این نوع حیوانات به طور کلی به دنبال دو چیز هستند: غذا و پناهگاه. محدودیت‌های شهری هیچ اهمیت و تفاوتی برای آنان ندارند. درست مثل یک گردشگر که از شهری به شهر دیگر می‌رود، یک حیوان وحشی نیز ممکن است راهش را به سمت شهر و محله شما گم کند. هرچند وقت یک‌بار، حیوانات وحشی نیز راه خود را به سمت مناطق انسان‌نشین گم می‌کنند.
شیرهای کوهی از کوه‌ها و کوهستان‌ها و تپه‌ها پایین می‌آیند و به دنبال شکارهای آسان می‌گردند. آهوها و گوزن‌ها به دنبال یافتن یک جفت، راه خودشان را به سمت شهرها باز می‌کنند. خرس‌ها به دنبال این هستند که قبل از خواب زمستانی به اندازه‌ی کافی شکم‌شان را پٌر کنند. گرگ‌ها عصبانی‌تر می‌شوند. راکون‌ها، روباه‌ها و شغال‌ها راه خودشان را به سمت ساده‌ترین منابع غذایی یعنی کامیون‌های حمل مواد غذایی و سطل آشغال‌های شهری و این‌چنین پدیده‌ها باز می‌کنند.
درست مانند پدیده متولد شدن، روبه‌رویی با حیوانات وحشی یکی از بدیهی‌ترین اتفاقاتی است که ممکن است برای هر فرد زنده‌ای بیفتد. خرس‌ها هیچ منطقی ندارند. آیا شما می‌توانید با یک خرس بر سر حقوق و تکالیف متقابل‌تان چانه بزنید و بحث منطقی راه بیندازید؟ خیر. اگر آن خرس گرسنه باشد و شما هم به نظرش یک شکار ساده بیایید، به نوعی کارتان تمام است یا به عبارت دیگر، جنگی سخت در انتظار شما است. می‌توانید از کسانی که در روستاها زندگی می‌کنند و یا در چنین شرایطی حضور داشته‌اند سؤال کنید. دانستن تفاوت‌های خاص هر گونه‌ی جانوری نسبت به انسان‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
حیوان‌هایی که به شما یا هر انسان دیگری حمله می‌کنند، قاتل یا گناهکار نیستند، آن‌ها فقط یک حیوان هستند؛ و طبق غریزه هر حیوانی در مواقع لزوم این کارها را انجام می‌دهد.
اینکه به عنوان موجوداتی آگاه، همراه با تفکرات و نظریات پیچیده و ذهن روشن و فعال، بدانیم که چگونه باید همراه با احترام و حفظ امنیت نسبت به حیوانات وحشی رفتار کنیم، یک مسئولیت بسیار مهم بر گردن ما است.
وحشی‌های کوچک
متعارف‌ترین حیوانات وحشی که ممکن است با آن‌ها برخورد کنیم، حیوان‌های کوچک و ریز جثه هستند. حیوان‌هایی مثل روباه‌ها و شغال‌ها. این حیوانات همیشه در اطراف انسان و محل زندگی آن‌ها حضور دارند. شاید بپرسید چرا این‌گونه است؟ به این دلیل که ما خانه و جای خوابی گرم و همچنین مقدار زیادی زباله تولید می‌کنیم که آن‌ها عاشق خوردنش هستند.
اما به خاطر کوچک بودنشان نباید دلسوزی یا رحم شما را برانگیزند. به طور مثال، یک روباه را در نظر بگیرید که یک موجود ذاتاً مطیع است، اما اگر احساس خطر یا تهدید کند، هیچ تضمینی نیست که حساس‌ترین نقاط بدن شما را گاز نگیرد. بهترین واکنش در زمان دیدن یک روباه در حیاط خانه این است که فقط اجازه دهیم برای خودش بچرخد. اصلاً به او نزدیک نشده و یا سعی بر گرفتن آن نداشته باشید.
اما به هر حال ممکن است همیشه نمی‌توان این کار را کرد و اجازه داد که به‌راحتی در حیاط خانه‌تان بچرخند. هر کسی که مرغ، باغچه، حیوان خانگی یا محصولی زراعی داشته باشد، اصلاً علاقه‌ای به دیدن این حیوانات مخرب ندارد.
روباه‌ها از آن دسته حیواناتی هستند که در روستاها به عنوان دردسرسازترین موجودات شناخته می‌شوند؛ مرغ‌ها را می‌خورند،حیوانات خانگی را می‌کشند و غیره؛ اما همچنان باید یادمان باشد که آن‌ها فقط غریزه‌ی اصلی خود و رفتارهای ذاتی‌شان را بروز می‌دهند. هر خشم و کینه‌ای که انسان نسبت به طبیعت وحشی و یا حیوانات وحشی بروز می‌دهد، در حقیقت، برگرفته از خودخواهی او در برابر طبیعت وحشی است.
به‌جای به دام انداختن یک روباه در تله‌هایی که پای جانور را به‌شدت زخمی می‌کنند، می‌توانیم از روش‌های کاربردی دیگری استفاده کنیم که هم شامل به دام انداختن یک روباه می‌شود و هم در نهایت او را دور می‌کند. به طور مثال، یک قفس چوبی که با بوی ماهی، غذای گربه یا هر گوشتی آمیخته شده باشد، می‌تواند به شما کمک کند. هر زمان که روباه به هوای بوی گوشت وارد قفس چوبی شد، طناب را کشیده و روباه را زندانی کرده و سپس در قلب طبیعت وحشی آزادش کنید.
اگر به دام انداختن روباه چاره‌ساز نبود، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
۱- از بوهایی که آن‌ها خوششان نمی‌آید استفاده کنید، مثل بوی کفش!
۲- نور و درخشش کوه؛ شما می‌توانید از بادکنک‌هایی با این منظره در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید.
۳- از دانه‌ها و غذاهایی زننده در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید. با پراکنده کردن آن‌ها به او نشان دهید که چیز به درد بخوری در این خانه پیدا نمی‌شود.
زندگی کردن همراه با این حیوانات وحشی کوچک، یک حرکت متعادل در جهان حیوانات و انسان است. ما می‌خواهیم هم‌زمان با احترام گذاشتن به ذات وحشی و نیازهای آنان، از زندگی و جان خود نیز محافظت کنیم. در این صورت، با استفاده از ابزار صحیح، می‌توانیم این تعادل را به وجود بیاوریم.
حیوانات وحشی بزرگ
در رابطه با حیوانات وحشی عظیم‌الجثه، باید با نهایت احترام و هوشیاری رفتار کرد. وقتی حیوانات وحشی بزرگی همچون خرس‌ها، شیرهای کوهستانی یا گرگ‌ها، راه خودشان را به سمت شهرها یا مناطق انسان نشین باز می‌کنند، چند سؤال مهم وجود دارد که باید از خودمان بپرسیم: آیا خطر بزرگی در حال حاضر ما را تهدید می‌کند؟ آیا این حیوان وحشیانه رفتار می‌کند؟ آیا وجود چنین موجودی به مسئولین گزارش شده است؟
اگر جان و مال هیچ‌کس در حال حاضر تهدید نمی‌شود، خودتان را به مکان امنی رسانده و موقعیت مکانی خود را به مسئولین گزارش دهید. نوع رفتار با حیوان وحشی بسیار مهم است. مثلاً اگر حیوان مورد نظر رفتار وحشیانه‌ای از خودش نشان ندهد، مأمورین سعی می‌کنند او را آرام کرده و به دامان طبیعت بازگردانند، اما اگر رفتار خشنی از خودش بروز دهد و به انسانی حمله کند، به‌محض دیده شدن، کشته می‌شود.
اگر حیوان در حال بروز رفتارهای خشونت‌آمیزی است، حتماً با مراکز امور اضطراری تماس بگیرید؛ اما اگر آن حیوان بی‌آزار است و فقط اطراف شهر می‌چرخد، سعی کنید با مرکز حافظت از محیط زیست شهرتان تماس گرفته و حضور حیوان را اطلاع دهید.
گذراندن اوقات در بیرون از خانه جزئی از شخصیت افراد محسوب می‌شود. حال ممکن است که بیرون رفتن شما از خانه و شهر مربوط به شغل‌تان باشد و یا ممکن است همراه با خانواده در دامان طبیعت، پیک‌نیک راه انداخته باشید و از این قبیل مراسم‌ها. اگر چنین باشد، ممکن است طیف وسیعی از حیوانات وحشی را مشاهده کنید. اینکه در چنین شرایطی چه رفتاری از خودتان نشان می‌دهید، بسیار مهم است. در وهله‌ی اول، سعی کنید خونسرد بمانید و در صورت امکان، از راهی که آمده‌اید برگردید. اگر حیوان به شما خیره و متوجه شما شد، وضعیت را ارزیابی کرده و یکی از اقدامات زیر را انجام دهید.
خرس‌های سیاه
خرس‌های سیاه اصولاً اندازه‌ی کوچک و یا متوسطی دارند ولی خشن و تهاجمی نیستند. آن‌ها حس کنجکاوی زیادی دارند و به خوبی می‌توانند از درخت بالا بروند. اگر به یک خرس سیاه برخوردید و او شما را نمی‌دید، پس سعی کنید خونسردی خودتان را حفظ کرده و آن قدر آرام حرف بزنید و حرکت کنید که باعث ترسیدنش نشوید.
اگر به یک خرس سیاه برخوردید:
۱- سعی کنید تا حد امکان خود را بزرگ و باعظمت نشان دهید.
۲- بچه‌های کوچک را از روی زمین بردارید و نزد خودتان نگه‌دارید.
۳- به هیچ وجه اجازه ندهید که خرس به غذاهایتان دسترسی پیدا کند، چراکه بیشتر و بیشتر می‌خواهد.
۴- کیف خود را روی زمین نیندازید، وقتی بر روی دوش یا در دستتان باشد، باعث می‌شود که بزرگ‌تر به نظر برسید و در صورت حمله، می‌توان روی محافظت کیف حساب باز کرد.
۵- اگر حمله‌ای صورت گرفت، سعی نکنید خودتان را مرده جا بزنید. فرار کرده و یا با او بجنگید.
۶- بر روی ضربه زدن به پوزه و صورتش تمرکز کرده و از خودتان صداهای وحشتناک در بیاورید.
خرس‌های گریزلی (این خرس در ایران زندگی نمی‌کند)
روزگاری بود که در آمریکا، خرس‌های گریزلی همیشه در اطراف شهرها و در روستاها گشت می‌زدند و این موج هجوم به مکزیک هم رسید؛ اما امروزه، خرس‌های گریزلی در لیست حیوانات در خطر انقراض هستند. گریزلی های مؤنث ممکن است وزنی بالغ بر ۳۶۰ کیلوگرم داشته باشند، در حالی که یک خرس گریزلی نر بزرگ می‌تواند تا ۷۷۰ کیلوگرم وزن داشته باشد.
با توجه به نکات ۱ تا ۴ مورد قبلی، اگر با یک خرس گریزلی مواجه شدید:
۱- از برقراری ارتباط چشمی پرهیز کرده و فرار نکنید.
۲- اگر حیوان به شما نزدیک نشد، آرام آرام به سمت مخالف راه بروید. هیچ‌وقت پشتتان را به یک خرس نکنید.
۳- اگر گریزلی حمله کرد، خودتان را مرده جا بزنید.
۴- روی شکم خود دراز بکشید، دست‌هایتان را بر روی گردنتان قرار دهید و پاهایتان را باز بگذارید تا خرس نتواند شما را برگرداند.
۵- اگر همچنان به حمله ادامه داد، شما نیز بجنگید. سخت بجنگید.
شیرهای کوهستانی
به عنوان یک قانون کلی، شیرهای کوهستانی ترجیح می‌دهند که از انسان‌ها دوری کنند. آن‌ها عموماً خلق‌وخوی آرامی دارند و از مقابله با انسان‌ها اجتناب می‌کنند؛ مگر اینکه واقعاً گرسنه باشند. اگر با یک شیر کوهستانی برخورد کردید، فاصله‌تان را با او حفظ کنید. اگر به سمت شما یورش برد و یا تعقیبتان کرد، هرگز فرار نکنید و خودتان را در حالت آماده‌باش برای مبارزه قرار دهید.
اگر به یک شیر کوهستانی برخورد کردید:
۱- سعی نکنید به حیوان نزدیک شوید.
۲- فرار نکنید. ممکن است با این کار، غریزه‌ی تعقیب و گریز حیوان تحریک شود، حتی اگر چنین قصدی نداشته باشد.
۳- اگر شیر کوهستانی رفتاری خصمانه از خودش بروز داد، ژاکت خودتان را باز کنید، دست‌هایتان را تکان دهید و کاری کنید که تا حد امکان، بزرگ و باعظمت به نظر برسید.
۴- با یک صدای آرام و محکم حرف بزنید.
۵- هر چیزی که در دسترس است را به سمت حیوان پرتاب کنید. سنگ، چوب، یا حتی یک کلاه؛ اما اصلاً خم نشوید.
۶- اگر حمله کرد تا حد امکان در جای خودتان بایستید و اگر تأثیری نداشت، بجنگید.
گرگ‌ها
گرگ‌ها به طور معمول به انسان‌ها حمله نکرده و یا انسان‌ها را شکار نمی‌کنند. حملات گرگ یا به دلیل وجود بیماری هاری است، یا به علت خوگیری با انسان است و یا به دلیل تجاوز به قلمرو آن‌ها است. بسیار مهم است که اگر در قلمرو یک گرگ، سگی به همراه خودتان دارید، او را از دید گرگ مخفی کنید.
اگر احیاناً در وضعیت خطرناک برخورد با یک گرگ قرار گرفتید:
۱- سعی کنید با اندام کشیده بایستید تا بزرگ‌تر به نظر برسید.
۲- در حالی که ارتباط چشمی خود را با گرگ حفظ می‌کنید، به آرامی به عقب راه بروید.
۳- فرار نکنید.
۴- به گرگ پشت نکنید.
۵- اگر گرگ عقب‌نشینی نکرد، فریاد زده و هر چیزی که در دسترس است را به سمتش پرتاب کنید، البته در حالی که به عقب راه می‌روید.
۶- اگر گرگ حمله کرد، به سختی بجنگید تا نشان دهید که چقدر می‌توانید خطرناک باشید.
چه در طبیعت وحشی و چه در حیاط پشتی یک خانه‌ی روستایی، برخورد کردن با یک حیوان وحشی، باید تماماً با احترام همراه باشد. ما باید به فضای زندگی حیوانات وحشی، غریزه و نیازهای آن‌ها احترام بگذاریم. آن‌ها این سیاره را با ما شریک شده‌اند.
و در عین حال، احترام گذاشتن به معنی صرف نظر کردن از تفاوت‌ها نیست.
اگر حیوان رفتار خصمانه‌ای از خودش نشان داد، این را بدانید که به طور حتم شما اولین بسته غذایی در دسترس او هستید. باهوش باشید. مطلع و هوشیار باشید. خونسرد باشید. اگر امکانش وجود داشت، همه‌ی ما دوست داشتیم تا ارتباطی منطقی و درست با این حیوانات داشته باشیم، اما تا حد امکان باید فاصله خود را با آن‌ها حفظ کنیم تا هیچ‌کدام آسیبی نبینیم.
منبع: چطورپدیا
