مجله خلاقیت و نوآوری

طبقه بندی موضوعی

روش‌های افزایش بازده کاری

روش اول: دلایل اصلی اتلاف وقت را شناسایی کنید

افزایش بازده کاری

۱- به تقویم سال گذشته‌ی خود نگاه دقیقی بیندازید. به تمام کنفرانس­ها، سخنرانی‌ها، قرارهای ملاقات، جلسات و مذاکراتی که در انتها، با وجود صرف کردن اوقات بسیار زیادی روی آن‌ها، متوجه شدید که نتیجه‌ای جز اتلاف وقت را برای شما به ارمغان نیاورده‌اند. تعهد بدهید، کنار بکشید یا هر کاری را که فکر می‌کنید برای جلوگیری از این اتلاف وقت‌ها لازم است انجام دهید.

  • اگر شغل شما به‌طور حتمی شامل حضور یافتن در این مکان‌ها است، پس سعی کنید در حین حضور داشتن در آن کنفرانس­ها، به کار خود برسید.
  • اگر حس می‌کنید که باید نماینده‌ای از سمت شرکت شما در این جلسات حضور پیدا کند، پس شخص دیگری را به جای خودتان برای حضور یابی در آن‌ها بفرستید.

روش های افزایش بازده کاری

۲- زمان پاسخگویی به ایمیل­هایتان را محدود کرده یا کاهش دهید. برخی از کارمندان هر روزه حدود یک ساعت را صرف پاسخگویی به ایمیل و پیامک‌هایشان می‌کنند. هر بار که یک کارمند ایمیل خودش را باز می‌کند، می‌خواند و اقدام به جواب دادن می‌کند، در حدود پنج دقیقه از وقت وی تلف می‌شود.

  • از تمام فضاهای مجازی و یا این‌چنینی که برای کارتان ضرورتی ندارند خارج شوید.
  • درصد فیلترینگ صندوق دریافتی ایمیل‌های خود را بالا ببرید تا فقط ایمیل‌های مهم را دریافت کرده و به شما نشان دهد.
  • ایمیل کمتری بفرستید یا به ایمیل‌های کمتری پاسخ دهید تا نهایتاً، ایمیل‌های اضافی کمتری نیز برای شما ارسال شود. همیشه لازم نیست تا پاسخ مفصلی به تمام ایمیل‌ها ارسال کنید. گاهی مواقع گفتن یک متشکرم ساده می‌تواند وقت شما را ذخیره کرده و به اصل مکالمه‌تان آسیبی نزند. سپس، بعد از اتمام زمان کاری، می‌توانید به آن ایمیل پاسخ کامل دهید.
  • تمام هشدارها و اعلانات بصری و صوتی ایمیل خود را خاموش کنید، مگر اینکه شغل شما پاسخگویی به ایمیل‌های شرکت یا یک شخص خاص باشد. سعی کنید تا فقط و فقط در زمان‌های استراحت تعیین شده به پاسخگویی ایمیل‌ها بپردازید و یادتان باشد که لزومی ندارد تا به محض دریافت یک ایمیل به سوی آن هجوم ببرید.
  • همچنین، شما می‌توانید فاصله‌ی زمانی دریافت و نشان دادن هر ایمیل را در صندوق دریافتی خود افزایش دهید. مثلاً این فاصله را از هر ۵ دقیقه به هر ۳۰ دقیقه تغییر دهید تا حداقل ۸۰ مورد از توقفات و مزاحمات کاری را از بین ببرید.
  • سعی کنید پیام‌ها و ایمیل‌های اضافی را به محض دریافت حذف کنید. وقتی صندوق دریافتی خود را سازماندهی‌شده نگه دارید، می‌توانید به ذخیره‌ی زمان خود کمک کنید.

بهره وری کار

۳- برای هر برنامه‌ی کاری (اعم از جلسه، کنفرانس یا مذاکره) یک زمان شروع و پایان مشخص تعیین کنید؛ به‌طوری که قادر باشید تا تمام بحث‌های ضروری را به خوبی پوشش دهید. به هیچ وجه از مسیر اصلی بحث و جلسه منحرف نشوید تا بتوانید در طی زمان تعیین شده، تمام مسائل ضروری را پوشش دهید. اگر احیاناً بحث‌های بیشتر و ضروری‌تری پیش آمد، می‌توانید زمان تعیین شده را افزایش دهید.

روش دوم: زمان‌های هدر رفته را بازیابی کنید

۱- زمان گپ زدن یا چت کردن با همکاران خود را محدود کنید.

  • اگر احیاناً به دام چت کردن با یک همکار افتادید، به او بگویید که زمان بسیار کمی دارید و باید سر کارتان برگردید. حتماً در مسیر برنامه‌ی کاری اصلی‌تان بمانید و در زمان خوردن ناهار، قهوه یا اوقات استراحت یا حتی بعد از اتمام کار می‌توانید این بحث را به اتمام برسانید.
  • از مداخله در بحث‌های غیبتی و یا شایعه‌ها و یا هر چیزی که حواس شما را پرت کرده و هیچ ربطی به کار اصلی‌تان ندارد، شدیداً خودداری کنید.

۲- فهرست صادقانه‌ای از کارهای شخصی‌ که در طول زمان یا روز کاری انجام می‌دهید، ترتیب دهید. ممکن است بعضی از این کارها حتی به چشم نیایند، چراکه حالا و در این روز، تبدیل به عادتی روزانه برای شما شده‌اند. اگر قادر به حذف کردن عادتی خاص هستید، از انجامش دریغ نکنید و این‌چنین است که از حجم زمان اضافه شده به روز کاری‌تان شگفت‌زده خواهید شد. کارمندان به‌طور میانگین، یک سری از کارهای شخصی را در اوقات کاری جایگزین وظایف اصلی‌شان می‌کنند:

  • گشتن در اینترنت برای مصرف شخصی
  • پرداختن به بازی‌های کامپیوتری و ویدئویی
  • گرفتن تماس‌های شخصی
  • پرداختن به کارهای شخصی
  • پرداختن به وظایف و کارهای شخصی، با استفاده از وسایل شرکتی (بدون اجازه)

۳- تا حد ممکن، سعی کنید که زودتر از موعد به محل کارتان برسید و سعی کنید تا زمانی که وقت کاری‌تان کاملاً تمام نشده، دست از کار نکشید؛ توقف و استراحت، فقط در زمان‌های تعیین شده مجاز است.

  • ثابت شده که هر فرد در پایان و آغاز روز کاری خویش، حداقل ۱۵ تا ۳۰ دقیقه را صرف آماده‌سازی جسمانی و ذهنی خویش برای انجام کار می‌کند. سطح بازدهی شما و انجام وظیفه‌تان، در حقیقت از زمانی شروع می‌شود که به انجام کار مشغول می‌شوید و زمانی تمام می‌شود که برای رفتن به خانه آماده می‌شوید.
  • زودتر از موعد در محل کارتان حاضر شوید تا قبل از زمان اصلی، قادر باشید برای شروع کار آماده شوید.
  • از زمان عبور و مرور خود برای آماده‌سازی ذهنی خود استفاده کنید. وقتی‌که در راه رسیدن به محل کارتان هستید، خودتان را در حالی تصور کنید که روزتان را آغاز کرده، به سمت تقویم می‌روید و برنامه‌ی روزانه‌تان را مرور کرده و سپس شروع به کار می‌کنید. در راه رسیدن به خانه سعی کنید از افکار محل کارتان خلاص شده و فقط راجع به خانواده، زمان استراحت یا برنامه‌های عصرتان فکر کنید.

روش سوم: مهارت‌های مدیریت زمان خود را پرورش دهید

مهارتهای مدیریت زمان در کار

۱- سعی کنید برنامه‌ی کاری خود را از طریق یک تقویم دیواری یا رومیزی، یا حتی یک برنامه‌ی منظم ملاقاتی سازمان‌دهی کنید؛ و یا اگر راه دیگری به ذهن‌تان می‌رسد که می‌تواند وقت‌تان را به بهترین نحو مدیریت کند، از آن دریغ نکنید. این روش‌ها می‌توانند شامل اپلیکیشن­های تلفن همراه یا نرم‌افزارهای کامپیوتری باشند.

۲- کارهایتان را اولویت‌بندی کنید تا مطمئن شوید که مهم‌ترین کارهایتان در هر روز، حتماً به مرحله‌ی انجام و اتمام می‌رسند.می‌توانید از روش ‌هایلایت یا رنگی کردن کارهای مهم‌تان استفاده کنید، یا از راه‌های دیگری برای شناسایی برنامه‌ی کاری خود بهره ببرید.

۳- آن دسته از کارها یا وظایفی را که فکر می‌کنید، مثل بازی مار و پله شما را به ابتدای بازی می‌فرستند، از برنامه‌ی کاری خود حذف کنید. این نوع وظایف شامل کارهایی می‌شوند که بسیار ناچیز، بی‌فایده یا غیرضروری هستند. تصمیم بگیرید که کدام یک از کارهای شما واقعاً نیازی به انجام یا ارزش وقت و انرژی شما را ندارند؛ سپس آن‌ها را حذف کرده و یا به فرد دیگری واگذار کنید.

۴- از کمال‌گرایی پرهیز کنید. کمال‌گرایی و معطوف کردن توجه بسیار زیاد به تمام جزئیات و اطلاعات ریز و درشت در وظایف ساده، می‌تواند بخش عظیمی از وقت شما را بگیرد و هدر دهد. برخی اطلاعات را بدون بررسی کردن رها کنید، کمال‌گرایی در برخی از اوقات می‌تواند راهی برای به تعویق انداختن یا فرار کردن از کار باشد.

۵- چگونه از طفره رفتن از کار خودداری کنیم؟ شما می‌توانید به‌راحتی، کارهای بزرگ را به دسته‌ای از کارهای کوچک‌تر تقسیم کنید.برنامه‌ی کاری خود را هر روزه، به محدوده‌های زمانی کوچک‌تر تقسیم کنید تا بتوانید هر روز چندین قدم در راستای آن وظیفه‌ی خاص برداشته و نهایتاً آن را تکمیل کنید.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۴
viator baran4

دانستنی‌های جالب درباره اختاپوس شیشه‌ای

اختاپوس شیشه‌ای

توضیحاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

گونه‌های مختلف اختاپوس‌های شیشه‌ای ، دارای اندازه‌های متفاوتی نیز هستند. به طوری که برخی از اعضای این گونه، طولی به درازای ۴ سانتی‌متر و برخی از آن‌ها طولی به اندازه‌ی ۳ متر دارند. این موجودات که از دسته‌ی سرپایان هستند، اسم مشترک خود را به دلیل شفافیت بدنشان به دست آورده‌اند. این شفافیت، قابلیت وسیعی در استتار در آب دریا و اقیانوس را به آن‌ها عرضه می‌کند. بدن آن‌ها عموماً شکل پف کرده‌ای دارد. همچنین، از میان ۸ بازویی که دارند، ۶ بازو نسبتاً کوتاه مانده و دو بازوی دیگر به مرور زمان بزرگ‌تر می‌شوند. همچنین، اعضای زیادی از این خانواده در روند تکاملی‌ای که داشته‌اند، مجهز به یک سری عضو لامپ مانند شده‌اند. این عضوها که زیر چشم‌ها قرار دارند قادرند تا به طور طبیعی نور تولید کنند و یکی دیگر از ویژگی‌های خاص و بی‌همتای این خانواده، کیسه‌ی بزرگشان است که به طور طبیعی با آمونیاک پر شده و به آن‌ها قدرت شناور ماندن و رانش می‌دهد.

قلمرو زیستی: حیوانات ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

نژاد: نرم‌تنان‌‌‌‌ ‌

رده: سرپایان‌‌‌‌

راسته: Oegopsida

خانواده: Cranchiidae

اختاپوس شیشه‌ای

اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی تولیدمثل، بوم‌شناسی و رژیم غذایی‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

طیف گسترده‌ای از اختاپوس‌های شیشه‌ای در تمام اقیانوس‌های جهان زندگی می‌کنند. بخش اعظمی از این موجودات ترجیح می‌دهند که در مناطقی نزدیک به سطح آب و یا در اعماق متوسط اقیانوس زندگی کنند. اگرچه که گونه‌هایی خاص از این سرپایان (بر طبق دیده‌ها و شواهد) در عمق بسیار زیاد آب، مثلاً در عمق ۲ کیلومتری نیز زندگی می‌کنند؛ مانند بیشتر گونه‌های اختاپوس‌ها، این خانواده‌ی گوشت‌خوار نیز از ماهی‌های کوچک، خرچنگ‌ها و یا جانوران هم‌اندازه تغذیه می‌کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۲
viator baran4

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

آسیب چشمی

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

علت آسیب چشمی در سگها

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۱۱
viator baran4