علایم و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

اگر بعد از دست زدن به سگ یا گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، حتماً به حیوانات خانگی آلرژی دارید. آلرژی به حیواناتمی‌تواند باعث بروز نشانه‌های همیشگی در بدن شما شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌هایی که هیچ‌گونه گربه و یا سگی وجود نداشته باشند نیز باز در بدن شما باقی می‌ماند.

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

• عطسه
• گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

• از تماس با سگ‌ها و گربه‌ها خودداری کنید و از آن‌ها دور بمانید؛ مخصوصاً اگر در خانه خود از حیوانات مراقبت می‌کنید، سعی کنید تماس خود را با آن‌ها به حداقل برسانید.
• برای رفع نشانه‌های آلرژی از اسپری مخصوص بینی، آنتی‌هیستامین و نایژه‌گشا استفاده کنید
• داروی ضد حساسیت تزریق کنید (که در اصطلاح شات آلرژی یا ایمنوتراپی نامیده می‌شوند)

آلرژی به گربه

اگر بعد از تماس با گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و بلند نفس می‌کشید، به احتمال خیلی زیاد نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید. آلرژی به گربه می‌تواند باعث نشانه‌های خاصی از حساسیت شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌های که گربه پیش شما نباشد هم باز در بدن شما وجود داشته باشد.

گربه‌ها آلرژن­های زیادی را تولید می‌کنند؛ آلرژن به پروتئین‌هایی گفته می‌شود که باعث حساسیت در بدن انسان می‌شوند. این آلرژن­ها در مو، پوست و بزاق گربه‌ها وجود دارند. همه‌ی گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند؛ طبق تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است، هیچ گربه‌ای نیست که استثنا باشد و آلرژنی تولید نکند. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارند، مقدار این آلرژن­ها بسیار بیشتر است. خصوصیاتی مثل طول موی گربه، جنسیت او و مقدار زمانی که گربه در بیرون از خانه سپری می‌کند هم هیچ ارتباطی با میزان تولید آلرژن ندارد.

گردوخاک و پرزهای روی بدن گربه هم می‌تواند باعث بروز نشانه‌های آلرژی شود؛ البته در این موارد، حساسیت ایجاد شده به خاطر گردوخاک و پرز است و ربطی به خود گربه ندارد. طبق تحقیقاتی که روی شوره‌ی سر، قارچ، پرز و گردوخاکی که روی بدن گربه وجود دارد، انجام شده است مشخص شد که اندازه پرز بدن گربه از همه‌ی موارد نام برده شده کوچک‌تر است و در نتیجه حدوداً ۳۰ دقیقه بعد از جارو کشیدن، ذرات حساسیت‌زای پرز در هوا معلق باقی می‌مانند. در واقع می‌توان گفت که علت ادامه‌دار شدن نشانه‌های آلرژی در بدن فرد بیمار به خاطر همین معلق ماندن پرزها در هوا است.

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و بستگی به میزان حساسیت فرد و سطحی از بدن دارد که در معرض آلرژن قرار گرفته شده است. فاکتورهای نام برده شده می‌توانند بر روی سرعت انتشار نشانه‌های آلرژی بلافاصله بعد از تماس با بدن فرد تأثیر زیادی داشته باشند. افرادی که حساسیت زیادی به آلرژن دارند به سرعت درگیر انتشار و شیوع نشانه‌های آن در بدن خود می‌شوند و در عرض چند دقیقه بعد از تماس با گربه و یا ورود به خانه‌ای که گربه در آن وجود دارد، دچار مشکلات تنفسی می‌شوند و یا در پوست صورت و بدنشان جوش یا دانه‌های قرمزرنگی دیده می‌شود.

نشانه‌های آلرژی به گربه عبارت‌اند از:

• عطسه/ گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم بعد از اینکه گربه آن‌ها را چنگ بگیرد، ممکن است شاهد ایجاد جوش روی پوست خود باشند.

تشخیص آلرژی به گربه

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به گربه کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به گربه است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن گربه روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با گربه است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

برای اینکه بتوانید از آلرژی به گربه دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با گربه داشته باشید. اگر در منزل خود دارای یک گربه هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن گربه را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری گربه ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند، باز هم تمایل به مراقبت از آن گربه را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

• گربه را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از گربه در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
• گربه را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خودتان را با صابون و آب بشویید.
• استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که دارای فیلترهای هپا هستند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
• استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش بدهد.
• حداقل یک‌بار در هفته گربه خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به گربه وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

آیا گربه بدون آلرژی هم وجود دارد؟

گربه‌ها چندین نوع آلرژن تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو و پوست گربه‌ها یافت می‌شود. همه گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند و مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می‌دهد که گربه بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارد، میزان آلرژن موجود در فضا بسیار بیشتر از سایر خانه‌هاست. خصوصیاتی مثل طول موهای گربه، جنسیت و مقدار زمانی که گربه در خارج از خانه به سر می‌برد هم ربطی به میزان آلرژن ندارند.

آلرژی به سگ

اگر بعد از دست زدن به سگ دچار گرفتگی بینی می‌شوید، شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، ممکن است نسبت به سگ‌ها آلرژی داشته باشید. سگ‌ها آلرژن­ها یا پروتئین‌های حساسیت‌زای مختلفی را تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو، پرز، آب دهان و ادرار سگ وجود دارد. همه‌ی سگ‌ها آلرژن تولید می‌کنند و هیچ‌کدام از تحقیقات نشان نمی‌دهد که سگ‌ها ضد آلرژی هستند. میزان آلرژن سگ‌ها در صورتی که آن‌ها در بیرون از منزل زندگی کنند، افزایش می‌یابد و در اتاق‌هایی که سگ‌ها در آن رفت‌وآمد می‌کنند هم میزان آلرژن بیشتر است. گرد و خاک و دانه‌های گرده موجود در موهای سگ می‌توانند باعث به وجود آمدن نشانه‌های آلرژی شوند. در این موارد، آلرژی مربوط به گردوخاک یا دانه‌های گرده می‌شود و به خود سگ ربطی ندارد.

نشانه‌های آلرژی به سگ

آیا فکر می‌کنید که به سگ‌ها آلرژی دارید؟ متخصص آلرژی می‌تواند آلرژی شما را بهتر تشخیص بدهد. نشانه‌های آلرژی به سگ شامل:

• عطسه
• گرفتگی بینی
• درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
• سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
• خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
• جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم ممکن است بعد از اینکه توسط سگی گاز گرفته شوند و یا لیس زده شوند، بدنشان جوش بزند.

تشخیص آلرژی به سگ

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به سگ‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به سگ کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست هم یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به سگ است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن سگ روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با سگ است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید؛ زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی هم به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

برای اینکه بتوانید از آلرژی به سگ دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با سگ نداشته باشید. اگر در منزل خود دارای سگ هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن سگ را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری سگ ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند باز هم تمایل به مراقبت از آن سگ را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

• سگ را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از سگ در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
• سگ را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خود را با صابون و آب بشویید.
• استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که فیلترهای هپا دارند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
• استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش دهد.
• حداقل یک‌بار در هفته سگ خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به سگ وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

آیا سگ بدون آلرژی هم وجود دارد؟

سگ‌های پشمالو، سگ‌های پرتغالی و چندین نوع دیگر از توله‌سگ‌ها (که شامل سگ تریر یا شکاری هم می‌شود) معروف به ضد آلرژی هستند ولی توله‌سگ بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۱ انجام شده است، از خانه‌هایی که دارای توله‌سگ بودند، نمونه‌هایی از گردوخاک‌ها را جمع‌آوری کردند که گزارش ‌شده بود که ضد آلرژی هستند. جالب است بدانید که میزان آلرژن سگ‌ها در خانه‌هایی که سگ‌های ضد آلرژی داشتند، هیچ فرقی با خانه‌هایی که دارای انواع دیگری از توله‌سگ‌ها بودند هم نداشتند.

 

منبع: چطورپدیا

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون که در اصطلاح «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم نامیده می‌شود، یک نوع بیماری هورمونی است که با بر هم زدن سطح الکترولیت‌ها در بدن می‌تواند سگ را بسیار بیمار کند. بهتر است در مورد بیماری آدیسون در سگ‌ها اطلاعات بیشتری به دست بیاورید تا در صورت ابتلای سگ‌تان به این بیماری، بتوانید هرچه زودتر به فکر درمان او بیفتید.

بیماری آدیسون چیست؟

بیماری آدیسون با اصطلاح پزشکی «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم شناخته می‌شود که در واقع به معنای سطح پایین هورمون فوق کلیوی در بدن است. بیماری آدیسون زمانی اتفاق می‌افتد که غده‌های فوق کلیوی به مقدار کافی هورمون تولید نمی‌کنند تا سطح الکترولیت در بدن بتواند به تعادل برسد.

غدد فوق کلیوی، غده‌های کوچکی هستند که در نزدیکی کلیه قرار دارند. وقتی سگی در معرض موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرد، غدد فوق کلیوی نرمال هم کورتیزول اضافی را تولید خواهند کرد تا به بدن کمک کنند که با استرس مقابله کند. وقتی کورتیزول کافی وجود نداشته باشد، بدن هم نمی‌تواند استرس را به‌خوبی کنترل کند. در نتیجه آب و الکترولیت‌های بدن در وضعیت نامتعادلی قرار می‌گیرند که می‌تواند منجر به بیماری خطرناکی شود.

ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها نسبتاً نادر است. این بیماری نسبت به بیماری کوشینگ که باعث تولید بیش از حد کورتیزول در بدن می‌شود، شیوع کمتری در سگ‌ها دارد.

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

سگ‌هایی که به بیماری آدیسون مبتلا می‌شوند، ممکن است در ابتدا هیچ نشانه‌ای را از خود نشان ندهند. کم‌کم علائم خاصی در سگ‌ها دیده می‌شود و شدت این نشانه‌ها هم می‌تواند خفیف تا شدید باشد. البته این را هم بدانید که علائم بیماری آدیسون ممکن است مبهم باشد و تا حدی شبیه علائم سایر بیماری‌ها است. علائم این بیماری عبارت‌اند از:

• بی‌حالی
• استفراغ
• اسهال
• ضعف

اگر شما هم متوجه این علائم و یا علائم دیگری از این بیماری شده‌اید و سگ‌تان بیشتر از ۱ الی ۲ روز این علائم را دارد، حتماً باید به نزد دامپزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری آدیسون

هنگام معاینه سگ‌تان ممکن است دامپزشک متوجه کم شدن آب بدن، ضربان ضعیف و شاید ضربان قلب آهسته و نامنظم شود. تست­های آزمایشگاهی برای تشخیص علت واقعی بروز علائم این بیماری در سگتان کاملاً ضروری هستند. دامپزشک با انجام تست­های روتین آزمایشگاهی کار خود را شروع می‌کند؛ مثل تست تحلیل شیمیایی ترکیبات خون و میزان الکترولیت‌های موجود در آن و شمارش کامل سلول‌های خونی. تجزیه شیمیایی ادرار هم ممکن است برای سگتان تجویز شود. سگ‌هایی که بیماری آدیسون دارند، معمولاً آزمایش خون آن‌ها سطح بالایی از پتاسیم و سطح پایینی از سدیم را نشان می‌دهد که نشانه عدم تعادل الکترولیت در بدن آن‌هاست. غده‌های کلیه هم ممکن است تحت تأثیر این شرایط قرار بگیرند. نتایج آزمایش‌های CBC (شمارش تعداد گلبول‌های سفید خون) و ادرار در این سگ‌ها هم ممکن است طبیعی یا غیرطبیعی باشد. تشخیص احتمالی بیماری آدیسون ممکن است بر اساس نتایج تست‌های اولیه مشخص شود. ولی انجام آزمایشات بیشتر هم برای تأیید این تشخیص کاملاً ضروری هستند. در بیشتر موارد، تست محرک ACTH در مرحله بعدی درمان قرار می‌گیرد که این نتایج با هم ابتلا به بیماری آدیسون را تأیید خواهند کرد.

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت اصلی بیماری آدیسون در مراحل اولیه هنوز هم شناخته‌شده نیست. خیلی‌ها بر این باورند که این بیماری به خاطر تخریب واکنش ایمنی بافت غدد فوق کلیوی است. بیماری آدیسون ثانویه بعد از آسیب به غده‌های فوق کلیوی اتفاق می‌افتد که علت آن فاکتور خارجی است. این فاکتور خارجی می‌تواند تروما، تومور و یا حتی استفاده از داروهایی باشد که برای درمان سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود.

ممکن است بعضی از انواع توله‌سگ‌ها مستعد ابتلا به بیماری آدیسون باشند. این توله‌سگ‌ها شامل نژادهای سگ‌های بردر کولی، سگ گریت دین یا دانمارکی، سگ پرتغالی، سگ پودل، سگ تریر وست هایلند و سایر توله‌سگ‌ها می‌شوند.

درمان بیماری آدیسون

سگی که دچار درجه شدیدی از بیماری آدیسون شده است تا زمان بهبودی نیاز به بستری خواهد داشت؛ به این وضعیت شرایط بحرانی آدیسون گفته می‌شود. در این شرایط معمولاً سگ‌ها خیلی ضعیف هستند و دائم استفراغ می‌کنند یا اسهال می‌روند. عدم تعادل الکترولیت را باید با مصرف دقیق مایعات و داروها به تعادل خاصی رساند. خوشبختانه به‌محض اینکه سطح الکترولیت‌ها در بدن منظم شود و به تعادل خاصی برسد، می‌توان بیماری آدیسون را به‌راحتی درمان نمود.

مرحله بعدی مواظبت از این سگ‌ها شامل تزریق کورتیکوئید معدنی به نام «دزوکسی کورتیکسترون پیوالات» (پرکورتن) می‌شود. در زمانی که سگ دچار استرس می‌شود، ممکن است استروئیدهای دهانی هم به او بدهند تا نیاز بدنش به کورتیزول تأمین شود. آزمایشات منظم برای اطمینان از تعادل سطح الکترولیت‌های بدن کاملاً ضروری است.

اگر سگی که مبتلا به بیماری آدیسون است کمی مریض به نظر برسد، دامپزشک باید او را خیلی سریع معاینه کند. مرحله‌ی بحرانی بیماری آدیسون می‌تواند در هر زمانی رخ دهد. هر چه سگ شما سریع‌تر درمان‌های خود را شروع کند، کار به مرحله بحرانی نمی‌رسد.

چگونه از ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها جلوگیری کنیم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از پیشرفت اولیه بیماری آدیسون وجود ندارد. ممکن است با مصرف منظم داروها بتوان از ابتلا به بیماری آدیسون ثانویه جلوگیری کرد. آزمایشات منظم می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا فاکتورهای آدیسون ثانویه را در بدن سگ مشخص کند.

با کشف زود هنگام این فاکتورها می‌توان راحت‌تر بیماری آدیسون را مدیریت کرد. به توصیه‌های دامپزشک گوش کنید و به‌طور منظم سگتان را برای انجام آزمایشات ببرید. وضعیت غیرعادی خفیف به دامپزشک کمک می‌کند تا قبل از اینکه سگتان مریض شود، بتواند ابتلا به بیماری آدیسون را بفهمد. جلوگیری از مرحله بحرانی آدیسون، بهترین راه برای ایمن نگاه داشتن سگتان در برابر این بیماری است.

 

منبع: چطورپدیا

اصول رفتار با سگ ها

تنها راهی که می‌توان یک سگ را به بهترین دوست خود تبدیل کرد، این است که رفتار خوب و درستی با او داشته باشیم؛ اما رفتار درست با سگ‌ها، خواستار زمان، صبر و علاقه است. شما باید نیازهای اساسی سگ‌تان را تأمین کنید. مطمئن شوید که او غذا و آب کافی دارد. جای راحتی برای استراحت و خوابش تعبیه کنید. سپس قادر خواهید بود که روی آموزش‌های خانگی سگ‌تان تمرکز کنید و چند دستور ساده را به او آموزش دهید. سعی کنید بیشترین زمان ممکن را برای بازی با سگ‌تان اختصاص دهید. اگر با او مثل عضوی از خانواده‌ی خودتان برخورد کنید، خواهید دید که این حیوان به باوفاترین موجود دنیا تبدیل می‌شود.

بخش اول‌‌‌‌: تهیه‌ی نیازهای اولیه و اساسی سگ‌ها‌‌‌‌

۱- همیشه آب و غذای تازه را برایش فراهم کنید. به هیچ وجه نمی‌توان این دسته از نیازهای اساسی سگ‌ها را نادیده گرفت، حتی برای یک روز؛ اما مقدار آب و غذای لازم برای هر سگ، بستگی به سن او دارد. به طور مثال، سگ‌های کوچک نیاز به ۳ تا ۴ وعده‌ی غذایی در روز دارند؛ اما سگ‌های بالغ فقط به دو وعده‌ی غذایی نیاز دارند. آب تازه و تمیز یکی از موادی است که باید همیشه و در همه‌جا در دسترس سگ‌تان باشد، چراکه سگ‌ها در فاصله‌ی زمانی بسیار کمی تشنه می‌شوند.

• برای تغذیه‌ی سگ‌تان از غذای متناسب با اندازه، سن و نژادش استفاده کنید. نژادهای مختلف سگ‌ها ذائقه‌ی غذایی مختلفی هم دارند. البته، اغلب پکیج‌های غذایی سگ‌ها، اطلاعاتی را درباره‌ی نوع غذا و مقدار خوراکی برای هر سن و اندازه‌ای را درج کرده است.
• مطمئن شوید که پکیج خریداری شده، از کیفیت لازم برخوردار است. سگ‌ها سیستم گوارش حساسی دارند، به همین دلیل، اگر خوراکی مورد نظر شما بی‌کیفیت باشد، در این صورت سگ شما به‌سرعت مریض خواهد شد. اصلاً از غذای انسانی به او ندهید، مخصوصاً تنقلاتی که شامل نمک و شکر می‌شوند. برای اطمینان از این مسئله، می‌توانید به اطلاعات روی پکیج غذای حیوان دقت کنید. اگر در توان‌تان بود، می‌توانید به جای آرد غلات یا چنین خوراکی‌هایی، از گوشت برای تغذیه‌ی سگ‌تان استفاده کنید. در این صورت پروتئین‌های مورد نیاز حیوان به خوبی تأمین خواهند شد.
• درباره‌ی میزان وعده‌های غذایی سگ‌تان، با دامپزشک مشورت کنید و نظر قطعی او را بخواهید.

۲- مطمئن شوید که سگ‌تان از جای راحتی برای خوابیدن برخوردار است. شاید این حیوانات شباهت بسیار زیادی به گرگ‌ها داشته باشند، اما سگ‌ها اهلی هستند. حیوانات اهلی و خانگی، مثل ما انسان‌ها از وسایل خانگی لذت می‌برند. سگ شما نیاز به یک جای خشک، نرم و گرم برای خوابیدن دارد. حالا ممکن است که سگ‌تان بیرون یا درون خانه بخوابد؛ در هر صورت او را از شر وضعیت‌های آب و هوایی سخت حفظ کنید.

• اگر سگ شما اوقات بسیار زیادی را بیرون از خانه می‌گذراند، پس حتماً یک لانه برای او بسازید. ممکن است باران یا برف سنگینی ببارد یا هوا به‌شدت گرم یا سرد شود. حیوان شما در این اوقاتِ خاص، نیاز به یک سرپناه دارد. ‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌
• بسیاری از سگ‌ها دوست ترجیح می‌دهند که در یک لانه‌ی اختصاصی که شامل یک جای خواب نرم و راحت و مقدار زیادی اسباب‌بازی می‌شود بخوابند. برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند در تخت خواب مخصوص حیوانات، یا در نقطه‌ای خاص از خانه به خواب فروروند.

۳- به سگ‌تان اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید. سگ‌ها نیز مانند انسان‌ها، نیاز دارند تا برای سالم و روی فرم ماندن، تحرک داشته باشند. برخی از نژادها نیاز دارند تا هر روز ساعت‌ها به تحرک بدنی بپردازند، در حالی که یک نژاد دیگر، فقط کافی است تا یک یا دو بار در روز بیرون برود. درک نیازهای اساسی سگ و تأمین آن‌ها به‌شدت مهم است. اگر سگ شما به‌شدت پرانرژی است، پس به او اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید.

• حیوان خود را حداقل دو بار در روز به مدت بیست دقیقه به بیرون از خانه بروید. این کار مخصوصاً برای سگ‌هایی که بیشترِ ساعات روز را بدون صاحبشان در خانه می‌گذرانند مهم و اساسی است.
• وقتی سگ‌تان را برای قدم زدن به بیرون از خانه بردید، حواستان را به تابلوهای راهنما باشد. ممکن است منطقه‌ی مورد نظر شما برای سگ‌ها مناسب نباشد. این جور مناطق به خاطر عبور و مرور ماشین و دیگر وسایل نقلیه، به‌شدت برای سگ‌ها و دیگر حیوانات خطرناک هستند.
• سگ‌ها عاشق رفتن به مکان‌های آزاد هستند تا بتوانند به‌راحتی به هر طرف بدوند و بازی کنند؛ اما نکته‌ی مهم این است که واکسن‌های سگ‌تان را زده باشید و او را از گزندِ هر نوع بیماری حفظ کرده باشید. چراکه برخی از ویروس‌ها در بدن حیوانات تا زمانی که در محیط مناسب قرار نگیرند، غیرفعال می‌مانند. اگر این ویروس در حین حضور سگ‌تان در پارک مخصوص سگ‌ها فعال شود، نه‌تنها سلامتِ حیوان خودتان، بلکه سلامتِ سگ‌های دیگر نیز به خطر می‌افتد.

۴- سگ‌تان را به طور منظم به نزد دامپزشک ببرید. شما می‌بایستی حیوان‌تان را حداقل سالی یک بار به نزد دامپزشک ببرید تا تمام عناصر و قسمت‌های بدنش چک شود یا به قول معروف یک چکاب کلی از او به عمل بیاید. اگر سگ‌تان نشانه‌هایی از بیماری را بروز می‌دهد، با دامپزشک خود تماس بگیرید و او را برای تشخیص و معاینه به مطب دکتر ببرید.

• اگر سگ شما عقیم نشده است، پس حتماً از انجام این عمل اطمینان حاصل کنید. این مسئله توسط سازمان حمایت از حیوانات به‌شدت توصیه شده چراکه به کاهش جمعیت سگ‌های ولگرد کمک می‌کند.
• واکسنِ هاری نیز از آن دسته موارد پزشکی اجباری به شمار می‌رود؛ پس اصلاً از آن غافل نشوید.

۵- از سگ‌تان به خوبی مراقبت کنید. یکی از بزرگ‌ترین مسئولیت‌های شما به عنوان صاحب یک سگ، این است که از او در برابر هر خطری مراقبت کنید، درست مثل زمانی که از کودک خود مراقبت می‌کنید. این بدین معنی است که سگ‌تان را در مکان‌های عبور و مرور وسایل نقلیه آزاد نگذارید، حیاط خانه‌ی خود را برای جلوگیری از فرار کردن او نرده‌کشی کنید و اجازه ندهید تا با حیواناتِ بزرگ‌تر از خودش درگیر شود.

برای مثال، فرض کنیم که شما سگ‌تان را از گزند حیوانات بزرگ‌تر حفظ کردید. خطر دیگری که ممکن است توسط سگ‌های دیگر حیوان شما را تهدید کند، انتقال بیماری‌های واگیردار است. از جمله‌ی این بیماری‌ها می‌توان به هاری و عفونت باکتریایی اشاره کرد. بهتر است که در صورت ارتباط سگ‌تان با حیوانات دیگر، او را برای یک چکاب کلی به نزد دامپزشک ببرید.

• حیاط و محیط خانه‌تان را از تمام موارد خطرناک خالی کنید. این موارد خطرناک شامل وسایلی می‌شوند که ممکن است توسط سگ‌ها خورده شوند، مثل سیم‌های برقی. این اتفاق یعنی خورده شدن اجسام تیز یا برق‌دار به وسیله‌ی سگ‌ها به‌وفور اتفاق افتاده است؛ بنابراین، کار منطقی‌تر این است که اگر خودتان شخصاً حضور نداشتید تا حرکات سگ‌تان را زیر نظر داشته باشید، او را به لانه‌ی مخصوصش هدایت کنید. در حین آموزش خانگی به او یاد بدهید که فقط و فقط اسباب‌بازی‌هایش را بجود، نه چیز دیگری را.

بخش دوم: تربیت حیوان خانگی

۱- سگ‌تان را به صورت خانگی تربیت کنید. استفاده از این روش برای هر دوی شما – هم شما و هم سگ‌تان – بهتر خواهد بود. کار منطقی این است که آموزش‌های لازم را از زمان کودکی سگ شروع کنید. همه‌ی سگ‌ها در آغاز کار اشتباهاتی را انجام می‌دهند یا خانه را به هم می‌ریزند، اما صبر کلید حل این ماجرا است. کار تربیت را آن‌قدر تکرار کنید تا نهایتاً متوجه شود که برای دستشویی کردن باید کجا برود. اگر برای این کار نیاز است تا به بیرون از خانه بروید، پس هر بار از یک مکان خاص و یکسان استفاده کنید و این مسئله را برای او تبدیل به یک عادت کنید.

۲- به سگ‌تان یاد بدهید که آرام بازی کند. اگر سگ‌تان دوست دارد که در حین بازی مدام گاز بگیرد یا پارس کند، باید جلویش را بگیرید. بهترین کار برای سرکوب این رفتار یا هر کار زشتی، این است که او را نادیده بگیرید _ چراکه پارس کردن و گاز گرفتن سگ‌ها، اغلب دلیلی جز جلب توجه ندارد. وقتی توجهتان را با بازی‌های آرام جلب کرد، متوجه می‌شود که رفتار آرام و اخلاق خوش بهترین راه برای راضی نگه‌داشتن صاحبش است. اگر سگ‌تان همچنان بر روی پارس کردن و گاز گرفتن اصرار دارد، پس از او دور شوید. کارهای خوبش را با خوراکی و تحسین پاسخ دهید.

۳- دستورات اساسی را به سگ‌تان آموزش دهید. نحوه‌ی نشستن، ایستادن و آمدن، دستوراتی است که هر سگی باید بیاموزد. یادگیری این دستورات دو فایده‌ی کلی دارد، اولاً اینکه در این صورت، در اوقات بیرون رفتن مشکلات کمتری برای شما پیش خواهد آمد، دوم اینکه سگ شما به حیوان مطیع‌تری تبدیل خواهد شد. بیرون رفتن با سگی که این دستورات را می‌داند، کار لذت‌بخش‌تری است. هر سگی می‌تواند این دستورات اساسی را بیاموزد. یادتان باشد که در بحث آموزش، باید از صبر و تقویت مثبت استفاده کنید. این هم از دستوراتی که هر سگی باید بلد باشد:

• نحوه‌ی نشستن
• نحوه‌ی ایستادن
• نحوه‌ی آمدن‌‌

۴- به سگ‌تان حقه‌های بامزه را نیز آموزش دهید. سگ‌ها در یادگیری چنین حقه‌هایی بی‌نظیر عمل می‌کنند. همچنین، این کار سبب می‌شود تا ارتباط محشری بین شما و سگ‌تان برقرار شود. ممکن است هر سگی قابلیت پشتک زدن یا سواری کردن را نداشته باشد، اما به هر حال معجزه‌ی پاداش و خوراکی را فراموش نکنید. این هم از چند حقه‌ی بامزه که همه‌ی سگ‌ها می‌توانند فرابگیرند:

• غلت زدن
• خواهش کردن
• دست دادن
• ادای مردن را درآوردن
• عشوه آمدن‌

بخش سوم: برقراری رابطه‌ای دوستانه و مفید

۱- با سگ‌تان مهربان باشید. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، حیوان از شما خواهد ترسید. نگاه سگ‌ها به صاحبشان، مثل نگاه یک فرزندِ خردسال به پدر یا مادرش است. پس رفتار خوبی با سگ‌تان داشته باشید، مثلاً سرش داد نکشید و با صدای آرامی با او حرف بزنید، گاهی او را ناز و نوازش کنید و به او ابراز علاقه کنید. وقتی رفتار خوبی با حیوان‌تان داشته باشید، خواهید دید که در واکنش به این رفتار چه عشقی را نثارتان خواهید کرد.

• تحقیقات نشان داده است سگ‌ها نوازش شدن را بیشتر از جایزه و خوراکی دوست دارند. پس هر روز زمان خاصی را به این کار اختصاص دهید و به او نشان دهید که چقدر دوستش دارید.

۲- سگ‌تان را تنبیه نکنید. داد کشیدن یا کتک زدنِ سگ به هیچ وجه ایده‌ی خوبی محسوب نمی‌شود. تنبیه یک سگ کار بسیار ظالمانه‌ای است. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، آن‌ها را گیج خواهید کرد؛ آن‌ها نمی‌دانند که چه انتظاری از آن‌ها دارید و از این موضوع خواهند ترسید؛ بنابراین یا کار اشتباه را تکرار می‌کنند یا از دستتان فرار می‌کنند. هیچ وقت سگ‌تان را به خاطر انجام یک کار اشتباه تنبیه نکنید. به جای آن، سعی کنید به خاطر کارهای خوبش را به او پاداش بدهید، این‌گونه است که رابطه‌ای سرشار از اعتماد بین شما و او ساخته می‌شود.

• تقویت مثبت بهترین روش برای برخورد و پرورش دادن یک سگ است. رفتارهای خوبش را با پاداش جبران کنید. تنها فایده‌ای که تنبیه کردن دارد، ایجاد ترس در رابطه‌تان است.

۳- سگ‌تان را به مکان‌های تفریحی ببرید. سگ‌ها می‌توانند هم‌نشین بسیار خوبی برای تفریح کردن باشند؛ در مکان‌های تفریحی‌ای همچون پارک‌ها یا ساحل‌ها یا حتی اطراف محله. سگ شما نیز درست به اندازه‌ی خودتان به تفریح نیاز و علاقه دارد. تفریح کردن همراه یکدیگر می‌تواند رابطه‌ی نزدیکی را ایجاد کند.

• اگر سگ شما تنها هم‌نشینتان در ماشین است، پس شیشه‌ی پنجره را پایین بکشید و اجازه دهید تا از هوای تازه لذت ببرد. حواستان به میزان پایین کشیدن شیشه‌ی پنجره باشد، مبادا حیوانتان از آن فاصله به بیرون پرت شود.
• اگر همراه با سگ‌تان به مکان‌های تفریحی می‌روید، پس حتماً حواستان را برای قوانین مخصوص حیوانات جمع کنید تا مبادا سگ‌تان را به منطقه‌ی ممنوعه‌ای ببرید.

۴- سگ‌تان را اجتماعی بار بیاورید. وقتی سگ خود را به میان مردم و دیگر سگ‌ها می‌برید، خودبه‌خود می‌آموزد تا موجودی اجتماعی باشد و رفتاری دوستانه را از خودش بروز دهد.

 

منبع: چطورپدیا

۹ نکته برای شاد کردن گربه خانگی

زمان­هایی که بیرون از خانه هوا سرد است، می‌توانید به گربه خودتان کمک کنید تا در درون خانه هم احساس خوبی داشته باشد. آیا شما هم فکر می‌کنید که بیرون بردن گربه لازمه‌ی شاد بودن اوست؟ حقیقت این است که بازی کردن مرتب با گربه و فراهم کردن وسیله‌های سرگرم‌کننده برای آن‌ها می‌تواند به‌راحتی غریزه حیوانی آن‌ها (مثل دنبال کردن سایر چیزها) را ارضا کند و از طرفی این کارها می‌تواند گربه‌ها را سرگرم کند و تمرینی باشد برای سالم زیستن و شاد بودن گربه‌ها. یکی دیگر از فواید نگه ‌داشتن گربه‌ها در خانه می‌تواند فراهم نمودن حیات‌وحشی ایمن برای آن‌ها باشد. وقتی هوا سرد می‌شود، با رعایت چند نکته می‌توان فضای داخل خانه را به محیطی جذاب و دوست‌داشتنی برای گربه‌ها تبدیل کرد که تمام نیازهای آن‌ها را برطرف می‌کند.

۱- از زمانی که گربه‌ی شما بسیار کوچک است، در داخل خانه از او مراقبت کنید

بچه‌گربه‌هایی که در داخل خانه نگه‌داری می‌شوند، با اینکه روزبه‌روز بزرگ‌تر می‌شوند ولی همچنان از محیط داخل خانه بسیار لذت می‌برند.

۲- ساخت حصار باعث شادی بچه‌گربه‌ها می‌شود

برای گربه خودتان مکان سرپوشیده‌ای فراهم کنید تا در بیرون از خانه هم فضای ایمنی را تجربه کند. با حصار می‌توانید یک محوطه سربسته برای گربه‌تان بسازید تا به او اجازه دهید تا بدون هیچ خطری از محیط بیرون استفاده کند. استفاده همیشگی از حصار نمی‌تواند از ورود سایر حیوانات به داخل محیط شما جلوگیری کند؛ پس همیشه باید نزدیک گربه بمانید و از او مراقبت کنید. مطمئن شوید که حصارهایتان کاملاً سربسته است و هیچ راه فراری برای گربه وجود ندارد و گیاهان سمی، مواد شیمیایی باغچه و سایر مواد خطرناک هم دور از دسترس گربه قرار دارند.

۳- همراه با قلاده مخصوص با گربه خودتان پیاده‌روی کنید

اگر در کوچه‌ای زندگی می‌کنید که سگ‌های ولگردی در آن وجود ندارند، می‌توانید برای گربه قلاده مخصوص بخرید و گربه خودتان را به نحوی آموزش بدهید تا مطابق دستور شما در مسیری که مشخص می‌کنید راه برود. البته آموزش به گربه زمان می‌برد و هر دوی شما باید صبور باشید. بهترین زمان برای آموزش وقتی است که گربه شما بسیار کوچک است. بعضی از گربه‌ها حتی با وجود قلاده هم می‌توانند از محیط بیرون لذت ببرند و شما هم می‌توانید به کارهایی مثل باغبانی باغچه بپردازید؛ البته حواستان باشد که گربه بازیگوشی نکند و از شما دور نشود.

۴- گربه‌هایتان را روی حصارهای بلند قرار دهید

جایگاه نسبتاً بلندی را برای گربه خودتان در داخل خانه در نظر بگیرید که کنار پنجره‌ای باشد که آفتاب به داخل خانه تابیده می‌شود. حصارهای نسبتاً بلند که مخصوص گربه‌هاست را می‌توانید از مغازه‌هایی که وسایل حیوانات خانگی می‌فروشند و یا از خرده‌فروشی‌ها خریداری کنید. گزینه دیگر چارچوب دور پنجره است که گربه می‌تواند روی آن بنشیند. حصارهای بزرگ‌تر را می‌توان در گوشه خانه یا در تراس خانه‌های آپارتمانی قرار داد.

۵- برای گربه خودتان خانه درختی مخصوصی را تهیه کنید

خانه درختی مخصوص گربه را می‌توانید آماده بخرید یا اینکه خودتان چنین خانه‌ای را برای او بسازید. ارتفاع خانه درختی گربه می‌تواند بسیار کم و کوتاه و یا بسیار بلند باشد. چنینی خانه‌ای به گربه این امکان را می‌دهد تا از آن بالا برود و در خانه درختی‌هایی که چندین گربه وجود دارند، گربه‌ها می‌توانند بیشتر با یکدیگر بازی کنند و در فضاهای عمودی آن نیز استراحت کنند. اگر امکان دارد، خانه درختی گربه را در کنار پنجره قرار بدهید تا گربه بتواند فضای بیرون از خانه درختی را هم ببیند.

۶- هنگام بازی با گربه، از وسایل سرگرم‌کننده مختلفی استفاده کنید

هر روز با گربه خودتان بازی کنید. از وسایل بازی متفاوتی استفاده کنید تا گربه شما به خاطر بازی با آن وسایل بتواند راه برود، آن‌ها را دنبال کند، چنگ بزند و یا با پا آن‌ها را با پای خود لگد بزند. وقتی گربه از بازی با شما خسته شد، وسایلی که ممکن است به او آسیب برسانند را جمع کنید و از دسترس او دور نگاه دارید (مثل وسایلی که دنباله‌های نخ مانندی دارند). وسایل بازی مثل کیف‌های کاغذی (بدون دسته) یا جعبه‌های مقوای را می‌توانید جمع نکنید زیرا خطری برای گربه ندارند. سعی کنید وسایل بازی را هر دفعه عوض کنید تا برای گربه شما جدید و جالب باشند.

۷- محیط بیرون را به داخل خانه بیاورید

شما می‌توانید در داخل خانه هم علف‌های مخصوصی بکارید زیرا گربه‌ها آن‌ها را دوست دارند و از آن‌ها تغذیه می‌کنند.

۸- خانه را تمیز نگه دارید

بسیاری از گربه‌ها نسبت به تمیزی وسواس دارند پس همیشه سطل آشغال را تمیز نگه دارید.

۹- برای گربه هویت تعیین کنید

حتی گربه‌های خانگی هم باید مشخصات شناسایی و قلاده گردنی کوچکی به همراه خود داشته باشند. باز گذاشتن گاه و بیگاه پنجره یا در می‌تواند گربه شما را وسوسه کند تا به بیرون از خانه فرار کند. اگر افراد غریبه‌ای به منزل شما بیایند، در فضای بیرون آتشی را ببینند و یا در سایر موقعیت‌ها قرار بگیرند، ممکن است گربه شما بترسد و همچنان در بیرون از منزل باقی بماند. استفاده از قلاده گردنی و یادداشت هویت گربه در آن می‌تواند به دیگران کمک کند تا به محض پیدا کردن گربه آن را به شما برگردانند.

 

منبع: چطورپدیا

آموزش مهربانی با حیوانات به کودکان

مهربانی نباید به هیچ گروه خاصی محدود شود؛ که منظور از گروه، هر نوع جنسیت، قوم، نژاد یا گونه‌های جانوری‌ است. در حقیقت، نشان دادن و ابراز مهربانی و دلسوزی به آسیب‌پذیرترین هم‌زیستان ما در زمین (به‌طور مثال حیوانات دیگر، خصوصاً آن دسته‌ از حیواناتی که تحت حفاظت و مراقبت ما هستند)، همان‌طور که ماهاتما گاندی، پیشوای بزرگ هندوان، در جمله‌ای معروف و محبوب می‌گوید: «اگر می‌خواهی مقدار اخلاق مدار بودن و خوش‌رفتار بودن یک ملت را بسنجی، به طرز رفتارشان با حیوانات دقت کن.»، می‌تواند نشانی از انسانیت ناب و روح متعالی ما باشد.

آموختن مهربانی و دلسوزی برای حیوانات، یکی از درس‌های مهم و ضروری زندگی است که هر کودکی باید بیاموزد. همه‌ی ما مسئولیم تا برای هم‌ نوعان و هم‌زیستان خودمان اهمیت قائل شویم و این، باور و اعتقادی است که باید از همان کودکی و طفولیت در وجودمان کاشته شود.

این هم از پنج نکته‌ی مهم در باب آموزش مهربانی با حیوانات که می‌توانید به ‌مناسبت روز جهانی مهربانی، به فرزندان خود بیاموزید:

۱- حیوانات را در طبیعت اصلی خودشان به تصویر بکشید

بهترین راه و محیط برای نشان‌ دادن حیوانات به کودکان، این است که آن‌ها را به ‌نظاره‌ی حیوانات در خانه‌ی حقیقی و بومی خودشان وا‌داریم. از بردن کودکان به سیرک‌ها و یا پارک‌های این‌چنینی پرهیز کنید. شاید بپرسید این کار چه آسیبی به ذهن و روان کودک می‌رساند؟ در‌ این‌ باره، باید بگوییم که کودکان با دیدن حیوانات اسیر شده، حس می‌کنند که حیوانات، به‌طورکلی، برای خدمت کردن به انسان‌ها آفریده شده‌اند. (مثلاً، برای سرگرم کردن انسان‌ها.)

وقت‌گذرانی در طبیعت (مثلاً قدم زدن در یک جنگل امن و یا رفتن به پارک‌های طبیعی) می‌تواند روش خوبی برای برقراری یک ارتباط عمیق، بین ذات پاک فرزندتان و طبیعت وحشی باشد. به فرزندتان، اهمیت احترام به حیوانات و محافظت از خانه‌ی طبیعی‌شان را بیاموزید. به آن‌ها یاد دهید که یکی از راه‌های محافظت از خانه‌های طبیعی این موجودات، پرهیز از زباله ریختن در طبیعت است.

۲- برای کودک خود، کتاب‌هایی در باب رفتارهای غریزی و طبیعی حیوانات بخوانید

بیشتر بچه‌ها، علاقه‌ی خاص و سیری‌ناپذیری به حیوانات دارند و علاقه دارند که به صورت مداوم، اطلاعات جدید درباره‌ی آن‌ها کسب کنند. کتاب‌هایی را برای خواندن انتخاب کنید که نه‌تنها بر روی خانه، رژیم غذایی و ویژگی‌های بدنی حیوانات، بلکه بر روی رفتارهای اجتماعی و احساسی آنان نیز تمرکز دارد؛ به‌طور مثال، اینکه شامپانزه‌ها سرپرستی برای خود تعیین می‌کنند یا اینکه فیل‌ها به‌طور دسته‌جمعی برای حفاظت از گونه‌های کم سن و سال خود، اقدام می‌کنند. با فرزندتان راجع به ویژگی‌هایی که میان انسان و حیوان مشترک است، صحبت کنید، از جواب‌های خلاقانه‌شان در این باره شگفت‌زده خواهید شد.

۳- به آن‌ها مسئولیت‌هایی با هدف اهمیت دادن به حیوانات بسپارید

اگر حیوانی خانگی در منزل دارید، به فرزندانتان مسئولیت‌هایی در قبال آن‌ها بسپارید. مثلاً به آن‌ها بگویید که باید تحت نظارت شما، نیازهای اساسی آن‌ها را تأمین کنند، برای مثال آب موجود در کاسه‌ی آبشان را به‌طور مکرر تعویض کنند. آموزش اهمیت مراقبت از حیوانات خانگی، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند گرایش به مهر ورزیدن به دیگران را در روح انسان بکارد. اهمیت تهیه‌ی غذا و آب تازه و تحرکات بدنی را برای حیوانات، به درسی مهم در زندگی فرزندتان تبدیل کنید. اصلاً یادتان نرود که کلید رسیدن به این مرحله، عادت به مهربانی و دلسوزی برای دیگران است. حیوانات هم مثل ما احساس تنهایی می‌کنند!

۴- رفتارها و ادبیات محترمانه را در فرزند خود تشویق کنید

وقتی کودکان و خردسالان برای اولین بار حیوانی را به دست می‌گیرند، باید به آن‌ها گوشزد کنید که با آن‌ها به نرمی و با لطافت تمام برخورد کنند و اگر حیوانی آشکارا می‌خواهد که از دستشان فرار کند، اجازه‌ی این کار را بلافاصله به آن بدهند. اگر فرزندتان اقدام به اذیت و آزار حیوانات کرد، سریعاً کار او را سرزنش کنید. این عمل به قدری مخرب است که حتی شکل شفاهی آن نیز قشنگ نیست و در نهایت، الگوی خود را به سمت حرکات و رفتار فیزیکی ادامه خواهد داد. اگر مهمان ناخواسته‌ای همچون حیوانات موذی و موش را در خانه‌ی خود مشاهده کردید، اقدام به کشتن آن نکنید. سعی کنید تا حد امکان، تله‌ای بدون جراحت را طراحی کرده و پس از گیر انداختن، آن را در فضای بیرون از خانه رها کنید. کودکان، کارهای خوب را تنها زمانی می‌آموزند که شما، به عنوان قهرمانان آن‌ها، به الگوسازی و عادی‌سازی این رفتارها اقدام کنید.

۵- از یک پناهگاه حیوانات محلی دیدن کنید

وقتی همراه فرزندتان به دیدن یکی از این پناهگاه‌های حیوانات خانگی می‌روید، می‌توانید تأثیرات مثبت و منفی‌ای که انسان بر روی حیوانات می‌گذارد را به او نشان دهید. در این پرورشگاه‌ها، تعداد زیادی سگ و گربه‌ی سالم، فقط و فقط به خاطر رفتار بد انسان‌ها زندانی شده‌اند؛ اما به هر حال پناهگاه‌ها سعی دارند تا با ایفای نقش اساسی‌ که دارند، خانه‌ای با کیفیت‌تر برای آن‌ها پیدا کرده و شانسی دوباره برای زندگی بهتر به آن‌ها اعطا کنند. شما می‌توانید به فرزند خود آموزش دهید و آن‌ها را وا‌دارید تا هر کاری که از دستشان برمی‌آید برای این پرورشگاه‌ها و حیوانات ساکن آن بکنند، برای مثال، اهدای پتو و خوراک، یکی از متداول‌ترین راه‌های کمک است. یا می‌توانید اسباب‌بازی‌های دست سازی را برای حیوانات آنجا درست کنید. همچنین، طراحی پوسترهایی برای حمایت از این حیوانات، نه‌تنها عملی برای ابراز مهربانی به این گونه‌های جانوری است، بلکه می‌تواند سطح سواد و شعور و فرهنگ جامعه را بالا ببرد. با شرکت در کارهای داوطلبانه و خیرخواهانه برای گونه‌های جانوری مختلف، می‌توانید اهمیت و ارزش کارهای مثبت را به کودکان خود آموزش دهید.

 

منبع: چطورپدیا

مهربانی با حیوانات اهلی و وحشی

حیوانات ، موجوداتی هستند که به زیباتر شدن زندگی ما کمک می‌کنند. آن‌ها می‌توانند دوست ما و همچنین الهام‌بخش تخیلات ما باشند. مهم نیست به چه حیوانی فکر می‌کنید، یک حیوان خانگی مثل گربه، یک حیوان اهلی مثل اسب یا حتی یک حیوان وحشی مثل جغد یا کروکدیل، تفاوتی نمی‌کند، همه‌ی آن‌ها مستحق دریافت مهربانی از سوی انسان‌ها هستند. با اهمیت دادن بهحیوانات خانگی و حیوانات اهلی و احترام گذاشتن به حیوانات وحشی، می‌توانیم مهربانی خود را به این حیوانات ابراز کنیم.

بخش اول: اهمیت دادن به حیوانات خانگی یا حیوانات اهلی

۱- تعهدی به درازای عمر داشته باشید. مهم نیست که حیوان خانگی شما چند سال دارد، باید مطمئن شوید که می‌توانید تا آخر عمر خودتان یا عمر او، از آن حیوان مراقبت کنید. حیوانات احساسات دارند و پیوند بسیار نزدیک و محکمی با صاحبان خود برقرار می‌کنند و اگر این تعهد را جدی نگیرید، می‌تواند به حیوان خانگی شما آسیب بزند. از خرید حیوان خود از یک فروشگاه یا دلال حیوانات جداً خودداری کنید. قبل از به اختیار گرفتن یک حیوان خانگی، سؤالات زیر را از خودتان بپرسید تا مطمئن شوید که تصمیم درستی گرفته‌اید:

• چرا یک حیوان خانگی می‌خواهم؟
• آیا زمان و پول کافی برای نگهداری از حیوان خانگی را دارم؟
• آیا حیوان خانگی در خانه‌ی من راحت خواهد بود؟ آیا اجازه دارم تا در یک آپارتمان اجاره‌ای یک حیوان خانگی نگه دارم؟
• اگر مریض بودم، به مسافرت رفته بودم یا فوت کردم، چه کسی از حیوان خانگی من مراقبت خواهد کرد؟

۲- سطح سلامت حیوان‌تان را بهبود بخشید. یک حیوان سالم، حیوانی خوشحال و راضی است. مراقبت کردن از حیوان خانگی همراه با چک کردن مرتب میزان سلامت او و بردن آن به نزد دامپزشک و تحت نظر گرفتن انواع نشانه‌های بیماری در آن‌ها، نه تنها می‌تواند سطح سلامتشان را بهبود بخشد، بلکه مهربانی شما را نسبت به حیوان خانگی‌تان ابراز می‌کند.

• مطمئن شوید که حیوان شما سالانه و به طور منظم واکسن خود را میزند و از گزند بیماری هاری و یا هر نوع بیماری دیگری در امان است. واکسن زدن را جزو برنامه‌های ضروری سالیانه‌ی حیوانتان قرار دهید.
• تیمار کردن حیوانات با توجه به گونه‌ آنها، یکی از مهم‌ترین وظایف شما است. برای مثال، شانه کشیدن یال و دم اسب‌ها، سگ‌ها و گربه‌ها به طور منظم.
• به دنبال کک‌ومک و دیگر حشرات و کرم‌هایی همچون کرم‌های ریز گوش بگردید و با آن‌ها طبق اصول دامپزشکان رفتار کنید.

۳- برای حیوانات خود فضای شخصی و راحتی در نظر بگیرید. حیوانات خانگی و اهلی نیز درست مانند انسان‌ها، می‌توانند از خوابیدن، گذراندن اوقاتی در تنهایی، بازی کردن و تمیز بودن لذت ببرند (برای مثال اسب‌ها چنین ویژگی‌هایی دارند). تهیه کردن یک فضای شخصی تمیز و راحت برای حیوان خانگی‌تان می‌تواند مهربانی شما را نسبت به او ابراز کند و به ایجاد یک پیوند بسیار قوی بین شما و حیوان کمک کند.

• می‌توانید یک مکان خواب راحت برای حیوان خانگی‌تان درست کنید که شامل یک تختخواب مخصوص حیوانات، یک جعبه همراه با پتو یا یک تختخواب کوچک می‌شود. قرار دادن یک وسیله‌ی شخصی در آن ناحیه سبب می‌شود که احساس راحتی بیشتری با فضای جدید داشته باشند.
• فضاهای جداگانه‌ای را برای زمان خوردن، بازی کردن و حمام کردن حیوان خانگی‌تان تعبیه کنید. سعی کنید تا حد امکان فضای خوردن را از فضای حمام کردن دور نگه دارید، چرا که حیوانات عادت ندارند تا نزدیک جایی که ادرار و مدفوع می‌کنند به غذا خوردن نیز مشغول شوند.
• اجازه دهید که حیوانات کوچک‌تر همچون سگ و گربه در درون خانه همراه شما زندگی کنند.
• حتماً مطمئن شوید که حیوانات خانگی یا اهلی‌ که بیرون از خانه زندگی می‌کنند، سرپناه مناسب و امنی دارند. برای مثال، هر حیوانی نیاز به یک سقف برای در امان ماندن از گزند باران، برف و هر نوع آب و هوای بد دارد. این مسئله، از اهمیت مخصوصی برای حیوانات کوچک‌تر برخوردار است، چرا که بدن آن‌ها برای مقابله با هوای خیلی سرد یا خیلی گرم ساخته نشده و قابلیت مقاومت در برابر آن‌ها را ندارد.
• فضاهایی را که برای حیوانات خانگی یا حیوانان اصلی خود آماده می‌کنید را تا حد امکان تمیز نگه دارید. برای مثال، اگر از لاک‌پشت و یا یک ماهی نگهداری می‌کنید، پس حتماً هفته‌ای یک‌بار آکواریوم را بشویید. به همین منوال، جعبه‌ی کوچک یک گربه نیز نیاز به تمیز کردن دارد.

۴- به حیوان خود، منظم غذا دهید. بخشی از سلامت یک حیوان خانگی به وسیله‌ی غذا و آب روزانه تأمین می‌شود. اوقات غذاخوری نشان می‌دهد که شما به او اهمیت می‌دهید و پیوندی عمیق بین شما برقرار می‌سازد.

• هر روز در زمان مشخص و یکسانی به حیوان خانگی خود غذا بدهید تا تبدیل به یک برنامه‌ی مشخص شود. از دامپزشک خود یا مشاوران اینترنتی بپرسید که حیوان خانگی شما با توجه به گونه‌ آن، چند بار در روز نیاز به غذا خوردن دارد.
• غذاهای مخصوص هر گونه را به حیوانات خانگی خود بدهید. برای مثال، گربه‌ها و سگ‌ها نیاز دارند که غذایشان، مخلوطی از خوراک ‌تر و خشک باشد و یا خوک‌ها نیاز به میوه و سبزیجات دارند. شما می‌توانید از دامپزشک یا فروشگاه حیوانات خانگی یا مشاوران آنلاین بپرسید که از چه نوع غذا و از چه برندی برای غذا دادن به حیوان خانگی خود استفاده کنید تا بهترین کیفیت را به آن‌ها ارائه داده باشید.
• مطمئن شوید که حیوانات شما (اعم از خانگی و اهلی) هر کدام روزانه و مرتباً یک کاسه‌ی بزرگ از آب تازه و تمیز را در اختیار دارند. آب را حداقل روزی یک‌بار عوض کنید و مخصوصاً اگر غذا یا شیء دیگری در کاسه افتاد، سعی کنید که کاسه را از آب تازه‌ای پر کنید.
• از دادن غذاهای مخصوص انسان و تنقلاتی همچون شکلات به حیوانات خانگی خود جداً اجتناب کنید چرا که می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت آن‌ها وارد کرده و یا حتی مرگبار باشد. با دامپزشک خود راجع به غذاهایی که حتماً باید دور از دسترس حیوانات قرار بگیرند صحبت کنید.
• با توجه به رفتارها و واکنش‌هایی که از شما یاد می‌گیرد، به او جایزه بدهید. حواستان باشد که واکنش‌های زیادی را هم‌زمان به او یاد نداده و یا جوایز بسیاری را به او ندهید، چرا که این غذاهای تشویقی اصولاً مملو از شکر هستند و ممکن است سبب چاقی مفرط شوند.

۵- در زمان‌های مناسبی با آن‌ها ارتباط داشته باشید. حیوانات نیز درست همانند انسان‌ها، نیاز دارند تا اوقاتی را تنها باشند. بهحیوان خانگی خود اجازه دهید که در آرامش بخوابد، این کار سبب می‌شود تا اعتماد و مهربانی بین شما شعله‌ور شود.

• زمان‌هایی که حیوان خانگی شما در خواب به سر می‌برد، غذا می‌خورد یا چیزی می‌نوشد و یا حتی در مواقعی که خودش را تمیز می‌کند، از حرکت در اطراف او یا بازی کردن با او جداً خودداری کنید. انجام چنین کارهایی ممکن است حیوانات را بترساند، به آن‌ها استرس بدهد یا آن‌ها را عصبانی کند که در این صورت واکنش جالبی در پی نخواهند داشت.
• از دنبال کردن حیوان خانگی خود اجتناب کنید، چرا که این کار سبب ترساندن آن می‌شود. همچنین ممکن است بخواهید با این کار عشق خود را به آن‌ها نشان دهید، اما حیوانات از چنین کاری برای نشان دادن عشق و علاقه استفاده نمی‌کنند. به حیوانات اجازه دهید که هر زمان که دلشان خواست به شما نزدیک شوند.
• خودتان را هم قد حیوان خانگی‌تان قرار دهید، مثلاً موقع حرف زدن با آن‌ها بنشینید تا از میزان تهدیدکننده بودن شما کاسته شود. این کار باعث حفظ آرامش آنان شده و راحت‌تر توجهشان به شما جلب می‌شود.

۶- عشقتان را نسبت به آن‌ها نشان دهید. همیشه سعی کنید تا عشق و علاقه‌تان را نسبت به آن‌ها، با ابراز این علاقه و مهربان بودن نشان دهید. این کار کمک می‌کند که اعتماد بین شما شکل بگیرد و بیش از پیش تلاش می‌کند تا در کنار شما وقت بگذراند.

• او را به آرامی ناز و نوازش کرده و یا بلند کنید. از فشار دادن بدن و یا کشیدن دم آن‌ها به شدت خودداری کنید.
• سعی کنید هر علاقه‌ای که حیوان خانگی‌تان به شما نشان می‌دهد را جبران کنید. این کار کمک می‌کند تا رابطه‌ای توأم با علاقه و اعتماد بین شما و حیوانتان شکل بگیرد. بخشی از این جبران محبت شامل حرف زدن با حیوان خانگی‌تان و صدا کردنش به اسم می‌شود.
• با حیوان خود بازی کنید. اکثر حیوانات خانگی به طور غریزی و طبیعی پر از انرژی هستند و تنها راه خوشحال و راضی نگه‌داشتن‌شان این است که با آن‌ها به بازی بپردازید. به آن‌ها اسباب‌بازی بدهید، آن‌ها را بیرون ببرید و از هیچ فعالیتی که سبب لذت بردن آن‌ها می‌شود، دریغ نکنید.
• اگر حیوان خانگی‌تان کار اشتباهی کرد، با او مهربان و صبور باشید. سر او داد نزنید، کتکش نزنید و یا هیچ رفتار تنبیهانه‌ای با او نکنید. حیوانات خانگی از واکنش‌های مثبت یاد می‌گیرند، وگرنه در صورت داد زدن و یا کتک زدن، ممکن است که از شما بترسند.

۷- اگر مشکوک شدید که شخصی ممکن است از حیوانات سوءاستفاده کرده و یا آن‌ها را آزار دهد، بی‌درنگ گزارش دهید.متأسفانه، همه‌ی افراد مثل شما نبوده و با حیوانات مهربان نیستند. اگر مشکوک شدید که شخصی از حیوانات سوءاستفاده می‌کند، سریعاً این مشکل را به مسئولان اطلاع دهید. این یکی از راه‌هایی است که می‌توانید مهربانی خود را به حیوانات نشان دهید. برخی نشانه‌های سوءاستفاده از حیوانات عبارت‌اند از:

• حیواناتی که در حیاط‌ها و مزارع غل و زنجیر شده‌اند و هیچ غذا، آب یا پناهگاه مناسبی ندارند.
• کتک زدن یا ضربه زدن به حیوانات و یا حتی داد کشیدن بر سر آن‌ها.

بخش دوم: رفتار توأم با اهمیت نسبت به حیوانات

۱- از مجبور کردن حیوانات خودداری کنید. دنبال کردن یک حیوان و یا مجبور کردن آن برای نزدیک شدن به شما در زمانی که حیوان پارس می‌کند، شیهه می‌کشد یا هیس هیس می‌کند، ممکن است به شما صدمه‌ی جانی و جسمی و به حیوان، صدمه‌ی روحی بزند. این مسئله همچنین ممکن است از سوی حیوان تلاش‌هایی برای چنگ انداختن، ضربه زدن یا گاز گرفتن شما نیز در پی داشته باشد. خودتان را از وضعیت مورد نظر دور کنید و اجازه دهید که حیوان خونسردی خودش را بازگرداند.

• خودتان را در وضعیت حیوان قرار دهید تا بتوانید به برگرداندن خونسردی آن کمک کنید. روی زانوهایتان بنشینید تا با حیوان‌هایی همچون خرگوش‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها و لاک‌پشت‌ها حرف بزنید. صورتتان را مقابل صورتشان نگه ندارید، چرا که به آن‌ها استرس داده و ممکن است به شما آسیب برسانند.
• یادتان باشد که حیوانات دقیقاً همان‌طوری با شما رفتار می‌کنند که شما با آن‌ها کردید.

۲- آرام‌آرام به حیوانات نزدیک شوید. حیوانات بسیار بیشتر از انسان‌ها حساس به بو و رفتار موجودات دیگر هستند. مهم نیست که چه نوع حیوانی باشد. اسب‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها، لاک‌پشت‌ها و یا پرندگان. آرام‌آرام به آن‌ها نزدیک شوید تا موجب ترس یا استرس آن‌ها نشوید.

• سعی کنید از نقطه‌ی کور یک حیوان به او نزدیک نشوید، چرا که این کار سبب می‌شود تا حیوان از جا بپرد. این کار به حیوان آسیب روحی میزند و ممکن است به آسیب زدن به شما اقدام کند.
• اجازه بدهید تا سگ‌ها، گربه‌ها و دیگر حیوانات شما را بو بکشند و سپس تصمیم به واکنش بگیرند. دست‌های خود را باز کنید و اجازه بدهید که حیوانات شما را بو بکشند. آن وقت می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا حق دارید از این هم نزدیک‌تر شوید یا خیر. این نکته را در نظر بگیرید که اگر چند حیوان دیگر را لمس کرده‌اید، حتماً دست خود را بشویید، چرا که برخی از حیوانات بوی دیگر گونه‌های جانوری را دوست ندارند.
• به حیوان اندکی وقت بدهید تا به شما نزدیک شود. بعضی حیوانات ممکن است به طور طبیعی به اندکی زمان برای عادت کردن به حضور شما نیاز داشته باشند. نزدیک شدن به آن‌ها، قبل از اینکه حیوان نسبت به شما اظهار توجه کند، ممکن است سبب استرس در آن‌ها شود.

۳- حیوان خود را به آرامی بلند کنید. اگر حیوان خانگی‌تان به شما نزدیک می‌شود و یا شما قصد دارید تا اندکی از عشق و علاقه‌ی خود را به او ابراز کنید و او را از زمین بردارید، حواستان باشد که این کار را به آرامی و همراه با مقدار زیادی خونسردی انجام دهید. اگر بدن او آرام بود، می‌توانید با استفاده از روش‌های صحیح برداشتن حیوانات، برای برداشتن آن‌ها اقدام کنید.

• دستان خود را زیر پاهای حیوان خانگی و یا زیر پاها و شکم او قرار دهید. این کار سبب می‌شود که یک فضای امن برای او به وجود آمده و احساس امنیت به او القا شود. همچنین می‌توانید در صورت بزرگ‌تر بودن حیوان، یک دست زیر و دست دیگر را روی حیوان قرار دهید. یادتان باشد که خونسرد و آرام باشید تا مبادا حیوان خانگی‌تان را بترسانید. اگر حیوان نشانه‌ای از نخواستن و یا فرار کردن نشان داد، اجازه دهید که آزاد باشد و در زمان دیگری دوباره امتحان کنید.
• از روش‌ها و ابزارآلات مناسبی برای بلند کردن حیوانات بزرگ‌تر استفاده کنید. به طور مثال برای بلند کردن حیواناتی همچون گاو، اسب و خوک، نیاز واجبی به جرثقیل‌هایی است که بتواند شکم، پاها و سر آن‌ها را به خوبی نگه دارد.
• زمانی که توانستید حیوان خانگی خود را تحت کنترل خود دربیاورید، به آرامی از زمین بلند شوید. این کار خطر از جای پریدن حیوان را به کمترین حد ممکن می‌رساند و از دیدن آسیب‌های روحی به حیوان جلوگیری می‌کند.
• از بلند کردن حیوان توسط سر، یکی از پاهایش یا دمش به شدت خودداری کنید. هیچ استثنایی در این زمینه وجود ندارد و مطمئناً حیوان دچار آسیب جسمی فراوانی خواهد شد.

۴- او را ثابت نگه دارید. وقتی که او را از روی زمین بلند می‌کنید، با صاف نگه‌داشتن و حفظ تعادل، موجب آرامش و امنیت حیوان شوید.

• حیوان خود را در حالت متعادلی نگه دارید تا احساس امنیت کند. از زدن ضربات ناگهانی به حیوان خود خودداری کنید، چرا که نه تنها سبب آسیب روحی آن‌ها می‌شود، بلکه صدمه‌ی جانی نیز وارد می‌کند.
• گاهی وقت‌ها نیز سعی کنید در حالی که حیوان خود را در آغوش دارید، با یکدیگر بنشینید. این کار اجازه می‌دهد تا حیوان خودش را در آغوش شما احساس کرده و به شما اعتماد کند. حتماً یادتان باشد که در هنگام نگه‌داشتن حیوان، باید با او صحبت کرده و او را نوازش کنید.

بخش سوم: احترام به حیوانات وحشی

۱- یادتان باشد که حیوانات وحشی، گناهکار نیستند، فقط وحشی‌اند. هرکسی که تا به حال با این حیوانات رو در رو شده باشد، احتمالاً از دیدن آن‌ها در مناطق خالی از انسان لذت می‌برد. همچنین، حیواناتی همچون راکون‌ها، روباه‌ها و تمساح‌ها حیوانات جالب و بامزه‌ای هستند و به ندرت دیده می‌شوند. آن‌ها در فضای وحشی زندگی کرده و به همین دلیل این بخش از اخلاقیات خود را پرورش داده‌اند. این بدین معنی است که مثل حیوانات اهلی فکر نکرده و تقریباً به هرکسی، به دید یک شکارچی تهدیدکننده نگاه می‌کنند.

• یادتان باشد که بسیاری از حیوانات وحشی، مثل تمساح‌ها قابلیت اهلی شدن را ندارند و شما اصلاً نباید با چنین قصدی تخم‌های آنان را بردارید.
• یادتان باشد که نگه داری از یک حیوان وحشی بدون مجوز، یک کار غیرقانونی محسوب می‌شود.

۲- از طبیعت وحشی لذت ببرید، اما از دور. رفتن به طبیعت وحشی به معنی آسیب دیدن و یا آسیب زدن به حیوانات وحشی است. سعی کنید طبیعت وحشی را از دور به تماشا بنشینید تا این کار، نه تنها مهربانی خود را نسبت به این حیوانات ابراز می‌کنید، بلکه آن‌ها را نمی‌ترسانید.

• از دنبال کردن، بلند کردن و لمس کردن حیوانات وحشی خودداری کنید.
• در هنگام تماشای طبیعت وحشی آرام و ساکت بمانید. برای دیدن طبیعت وحشی از نزدیک، از دوربین‌های دوچشمی استفاده کنید.
• حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید تا بیماری‌های واگیرداری به آن‌ها منتقل نشده و یا واکنش غیرمترقبه‌ای شکل نگیرد.
• از محل سکونت و یا نواحی طبیعت وحشی مخصوصاً در فصل جفت‌گیری و یا زمانی که حیوانات وحشی در حال محافظت کردن از بچه‌هایشان هستند، دور بمانید.

۳- از غذا دادن به حیوانات وحشی پرهیز کنید. با اینکه ممکن است کار بی‌خطری به نظر بیاید، اما غذا دادن به حیوانات وحشیمی‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد. از جمله دوگانه کردن رفتارهای غریزی و طبیعی، نشان دادن آن‌ها به شکارچیان و آسیب زدن به سلامت آن‌ها. به هیچ عنوان از غذاهای خودتان به حیوانات وحشی ندهید و یا غذایی برای آن‌ها تهیه نکنید.

• هر غذایی را، حتی غذای حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید.
• آشغال‌های خود را در سطل‌های امن و یا محفظه‌های مخصوص بریزید. اگر در حال اردو زدن در جنگل، گردش و یا یک قدم زدن عادی هستید، به هیچ عنوان آشغال خود را بر روی زمین نیندازید.
• یادتان باشد که نمک موجود در عرق شما بر روی کفش یا چکمه‌های شما و یا مواد معطر و لوازم آرایشی می‌تواند حیوانات وحشی را شدیداً جذب کند.
• هیچ‌وقت از هیچ نوع غذایی برای راضی کردن یک حیوان وحشی برای نزدیک شدن به خودتان استفاده نکنید.

۴- اجازه دهید که حیوانات در منطقه‌ی استحفاظی شما حضور داشته باشند. در خانه‌ی شما، شرایط باید به گونه‌ای باشد که حیوانات بتوانند با امنیت کامل و بدون آزار شما رفت و آمد کنند. درست کردن یک باغچه‌ی کوچک برای پرندگان و یا موجودات کوچک‌تر و همچنین پرهیز از مواد سمی می‌تواند ابراز مهربانی و احترام شما را نسبت به حیوانات وحشی نشان دهد.

• حتماً باید از ابزار و وسایل کاملاً ارگانیک و طبیعی در باغچه‌ی خود استفاده کنید. این کار نه تنها از طبیعت وحشی محافظت می‌کند، بلکه از حیوانات خانگی شما نیز محافظت می‌کند.

۵- در هنگام رانندگی حواستان را جمع کنید. پیشرفت‌های انسانی در عرصه‌ی تکنولوژی باعث شده که به قلمروی حیوانات وحشی تجاوز کنند. خانه‌سازی انسان‌ها و یا جاده‌سازی در جنگل‌ها و محل سکونت حیوانات وحشی‌ای مثل گوزن‌ها و روباه‌ها از جمله‌ی چنین کارهایی است. حواستان را در هنگام گذر از جاده‌های مملو از حیوانات وحشی جمع کنید تا مبادا به آن‌ها آسیبی برسانید. از این طریق، مهربانی خود را به آن‌ها ابراز می‌کنید.

• برای برخورد نکردن با حیوانات، از جاده منحرف نشوید. انحراف ناگهانی از جاده ممکن است باعث شود تا به گله یا تعداد عظیم‌تری برخورد کرده و یا حتی ممکن است با یک انسان تصادف کنید.
• هیچ‌وقت به قصد زیر گرفتن یک حیوان بیرون نروید. این کار به شدت ظالمانه بوده و اگر کسی شما را در حین این کار ببیند، می‌تواند از نظر قانونی شما را به دردسر بیندازد.

۶- در صورت برخورد با یک حیوان آسیب‌دیده، به مقامات گزارش دهید. اگر به طور اتفاقی با یک حیوان تصادف کردید و یا حیوان مجروح یا مریضی را در هر نقطه‌ای دیدید، سریعاً به مسئولین خبر دهید. آن‌ها قطعاً قادرند تا بهترین راه حل ممکن را بیابند.

• اگر در یک پارک جنگلی هستید، با حراست پارک تماس بگیرید.
• به مراکز توان‌بخشی فضای سبز خود زنگ بزنید، یا حتی می‌توانید با پلیس تماس بگیرید. در صورتی که نمی‌دانید با چه کسی تماس بگیرید، می‌توانید با برقراری تماس با شماره‌ی ۱۱۸، اطلاعات لازم را کسب کنید.

۷- به تلاش‌هایی که در جهت حفظ و نگهداری از حیوانات صورت می‌گیرد، کمک کنید. حیوانات در سرتاسر جهان تحت خطر انقراض و تهدیدات مختلف هستند که احتمالاً شامل محل بومی زندگی شما نیز می‌شود. با استفاده از کمک‌های مالی‌ای که در تمام دنیا سالانه انجام می‌شود، سعی کنید به نوبه‌ی خود کمکی به این انجمن‌ها کرده و برای کمک به این حیوانات قدم بزرگی برداشته باشید.

• اگر می‌توانید، به تنهایی یک صندوق مخصوص برای جمع‌آوری کمک‌های مالی در جهت کمک به حیوانات در خطر انقراض ترتیب دهید؛ اما گروه‌ها و انجمن‌های بسیاری هستند که این کار را انجام می‌دهند. به هر حال اگر در یک محله این کار را کردید، پول جمع شده را به پارک جنگلی محل زندگی‌تان تحویل دهید.
• تا حد امکان سعی کنید کمک‌های جمع‌آوری شده را به یک ناحیه یا یک گونه‌ی جانوری خاص اختصاص دهید. بدین صورت می‌توانید در انجام کارهای اداری و زمان و هزینه صرفه‌جویی کرده و شانس بیشتری در حفظ آن گونه‌ی جانوری خاص و محل سکونت طبیعی‌شان خواهید داشت.

 

منبع: چطورپدیا

مهربانی به حیوانات (رفتارهای آسان و الهام بخش)

چه رفتارهای مهربانانه‌ای می‌توانیم با حیوانات داشته باشیم؟ در این مقاله ۹ راهکار ساده و الهام بخش برای مهربانی با مخلوقاتی که در دنیای ما سهم دارند، معرفی خواهد شد. به یاد داشته باشید، مهربانی مسری است، پس آن را به دیگری ببخشید…

۱- از محصولاتی استفاده کنید که در روند تولید آن‌ها، حیوانات آسیب نمی‌بینند

هر ساله ۱۰۰۰۰۰ الی ۲۰۰۰۰۰ حیوان در سراسر جهان در طول آزمایش‌هایی جهت تولید لوازم آرایش در آزمایشگاه‌ها رنج برده و نهایتاً از بین می‌روند. اینکه تصمیم بگیریم اسکناس‌هایی که برای آن‌ها به‌سختی کار کرده‌ایم را تقدیم شرکت‌های مهربان‌تری نماییم، یکی از اقداماتی است که می‌توان در راستای حمایت از موش‌ها، پرندگان و خوک‌های دریایی که معمولاً در این آزمایش‌ها استفاده می‌شوند، انجام داد. در سایت شرکت مورد نظر با استفاده از تابع جستجو PETA تعیین نمایید که آیا محصولات مورد استفاده شما حامی حیوانات هستند یا خیر و اگر چنین است؛ در پی جایگزینی برای آن‌ها باشید.

۲- یک سگ یا گربه را برای مدت زمان محدود از پناهگاه‌های محلی به خانه بیاورید

اگر قبول سرپرستی همچنان تعهد بزرگی است، شاید پرورش برای یک مدت محدود برای شما مناسب‌تر باشد! با قبول پرورش کوتاه مدت به طرق مختلف از جمله با آزاد کردن فضای خالی برای یک حیوان بی‌خانمان دیگر؛ یادگیری شخصیت حیوان به‌طوری که بتواند بهترین پناهگاه همیشگی خود را بیابد و در نهایت با کسب مهارت‌های اجتماعی بحرانی که بسیاری از گربه‌ها و سگ‌ها پیش از پذیرش سرپرستی نیاز دارند، به پناهگاه‌های محلی خود کمک بزرگی خواهید کرد. اگر پرورش کوتاه مدت را هنوز انتخاب مناسبی نمی‌بینید، می‌توانید با اهداء لوازم مورد نیاز و کمک در روند انرژی درمانی حیوانات، به پناهگاه‌ها در مراقبت از آن‌ها کمک نمایید.

۳- به یک کارگر پناهگاه حیوانات کمک کنید

شاید این مورد به‌طور مستقیم در جهت کمک به حیوانات نباشد؛ اما روشی غیرمستقیم برای ابراز مهربانی به آن‌ها است. کارگران پناهگاه شغل سختی دارند و همواره در انواع موقعیت‌های پیچیده و اغلب عاطفی، در خط مقدم کمک به حیوانات هستند. بیان قدردانی و رفتارهای مهربانانه و حتی کمک مالی به کارگران پناهگاه‌های محلی، می‌تواند تا حدودی موجب افزایش شادی روزانه‌ی آن‌ها گردد. اگر در شغل تمام وقت خود خدماتی نظیر کوتاهی مو، ناخن، ماساژ و … ارائه می‌دهید، برای یک نوبت هزینه‌ای از آن‌ها دریافت نکنید. همچنین می‌توان با یک سبد کوکی خانگی یا یک کارت دست نوشته‌ای که می‌گوید «از زحمات همه‌ی شما متشکرم» قدردانی خود را ابراز نمایید.

۴- به گربه‌های وحشی کمک کنید

از ساده‌ترین راه‌های ابراز مهربانی به گربه‌های وحشی، معرفی آن‌ها به محلی جهت جراحی عقیم ‌سازی است؛ اما اگر در محله‌ای روستایی در کنار تعداد زیادی از گونه‌های وحشی زندگی کرده و دوست دارید گزینه‌ی سخت‌تر را انتخاب نمایید، می‌توانید برای آن‌ها مواد غذایی و آب تهیه کرده و یا حتی برایشان پناهگاهی بسازید.

۵- به سگ‌های گمشده کمک کنید تا راه خانه را بیابند

مطمئناً تمام شما خوانندگان عزیز از هر فرصتی برای این کار استفاده می‌کنید! اما به یاد داشته باشید که هنگام تعطیلات، این اتفاق بیشتر رخ می‌دهد. اکثراً بر رون بدن سگ‌های گمشده برچسبی به چشم می‌خورد. در صورت امکان آن‌ها را در حیاط خود پناه دهید تا از خطر اتومبیل‌ها در امان باشند و با صاحبان آن‌ها تماس بگیرید. همچنین اگر حیوان خانگی همسایه خود را در محله‌ای به دور از خانه مشاهده می‌کنید که نباید در آن اطراف باشد، بلافاصله به آن‌ها اطلاع دهید.

۶- سگ یا گربه خود را با جایزه‌های خانگی لوس کنید

این کار تنها راهی سرگرم کننده برای بیان عشق و علاقه به این موجودات است.

۷- جهت نگهداری دریا از هیچ تلاشی فروگذار نکنید

همه موجودات دریایی خاص هستند، به‌ویژه دلفین‌های زیبا و شگفت‌انگیز! ما می‌توانیم مهربانی خود به دلفین‌ها و سایر حیوانات دریایی را با تلاش در جهت حفظ امنیت و زیبایی اقیانوس‌ها، رها نکردن زباله در سواحل و آب اقیانوس، بازیافت و دفع امن سموم؛ استفاده از مواد شوینده بی‌خطر و با استفاده از کاغذ به جای فایبرگلاس نشان دهیم.

۸- حیوانات وحشی را در خانه‌ی طبیعی خود رها کنید

بزرگ‌سالان عموماً این نکته را بهتر می‌دانند؛ اما کودکان از یک حس کنجکاوی ذاتی برخوردند. اگر کودکتان تقاضا می‌کند تا اجازه دهید که حلزونی را درون یک شیشه‌ با خود به خانه بیاورد، از این درخواست به‌عنوان فرصتی برای آموزش زیستگاه‌های طبیعی و مهربانی با حیوانات استفاده کنید. این مطلب در مورد حیوانات دیگری چون مارمولک‌ها، خرچنگ‌های خزنده، گورخرها و غیره صادق است. اگر دوست دارند کرم شب‌تابی را درون شیشه‌ای بیندازند، اشکالی ندارد، اجازه دهید این کار را انجام دهند؛ رها کردن کرم پس از چند دقیقه مراقبت دقیق، راه جالبی برای تشویق ابراز عشق مهربانانه به جهان طبیعی است.

آیا راه جالب دیگری برای ابراز مهربانی به حیوانات می‌دانید؟ با ما در میان بگذارید.

 

منبع: چطورپدیا

چرا باید با حیوانات مهربان باشیم؟

ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که همه چیز در بیشترین مقدار خود وجود دارد. به همین دلیل در جامعه، شاهد افراط و تفریط‌های فراوانی هستیم.

این افراط و تفریط، در رفتار ما با حیوانات کاملاً مشهود است. بعضاً، افراط‌گرایانی وجود دارند که ارزش و اعتبار انسان را با حیوانات یکی می‌دانند و از درک و فهم توانایی‌های خاص و بی‌همتای انسان و گنجایش روح انسان که در سایه‌ی ذات متعالی خداوند به وجود آمده، عاجزند. برخی دیگر فکر می‌کنند که استفاده از حیوانات به عنوان نگهبان یا کمک یار، یک عمل غیرانسانی و غیراخلاقی است. برخی افراد به حیوانات فقط به چشم گوشت و غذا نگاه می‌کنند. برخی دیگر هم به حیوانات به عنوان هم‌نشینانی نگاه می‌کنند که می‌توانند روابط سالم‌تری را نسبت به یک انسان برایمان فراهم کنند.

اما علی‌رغم وجود این افراط و تفریط‌ها، حیوانات در عصر فعلی نقش بسیار مهمی را در زندگی ما دارند و به ما کمک می‌کنند تا انسان‌تر باشیم. سنت توماس آکوئین یکی از بهترین تصورات و تفکرات متناقض را با این نوشته رقم زد که حیوانات به ما کمک می‌کنند تا انسان‌تر باشیم:

ریختن خون ممنوع شد، به این جهت که بتوان از ظلم و فساد جلوگیری کرد، شاید آن‌ها فقط از ریختن خون انسان می‌ترسند، کسی چه می‌داند … به همین دلیل خوردن حیوانات خفه شده ممنوع شده بود: چراکه خون این حیوانات از بدنشان جدا نمی‌شود: یا شاید هم به این دلیل که این نوع مرگ برای قربانی‌اش زیادی دردناک است؛ خداوند دستور داد تا این دو گونه‌ی آفرینش با یکدیگر سازش کنند و در کنار هم زندگی کنند تا هیچ موجودی به موجود دیگری آسیب نرساند و با یکدیگر مهربان باشند…

سنت توماس در این نوشته‌ی خود، اجتناب از ظلم بیش از حد نسبت به حیوانات را با احترام و ملایمت بیشتر برای زندگی انسان مرتبط می‌داند. طبق نظر روانشناسان، گرایش ظلم به انسان‌ها، دگرآزاری یا قتل (که اصولاً در کودکی آغاز می‌شود) ابتدا با اعمال ظلم به حیوانان آغاز می‌شود. جلوتر که می‌رویم، متوجه می‌شویم که مهربانی به حیوانات، کمک می‌کند تا ژن مهربانی در روح انسان کاشته شود.

ما در حالی که از حیوانات متمایز هستیم، شباهت‌های زیادی با آن‌ها داریم. از جمله حساسیت به درد و رنج. واقعاً این یک عیب بزرگ شخصیتی است که نسبت به درد و رنج دیگر موجودات بی‌تفاوت باشیم، حال می‌خواهد انسان باشد یا حیوان.

در یک عبارت ساده‌تر و مثبت‌تر، ما می‌توانیم با صبور بودن و مهربان بودن با حیوانات (مخصوصاً حیوانات خانگی) مهربان بودن و صبور بودن با انسان‌ها و همنوعان خود را بهتر یاد بگیریم. اگرچه که می‌دانیم انسان‌ها به شدت پیچیده‌تر از حیوانات هستند و نمی‌توان مانند حیوانات، بسیاری از رفتارهای انسان‌ها را بدون عذر و بهانه‌ای پذیرفت.

همچنین گاهی اوقات ممکن است به همان مسئله‌ی هم‌ارزشی و برابری اعتبار انسان و حیوان برسیم؛ شاید این عبارت از برخی دیدگاه‌ها صحیح باشد، به این دلیل که رفتار و ارتباط ما با حیوان خانگی‌ به شدت متفاوت‌تر از چیزی است که با انسان‌ها داریم؛ ما انتظار کمتری از حیوانات داریم. آن‌ها روح و ذهن منطقی‌ای ندارند و نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت که در یک شرایط خاص، منطقی و هوشمندانه عمل کنند؛ اما انسان‌ها، به اصلاحات و پاسخ‌های بیشتری نیاز دارند، یا حداقل این چیزی است که ما از آن‌ها انتظار داریم؛ بنابراین، به‌طور منطقی به انسان‌ها سخت می‌گیریم، طبیعت روابط انسان‌ها پیچیده است و ما انتظارهای سخت‌تری از آنان داریم.

به همین ترتیب، ابراز مهربانی و صبر نسبت به حیوانات، سبب می‌شود تا زبان صبر و مهربانی را یاد بگیریم و بتوانیم با همین روش با انسان‌ها رفتار کنیم؛ یعنی این کار به ما کمک می‌کند تا نوعی مهربانی در ما بیدار شده و رشد کند.

اعمال ظلم بی‌هدف، هرگز صفت خوبی برای شخصیت انسانی نیست، حتی اگر در کوچک‌ترین بخش و بعد از زندگی انسان وارد شود. چراکه به‌سرعت می‌تواند وارد مسیر و روش رفتار ما با یکدیگر شود.

بنابراین، مهربانی با حیوانات یک فضیلت مهم برای پرورش در شخصیت انسان است. ما نباید از این نعمت سوءاستفاده کنیم و باید رفتار درستی را در رابطه با حیوانات داشته باشیم، همان‌گونه که خداوند در قرآن به ما سفارش می‌کند، یعنی حیوانات برای کمک به ما و همچنین غذایی برای ما هستند. هیچ‌کدام ما نباید بدون هدف یا دلیل خاصی به آن‌ها آسیبی برسانیم. ظلم بی‌هدف به حیوانات نه‌تنها به آن‌ها آسیب میزند، بلکه ما را هم تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.

پس پارادوکس اصلی اینجاست: بخش عظیمی از انسانیت ما به‌وسیله‌ی رفتار و واکنش‌هایمان نسبت به حیوانات سنجیده شده و شکل می‌گیرد، حال می‌خواهد حیوانات وحشی باشند یا اهلی. مهربانی با حیوانات، حتی اگر از نظر شما یک امر افراطی باشد و یا یک کار عجیب و غریب به نظر برسد، باز هم اهمیت بالایی برای ما دارد.

 

منبع: چطورپدیا