازهای خود را برآورده کنند.

۴- دندان‌های سگتان را مسواک بزنید

ممکن است بعضی از سگ‌ها دوست نداشته باشند تا مسواک بزنند ولی برای حفظ سلامت دندان و لثه آن‌ها این کار واقعاً لازم است.

۵- وسایل مورد علاقه سگتان را قایم کنید تا دنبالش بگردد

وقت‌هایی که سرتان شلوغ است، می‌توانید تعدادی از وسایل دوست‌داشتنی سگتان را در گوشه و کناره‌های خانه مخفی کنید و ببینید قبل از رسیدن شما به خانه، چه تعداد از این وسایل را می‌تواند پیدا کند. چند هفته بعد دوباره همین بازی را با او انجام بدهید و وسایل را در جاهای دیگری قرار بدهید. این کار سگتان را تشویق می‌کند تا دنبال وسایل بگردد و وقتی در خانه نیستید هم فعال بماند.

۶- پاپیون جدیدی برای سگتان بخرید

بسیاری از سگ‌ها هر روز از پاپیون استفاده می‌کنند. همان‌طور که استفاده تکراری از یک لباس برای ما انسان‌ها بسیار خسته‌کننده است، سگ‌ها هم از تنوع خوششان می‌آید. هر از گاهی برای سگتان یک پاپیون جدید بخرید تا احساس خوبی داشته باشد. سعی کنید پاپیونی بخرید که از نظر رنگ و وزن کاملاً متفاوت با قبلی‌ها باشد.

۷- به سگتان مسئولیت خاصی بدهید

شاید همیشه با سگتان مثل یک بچه رفتار می‌کنید ولی وقتی سگ‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، تمایل زیادی دارند تا مسئولیتی داشته باشند و بتوانند کاری انجام دهند. شما می‌توانید از سگتان بخواهید تا در طول پیاده‌روی وسایلش را در درون کوله‌پشتی قرار دهد و یا هر وقت که می‌خواهد به بیرون از خانه برود، کلید در را با خودش ببرد و بیاورد. حتماً به سگتان مسئولیت خاصی را بسپارید تا از نظر روانی هم هیجان‌زده شود.

۸- با سگتان قایم‌موشک بازی کنید

بازی قایم‌موشک روش خوبی برای گذراندن عصرهاست که مهارت‌های بویایی سگ شما را هم به خوبی تقویت می‌کند. سگتان را به نحوی آموزش دهید که وقتی می‌خواهید قایم شوید، در همان جا بایستد وگرنه این بازی لذت چندانی نخواهد داشت.

۹- برای سگتان فضای آرامش بخشی را ایجاد کنید و امکانات خاصی را در اختیارش بگذارید

فقط ما انسان‌ها نیستیم که دوست داریم از پوست صورت و بدن خود مراقبت کنیم. سگ‌ها هم مثل ما چنین نیازهایی را دارند و دوست دارند کسی آن‌ها را با آرامش ماساژ بدهد. البته نیازی نیست که سگتان را به سالن خاصی ببرید. راه‌های زیادی وجود دارد تا بتوانید در خانه هم امکانات مخصوصی را برای او فراهم کنید.

۱۰- از سگتان تعریف کنید

وقتی کسی از ظاهر یا عملکرد ما تعریف می‌کند، احساس خوبی به ما دست می‌دهد. سگ‌ها هم عاشق این هستند که از آن‌ها تعریف کنید. هر وقت سگ شما کاری انجام داد که باعث شادی شما شد و لبخندی را به لبانتان آورد، حتماً این شادی خودتان را به او نشان دهید زیرا این کار باعث می‌شود تا برای انجام دوباره‌ی فلان کار خوب تشویق شود.

۱۱- به سگتان بستنی یخی بدهید

شما می‌توانید در فصل تابستان به سگتان بستنی یخی بدهید. برای این کار مقداری شربت را داخل ظرف مخصوص بریزید و بگذارید یخ ببندد. البته در فصل‌های دیگر هم می‌توانید آب‌نبات‌های خوشمزه‌ای را به او بدهید.

۱۲- پنجره‌های خانه را باز بگذارید

متأسفانه ما نمی‌توانیم کل روز را با سگمان بگذرانیم چون بالاخره ما هم کار داریم، باید یک سری خرید و سایر مسئولیت‌های مخصوص بزرگ‌سالان که بر دوش ما است را انجام دهیم. سگ شما هم مسئولیت‌هایی مثل شنیدن و بوییدن را دارد. وقتی قصد ترک کردن خانه را دارید، پنجره‌ها را باز کنید تا سگ شما همچنان شاد بماند. فقط حتماً روی پنجره‌هایتان دزدگیر نصب کنید تا سگتان فرار نکند.

۱۳- با سگتان یوگا کار کنید

یوگا یکی از ورزش‌های مفیدی است که می‌توانید با همراهی سگتان حرکات مفیدی را انجام دهید. مواقعی که استرس دارید، انجام این حرکات هم به شما و هم به سگتان کمک می‌کند تا میزان استرس خود را کاهش دهید. برای تمرینات یوگا، دست‌ها و پاهای سگتان را رو به سمت پایین نگه دارید. انجام تمرینات یوگا به صورت هفتگی نه تنها برای جسم و روح شما مفید است، بلکه به خاطر دارا بودن تمرینات جدید، برای سگ شما هم مفید است و نوعی بازی برای او محسوب می‌شود.

۱۴- برای سگتان صفحه یوتیوب را باز کنید

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که سگ‌ها عاشق سایت یوتیوب هستند. سگ‌ها نه تنها بر روی ویدئوهای یوتیوب خیره می‌شوند بلکه آن را با دقت تماشا می‌کنند. سگ‌ها عاشق این هستند که ویدئوهای سگ‌ها و گربه‌های دیگر و همچنین ویدئوهایی از فضاهای بیرون از خانه را تماشا کنند. لپ‌تاپتان را روشن کنید و فهرستی از ویدئوهای سرگرم‌کننده که مخصوص سگ‌هاست را پیدا کنید. البته شاید تأثیر این ویدئوها را بلافاصله در سگتان ببینید.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

علایم و درمان بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ چیست؟

بیماری کوشینگ که در اصطلاح «افزایش ترشح هورمون‌های قشر غده فوق کلیوی» هم نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که بدن کورتیزول زیادی را تولید کند. کورتیزول، هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید و ذخیره می‌شود. این غدد در واقع دو غده کوچک هستند که بالای کلیه قرار دارند. کورتیزول در زمانی که فرد استرس دارد، به بدن کمک زیادی می‌کند و وزن مناسب بدن، وضعیت پوست و ساختار بافت‌های بدن را هم تنظیم می‌کند. کاهش یا افزایش تولید این ماده‌ها بخصوص هورمون کورتیزول ممکن است باعث به خطر انداختن جان حیوانات هم شود.

بیماری کوشینگ

علائم بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ معمولاً به آرامی پیشرفت می‌کند. علائم آن می‌تواند مانند سایر بیماری‌ها باشد و بیشتر اوقات با علائم افزایش سن حیوان اشتباه گرفته می‌شوند. اگر شما هم نشانه‌های بیماری کوشینگ را در سگتان می‌بینید، به نزد دامپزشک مراجعه کنید تا با تشخیص درست بتواند برای او نسخه بنویسد و مراحل درمان را سریع‌تر آغاز کند. در ادامه به علائم شایع بیماری کوشینگ در سگ‌ها اشاره می‌کنیم:

نشانه‌ها و علائم بیماری کوشینگ

  • افزایش تشنگی و ادرار
  • افزایش اشتها
  • ریزش مو یا کاهش حجم موهای بدن سگ
  • پوست نازک، رنگ ‌پریده، زبر یا بیمار
  • بزرگ شدن یا تورم شکم
  • افزایش وزن
  • ضعف و بی‌حالی
  • پوست بیمار و عفونت ادراری
  • تند نفس کشیدن

بیماری کوشینگ سگ

بیماری کوشینگ معمولاً در سگ‌های ۶ ساله یا بزرگ‌تر دیده می‌شود. توله‌سگ‌هایی که ممکن است به این بیماری مبتلا بشوند از نژادهای سگ پاکوتاه، سگ بویی شکاری، سگ پشمالو، سگ راهنما، سگ بوکسر، سگ مخصوص شکار و مجروحین، سگ شپرد استرالیایی، سگ کاکر اسپانیل و سگ مالتیز هستند.

علت ابتلا به بیماری کوشینگ

شایع‌ترین علت بیماری کوشینگ در سگ‌ها، رشد خوش‌خیم غده هیپوفیز است. تومورهای بدخیم هیپوفیز ممکن است به‌ندرت باعث بیماری شوند. رشد خوش‌خیم این غده تقریباً در ۸۰ الی ۸۵ درصد از سگ‌ها رخ می‌دهد. تومورها در غده فوق کلیوی هم ممکن است وجود داشته باشند و رشد آن‌ها هم ممکن است در ۵۰ درصد از سگ‌ها خوش‌خیم و در ۵۰ درصد دیگر هم بدخیم باشد.

بیماری کوشینگ ممکن است به عنوان اثر جانبی استفاده بیش از حد از داروهای کورتیکواستروئید هم باشد که معمولاً برای درمان آلرژی، اختلالت ایمنی، سرطان و التهاب تجویز می‌شوند.

علایم بیماری کوشینگ

تشخیص بیماری کوشینگ

تشخیص بیماری کوشینگ می‌تواند خیلی سخت باشد؛ مخصوصاً اگر بیمار در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری قرار داشته باشد. برای تشخیص کوشینگ نمی‌توان تنها به یک آزمایش اکتفا کرد. انجام دقیق آزمایش‌ها اهمیت زیادی دارد زیرا با کمک آن‌ها می‌توان بهترین گزینه را برای درمان سگ انتخاب کرد و با پیش‌بینی روند این بیماری می‌توان سگ را خیلی زود درمان کرد.

اولین مرحله تشخیص بیماری کوشینگ این است که دامپزشک باید اطلاعات دقیقی از سابقه پزشکی سگ به دست بیاورد، از سر تا دم سگ را با دقت معاینه نماید و فرآیندهای مختلف آزمایشگاهی مثل شمارش سلول‌های خونی، نمایش شیمیایی ترکیبات خون و تجزیه شیمیایی ادرار را هم باید به ترتیب انجام دهد. اگر نتایج این آزمایشات به گونه‌ای باشد که سگ مشکوک به ابتلا به بیماری کوشینگ باشد، دامپزشک آزمایش خونی به نام تست محرک ACTH یا LDDS (تست فرونشانی دگزامتازون) را از سگ می‌گیرد. این دو تست، آزمایشات هورمونی هستند که واکنش غده فوق کلیوی را با دقت ارزیابی می‌کنند. با تزریق ACTH یا دگزامتازون، غده فوق کلیوی بیش‌فعال واکنش متفاوتی را نسبت به تزریق این ماده نسبت به غده فوق کلیوی نرمال نشان می‌دهد. ممکن است دامپزشک انجام تست کراتینین ادرار را هم ضروری بداند.

تشخیص بیماری کوشینگ

در واقع دامپزشک‌ها در طی بازه زمانی خاصی چندین تست خون و ادرار را از سگ‌ها می‌گیرند و بعد نتایج آن را با وضعیت طبیعی بدن سگ مقایسه می‌کنند. در آخر، آزمایش فراصوت شکمی هم ممکن است برای سگ انجام شود که در واقع بخش مهمی از فرآیند تشخیص بیماری کوشینگ محسوب می‌شود. امواج فراصوت به دامپزشک کمک می‌کند تا بتواند غدد فوق کلیوی را ببیند و حتی سایز و وجود تومور را هم بتواند تشخیص بدهد. اگر توموری وجود داشته باشد، از پرتونگاری برای بررسی پخش تومور در بدن استفاده می‌شود.

درمان بیماری کوشینگ

درمان بیماری کوشینگ

برای درمان بیماری کوشینگ می‌توان از دارو استفاده کرد و یا سگ را جراحی کرد. ممکن است جراحی تنها در مواردی در نظر گرفته بشود که تومور غده فوق کلیوی در بدن سگتان پیدا شود. شایع‌ترین راه درمان این بیماری تجویز دارو است که برای درمان اکثر سگ‌ها استفاده می‌شود. دو نمونه از دارویی که برای درمان این بیماری بیشتر استفاده می‌شود شامل میتوتان و تریلوستان است. این داروها باعث توقف تولید کورتیزول می‌شوند و علائم این بیماری را هم کنترل می‌کنند. اکثر سگ‌ها با این داروها به خوبی درمان می‌شوند و معمولاً داروها اثرات جانبی خیلی کمی را به دنبال دارند. با این حال، سگ شما باید با دقت چکاب و معاینه شود و از او نمونه خون هم گرفته می‌شود.

درمان بیماری کوشینگ

پیش‌بینی زودهنگام بیماری کوشینگ

اگرچه این بیماری راه درمان خاصی ندارد ولی استفاده از دارو و مدیریت زودهنگام آن می‌تواند به سگ شما کمک کند تا چند سال بتواند به‌راحتی زندگی کند. به‌محض اینکه بیماری کوشینگ در سگ شما تشخیص داده شود تا آخر عمر نیاز به درمان دارد و لازم است تا حتماً دامپزشک، آزمایشات سگتان را زودبه‌زود تکرار کند تا واکنش بدن سگتان را نسبت به درمان به خوبی بررسی کند. دامپزشک به شما کمک خواهد کرد تا آزمایشات سگتان را به‌راحتی تکرار کنید تا هم خودتان و هم سگتان برای انجام مراحل درمانی به خوبی آماده شوید.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون چیست؟

بیماری آدیسون با اصطلاح پزشکی «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم شناخته می‌شود که در واقع به معنای سطح پایین هورمون فوق کلیوی در بدن است. بیماری آدیسون زمانی اتفاق می‌افتد که غده‌های فوق کلیوی به مقدار کافی هورمون تولید نمی‌کنند تا سطح الکترولیت در بدن بتواند به تعادل برسد.

غدد فوق کلیوی، غده‌های کوچکی هستند که در نزدیکی کلیه قرار دارند. وقتی سگی در معرض موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرد، غدد فوق کلیوی نرمال هم کورتیزول اضافی را تولید خواهند کرد تا به بدن کمک کنند که با استرس مقابله کند. وقتی کورتیزول کافی وجود نداشته باشد، بدن هم نمی‌تواند استرس را به‌خوبی کنترل کند. در نتیجه آب و الکترولیت‌های بدن در وضعیت نامتعادلی قرار می‌گیرند که می‌تواند منجر به بیماری خطرناکی شود.

ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها نسبتاً نادر است. این بیماری نسبت به بیماری کوشینگ که باعث تولید بیش از حد کورتیزول در بدن می‌شود، شیوع کمتری در سگ‌ها دارد.

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

سگ‌هایی که به بیماری آدیسون مبتلا می‌شوند، ممکن است در ابتدا هیچ نشانه‌ای را از خود نشان ندهند. کم‌کم علائم خاصی در سگ‌ها دیده می‌شود و شدت این نشانه‌ها هم می‌تواند خفیف تا شدید باشد. البته این را هم بدانید که علائم بیماری آدیسون ممکن است مبهم باشد و تا حدی شبیه علائم سایر بیماری‌ها است. علائم این بیماری عبارت‌اند از:

  • بی‌حالی
  • استفراغ
  • اسهال
  • ضعف

اگر شما هم متوجه این علائم و یا علائم دیگری از این بیماری شده‌اید و سگ‌تان بیشتر از ۱ الی ۲ روز این علائم را دارد، حتماً باید به نزد دامپزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری ادیسون در سگ

تشخیص بیماری آدیسون

هنگام معاینه سگ‌تان ممکن است دامپزشک متوجه کم شدن آب بدن، ضربان ضعیف و شاید ضربان قلب آهسته و نامنظم شود. تست­های آزمایشگاهی برای تشخیص علت واقعی بروز علائم این بیماری در سگتان کاملاً ضروری هستند. دامپزشک با انجام تست­های روتین آزمایشگاهی کار خود را شروع می‌کند؛ مثل تست تحلیل شیمیایی ترکیبات خون و میزان الکترولیت‌های موجود در آن و شمارش کامل سلول‌های خونی. تجزیه شیمیایی ادرار هم ممکن است برای سگتان تجویز شود. سگ‌هایی که بیماری آدیسون دارند، معمولاً آزمایش خون آن‌ها سطح بالایی از پتاسیم و سطح پایینی از سدیم را نشان می‌دهد که نشانه عدم تعادل الکترولیت در بدن آن‌هاست. غده‌های کلیه هم ممکن است تحت تأثیر این شرایط قرار بگیرند. نتایج آزمایش‌های CBC (شمارش تعداد گلبول‌های سفید خون) و ادرار در این سگ‌ها هم ممکن است طبیعی یا غیرطبیعی باشد. تشخیص احتمالی بیماری آدیسون ممکن است بر اساس نتایج تست‌های اولیه مشخص شود. ولی انجام آزمایشات بیشتر هم برای تأیید این تشخیص کاملاً ضروری هستند. در بیشتر موارد، تست محرک ACTH در مرحله بعدی درمان قرار می‌گیرد که این نتایج با هم ابتلا به بیماری آدیسون را تأیید خواهند کرد.

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت اصلی بیماری آدیسون در مراحل اولیه هنوز هم شناخته‌شده نیست. خیلی‌ها بر این باورند که این بیماری به خاطر تخریب واکنش ایمنی بافت غدد فوق کلیوی است. بیماری آدیسون ثانویه بعد از آسیب به غده‌های فوق کلیوی اتفاق می‌افتد که علت آن فاکتور خارجی است. این فاکتور خارجی می‌تواند تروما، تومور و یا حتی استفاده از داروهایی باشد که برای درمان سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود.

ممکن است بعضی از انواع توله‌سگ‌ها مستعد ابتلا به بیماری آدیسون باشند. این توله‌سگ‌ها شامل نژادهای سگ‌های بردر کولی، سگ گریت دین یا دانمارکی، سگ پرتغالی، سگ پودل، سگ تریر وست هایلند و سایر توله‌سگ‌ها می‌شوند.

درمان بیماری آدیسون

سگی که دچار درجه شدیدی از بیماری آدیسون شده است تا زمان بهبودی نیاز به بستری خواهد داشت؛ به این وضعیت شرایط بحرانی آدیسون گفته می‌شود. در این شرایط معمولاً سگ‌ها خیلی ضعیف هستند و دائم استفراغ می‌کنند یا اسهال می‌روند. عدم تعادل الکترولیت را باید با مصرف دقیق مایعات و داروها به تعادل خاصی رساند. خوشبختانه به‌محض اینکه سطح الکترولیت‌ها در بدن منظم شود و به تعادل خاصی برسد، می‌توان بیماری آدیسون را به‌راحتی درمان نمود.

درمان بیماری آدیسون

مرحله بعدی مواظبت از این سگ‌ها شامل تزریق کورتیکوئید معدنی به نام «دزوکسی کورتیکسترون پیوالات» (پرکورتن) می‌شود. در زمانی که سگ دچار استرس می‌شود، ممکن است استروئیدهای دهانی هم به او بدهند تا نیاز بدنش به کورتیزول تأمین شود. آزمایشات منظم برای اطمینان از تعادل سطح الکترولیت‌های بدن کاملاً ضروری است.

اگر سگی که مبتلا به بیماری آدیسون است کمی مریض به نظر برسد، دامپزشک باید او را خیلی سریع معاینه کند. مرحله‌ی بحرانی بیماری آدیسون می‌تواند در هر زمانی رخ دهد. هر چه سگ شما سریع‌تر درمان‌های خود را شروع کند، کار به مرحله بحرانی نمی‌رسد.

درمان بیماری آدیسون

چگونه از ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها جلوگیری کنیم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از پیشرفت اولیه بیماری آدیسون وجود ندارد. ممکن است با مصرف منظم داروها بتوان از ابتلا به بیماری آدیسون ثانویه جلوگیری کرد. آزمایشات منظم می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا فاکتورهای آدیسون ثانویه را در بدن سگ مشخص کند.

با کشف زود هنگام این فاکتورها می‌توان راحت‌تر بیماری آدیسون را مدیریت کرد. به توصیه‌های دامپزشک گوش کنید و به‌طور منظم سگتان را برای انجام آزمایشات ببرید. وضعیت غیرعادی خفیف به دامپزشک کمک می‌کند تا قبل از اینکه سگتان مریض شود، بتواند ابتلا به بیماری آدیسون را بفهمد. جلوگیری از مرحله بحرانی آدیسون، بهترین راه برای ایمن نگاه داشتن سگتان در برابر این بیماری است.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

اصول رفتار با سگ ها

تنها راهی که می‌توان یک سگ را به بهترین دوست خود تبدیل کرد، این است که رفتار خوب و درستی با او داشته باشیم؛ اما رفتار درست با سگ‌ها، خواستار زمان، صبر و علاقه است. شما باید نیازهای اساسی سگ‌تان را تأمین کنید. مطمئن شوید که او غذا و آب کافی دارد. جای راحتی برای استراحت و خوابش تعبیه کنید. سپس قادر خواهید بود که روی آموزش‌های خانگی سگ‌تان تمرکز کنید و چند دستور ساده را به او آموزش دهید. سعی کنید بیشترین زمان ممکن را برای بازی با سگ‌تان اختصاص دهید. اگر با او مثل عضوی از خانواده‌ی خودتان برخورد کنید، خواهید دید که این حیوان به باوفاترین موجود دنیا تبدیل می‌شود.

بخش اول‌‌‌‌: تهیه‌ی نیازهای اولیه و اساسی سگ‌ها‌‌‌‌

۱- همیشه آب و غذای تازه را برایش فراهم کنید. به هیچ وجه نمی‌توان این دسته از نیازهای اساسی سگ‌ها را نادیده گرفت، حتی برای یک روز؛ اما مقدار آب و غذای لازم برای هر سگ، بستگی به سن او دارد. به طور مثال، سگ‌های کوچک نیاز به ۳ تا ۴ وعده‌ی غذایی در روز دارند؛ اما سگ‌های بالغ فقط به دو وعده‌ی غذایی نیاز دارند. آب تازه و تمیز یکی از موادی است که باید همیشه و در همه‌جا در دسترس سگ‌تان باشد، چراکه سگ‌ها در فاصله‌ی زمانی بسیار کمی تشنه می‌شوند.

  • برای تغذیه‌ی سگ‌تان از غذای متناسب با اندازه، سن و نژادش استفاده کنید. نژادهای مختلف سگ‌ها ذائقه‌ی غذایی مختلفی هم دارند. البته، اغلب پکیج‌های غذایی سگ‌ها، اطلاعاتی را درباره‌ی نوع غذا و مقدار خوراکی برای هر سن و اندازه‌ای را درج کرده است.
  • مطمئن شوید که پکیج خریداری شده، از کیفیت لازم برخوردار است. سگ‌ها سیستم گوارش حساسی دارند، به همین دلیل، اگر خوراکی مورد نظر شما بی‌کیفیت باشد، در این صورت سگ شما به‌سرعت مریض خواهد شد. اصلاً از غذای انسانی به او ندهید، مخصوصاً تنقلاتی که شامل نمک و شکر می‌شوند. برای اطمینان از این مسئله، می‌توانید به اطلاعات روی پکیج غذای حیوان دقت کنید. اگر در توان‌تان بود، می‌توانید به جای آرد غلات یا چنین خوراکی‌هایی، از گوشت برای تغذیه‌ی سگ‌تان استفاده کنید. در این صورت پروتئین‌های مورد نیاز حیوان به خوبی تأمین خواهند شد.
  • درباره‌ی میزان وعده‌های غذایی سگ‌تان، با دامپزشک مشورت کنید و نظر قطعی او را بخواهید.

۲- مطمئن شوید که سگ‌تان از جای راحتی برای خوابیدن برخوردار است. شاید این حیوانات شباهت بسیار زیادی به گرگ‌ها داشته باشند، اما سگ‌ها اهلی هستند. حیوانات اهلی و خانگی، مثل ما انسان‌ها از وسایل خانگی لذت می‌برند. سگ شما نیاز به یک جای خشک، نرم و گرم برای خوابیدن دارد. حالا ممکن است که سگ‌تان بیرون یا درون خانه بخوابد؛ در هر صورت او را از شر وضعیت‌های آب و هوایی سخت حفظ کنید.

  • اگر سگ شما اوقات بسیار زیادی را بیرون از خانه می‌گذراند، پس حتماً یک لانه برای او بسازید. ممکن است باران یا برف سنگینی ببارد یا هوا به‌شدت گرم یا سرد شود. حیوان شما در این اوقاتِ خاص، نیاز به یک سرپناه دارد. ‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌
  • بسیاری از سگ‌ها دوست ترجیح می‌دهند که در یک لانه‌ی اختصاصی که شامل یک جای خواب نرم و راحت و مقدار زیادی اسباب‌بازی می‌شود بخوابند. برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند در تخت خواب مخصوص حیوانات، یا در نقطه‌ای خاص از خانه به خواب فروروند.

۳- به سگ‌تان اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید. سگ‌ها نیز مانند انسان‌ها، نیاز دارند تا برای سالم و روی فرم ماندن، تحرک داشته باشند. برخی از نژادها نیاز دارند تا هر روز ساعت‌ها به تحرک بدنی بپردازند، در حالی که یک نژاد دیگر، فقط کافی است تا یک یا دو بار در روز بیرون برود. درک نیازهای اساسی سگ و تأمین آن‌ها به‌شدت مهم است. اگر سگ شما به‌شدت پرانرژی است، پس به او اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید.

  • حیوان خود را حداقل دو بار در روز به مدت بیست دقیقه به بیرون از خانه بروید. این کار مخصوصاً برای سگ‌هایی که بیشترِ ساعات روز را بدون صاحبشان در خانه می‌گذرانند مهم و اساسی است.
  • وقتی سگ‌تان را برای قدم زدن به بیرون از خانه بردید، حواستان را به تابلوهای راهنما باشد. ممکن است منطقه‌ی مورد نظر شما برای سگ‌ها مناسب نباشد. این جور مناطق به خاطر عبور و مرور ماشین و دیگر وسایل نقلیه، به‌شدت برای سگ‌ها و دیگر حیوانات خطرناک هستند.
  • سگ‌ها عاشق رفتن به مکان‌های آزاد هستند تا بتوانند به‌راحتی به هر طرف بدوند و بازی کنند؛ اما نکته‌ی مهم این است که واکسن‌های سگ‌تان را زده باشید و او را از گزندِ هر نوع بیماری حفظ کرده باشید. چراکه برخی از ویروس‌ها در بدن حیوانات تا زمانی که در محیط مناسب قرار نگیرند، غیرفعال می‌مانند. اگر این ویروس در حین حضور سگ‌تان در پارک مخصوص سگ‌ها فعال شود، نه‌تنها سلامتِ حیوان خودتان، بلکه سلامتِ سگ‌های دیگر نیز به خطر می‌افتد.

۴- سگ‌تان را به طور منظم به نزد دامپزشک ببرید. شما می‌بایستی حیوان‌تان را حداقل سالی یک بار به نزد دامپزشک ببرید تا تمام عناصر و قسمت‌های بدنش چک شود یا به قول معروف یک چکاب کلی از او به عمل بیاید. اگر سگ‌تان نشانه‌هایی از بیماری را بروز می‌دهد، با دامپزشک خود تماس بگیرید و او را برای تشخیص و معاینه به مطب دکتر ببرید.

  • اگر سگ شما عقیم نشده است، پس حتماً از انجام این عمل اطمینان حاصل کنید. این مسئله توسط سازمان حمایت از حیوانات به‌شدت توصیه شده چراکه به کاهش جمعیت سگ‌های ولگرد کمک می‌کند.
  • واکسنِ هاری نیز از آن دسته موارد پزشکی اجباری به شمار می‌رود؛ پس اصلاً از آن غافل نشوید.

۵- از سگ‌تان به خوبی مراقبت کنید. یکی از بزرگ‌ترین مسئولیت‌های شما به عنوان صاحب یک سگ، این است که از او در برابر هر خطری مراقبت کنید، درست مثل زمانی که از کودک خود مراقبت می‌کنید. این بدین معنی است که سگ‌تان را در مکان‌های عبور و مرور وسایل نقلیه آزاد نگذارید، حیاط خانه‌ی خود را برای جلوگیری از فرار کردن او نرده‌کشی کنید و اجازه ندهید تا با حیواناتِ بزرگ‌تر از خودش درگیر شود.

برای مثال، فرض کنیم که شما سگ‌تان را از گزند حیوانات بزرگ‌تر حفظ کردید. خطر دیگری که ممکن است توسط سگ‌های دیگر حیوان شما را تهدید کند، انتقال بیماری‌های واگیردار است. از جمله‌ی این بیماری‌ها می‌توان به هاری و عفونت باکتریایی اشاره کرد. بهتر است که در صورت ارتباط سگ‌تان با حیوانات دیگر، او را برای یک چکاب کلی به نزد دامپزشک ببرید.

  • حیاط و محیط خانه‌تان را از تمام موارد خطرناک خالی کنید. این موارد خطرناک شامل وسایلی می‌شوند که ممکن است توسط سگ‌ها خورده شوند، مثل سیم‌های برقی. این اتفاق یعنی خورده شدن اجسام تیز یا برق‌دار به وسیله‌ی سگ‌ها به‌وفور اتفاق افتاده است؛ بنابراین، کار منطقی‌تر این است که اگر خودتان شخصاً حضور نداشتید تا حرکات سگ‌تان را زیر نظر داشته باشید، او را به لانه‌ی مخصوصش هدایت کنید. در حین آموزش خانگی به او یاد بدهید که فقط و فقط اسباب‌بازی‌هایش را بجود، نه چیز دیگری را.

بخش دوم: تربیت حیوان خانگی

۱- سگ‌تان را به صورت خانگی تربیت کنید. استفاده از این روش برای هر دوی شما – هم شما و هم سگ‌تان – بهتر خواهد بود. کار منطقی این است که آموزش‌های لازم را از زمان کودکی سگ شروع کنید. همه‌ی سگ‌ها در آغاز کار اشتباهاتی را انجام می‌دهند یا خانه را به هم می‌ریزند، اما صبر کلید حل این ماجرا است. کار تربیت را آن‌قدر تکرار کنید تا نهایتاً متوجه شود که برای دستشویی کردن باید کجا برود. اگر برای این کار نیاز است تا به بیرون از خانه بروید، پس هر بار از یک مکان خاص و یکسان استفاده کنید و این مسئله را برای او تبدیل به یک عادت کنید.

۲- به سگ‌تان یاد بدهید که آرام بازی کند. اگر سگ‌تان دوست دارد که در حین بازی مدام گاز بگیرد یا پارس کند، باید جلویش را بگیرید. بهترین کار برای سرکوب این رفتار یا هر کار زشتی، این است که او را نادیده بگیرید _ چراکه پارس کردن و گاز گرفتن سگ‌ها، اغلب دلیلی جز جلب توجه ندارد. وقتی توجهتان را با بازی‌های آرام جلب کرد، متوجه می‌شود که رفتار آرام و اخلاق خوش بهترین راه برای راضی نگه‌داشتن صاحبش است. اگر سگ‌تان همچنان بر روی پارس کردن و گاز گرفتن اصرار دارد، پس از او دور شوید. کارهای خوبش را با خوراکی و تحسین پاسخ دهید.

۳- دستورات اساسی را به سگ‌تان آموزش دهید. نحوه‌ی نشستن، ایستادن و آمدن، دستوراتی است که هر سگی باید بیاموزد. یادگیری این دستورات دو فایده‌ی کلی دارد، اولاً اینکه در این صورت، در اوقات بیرون رفتن مشکلات کمتری برای شما پیش خواهد آمد، دوم اینکه سگ شما به حیوان مطیع‌تری تبدیل خواهد شد. بیرون رفتن با سگی که این دستورات را می‌داند، کار لذت‌بخش‌تری است. هر سگی می‌تواند این دستورات اساسی را بیاموزد. یادتان باشد که در بحث آموزش، باید از صبر و تقویت مثبت استفاده کنید. این هم از دستوراتی که هر سگی باید بلد باشد:

  • نحوه‌ی نشستن
  • نحوه‌ی ایستادن
  • نحوه‌ی آمدن‌‌

۴- به سگ‌تان حقه‌های بامزه را نیز آموزش دهید. سگ‌ها در یادگیری چنین حقه‌هایی بی‌نظیر عمل می‌کنند. همچنین، این کار سبب می‌شود تا ارتباط محشری بین شما و سگ‌تان برقرار شود. ممکن است هر سگی قابلیت پشتک زدن یا سواری کردن را نداشته باشد، اما به هر حال معجزه‌ی پاداش و خوراکی را فراموش نکنید. این هم از چند حقه‌ی بامزه که همه‌ی سگ‌ها می‌توانند فرابگیرند:

  • غلت زدن
  • خواهش کردن
  • دست دادن
  • ادای مردن را درآوردن
  • عشوه آمدن‌

بخش سوم: برقراری رابطه‌ای دوستانه و مفید

۱- با سگ‌تان مهربان باشید. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، حیوان از شما خواهد ترسید. نگاه سگ‌ها به صاحبشان، مثل نگاه یک فرزندِ خردسال به پدر یا مادرش است. پس رفتار خوبی با سگ‌تان داشته باشید، مثلاً سرش داد نکشید و با صدای آرامی با او حرف بزنید، گاهی او را ناز و نوازش کنید و به او ابراز علاقه کنید. وقتی رفتار خوبی با حیوان‌تان داشته باشید، خواهید دید که در واکنش به این رفتار چه عشقی را نثارتان خواهید کرد.

  • تحقیقات نشان داده است سگ‌ها نوازش شدن را بیشتر از جایزه و خوراکی دوست دارند. پس هر روز زمان خاصی را به این کار اختصاص دهید و به او نشان دهید که چقدر دوستش دارید.

۲- سگ‌تان را تنبیه نکنید. داد کشیدن یا کتک زدنِ سگ به هیچ وجه ایده‌ی خوبی محسوب نمی‌شود. تنبیه یک سگ کار بسیار ظالمانه‌ای است. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، آن‌ها را گیج خواهید کرد؛ آن‌ها نمی‌دانند که چه انتظاری از آن‌ها دارید و از این موضوع خواهند ترسید؛ بنابراین یا کار اشتباه را تکرار می‌کنند یا از دستتان فرار می‌کنند. هیچ وقت سگ‌تان را به خاطر انجام یک کار اشتباه تنبیه نکنید. به جای آن، سعی کنید به خاطر کارهای خوبش را به او پاداش بدهید، این‌گونه است که رابطه‌ای سرشار از اعتماد بین شما و او ساخته می‌شود.

  • تقویت مثبت بهترین روش برای برخورد و پرورش دادن یک سگ است. رفتارهای خوبش را با پاداش جبران کنید. تنها فایده‌ای که تنبیه کردن دارد، ایجاد ترس در رابطه‌تان است.

۳- سگ‌تان را به مکان‌های تفریحی ببرید. سگ‌ها می‌توانند هم‌نشین بسیار خوبی برای تفریح کردن باشند؛ در مکان‌های تفریحی‌ای همچون پارک‌ها یا ساحل‌ها یا حتی اطراف محله. سگ شما نیز درست به اندازه‌ی خودتان به تفریح نیاز و علاقه دارد. تفریح کردن همراه یکدیگر می‌تواند رابطه‌ی نزدیکی را ایجاد کند.

  • اگر سگ شما تنها هم‌نشینتان در ماشین است، پس شیشه‌ی پنجره را پایین بکشید و اجازه دهید تا از هوای تازه لذت ببرد. حواستان به میزان پایین کشیدن شیشه‌ی پنجره باشد، مبادا حیوانتان از آن فاصله به بیرون پرت شود.
  • اگر همراه با سگ‌تان به مکان‌های تفریحی می‌روید، پس حتماً حواستان را برای قوانین مخصوص حیوانات جمع کنید تا مبادا سگ‌تان را به منطقه‌ی ممنوعه‌ای ببرید.

۴- سگ‌تان را اجتماعی بار بیاورید. وقتی سگ خود را به میان مردم و دیگر سگ‌ها می‌برید، خودبه‌خود می‌آموزد تا موجودی اجتماعی باشد و رفتاری دوستانه را از خودش بروز دهد.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

روش‌های شاد کردن و مراقبت از گربه

بخش اول: از گربه خود به خوبی مراقبت کنید

مراقبت از گربه- رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها

۱- به غذای گربه خود دقت و توجه کافی داشته باشید. رژیم غذایی مناسب برای گربه‌ها، لازمه‌ی سلامتی آن‌ها است. مسئله‌ی چاقی در گربه‌ها باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود. در مغازه‌هایی که غذای حیوانات خانگی را می‌فروشند، به دنبال غذای باکیفیتی برای گربه خود باشید و مطمئن شوید که غذایی که به گربه می‌دهید، کاملاً متناسب با سن او است.

  • مقدار غذایی که به طور روزانه به گربه‌ها می‌دهید هم اهمیت زیادی دارد؛ پس حتماً به کاهش و یا افزایش وزن گربه خود توجه زیادی داشته باشید و مقدار کافی و مشخصی از غذای مورد نیازش را به او بدهید.
  • اگر نمی‌دانید که از کدام برند مواد غذایی برای گربه‌هایتان استفاده کنید، با دامپزشک صحبت کنید. دامپزشک‌ها در این زمینه به شما کمک زیادی می‌کنند.
  • مراقب رفتار خود به هنگام غذا دادن به گربه‌ها باشید. گربه‌ها همیشه به دنبال غذاهای خوب هستند و غذای مورد علاقه آن‌ها یک تکه از ماهی است. گاهی توانید به آن‌ها غذای مورد علاقه‌شان را بدهید تا زیاد چاق نشوند.
  • هیچ وقت گوشت و ماهی را در بیرون از یخچال نگه ندارید. همیشه به یاد داشته باشید که گربه‌ها می‌توانند تا ارتفاع زیادی بپرند و از دستورات شما هم پیروی نمی‌کنند. سوسیس‌ها را هم اگر به حال خودشان رها کنید، غذای گربه می‌شوند.

مراقبت و معاینه گربه

۲- به سلامت گربه خود هم توجه کنید. گربه‌ها هم در داخل خانه می‌توانند مریض شوند و هم در خارج از خانه. سعی کنید دو بار در سال گربه خود را نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. گربه شما باید عقیم شود تا از به دنیا آوردن بچه‌گربه ناخواسته جلوگیری شده و از بیماری‌هایی مثل ایدز هم محفوظ بماند.

  • در بسیاری از کشورها، عقیم‌سازی گربه‌ها الزامی است تا جمعیت گربه‌ها تحت کنترل باقی بماند.
  • از دامپزشک بخواهید که وجود انگل و کک را هم در بدن گربه شناسایی کند؛ مخصوصاً وقت‌هایی که گربه وقت زیادی را در خارج از خانه می‌گذراند. اگر گربه‌ها مجبور باشند که بدن خود را همیشه بخارانند، خیلی ناراحت می‌شوند.
  • نشانه‌هایی مثل کاهش وزن، بی‌حوصلگی، عصبانیت و پرخاشگری، عفونت چشمی، زخم، لنگیدن پا و کثیفی چشمان گربه را جدی بگیرید.

۳- محیط اطراف گربه را تمیز نگه دارید. گربه‌ها دوست دارند در محیطی کاملاً تمیز باشند. در نتیجه گربه‌ها نسبت به بوهای مختلف بسیار حساس هستند و برای شاد شدن نیاز به محیط تمیزی دارند. گربه‌ها برای اینکه بتوانند به‌راحتی به شکارهای کوچک خود بپردازند و زنده بمانند بدن خود را به طور اتوماتیک تمیز می‌کنند تا هیچ بویی ندهند.

  • گربه را نشویید. گربه‌ها به طور خودکار قادر به تمیز کردن خودشان هستند و حتی هیچ بوی خاصی هم نمی‌دهند. اگر چنانچه گربه گلی شده است و یا بدنش به ماده سمی آغشته شده است که نمی‌تواند آن را ببلعد، می‌توانید او را بشویید.
  • به سطل آشغال هم رسیدگی کافی داشته باشید. گربه‌ها در بیرون از خانه مدفوع خود را در زیر خاک دفن می‌کنند تا کسی آن را پیدا نکند. آن‌ها در طبیعت و ذات خود نیاز به این دارند تا سطل آشغال تمیز باشد. اگر سطل آشغال مطابق استانداردهای آن‌ها نباشد، ممکن است از وسیله دیگری برای جاسازی فضولات خود استفاده کنند. حداقل دو بار در هفته سطل آشغال را عوض کنید و روزی یک بار هم داخل سطل را تمیز کنید.

تیمار گربه

۴- گربه خود را نوازش کنید. گربه‌ها دوست دارند تا با صاحب خود ارتباط برقرار کنند. سعی کنید حداقل دو بار در روز گربه خود را بغل بگیرید و حتماً با او صحبت کنید. بیشتر گربه‌ها دوست دارند از ناحیه زیر گوش یا دو طرف بینی و زیر چانه خود نوازش شوند.

  • همیشه گربه خود را از قسمت پیشانی تا دمش نوازش کنید. دستتان را روی سرش بگذارید و تا قسمت پشت بدنش را دست بکشید. هیچ وقت گربه را برعکس جهت رویش موهایش نوازش نکنید چون آن‌ها از این کار متنفرند.
  • دم و پنجه‌های گربه را به طور مستقیم دست نزنید. گربه‌ها از این کار هم متنفر هستند.
  • اگر گربه به شما اعتماد کند، ممکن است اجازه بدهد تا شکمش را هم نوازش کنید. هیچ‌وقت یک‌دفعه به شکمش دست نزنید زیرا باعث می‌شود تا گربه دچار استرس شود.
  • گربه‌ها دوست ندارند برای مدت طولانی توسط صاحبشان لمس شوند. اگر در گربه خودتان نشانه‌ای از استرس شدید دیدید، فوراً دست خود را از روی بدن او بردارید.
  • گاهی اوقات گربه‌ها غیر قابل پیش‌بینی می‌شوند. وقتی دارید گربه خود را نوازش می‌کنید، حتماً از فرزندتان بخواهید که پیش شما بایستد. به فرزندتان نشان بدهید که چگونه می‌تواند گربه را به آرامی نوازش کند و از هر گونه حرکت تند و سریعی هم خودداری کنید. اگر گربه احساس خطر کند، می‌تواند سریع شما را چنگ بگیرد.

بخش دوم: گربه را در داخل خانه هیجان‌زده کنید

لانه گربه

۱- به گربه خود آزادی بدهید. گربه‌ها به فضای اختصاصی نیاز دارند تا احساس شادی کنند. سعی نکنید که همیشه با آن‌ها ارتباط برقرار کنید و اجازه دهید که کار خودشان را انجام بدهند. بگذرید تا گربه فضای کاملاً آرامی را در خانه داشته باشد و بچه‌ها هم او را اذیت نکنند.

  • لازم نیست فضای اختصاصی که برای گربه‌ها در نظر می‌گیرید، خیلی بزرگ باشد. گربه‌ها از مکان‌های کوچک و محدود مثل جعبه‌های مقوایی خوششان می‌آید و دوست دارند در آن چرت بزنند.
  • سعی کنید در کنار فضای اختصاصی گربه‌تان، مقداری علف یا سبزه مخصوص گربه بکارید. سبزه مخصوص گربه به عملکرد بهتر سیستم گوارشی آن‌ها کمک می‌کند و مثل علف باغچه باعث استفراغ آن‌ها نمی‌شود.
  • شما می‌توانید برای گربه خودتان از مغازه وسایل حیوانات خانگی، یک سبد را خریداری کنید. در انتخاب سبد به دنبال مدلی باشید که بتوانید به آسانی آن را تمیز کنید زیرا سبدها به مرور زمان کثیف می‌شوند یا بوی بدی به خود می‌گیرند.
  • اجازه بدهید که گربه شما به پنجره نگاه کند. گربه‌ها دوست دارند به پرنده‌ها و آدم‌ها نگاه کنند.

بازی با گربه

۲- برای گربه خودتان تفریحات لازم را فراهم کنید. گربه‌ها حیوانات مستقلی هستند و وقتی شما به سر کار می‌روید، به خوبی از پس خودشان برمی‌آیند. شما باید مطمئن شوید که آن‌ها اسباب‌بازی کافی در اختیار دارند تا بتوانند مشغول بازی شوند. در بیشتر مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و همچنین در سوپرمارکت‌ها می‌توانید به‌راحتی اسباب‌بازی مخصوص گربه‌ها را خریداری کنید. وقتی از سر کار به خانه می‌آیید، فراموش نکنید که با گربه خود بازی کنید. گربه‌ها به ورزش نیاز دارند.

  • خودتان هم می‌توانید اسباب‌بازی مخصوصی برای گربه بسازید. نخ یا کاموایی را به دستگیره در وصل کنید تا گربه با آن بازی کند.
  • بعضی اوقات شما می‌توانید به گربه خود یک توپ بدهید. گربه شما مثل یک موش، توپ را دنبال می‌کند.
  • فراموش نکنید که برای گربه خودتان تکه‌ای چوب فراهم کنید تا گربه بتواند به‌راحتی آن را چنگ بگیرد و پنجه‌های خود را روی آن بکشد.
  • نور چراغ‌قوه یا نور لیزر را به سمت کف زمین بگیرید. گربه شما تلاش خواهد کرد تا نور را بگیرد و از این کار بسیار هیجان‌زده خواهد شد.

۳- از گربه دیگری هم در منزل نگهداری کنید. گربه‌ها از تنهایی لذت می‌برند ولی با وجود گربه‌های دیگر هم شاد به نظر می‌رسند. اگر ساعات کاری شما نسبتاً زیاد است و یا اگر وقت و انرژی کافی برای نگه داری از گربه دیگری را هم دارید، حتماً به فکر آوردن یک گربه دیگر باشید. فراموش نکنید که حتماً گربه‌ها را پیش دام‌پزشک عقیم کنید وگرنه ارتشی از بچه‌گربه‌ها را خواهید داشت. برای اینکه گربه جدید را به گربه قدیمی خود معرفی کنید، از روش‌های زیر استفاده کنید:

  • در بیشتر موارد، گربه قدیمی رفتارهای خشنی را نسبت به گربه اول از خود نشان می‌دهد. در روزهای اول، گربه جدید را در مکان دیگری قرار بدهید تا گربه قدیمی او را نبیند. البته گربه‌ها می‌توانند بوی یکدیگر را از دور هم استشمام کنند.
  • در موقع صرف غذا گربه‌هایتان را به هم معرفی کنید ولی ظرف‌های غذای گربه‌ها را در بخش‌های مختلفی از اتاق بگذارید. بعد از صرف غذا آن‌ها را از هم جدا کنید و دوباره چند روز بعد این کار را تکرار کنید.
  • بعد از چند روز اجازه بدهید که همدیگر را ببینند ولی همیشه مواظبشان باشید. اگر نسبت به هم رفتار خشنی داشتند، سریعاً آن را جدا کنید و دوباره چند روز بعد آن‌ها را با یکدیگر رودررو کنید.

بخش سوم: اجازه بدهید گربه شما فضای بیرون از منزل را هم کشف کند

۱- باغچه خود را تمیز کنید. قبل از اینکه گربه خود را به حیاط بفرستید، ابتدا لازم است چند کار را انجام بدهید. شما باید مکانی را برای خواب گربه در نظر بگیرید زیرا گربه‌ها دوست دارند تا در باغچه چرت بزنند. مکانی که برای خواب گربه انتخاب می‌کنید، باید در سایه باشد و از باران هم در امان باشد. در عقب حیاط را با دری کوچک و مخصوص برای گربه تجهیز کنید تا او بتواند رفت‌وآمد کند. در مکانی محافظت شده مقداری غذا برای گربه بگذارید.

  • مراقب غذایی که در بیرون از منزل برای گربه خودتان می‌گذارید هم باشید. مطمئن شوید که این غذاها توسط سایر حیوانات خورده نمی‌شوند.
  • قبل از اینکه گربه را به محیط بیرون از منزل بفرستید، برای چکاب به نزد متخصص ببرید. حتماً در مورد خطرات و چیزهایی که در بیرون از منزل وجود دارند با دام‌پزشک صحبت کنید.

۲- به گربه اجازه دهید تا به بیرون از خانه برود. در مورد اینکه گربه‌ها در داخل خانه هم احساس شادی می‌کنند یا خیر، نظرات زیادی وجود دارد. اگر در فضای بیرون از منزلتان فضای سبز دارید، اجازه دهید که گربه به بیرون هم برود. گربه یک حیوان درنده محسوب می‌شود و از محیط بیرون از خانه لذت می‌برد. بهترین راه نگهداری از گربه این است که به او اجازه بدهید تا گاهی به حیاط هم برود.

  • اگر خانه شما در کنار جاده شلوغی قرار دارد، کاملاً مواظب گربه خود باشید. گربه‌های بازیگوش به‌راحتی به نزدیک ماشین‌ها می‌روند.
  • در روزهای اول کاملاً مراقب گربه خود باشید و اجازه ندهید که از خانه خیلی دور شود. گربه شما نیاز به زمان دارد تا محیط اطراف خود را بشناسد.
  • مراقب گربه‌های دیگر هم باشید. ممکن است سایر گربه‌ها هم باغچه شما را به عنوان قلمرو خود در نظر بگیرند و به گربه شما حس بدی داشته باشند و حتی زندگی او را به خطر بیندازند.
  • استفاده از قلاده گردنی برای گربه می‌تواند فکر خوبی باشد ولی ممکن است بعضی از گربه‌هایی که قلاده گردنی دارند، در روی حصار گیر کنند و حتی خفه شوند. شما می‌توانید قلاده گردنی چسبی را خریداری کنید که اگر به جایی گیر کند خودش باز شود.

۳- اجازه بدهید که گربه شکار کند. گربه خود را در شکار کردن پرندگان و موش‌ها محدود نکنید. گربه شما درست مثل یک شیر است؛ حیوانی درنده که تمایل به شکار حیوانات کوچک‌تر از خود را دارد. فقط مطمئن شوید که حیوان خطرناکی در بیرون از منزل شما وجود ندارد تا امنیت گربه به خطر نیفتد.

  • بیشتر گربه‌ها ترجیح می‌دهند تا موش و پرنده شکار کنند. البته ممکن است ببینید که مگس و سایر حشرات را هم شکار کرده است.
  • اگر گربه شما حیوان دیگری را شکار کرد، هیچ وقت او را تنبیه نکنید. گربه شما هیچ وقت نمی‌فهمد که چرا تنبیه شده است.
  • به خاطر بسپارید که گربه‌های خانگی فقط برای تفریح دست به شکار می‌زنند؛ نه اینکه به خاطر گرسنگی چنین کاری کنند. در ازای هر پرنده یا موش مرده­ای که گربه برای شما می‌آورد، ممکن است تعداد بیشتری هم از آن‌ها را در جایی پنهان کرده باشد که تا به حال متوجه نشده‌اید.
  • اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که حیوانات کوچک و خطرناکی زندگی می‌کنند، اجازه ندهید که گربه شما به بیرون از خانه برود.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

آسیب چشمی

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

علت آسیب چشمی در سگها

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

۹ نکته برای شاد کردن گربه خانگی

گربه خانگی

۱- از زمانی که گربه‌ی شما بسیار کوچک است، در داخل خانه از او مراقبت کنید

بچه‌گربه‌هایی که در داخل خانه نگه‌داری می‌شوند، با اینکه روزبه‌روز بزرگ‌تر می‌شوند ولی همچنان از محیط داخل خانه بسیار لذت می‌برند.

گربه خانگی

۲- ساخت حصار باعث شادی بچه‌گربه‌ها می‌شود

برای گربه خودتان مکان سرپوشیده‌ای فراهم کنید تا در بیرون از خانه هم فضای ایمنی را تجربه کند. با حصار می‌توانید یک محوطه سربسته برای گربه‌تان بسازید تا به او اجازه دهید تا بدون هیچ خطری از محیط بیرون استفاده کند. استفاده همیشگی از حصار نمی‌تواند از ورود سایر حیوانات به داخل محیط شما جلوگیری کند؛ پس همیشه باید نزدیک گربه بمانید و از او مراقبت کنید. مطمئن شوید که حصارهایتان کاملاً سربسته است و هیچ راه فراری برای گربه وجود ندارد و گیاهان سمی، مواد شیمیایی باغچه و سایر مواد خطرناک هم دور از دسترس گربه قرار دارند.

گربه خانگی

۳- همراه با قلاده مخصوص با گربه خودتان پیاده‌روی کنید

اگر در کوچه‌ای زندگی می‌کنید که سگ‌های ولگردی در آن وجود ندارند، می‌توانید برای گربه قلاده مخصوص بخرید و گربه خودتان را به نحوی آموزش بدهید تا مطابق دستور شما در مسیری که مشخص می‌کنید راه برود. البته آموزش به گربه زمان می‌برد و هر دوی شما باید صبور باشید. بهترین زمان برای آموزش وقتی است که گربه شما بسیار کوچک است. بعضی از گربه‌ها حتی با وجود قلاده هم می‌توانند از محیط بیرون لذت ببرند و شما هم می‌توانید به کارهایی مثل باغبانی باغچه بپردازید؛ البته حواستان باشد که گربه بازیگوشی نکند و از شما دور نشود.

۴- گربه‌هایتان را روی حصارهای بلند قرار دهید

جایگاه نسبتاً بلندی را برای گربه خودتان در داخل خانه در نظر بگیرید که کنار پنجره‌ای باشد که آفتاب به داخل خانه تابیده می‌شود. حصارهای نسبتاً بلند که مخصوص گربه‌هاست را می‌توانید از مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و یا از خرده‌فروشی‌ها خریداری کنید. گزینه دیگر چارچوب دور پنجره است که گربه می‌تواند روی آن بنشیند. حصارهای بزرگ‌تر را می‌توان در گوشه خانه یا در تراس خانه‌های آپارتمانی قرار داد.

۵- برای گربه خودتان خانه درختی مخصوصی را تهیه کنید

خانه درختی مخصوص گربه را می‌توانید آماده بخرید یا اینکه خودتان چنین خانه‌ای را برای او بسازید. ارتفاع خانه درختی گربه می‌تواند بسیار کم و کوتاه و یا بسیار بلند باشد. چنینی خانه‌ای به گربه این امکان را می‌دهد تا از آن بالا برود و در خانه درختی‌هایی که چندین گربه وجود دارند، گربه‌ها می‌توانند بیشتر با یکدیگر بازی کنند و در فضاهای عمودی آن نیز استراحت کنند. اگر امکان دارد، خانه درختی گربه را در کنار پنجره قرار بدهید تا گربه بتواند فضای بیرون از خانه درختی را هم ببیند.

۶- هنگام بازی با گربه، از وسایل سرگرم‌کننده مختلفی استفاده کنید

هر روز با گربه خودتان بازی کنید. از وسایل بازی متفاوتی استفاده کنید تا گربه شما به خاطر بازی با آن وسایل بتواند راه برود، آن‌ها را دنبال کند، چنگ بزند و یا با پا آن‌ها را با پای خود لگد بزند. وقتی گربه از بازی با شما خسته شد، وسایلی که ممکن است به او آسیب برسانند را جمع کنید و از دسترس او دور نگاه دارید (مثل وسایلی که دنباله‌های نخ مانندی دارند). وسایل بازی مثل کیف‌های کاغذی (بدون دسته) یا جعبه‌های مقوای را می‌توانید جمع نکنید زیرا خطری برای گربه ندارند. سعی کنید وسایل بازی را هر دفعه عوض کنید تا برای گربه شما جدید و جالب باشند.

۷- محیط بیرون را به داخل خانه بیاورید

شما می‌توانید در داخل خانه هم علف‌های مخصوصی بکارید زیرا گربه‌ها آن‌ها را دوست دارند و از آن‌ها تغذیه می‌کنند.

۸- خانه را تمیز نگه دارید

بسیاری از گربه‌ها نسبت به تمیزی وسواس دارند پس همیشه سطل آشغال را تمیز نگه دارید.

۹- برای گربه هویت تعیین کنید

حتی گربه‌های خانگی هم باید مشخصات شناسایی و قلاده گردنی کوچکی به همراه خود داشته باشند. باز گذاشتن گاه و بیگاه پنجره یا در می‌تواند گربه شما را وسوسه کند تا به بیرون از خانه فرار کند. اگر افراد غریبه‌ای به منزل شما بیایند، در فضای بیرون آتشی را ببینند و یا در سایر موقعیت‌ها قرار بگیرند، ممکن است گربه شما بترسد و همچنان در بیرون از منزل باقی بماند. استفاده از قلاده گردنی و یادداشت هویت گربه در آن می‌تواند به دیگران کمک کند تا به محض پیدا کردن گربه آن را به شما برگردانند.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4
  • ۰
  • ۰

آموزش مهربانی با حیوانات به کودکان

آموختن مهربانی و دلسوزی برای حیوانات، یکی از درس‌های مهم و ضروری زندگی است که هر کودکی باید بیاموزد. همه‌ی ما مسئولیم تا برای هم‌ نوعان و هم‌زیستان خودمان اهمیت قائل شویم و این، باور و اعتقادی است که باید از همان کودکی و طفولیت در وجودمان کاشته شود.

این هم از پنج نکته‌ی مهم در باب آموزش مهربانی با حیوانات که می‌توانید به ‌مناسبت روز جهانی مهربانی، به فرزندان خود بیاموزید:

آموزش مهربانی با حیوانات

۱- حیوانات را در طبیعت اصلی خودشان به تصویر بکشید

بهترین راه و محیط برای نشان‌ دادن حیوانات به کودکان، این است که آن‌ها را به ‌نظاره‌ی حیوانات در خانه‌ی حقیقی و بومی خودشان وا‌داریم. از بردن کودکان به سیرک‌ها و یا پارک‌های این‌چنینی پرهیز کنید. شاید بپرسید این کار چه آسیبی به ذهن و روان کودک می‌رساند؟ در‌ این‌ باره، باید بگوییم که کودکان با دیدن حیوانات اسیر شده، حس می‌کنند که حیوانات، به‌طورکلی، برای خدمت کردن به انسان‌ها آفریده شده‌اند. (مثلاً، برای سرگرم کردن انسان‌ها.)

وقت‌گذرانی در طبیعت (مثلاً قدم زدن در یک جنگل امن و یا رفتن به پارک‌های طبیعی) می‌تواند روش خوبی برای برقراری یک ارتباط عمیق، بین ذات پاک فرزندتان و طبیعت وحشی باشد. به فرزندتان، اهمیت احترام به حیوانات و محافظت از خانه‌ی طبیعی‌شان را بیاموزید. به آن‌ها یاد دهید که یکی از راه‌های محافظت از خانه‌های طبیعی این موجودات، پرهیز از زباله ریختن در طبیعت است.

آموزش مهربانی با حیوانات

۲- برای کودک خود، کتاب‌هایی در باب رفتارهای غریزی و طبیعی حیوانات بخوانید

بیشتر بچه‌ها، علاقه‌ی خاص و سیری‌ناپذیری به حیوانات دارند و علاقه دارند که به صورت مداوم، اطلاعات جدید درباره‌ی آن‌ها کسب کنند. کتاب‌هایی را برای خواندن انتخاب کنید که نه‌تنها بر روی خانه، رژیم غذایی و ویژگی‌های بدنی حیوانات، بلکه بر روی رفتارهای اجتماعی و احساسی آنان نیز تمرکز دارد؛ به‌طور مثال، اینکه شامپانزه‌ها سرپرستی برای خود تعیین می‌کنند یا اینکه فیل‌ها به‌طور دسته‌جمعی برای حفاظت از گونه‌های کم سن و سال خود، اقدام می‌کنند. با فرزندتان راجع به ویژگی‌هایی که میان انسان و حیوان مشترک است، صحبت کنید، از جواب‌های خلاقانه‌شان در این باره شگفت‌زده خواهید شد.

آموزش مهربانی با حیوانات

۳- به آن‌ها مسئولیت‌هایی با هدف اهمیت دادن به حیوانات بسپارید

اگر حیوانی خانگی در منزل دارید، به فرزندانتان مسئولیت‌هایی در قبال آن‌ها بسپارید. مثلاً به آن‌ها بگویید که باید تحت نظارت شما، نیازهای اساسی آن‌ها را تأمین کنند، برای مثال آب موجود در کاسه‌ی آبشان را به‌طور مکرر تعویض کنند. آموزش اهمیت مراقبت از حیوانات خانگی، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند گرایش به مهر ورزیدن به دیگران را در روح انسان بکارد. اهمیت تهیه‌ی غذا و آب تازه و تحرکات بدنی را برای حیوانات، به درسی مهم در زندگی فرزندتان تبدیل کنید. اصلاً یادتان نرود که کلید رسیدن به این مرحله، عادت به مهربانی و دلسوزی برای دیگران است. حیوانات هم مثل ما احساس تنهایی می‌کنند!

۴- رفتارها و ادبیات محترمانه را در فرزند خود تشویق کنید

وقتی کودکان و خردسالان برای اولین بار حیوانی را به دست می‌گیرند، باید به آن‌ها گوشزد کنید که با آن‌ها به نرمی و با لطافت تمام برخورد کنند و اگر حیوانی آشکارا می‌خواهد که از دستشان فرار کند، اجازه‌ی این کار را بلافاصله به آن بدهند. اگر فرزندتان اقدام به اذیت و آزار حیوانات کرد، سریعاً کار او را سرزنش کنید. این عمل به قدری مخرب است که حتی شکل شفاهی آن نیز قشنگ نیست و در نهایت، الگوی خود را به سمت حرکات و رفتار فیزیکی ادامه خواهد داد. اگر مهمان ناخواسته‌ای همچون حیوانات موذی و موش را در خانه‌ی خود مشاهده کردید، اقدام به کشتن آن نکنید. سعی کنید تا حد امکان، تله‌ای بدون جراحت را طراحی کرده و پس از گیر انداختن، آن را در فضای بیرون از خانه رها کنید. کودکان، کارهای خوب را تنها زمانی می‌آموزند که شما، به عنوان قهرمانان آن‌ها، به الگوسازی و عادی‌سازی این رفتارها اقدام کنید.

۵- از یک پناهگاه حیوانات محلی دیدن کنید

وقتی همراه فرزندتان به دیدن یکی از این پناهگاه‌های حیوانات خانگی می‌روید، می‌توانید تأثیرات مثبت و منفی‌ای که انسان بر روی حیوانات می‌گذارد را به او نشان دهید. در این پرورشگاه‌ها، تعداد زیادی سگ و گربه‌ی سالم، فقط و فقط به خاطر رفتار بد انسان‌ها زندانی شده‌اند؛ اما به هر حال پناهگاه‌ها سعی دارند تا با ایفای نقش اساسی‌ که دارند، خانه‌ای با کیفیت‌تر برای آن‌ها پیدا کرده و شانسی دوباره برای زندگی بهتر به آن‌ها اعطا کنند. شما می‌توانید به فرزند خود آموزش دهید و آن‌ها را وا‌دارید تا هر کاری که از دستشان برمی‌آید برای این پرورشگاه‌ها و حیوانات ساکن آن بکنند، برای مثال، اهدای پتو و خوراک، یکی از متداول‌ترین راه‌های کمک است. یا می‌توانید اسباب‌بازی‌های دست سازی را برای حیوانات آنجا درست کنید. همچنین، طراحی پوسترهایی برای حمایت از این حیوانات، نه‌تنها عملی برای ابراز مهربانی به این گونه‌های جانوری است، بلکه می‌تواند سطح سواد و شعور و فرهنگ جامعه را بالا ببرد. با شرکت در کارهای داوطلبانه و خیرخواهانه برای گونه‌های جانوری مختلف، می‌توانید اهمیت و ارزش کارهای مثبت را به کودکان خود آموزش دهید.

 

منبع: چطورپدیا

  • viator baran4