واقعیت‌های جالب درباره‌ی شترمرغ

نام علمی: استروتیو کملوس (Struthio camelus)

شترمرغ با ۲٫۵ متر طول، بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین پرنده دنیا است. وزن قابل توجه آن تا ۱۴۵ کیلوگرم مانعی برای پرواز کردن این پرنده است. اما شترمرغ دارای توانایی‌های منحصر به فرد بسیاری است که او را قادر به زندگی در ساوانا، در بیابان و در جنگل‌های باز آفریقای مرکزی و جنوبی می‌سازد.

شترمرغ پاهای بلند و عضلانی دارد که برای دویدن ساخته شده‌اند. برخلاف سایر پرندگان که دارای سه یا چهار انگشت هستند، شترمرغ تنها دو انگشت در هر پایش دارد که باعث سرعت بیشتر او می‌شوند. آن‌ها می‌توانند با سرعت ۷۰ کیلومتر در ساعت بدوند و سرعت ثابت ۵۰ کیلومتر در ساعت را حفظ کند. هر گام شترمرغ می‌تواند ۳ تا ۵ متر فاصله داشته باشد! هنگامی که با خطر مواجه می‌شوید، شترمرغ می‌تواند از هر تهدیدی فرار کند.

شترمرغ اگر احساس کند که فرار از صحنه گزینه مناسبی نیست، از پاهای قدرتمندش برای لگد زدن استفاده می‌کند. با یک چنگال (پنجه) ۱۰ سانتیمتری در هر پا، ضربه‌های آن‌ها می‌تواند به هر شکارچی‌ای آسیب جدی وارد کند.

برخلاف باور عمومی، شترمرغ‌ها وقتی که تهدید می‌شوند، سر خود را در شن و ماسه قرار نمی‌دهند. گاهی اوقات شترمرغ‌ها با گردن کشیده شده بر روی زمین می‌افتند و سرشان در مقابل آن‌ها قرار می‌گیرد. رنگ صورتی/هلویی/خاکستری می‌تواند در زمین‌های شنی محو شود و این طور به نظر برسد که سر آن‌ها دفن شده است.

از آنجا که شترمرغ یک گردن بلند و چشم‌هایی بزرگ دارد، به شتر نسبت داده شده است. نام علمی آن «استروتیو کملوس»(Struthio camelus) است! اما شباهت به همین ختم نمی‌شود. شترمرغ‌ها می‌توانند دمای هوای بسیار بالا را تحمل کنند و مدت زمان طولانی بدون آب زندگی کنند و معمولا رطوبت کافی را از آب گیاهانی که می خورند دریافت می‌کنند.

رژیم غذایی آن‌ها بیشتر شامل ریشه‌ها، برگ‌ها و دانه‌ها است، با این حال آن‌ها هر چیزی را می‌خورند. گاهی اوقات آن‌ها حشرات، مارها، مارمولک‌ها و جوندگان را به عنوان غذا مصرف می‌کنند. آن‌ها همچنین ماسه و سنگریزه را نیز می‌خورند که به آن‌ها کمک می‌کند تا مواد غذایی را در سنگدان خود، یک معده عضلانی تخصصی شده، هضم کنند. از آنجا که شترمرغ‌ها این توانایی را دارند که غذا را تمیز خورد کنند، آن‌ها می‌توانند غذاهایی را بخورند که سایر حیوانات نمی‌توانند هضم کنند.

اغلب شترمرغ‌ها در میان زرافه‌ها، گورخرها، گاومیش‌ها و گوزن‌ها می‌چرند. حضور آن‌ها مفید است چرا که آن‌ها هنگام نزدیک شدن خطر به سایر حیوانات هشدار می‌دهند.

شترمرغ‌ها بیشتر در گروه‌های حدودا ده نفره زندگی می‌کنند که به وسیله یک نر قوی و یک ماده قوی رهبری می‌شود. نر قوی از قلمرو دفاع می‌کند. سروصداهای هشدار دهنده او بلند و عمیق است که از دور، ممکن است با ناله شیر اشتباه گرفته شود. شترمرغ‌ها مخالفت خود را با صدای هیس نشان می‌دهند.

در طول فصل تولید مثل (از اسفند تا شهریور)، نر قوی، با تکان دادن بال و پرهای دم خود، رقص زیبایی را اجرا می‌کند. اگر مرغ اصلی تحت تأثیر قرار بگیرد، این دو، جفت‌گیری خواهند کرد. دیگر مرغ‌های گروه ممکن است با نر قوی یا سایر نرها جفت‌گیری کنند. سپس نر قوی، یک حفره کم عمق در خاک ایجاد می‌کند تا یک لانه بسازد. ماده قوی در حدود ۷ تا ۱۰ تخم مرغ در مرکز لانه می‌گذارد، و ماده‌های دیگر در اطرف این لانه تخم می‌گذارند. در این لانه جمعی ممکن است تا ۶۰ تخم باشد!

شترمرغ‌های نر و ماده به نوبت روی تخم‌ها می‌خوابند. هر تخم ۱۵ سانتیمتر طول و ۱٫۵ کیلوگرم وزن دارد. تخم شترمرغ بزرگترین تخم در جهان است!

اگر تخم‌ها از دست کفتارها، شغال‌ها و کرکس‌های مصری محافظت شوند، پس از حدود ۶ هفته جوجه‌ها از تخم‌ها خارج می‌شوند. جوجه‌ها در اندازه یک مرغ متولد می‌شوند و هر ماه ۳۰ سانتیمتر رشد می‌کنند! بعد از شش ماه شترمرغ جوان تقریبا به اندازه پدر و مادرش رشد کرده است.

اگر چه جوجه‌های یک ماهه می‌توانند سرعت ۵۵ کیلومتر در ساعت بدوند، اما هنوز در مقابل شکارچیانی مانند یوزپلنگ‌ها، شیرها، پلنگ‌ها، سگ‌های شکاری و کفتارها بسیار آسیب‌پذیر هستند. هنگامی که با آن‌ها مواجه می‌شوند، بزرگسالان سعی می‌کنند شکارچی‌ها را از بین ببرند یا آن‌ها را دور کنند.

جوجه‌ها به رنگ قهوه‌ای خاکستری به دنیا می‌آیند. پرهای قهوه‌ای آن‌ها پس از ۴ ماه رشد می‌کنند. سپس در حدود ۴-۳ سالگی، شترمرغ‌ها به بلوغ جنسی می‌رسند. نرها پرهای زینتی سیاه و سفید براق خواهند داشت در حالی که ماده‌ها همچنان پرهای زینتی قهوه‌ای خود را دارند. در حیات وحش، شترمرغ‌ها حدود ۴۰ سال زندگی می‌کنند.

وضعیت حفاظت

در قرن هجدهم، شترمرغ‌ها در اثر شکار نزدیک به منقرض شدن بودند زیرا پرهای آن‌ها در لباس‌های زنانه بسیار شیک بود. اما تا اواسط قرن نوزدهم، مردم پرورش شترمرغ در مزارع را آغاز کردند. به این ترتیب کشاورزان می‌توانستند پرهای پرندگان اهلی شده را بدون نیاز به کشتن آن‌ها بکنند.

امروزه، شترمرغ‌ها به عنوان گونه‌ای با حداقل نگرانی در فهرست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست طبقه‌بندی شده‌اند. آن‌ها دامنه وسیعی دارند، اما تعداد آن‌ها رو به کاهش است. آن‌ها با از دست دادن زیستگاه‌هایشان به دلیل توسعه انسانی و کشاورزی، تهدید می‌شوند. آن‌ها همچنان به دلیل پرها، پوست، گوشت، تخم و چربی‌شان شکار می‌شوند.

توزیع شترمرغ

شترمرغ‌ها ساکن ساوانا، بیابان و جنگل‌های باز آفریقای مرکزی و جنوبی هستند.

 

منبع: چطورپدیا

دانستنی‌های جالب درباره گورخر دشتی

نام علمی: اکوس کواگا (Equus quagga)

نوارهای سیاه و سفید، گورخر را یکی از شناخته شده‌ترین حیوانات در جهان ساخته است. گورخر دشتی، که با نام گورخر معمولی هم شناخته می‌شود، فراوان‌ترین گونه در بین گونه‌های سه گانه گورخرهای ساکنان چمنزارهای شرق و جنوب آفریقا است. دو گونه دیگر عبارتند از گورخرهای گروی و گورخرهای کوهستانی.

به طور متوسط، گورخرهای دشتی از دو گونه دیگر جثه کوچکتری دارند. ارتفاع آن‌ها ۱ تا ۱٫۵ متر و وزن آن تقریبا ۴۵۰ کیلوگرم است. الگوی نوارهای روی بدن گورخرهای دشتی متفاوت از گونه‌های دیگر است. آن‌ها دارای نوارهای پهنی هستند که به صورت افقی به سمت عقب و به صورت عمودی به سمت جلو کشیده شده‌اند و در یک مثلث در وسط بدن به هم می‌رسند. آن‌ها همچنین دارای یک نوار هستند که از مرکز کمرشان تا روی دم کشیده شده است. گورخرهای دشتی دارای نوارهای زیرشکمی نیز هستند. اگر چه تمام گورخرهای دشتی الگوی نوارهایشان مشابه است، اما هیچ دو گورخری دارای دقیقا یک الگوی مشابه نیستند.

گورخرهای دشتی حس شنوایی و بینایی بسیار خوبی دارند که به آن‌ها کمک می‌کند تا از شکارچیانی مانند شیرها، کفتارها و یوزپلنگ‌ها دور بمانند. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند که بتوانند در هر ساعت ۵۶ کیلومتر بدوند و یک ضربه قوی بزنند. اگر یک گورخر متوجه حضور یک شکارچی شود، یک صدای دو هجایی بلند تولید می‌کند. گورخرهای ماده و جوان فرار می‌کنند، در حالیکه نرها پشت سر آن‌ها هستند تا از آن‌ها دفاع کنند. اگر کسی مورد حمله قرار گیرد، دیگران دورش حلقه می‌زنند تا از او در مقابل شکارچیان محافظت کنند.

گورخرهای دشتی گیاه‌خوار هستند. آن‌ها بیشتر وقت خود را صرف غذا خوردن و چریدن در چمنزار می‌کنند، با این حال از شاخه و برگ درختان نیز تغذیه می‌کنند. برای حفظ قدرت جویدن مکرر، دندان‌های عقبی گورخرها در تمام عمرشان رشد می‌کنند.

گورخرها به این شناخته شده هستند که در زمان خشکسالی، برای پیدا کردن آب و غذا، مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند.

گورخرها وقتی که غذا نمی‌خورند یا سفر نمی‌کنند، فرصت پیدا می‌کنند که بخوابند. در حقیقت، آن‌ها ایستاده می‌خوابند! البته فقط زمانی می‌خوابند که در گروه‌های بزرگ هستند تا بتوانند نسبت به خطرات هشدار داده شوند.

یک خانواده مثالی از گورخرهای دشتی شامل یک نر که شاهزاده نامیده می‌شود، چند ماده، که مادیان نامیده می‌شوند و بچه‌های آن‌ها است. هنگامی که یک ماده باردار می‌شود، ۱۳ ماه بعد فرزندش که کره نامیده می‌شود، به دنیا می‌آید. این گروه‌های خانوادگی حرمسرا نامیده می‌شوند. حرمسراها اغلب به خانواده‌های دیگر ملحق می‌شوند و گله‌های بزرگ را تشکیل می‌دهند.

گورخرها می‌توانند تا ۲۵ سال در حیات وحش زندگی کنند.

وضعیت حفاظت

گورخرهای دشتی توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست به عنوان گونه‌ای با حداقل نگرانی لیست شده‌اند، گورخرهای دشتی دارای پایدارترین جمعیت در بین سه گونه گورخرها هستند. مانند بسیاری از حیوانات، گورخرهای دشتی از بیش از حد شکار شدن و از دست رفتن زیستگاه‌هایشان آسیب می‌بینند. بسیاری از گورخرهای دشتی در مناطق حفاظت شده زندگی می‌کنند.

توزیع گورخرهای دشتی

گورخر دشتی، که با نام گورخر معمولی هم شناخته می‌شود، فراوان‌ترین گونه در بین گونه‌های سه گانه گورخرهای ساکنان چمنزارهای شرق و جنوب آفریقا است.

 

منبع: چطورپدیا

همه چیز در مورد حیوان جذابی به نام: کوئوکا

نام علمی: ستونیکس براچیوروس (Setonix brachyurus)

جزیره راتنست (Rottnest) در نزدیکی پرت در استرالیا خانه اصلی کوئوکا، گونه‌ای از کیسه‌داران است. کوئوکاها بدنی گرد و فشرده با قد ۴۰-۵۴ سانتیمتردارند. بدن آن‌ها با خزهای کوتاه و خشنی به رنگ قهوه‌ای و خاکستری پوشیده شده است. آن‌ها دارای گوش‌هایی گرد و کوچک و بینی‌ای سیاه رنگ هستند.

یکی از اولین بازدیدکنندگان هلندی این جزیره، ویلم دی ولامینگ، هنگامی که در سال ۱۶۹۶ وارد جزیره شد، این جانوران کیسه‌دار را با موش‌های بزرگ اشتباه گرفت. او این جزیره را Rattennest نامید که به زبان هلندی به معنی لانه موش است، این نام بعدها به راتنست (Rottnest) تغییر کرد.

به غیر از جزیره راتنست، گروه‌های کوچکی از کوئوکاها در سرزمین اصلی در استرالیای غربی و همچنین در جزیره بالد یک جزیره کوچک در جنوب غربی، هم ساکن هستند. گروه‌های کوئوکا برای خود قلمرویی تشکیل می‌دهند که توسط نرهای قوی از آن قلمرو دفاع می‌کنند. آن‌ها اغلب در چمن‌های بلند در نزدیکی منابع آب زندگی می‌کنند. کوئوکاها همچنین می‌توانند از درختان بالا بروند!

کوئوکاها گیاه‌خوارانی هستند که در شب غذا می‌خورند، به این معنی که آن‌ها در اصل شبگرد هستند. آن‌ها علاوه بر چمن، برگ، ساقه و پوست بسیاری از گیاهان را نیز می‌خورند. اگر لازم باشد، آن‌ها می‌توانند برای مدت طولانی بدون غذا و آب با استفاده از چربی ذخیره شده در دمشان، زنده بمانند.

در سرزمین اصلی استرالیا، کوئوکاها می‌توانند در تمام طول سال تولید مثل کنند، اما در جزیره راتنست، زمان تولید مثل از دی تا مرداد است. پس از یک ماه از حاملگی، ماده نوزادی به دنیا می‌آورد که به آن joey گفته می‌شود. ماده‌ها می‌توانند دو بار در سال زایمان کنند.

این نوزاد (joey) به مدت شش ماه در کیسه مادر خود زندگی می‌کند. پس از ترک کیسه، joey به مدت دو ماه دیگر به دلیل شیر خوردن وابسته به مادرش است. در ۱٫۵ سالگی، کوئوکاها به اندازه‌ای بزرگ هستند که می‌توانند بچه‌دار شوند. در حیات وحش، کوئوکاها تا ده سال می‌توانند زنده بمانند.

وضعیت حفاظت

لیست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست، کوئوکاها را در دسته حیوانات آسیب‌پذیر طبقه‌بندی کرده است، زیرا جمعیت آن‌ها رو به کاهش است و زیستگاه بومی‌شان به دلیل توسعه نابود شده است. تهدیداتی مانند روباه‌ها، سگ‌ها و گربه‌ها در سرزمین اصلی استرالیا  جمعیت آن‌ها را محدود کرده است. در راتنست هیچ روباه، سگ یا گربه‌ای وجود ندارد، اما انسان‌های بازدیدکننده کوئوکاها را با بی‌رحمی کشته‌اند. کوئوکاها همچنین در معرض خطر ابتلا به دیستروفی عضلانی قرار دارند که بیماری‌ای است که در آن عضلات آسیب‌دیده و ضعیف می‌شوند.

کاری که شما برای کمک به آن‌ها می‌توانید انجام دهید

کوئوکاها حیوانات کنجکاو و اعتمادکننده‌ای هستند و ممکن است به بازدیدکنندگان نزدیک شوند. اگر شما در حال بازدید از منطقه‌ای با کوئوکاها هستید، آن‌ها را لمس نکنید و به آن‌ها غذا ندهید. به دیگران هم آموزش دهید که همین کار را انجام دهند. شما همچنین می‌توانید با حمایت از کاهش توسعه در استرالیای غربی به حفظ زیستگاه آن‌ها کمک کنید.

توزیع کوئوکاها

کوئوکاها بیشتر ساکن جزیره راتنست، در نزدیکی پرت در استرالیا هستند. آن‌ها همچنین در گروه‌های کوچک در جزیره پلات و در سرزمین اصلی استرالیا غربی زندگی می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا